Χθες, ο Salvatore Ricciardi μας άφησε, μια ζωή ως στρατευμένος ανάμεσα στους εργαζόμενους στο σιδηρόδρομο, στο κίνημα, στη συνέχεια πολιτικός κρατούμενος και πάλι αγωνιστής του κινήματος.
Η αγκαλιά μας και αυτό το ποίημα προς την οικογένεια του.
Ένα ποίημα για τον αγαπημένο μας γέρο
από τον Luciano, Cuneo, ειδική φυλακή 1982 :
Invictus είναι ένα ποίημα που γράφτηκε από τον άγγλο ποιητή William Ernest Henley.
Από τα βάθη της νύχτας που με περιβάλλει,Μαύρη σαν ένα πηγάδι που πηγαίνει από έναν πόλο στον άλλο,
Ευχαριστώ τους θεούς όποιοι κι αν είναι Για την αδάμαστη ψυχή μου.
Στη λαβή της αντιξοότητας Δεν έκανα πίσω ούτε φώναξα.
Κάτω από τα χτυπήματα της μοίρας Το κεφάλι μου αιμορραγεί, αλλά ακατάβλητο.
Πέρα από αυτό τον τόπο του θυμού και των δακρύων Επίκειται μόνο η φρίκη των σκιών.
Ωστόσο η απειλή των χρόνων Με βρίσκει, και θα με βρει, δίχως φόβο.
Δεν έχει σημασία πόσο στενό είναι το πέρασμα, Πόσο γεμάτη τιμωρίες η ζωή,
Είμαι ο κύριος του πεπρωμένου μου: Εγώ είμαι ο καπετάνιος της ψυχής μου.
– © Αναπαραγωγή δυνατή κατόπιν ρητής συναίνεσης της σύνταξης του CONTROPIANO
Τελευταία μετατροπή: STAMPA
