ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ DOZIER – ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΝ N.1
Η καπιταλιστική κρίση δημιουργεί τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Μόνο ο αντιιμπεριαλιστικός εμφύλιος πόλεμος μπορεί να θάψει τον πόλεμο!
Ο πόλεμος στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο είναι ένα ουσιαστικό βήμα για τη μετάβαση στον κομμουνισμό!
Στην εποχή του ιμπεριαλισμού των πολυεθνικών το μητροπολιτικό προλεταριάτο αποτελεί την πρωτοπορία της διαδικασίας της προλεταριακής επανάστασης σε ολόκληρο τον κόσμο !!!
Πόλεμος στην κυριαρχία του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού!!! Να επιτεθούμε στον ιμπεριαλισμό των πολυεθνικών και του μηχανισμού στρατιωτικής κατοχής του: το Νατο!!!
Το ιμπεριαλιστικό σύστημα παράγει: θάνατο από εκμετάλλευση, θάνατο από ανεργία, θάνατο στα Κρατικά lager στον προγραμματισμό της ολικής καταστροφής. Η ιμπεριαλιστική φυλακή είναι το κεντρικό εργαστήριο της εξόντωσης του ταξικού ανταγωνισμού !!! Nα καταστρέψουμε την ιμπεριαλιστική φυλακή!!!
Να οικοδομήσουμε το αντιιμπεριαλιστικό μαχόμενο μέτωπο για έναν νέο διεθνισμό, να πολεμήσουμε μαζί και ενωμένοι για να νικήσουμε με όλους τους κομμουνιστές και όλους τους λαούς που αγωνίζονται ενάντια στον ιμπεριαλισμό!!!
Την πέμπτη 17 δεκεμβρίου, ένας οπλισμένος πυρήνας της οργάνωσης μας, αιχμαλώτισε και έκλεισε σε μια φυλακή του λαού, ένα γουρούνι yankee του αμερικανικού στρατού κατοχής, τον ταξίαρχο James Dozier, αναπληρωτή- διοικητή των συμμαχικών δυνάμεων εδάφους για το Νότο της Ευρώπης (Landsouth).
Σύντροφοι, προλετάριοι,
δύο είναι οι θεμελιώδεις γραμμές ανάπτυξης αυτής της ιστορικής εποχής: η τάση για επανάσταση και η τάση για ιμπεριαλιστικό πόλεμο.
Το μέσο με το οποίο ο ιμπεριαλισμός έλυσε πάντα τις περιοδικές κρίσεις υπερπαραγωγής του υπήρξε ο πόλεμος. Πρώτα απ ‘όλα ο πόλεμος επιτρέπει στις νικηφόρες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις να διευρύνουν την παραγωγική τους βάση σε βάρος των ηττημένων, αλλά πόλεμος σημαίνει πάνω απ’ όλα την καταστροφή κεφαλαίων, εμπορευμάτων, εργατικής δύναμης και επομένως, της δυνατότητας ανάκαμψης του οικονομικού κύκλου για ένα αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα.
Αυτό που χαρακτηρίζει τη σημερινή φάση είναι αφενός η διείσδυση και η απόλυτη κυριαρχία του κεφαλαίου και αφετέρου η σημερινή παγκόσμια επέκταση του ταξικού πολέμου, η παρουσία του κομουνιστικού ανταρτοπόλεμου και η ύπαρξη ευνοϊκών συνθηκών για την ανάπτυξή του σε κάθε γωνία του κόσμου και, ειδικότερα, στις μητροπόλεις. Η συνολική κρίση του ιμπεριαλισμού και του σοσιαλιμπεριαλισμού, δείχνουν ότι η ιστορική τάση για τον τρίτο παγκόσμιο πόλεμο είναι μια τάση που ήδη λειτουργεί και πως αυτή έχει το επίκεντρο της στην Ευρώπη. Οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιφάσεις που κλονίζουν την μπουρζουαζία σε διεθνές επίπεδο, πράγματι, προορίζονται να επιδεινωθούν όσο περισσότερο παρατείνεται και χειροτερεύει η κρίση της υπερπαραγωγής στην οποία ταλανίζεται το κεφάλαιο και αυτές οξύνονται και σοβαρεύουν ακριβώς στις περιοχές στις οποίες είναι περισσότερο ανεπτυγμένος ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής. Έτσι, αν μόνο πριν από μερικά χρόνια το «τόξο της κρίσης» εξακολουθούσε να είναι σχετικά περιφερειακό σε σχέση με την Ευρώπη, την τελευταία περίοδο επεκτάθηκε μέχρι να επηρεάσει όλες τις Μεσογειακές χώρες, με τέτοιο τρόπο ώστε σήμερα η τάση προς τον πόλεμο εμφανίζει ειδικότερα εδώ (και γενικότερα στην Ευρώπη) τα πιο εμφανή σημάδια.
