της Σύνταξης Redazione
Μια ομάδα νομικών και διανοουμένων ζήτησε «μια χειρονομία ανθρωπιάς και θάρρους» για τον Alfredo Cospito, τον αναρχικό πολιτικό κρατούμενο που υπόκειται στο καθεστώς εγκλεισμού 41 bis και σε απεργία πείνας εδώ και 80 ημέρες.
Η έκκληση υπογράφηκε από πολλές και πολύ διαφορετικές προσωπικότητες, όπως ο πρώην πρόεδρος του Συνταγματικού Δικαστηρίου Giovanni Maria Flick, η Moni Ovadia, ο Massimo Cacciari και ο Don Luigi Ciotti, αλλά και από διάφορους πρώην δικαστές όπως οι Beniamino Deidda, Domenico Gallo, Nello Rossi, Livio. Pepino, και Franco Ippolito, και απευθύνεται στον υπουργό Δικαιοσύνης Nordio και στην κυβέρνηση: «Ζητάμε μια χειρονομία ανθρωπιάς και θάρρους όπως η ανάκληση του 41 bis στον Alfredo Cospito που βρίσκεται ένα βήμα πριν τον θάνατο στη φυλακή Bancali στο Sassari μετά από απεργία πείνας που πλέον διαρκεί 80 ημέρες», γράφουν οι υπογράφοντες.
ο Alfredo Cospito είναι στη φυλακή για πάνω από 10 χρόνια και από τις 4 μαΐου υπόκειται στο καθεστώς 41 bis «με αποκλεισμό κάθε δυνατότητας αλληλογραφίας, μείωση του προαυλισμού σε δύο ώρες σε τσιμεντένιο θάλαμο λίγων τετραγωνικών μέτρων και μείωση της κοινωνικότητας σε μόλις μία ώρα την ημέρα σε ένα μικρό δωμάτιο μαζί με τρεις κρατούμενους», εξηγεί η έφεση που ζητά την ανάκλησή του.
Από τον περασμένο οκτώβριο, ο Cospito έχει ξεκινήσει μια απεργία πείνας σε ένδειξη διαμαρτυρίας ενάντια στο καθεστώς στο οποίο έχει υποβληθεί. Μια επιλογή για την οποία ο ίδιος ο δικηγόρος υπεράσπισης Flavio Rossi Albertini είχε σημάνει σοβαρό συναγερμό πριν από λίγες ημέρες: «Έχασε 35 κιλά, με ανησυχητική πτώση του καλίου, απαραίτητου για τη σωστή λειτουργία των ακούσιων μυών, μεταξύ των οποίων η καρδιά».
Η έκκληση υπενθυμίζει ότι ο Alfredo Cospito δεν σκοπεύει να αναστείλει την απεργία πείνας.
“Η απεργία πείνας των κρατουμένων δυνητικά μέχρι θανάτου είναι μια δραματική υπαρξιακή επιλογή που προκαλεί τις συνειδήσεις και τη νοημοσύνη όλων», αναφέρεται στο κείμενο. «Μπροστά σε αυτό, η σοβαρότητα των πράξεων που διαπράχθηκαν δεν εξαφανίζεται ούτε μειώνεται, αλλά πρέπει να περάσει σε δεύτερο επίπεδο”.
Οι υπογράφοντες της προσφυγής δηλώνουν επίσης πεπεισμένοι για την ύπαρξη ανωμαλιών στην ποινή που επιβλήθηκε στον Cospito και βλέπουν στην ακραία διαμαρτυρία του αναρχικού ένα νόμιμο σημάδι αυτού που συναντούν και οι ίδιοι. Εξ ου και ο κατάλογος ορισμένων ασαφών στοιχείων: «Η συχνή δυσαναλογία μεταξύ των πράξεων που διαπράχθηκαν και των κυρώσεων που επιβλήθηκαν (υπογραμμίστηκε, στην υπόθεση, από το ίδιο Εφετείο του Τορίνο, το οποίο, για τον λόγο αυτό, παρέπεμψε τα έγγραφα στο συνταγματικό Δικαστήριο). η έννοια του καθεστώτος 41 bis, που εκ των πραγμάτων μετατράπηκε από περιορισμένο και εξαιρετικό μέσο για την αποτροπή επαφών ιδιαίτερα επικίνδυνων κρατουμένων με την μαφιόζικη οργάνωση στην οποία ανήκουν, σε μια γενικευμένη επιδείνωση των συνθηκών στις φυλακές· η νομιμότητα της ισόβιας κάθειρξης.
