Δεν είναι οι ελευθεριακοί κομουνιστές οι κακοί δάσκαλοι.
Ούτε κι εκείνοι που στο παρελθόν επέλεξαν την επικίνδυνη πρακτική, περισσότερο για τον εαυτό τους παρά για τους άλλους, να αντιτάξουν τη βία στη βία.
Είναι οι κυρίαρχες τάξεις που υποκινούν και εκπαιδεύουν στη βία.
Το Κράτος είναι που διδάσκει στους πολίτες του τη στοιχειώδη γραμματική της αυτοάμυνας.
Το γκλομπ είναι το «ανατρεπτικό» εργαλείο που καταστρέφει τη δημοκρατία, και τη συγκαλυμμένη αφήγηση της.
Μια τάξη που ασκεί βία στις σχέσεις της με την υπόλοιπη κοινωνία, που έχει οικοδομήσει τη μέθοδο διακυβέρνησής της στο μονοπώλιο της οργανωμένης βίας, στις σχέσεις με τους πολίτες της και σε αυτούς με τους ανταγωνιστές της εκτός «πατρίδας»”.
Αν οι σύντροφοι του Lorenzo ή του Giuseppe πήγαιναν στον «πόλεμο», καταλάμβαναν τα σχολεία και τις εταιρείες που αποκομίζουν κέρδη από την υποχρεωτική και δωρεάν εργασία τους, έκαναν «εργοδότες» και «δημιουργούς πολιτισμού» να παρελαύνουν στην κεφαλή των πορειών τους με μια ωραία ταμπέλα στο λαιμό με γραμμένο επάνω της «δολοφόνοι», όλοι θα φώναζαν για το σκάνδαλο.
Στους παρείσακτους.
Στους βίαιους.
Γιατί μια «προχωρημένη» και καλά εκπαιδευμένη δημοκρατία διακρίνεται και από τον τρόπο με τον οποίο σκοτώνονται τα παιδιά της.
Με καλούς τρόπους, με φειδώ.
Και πολλά κροκοδείλια δάκρυα.
Και από τον τρόπο που επιτρέπεται να πολεμάς, να αγωνίζεσαι.
Με μετριοπάθεια.
Και χωρίς «παιδικές και προκλητικές ακρότητες, εξτρεμισμούς»”.
Το δικαίωμα στη χρήση βίας, με τις μορφές και τους τρόπους που προβλέπει το σύνταγμα, έχουν μόνο οι «δάσκαλοι», οι αστυνομικοί, οι δικαστές.
Όμως η κοινωνική σύγκρουση δεν μπορεί να εξορκιστεί ή να ελεγχθεί. Μερικές φορές αυτό μπορεί να γίνει «δωροδοκώντας» τα δυνητικά θύματα
Χτίζοντας εργοστάσια και σχολεία που δεν σκοτώνουν.
Πουλώντας ψωμί και ζυμαρικά σε «πολιτικές τιμές”.
Φωτίζοντας και θερμαίνοντας τα σπίτια, αφού τα έχουν χτίσει για να δώσουν στέγη σε όσους δεν έχουν.
Φροντίζοντας τους αρρώστους και τους γέρους.
Αλλά αυτό είναι «ανοησία» για μια κοινωνία που βασίζεται στο κέρδος των λίγων και στη μισθωτή εργασία των πολλών.
Και η άλυτη αντίφαση είναι ακριβώς αυτή.
Αυτό που για τους προλετάριους είναι αναγκαιότητα, ανάγκη, είναι ασυμβίβαστο με το οικονομικό σύστημα στο οποίο είναι υποχρεωμένοι να ζουν.
Η αναμόρφωση των συνθηκών εκμετάλλευσης και η ειρηνική και προοδευτική βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης όσων δεν κατέχουν κάτι, είναι αδύνατη.
Και έτσι ξεχάστε τους καλούς δασκάλους.
Αυτούς που σας μαθαίνουν να γυρίζετε το άλλο μάγουλο και να μην αντιπαθείτε τους καταπιεστές σας.
Να είστε ικανοποιημένοι με τους κακούς.
Πάρτε παράδειγμα από αυτούς.
Αντιπαθείτε τους, θυμώστε, γίνετε οι «παρείσακτοι» που καταστρέφουν τα γρανάζια ενός μηχανισμού που προορίζεται να γίνει κομμάτια.
Μάθετε να πετάτε πέτρες σε αυτούς που σας αρνούνται το δικαίωμα να υπερασπιστείτε τον εαυτό σας.
Όταν θα είστε πολλοί να το κάνετε, θα αρχίσετε να προκαλείτε φόβο, που είναι η μόνη γλώσσα που καταλαβαίνουν οι εχθροί σας.
Τότε μακάρι σπουδάστε, στους «νεκρούς» καιρούς μεταξύ ενός αγώνα και του άλλου.
Διαβάστε τα βιβλία στα οποία είναι γραμμένα αυτά που έχουν κάνει άλλοι εκμεταλλευόμενοι πριν από εσάς.
Διαβάστε τα όμως με φειδώ.
Κάνοντας αυτό που κάνει κάθε νέα γενιά επαναστατών.
Χρησιμοποιώντας ό,τι χρειάζεται για να πολεμήσετε και πετώντας στα σκουπίδια αυτό που χρειάζεται μόνο για να δικαιολογεί το υπάρχον.
18 Φεβρουαρίου 2022 – © Αναπαραγωγή δυνατή κατόπιν ρητής συναίνεσης της σύνταξης του CONTROPIANO Τελευταία μετατροπή: 16 Φεβρουαρίου 2022, ώρα 20:58
Θέματα:
https://contropiano.org/interventi/2022/02/18/cattivi-maestri-0146631
Αέναη κίνηση-moto Perpetuo 