Η Ευρώπη, μέσα σε αυτό το σχέδιο, έχει μια ολοκληρωμένη-ενσωματωμένη και υποτελή θέση στις ΗΠΑ. Για την εγκατάσταση των πυραύλων η λέξη-κλειδί είναι: να ενισχυθούν οι εξοπλισμοί, αλλά να διαπραγματευτεί, να διαπραγματευτεί από θέσεις ισχύος ενισχύοντας τους εξοπλισμούς.
Η ένωση Ευρώπης-ΗΠΑ, μέσω του Νατο, ολοκληρωμένης δομής υπό την οικονομική διεύθυνση των Ηπα, σχηματίζει μια ιμπεριαλιστική αλυσίδα στην οποία οι διάφοροι κρίκοι έχουν διαφορετικό βάρος και λειτουργίες. Στη διαδικασία της ιμπεριαλιστικής ενσωμάτωσης-ολοκλήρωσης η υποταγή της Ευρώπης είναι οικονομική πριν από τη στρατιωτική και εξαρτάται πρωτίστως από τη διαφορά επιπέδου στην οικονομική και τεχνολογική ανάπτυξη από την οποίαν εξαρτώνται μια ολόκληρη σειρά εντάσεων και δυσκολιών μεταξύ Ηπα και Ευρώπης, και στο εσωτερικό της ευρωπαϊκής συμμαχίας. Το πρόβλημα είναι εκείνο της όχι πάντα εύκολης συμφιλίωσης-συμβίωσης των εθνικών συμφερόντων με τις οδηγίες που επιβάλλονται από τις ΗΠΑ. Η εγκατάσταση των ευρωπυραύλων, η ανακοίνωση της ακόλουθης κατασκευής της βόμβας Ν, η επίδειξη ισχύος στον κόλπο της Sirte, υπογράμμισαν τις αντιφάσεις που υπάρχουν μέσα στο ιμπεριαλιστικό στρατόπεδο, οι οποίες εκδηλώθηκαν ήδη μετά τις επιλογές οικονομικής πολιτικής του Reagan, δυσμενείς για τον ευρωπαϊκό καπιταλισμό. Με αυτό η πολιτική της αντιιμπεριαλιστικής συμμαχίας με τις ΗΠΑ σίγουρα δεν τίθεται υπό αμφισβήτηση. πρόκειται απλώς για τον ορισμό των συγκεκριμένων διαρθρώσεων που επιτρέπουν στον ευρωπαϊκό καπιταλισμό να εγγυηθεί τη διατήρηση του ρόλου του ως προνομιούχου υπηρέτη του συστήματος των πολυεθνικών, εξασφαλίζοντας ικανοποιητικά μερίδια κερδών. Οι θεμελιώδεις επιλογές της εξωτερικής πολιτικής βλέπουν Ευρώπη και Ηνωμένες Πολιτείες σύμφωνες στην αναγκαιότητα αντιμετώπισης του σοσιαλιμπεριαλισμού μέσω μιας πολιτικής ενίσχυσης των εξοπλισμών.