Υπό το πρίσμα όλων των εκτιμήσεων, για τους υπογράφοντες το επείγον της υπόθεσης είναι «Αυτό να σώσει μια ζωή και να μην γίνουμε συνυπεύθυνοι, έστω και με τη σιωπή, για έναν θάνατο που μπορεί να αποφευχθεί». Εξ ου και η έκκληση προς τη Διοίκηση των φυλακών, τον Υπουργό Δικαιοσύνης και την Κυβέρνηση «ώστε να βγουν από την αδιαφορία την οποία επιδεικνύουν τους τελευταίους μήνες απέναντι στη διαμαρτυρία του Cospito και να πραγματοποιήσουν μια χειρονομία ανθρωπιάς και θάρρους”.
*****
ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ ALFREDO COSPITO
προσφυγή στον Υπουργό Δικαιοσύνης και στη Διοίκηση των Φυλακών
ο Alfredo Cospito είναι ένα βήμα από τον θάνατο στη φυλακή Μπανκάλι-Bancali στο Sassari μετά από απεργία πείνας που έχει πλέον διαρκέσει 80 ημέρες. Κρατούμενος με ποινή φυλάκισης 20 ετών για την προώθηση και τη διεύθυνση της FAI-Federazione Anarchica Informale (θεωρείται ως ένωση για τρομοκρατικούς σκοπούς) και για ορισμένες επιθέσεις, μία από τις οποίες χαρακτηρίστηκε σφαγή ακόμη και αν δεν υπάρχουν νεκροί ή τραυματίες, ο Cospito είναι στη φυλακή για πάνω από 10 χρόνια, έχοντας στο παρελθόν εκτίσει ποινή χωρίς διακοπή για τον τραυματισμό του Διευθύνοντος Συμβούλου της Ansaldo Nucleare Roberto Adinolfi. Από το 2016 εντάσσεται στο σωφρονιστικό κύκλωμα Υψηλής Ασφάλειας 2, διατηρώντας ωστόσο κοινωνικές συνθήκες εντός του ινστιτούτου και σχέσεις με τον έξω κόσμο. Αυτό μέχρι τις 4 μαΐου 2022, οπότε υπήχθη στο καθεστώς που προβλέπει το άρθ. διαταγή φυλάκισης 41 bis, με αποκλεισμό κάθε δυνατότητας αλληλογραφίας, μείωση του αέρα σε δύο ώρες σε τσιμεντένιο θάλαμο λίγων τετραγωνικών μέτρων και μείωση της κοινωνικότητας σε μόνο μία ώρα την ημέρα σε ένα μικρό δωμάτιο μαζί με τρεις κρατούμενους. Για να διαμαρτυρηθεί για την εφαρμογή αυτού του καθεστώτος και κατά της ισόβιας κάθειρξης, στις 20 οκτωβρίου ο Cospito προχώρησε σε απεργία πείνας που συνεχίζεται σήμερα με απώλεια βάρους 35 κιλών και ανησυχητική πτώση του καλίου, απαραίτητη για τη σωστή λειτουργία των ακούσιων μυών συμπεριλαμβανομένης της καρδιάς. Η κατάσταση γίνεται όλο και πιο σοβαρή κάθε μέρα και ο Cospito δεν σκοπεύει να αναστείλει την απεργία, όπως δήλωσε στην τελευταία ακρόαση ενώπιον του εποπτικού Δικαστηρίου της Ρώμης:
«Είμαι καταδικασμένος σε ένα ατελείωτο κενό, περιμένοντας το τέλος των ημερών μου. Δεν είμαι εκεί και δεν τα παρατάω. Θα συνεχίσω την απεργία πείνας για την κατάργηση του άρθρου 41bis και την ισόβια κάθειρξη μέχρι την τελευταία μου πνοή».
Η απεργία πείνας των κρατουμένων δυνητικά μέχρι θανάτου είναι μια δραματική υπαρξιακή επιλογή που προκαλεί τη συνείδηση και τη νοημοσύνη όλων. Είναι μια αργή αυτοκτονία (η οποία αθροίζεται, στην περίπτωση του Cospito, στις 83 «στιγμιαίες» αυτοκτονίες που σημειώθηκαν στις φυλακές μας το 2022), μια αγωνία που αναπτύσσεται μέρα με τη μέρα μπροστά στα μάτια μας, μια συνειδητή και διαλογισμένη αυτοκτονία καταστροφή, mia ταφόπλακα στην ελπίδα. Μπροστά σε αυτό, η σοβαρότητα των αδικημάτων που διαπράχθηκαν δεν εξαφανίζεται ούτε μειώνεται, αλλά πρέπει να υποχωρήσει σε δεύτερο επίπεδο. Ούτε αξίζει να τονιστεί ότι όλα γίνονται από «επιλογή» του κρατούμενου. Η διαμόρφωση της στάσης όσων κάνουν το σώμα απόλυτο όργανο διαμαρτυρίας και επιβεβαίωσης της ταυτότητάς του ως πρόκληση ή εκβιασμό σημαίνει ότι προδίδουμε το Σύνταγμά μας που θέτει στην κορυφή την ανθρώπινη ζωή και την αξιοπρέπεια του ανθρώπου: για τη δική του νομιμότητα και αξιοπιστία, όχι ως παραχώρηση σε αυτούς που του αντιτίθενται. Εδώ βρίσκεται – όπως έδειξαν τα γεγονότα των τελευταίων ημερών σε όλο τον κόσμο – η διαφορά μεταξύ δημοκρατικών Κρατών και αυταρχικών καθεστώτων.
Η ακραία διαμαρτυρία του Cospito επισημαίνει πολλές ειδικές και γενικές ανωμαλίες: τη συχνή δυσαναλογία μεταξύ των πράξεων που διαπράχθηκαν και των κυρώσεων που επιβλήθηκαν (υπογραμμίστηκε, στην υπόθεση, από το ίδιο Εφετείο του Τορίνο, το οποίο, για τον λόγο αυτό, παρέπεμψε την υπόθεση στο συνταγματικό Δικαστήριο). το νόημα του καθεστώτος 41 bis, που στην πράξη μετατράπηκε από ένα περιορισμένο και εξαιρετικό εργαλείο για την αποτροπή επαφών ιδιαίτερα επικίνδυνων κρατουμένων με την οργάνωση της μαφίας στην οποία ανήκουν σε μια γενικευμένη επιδείνωση των συνθηκών στις φυλακές· τη νομιμότητα της ισόβιας κάθειρξης, για την οποία η συζήτηση παραμένει ανοιχτή και μετά τη νομοθετική παρέμβαση των τελευταίων ημερών και ακόμη πολλά άλλα. Όχι μόνο: η ίδια η υπόθεση Cospito εξακολουθεί να είναι από ορισμένες απόψεις υποκείμενη επειδή το sυνταγματικό Δικαστήριο πρέπει να αποφανθεί σχετικά με την πιθανότητα, κατά τον καθορισμό της ποινής, να εξαλειφθούν τα αποτελέσματα της υποτροπής, παραχωρώντας την ελαφρυντική περίσταση της ελαφρότητας του γεγονότος και το Ανώτατο Δικαστήριο πρέπει να αποφασίσει επί της προσφυγής κατά του διατάγματος εφαρμογής του 41 bis. Θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε όλα αυτά, ακόμη και με διαφορετικές θέσεις μεταξύ μας. Αλλά σήμερα το επείγον είναι ;allo. O Cospito κινδυνεύει σοβαρά να πεθάνει: μπορεί να είναι θέμα εβδομάδων ή και ημερών. Και το επείγον είναι να σώσεις μια ζωή και να μην είσαι συνυπεύθυνος, έστω και με τη σιωπή, για έναν θάνατο που μπορεί να αποφευχθεί. Ο χρόνος τελειώνει.
Για αυτόν τον λόγο, απευθύνουμε έκκληση στη Διοίκηση των φυλακών, τον Υπουργό Δικαιοσύνης και την Κυβέρνηση να εξέλθουν από την αδιαφορία με την οποία αντιμετώπισαν τους τελευταίους μήνες τη διαμαρτυρία του Cospito και να κάνουν μια χειρονομία ανθρωπιάς και θάρρους. Δεν λείπουν πιθανές λύσεις, αρχής γενομένης από την ανάκληση εις βάρος του, για γεγονότα που έχουν συμβεί και με παρεμβατικό τρόπο, του καθεστώτος 41 bis, εφαρμόζοντας κάθε άλλη αναγκαία προφύλαξη. Είναι ένα απαραίτητο βήμα για να σωθεί μια ζωή και να ξεκινήσει μια αλλαγή στη δραματική κατάσταση που βιώνουν οι φυλακές και όσοι είναι έγκλειστοι σε αυτές.
7 ιανουαρίου 2023
Alessandra Algostino, λέκτορας Συνταγματικού Δικαίου, Πανεπιστήμιο του Torino
Silvia Belforte, ήδη καθηγητής αρχιτεκτονικής, Πολυτεχνείο του Torino
Ezio Bertok, πρόεδρος του Αντιπαρατηρητηρίου Valsusa
don Andrea Bigalli, ιερέας στη Φλωρεντία, υπεύθυνος επικοινωνίας της Libera για την Τοσκάνη
Maria Luisa Boccia, πρόεδρος του CRS (Κέντρο Κρατικής Μεταρρύθμισης)
Massimo Cacciari, φιλόσοφος
Gian Domenico Caiazza, δικηγόρος, πρόεδρος της ιταλικής Ένωσης Ποινικών Επιμελητηρίων
Don Luigi Ciotti, πρόεδρος του Ομίλου Abele και της Libera
Gherardo Colombo, δικαστής, πρόεδρος της Garzanti Libri
Amedeo Cottino, καθηγητής κοινωνιολογίας του δικαίου στα Πανεπιστήμια του Τορίνο και της Umeå (Σουηδία)
Gastone Cottino, ακαδημαϊκός και πρώην παρτιζάνος, ήδη κοσμήτορας της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου του Τορίνο
Beniamino Deidda, δικαστής, γενικός Εισαγγελέας της Φλωρεντίας
Donatella Di Cesare, καθηγήτρια θεωρητικής φιλοσοφίας, Πανεπιστήμιο της Ρώμης La Sapienza
Daniela Dioguardi, UDI (Ένωση Ιταλών Γυναικών), Παλέρμο
Angela Dogliotti, αντιπρόεδρος του Sereno Regis Study Center
Elvio Fassone, δικαστής και βουλευτής
Luigi Ferrajoli, φιλόσοφος του δικαίου
Giovanni Maria Flick, πρόεδρος του Συνταγματικού Δικαστηρίου και υπουργός δικαιοσύνης
Chiara Gabrielli, καθηγήτρια ποινικής δικονομίας, Πανεπιστήμιο του Ουρμπίνο
Domenico Gallo, δικαστής, πρόεδρος τμήματος του ακυρωτικού Δικαστηρίου
Elisabetta Grande, καθηγήτρια συγκριτικών νομικών συστημάτων στο Πανεπιστήμιο του Eastern Piedmont
Leopoldo Grosso, επίτιμος πρόεδρος του Ομίλου Abele
Franco Ippolito, πρόεδρος της Basso Foundation
Roberto Lamacchia, δικηγόρος, πρόεδρος της ιταλικής Ένωσης δημοκρατικών Νομικών
Gian Giacomo Migone, καθηγητής Ιστορίας της Βόρειας Αμερικής στο Πανεπιστήμιο του Τορίνο, πρώην γερουσιαστής
Tomaso Montanari, καθηγητής ιστορίας της τέχνης, πρύτανης του Πανεπιστημίου ξένων της Σιένα
Andrea Morniroli, κοινωνικός λειτουργός, Νάπολη
Moni Ovadia, ηθοποιός, μουσικός και συγγραφέας
Giovanni Palombarini, δικαστής, πρώην γενικός εισαγγελέας του ΣτΕ
Michele Passione, δικηγόρος στη Φλωρεντία
Valentina Pazé, καθηγήτρια πολιτικής φιλοσοφίας, Πανεπιστήμιο του Τορίνο
Livio Pepino, πρόεδρος της Volere la Luna και διευθυντής σύνταξης των Εκδόσεων Gruppo Abele
Alessandro Portelli, ιστορικός και καθηγητής αγγλοαμερικανικής λογοτεχνίας στο Πανεπιστήμιο της Ρώμης La Sapienza
Nello Rossi, δικαστής, πρώην γενικός εισαγγελέας στο Ακυρωτικό Δικαστήριο
Armando Sorrentino, δικηγόρος, ιταλική Ένωση δημοκρατικών νομικών, Παλέρμο
Gianni Tognoni, γενικός γραμματέας του μόνιμου Δικαστηρίου των λαών
Ugo Zamburru, ψυχίατρος, ιδρυτής του Caffè Basaglia στο Τορίνο
πατήρ Alex Zanotelli, ιεραπόστολος comboniano
Για να πάρετε μέρος στην έκκληση: https://forms.gle/jtekmZS4zsdLPUht6
Αέναη κίνηση-moto Perpetuo 