Για τις Ηνωμένες Πολιτείες αυτό σημαίνει να αποκατασταθεί η υπεροχή τους σε παγκόσμιο επίπεδο, η οποία στην Ευρώπη μεταφράζεται σε μια λιγότερο ανοιχτά επιθετική θέση: ενισχύστε τους εξοπλισμούς για την έναρξη διαπραγματεύσεων!
Ο υποτελής ρόλος της Ευρώπης στο Νατο παίρνει τη μορφή διαφόρων μορφών εξάρτησης:
– Στην κατανομή των καθηκόντων, η Αμερική έχει αναγκάσει την Ευρώπη να αυξάνει σημαντικά τον λογαριασμό των στρατιωτικών δαπανών προκειμένου να επιτύχει την αυτάρκεια των συμβατικών εργαλείων πολέμου, κρατώντας για τον εαυτό της την ανάπτυξη και τη διαχείριση του πυρηνικού πολεμικού δυναμικού.
– Στη συγκεντροποίηση Usa όλων των επιπέδων εξουσίας και διοίκησης στο Νατο.
– O τελικός στόχος των διαδικασιών αναδιάρθρωσης ή ενσωμάτωσης των συμμαχικών στρατών και του πολεμικού τομέα καθορίζεται από τις ανάγκες του ΝΑΤΟ.
Η εντελώς υποτελής θέση της Ευρώπης, επίκεντρο της σύγκρουσης, επανέρχεται δυναμικά στη διαχείριση των διαπραγματεύσεων της Γενεύης μεταξύ των δύο υπερδυνάμεων. Ο πλήρης αποκλεισμός στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων για όλα αυτά που Ηπα-Εσσδ αποφασίζουν για την τύχη των ενδιαφερόμενων πληθυσμών είναι η πιο κραυγαλέα απόδειξη αυτής της πλήρους υποταγής.
Ότι ο ρόλος των ΗΠΑ, αιχμή δόρατος του συστήματος των πολυεθνικών, καθορίζεται μέσα στη διαδικασία στρατιωτικής, πολιτικής, οικονομικής και ιδεολογικής ολοκλήρωσης του δυτικού ιμπεριαλιστικού μπλοκ, δεν σημαίνει όμως ότι η προσαρμογή των διαφόρων εθνικών πολιτικών στους στόχους του Νατο είναι μηχανική και γραμμική. οι εσωτερικές διαφορές δεν λείπουν, αλλά αποτελούν ουσιαστικά συγκεκριμένες προσαρμογές, λειτουργικές προς τα ιδιαίτερα συμφέροντα των διαφόρων χωρών. Για παράδειγμα, η τεράστια αύξηση της πολεμικής παραγωγής προσφέρει μεγάλα περιθώρια κέρδους στον ευρωπαϊκό καπιταλισμό, ο οποίος ξεκίνησε εκτεταμένα προγράμματα μετατροπής και βιομηχανικής αναδιάρθρωσης στον τομέα. Αυτή η ανάπτυξη πρέπει να είναι λειτουργική στις ανάγκες του Νατο και επομένως να κατευθύνεται και να ελέγχεται από τις ΗΠΑ. Έτσι, η Ιταλία, η οποία κατέλαβε την 4η θέση στην κατάταξη των χωρών εξαγωγής όπλων, είδε να της επιβάλλονται περιορισμοί στις εξαγωγές όπλων σε χώρες ανεπιθύμητες στις ΗΠΑ, που ενώνουν στις πολιτικές πιέσεις την κατοχή προηγμένων τεχνολογιών, που της επιτρέπουν ένα εκτεταμένο έλεγχο, μέσω διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας και αδειών, επάνω στην παραγωγή και πώληση όπλων στην Ιταλία.
Η επιτάχυνση της κούρσας των εξοπλισμών έγινε ευπρόσδεκτη με διαφορετικούς τρόπους από τα διάφορα ευρωπαϊκά Κράτη. Μέσα στην πανοραμική των θέσεων, αφενός υπάρχει η ανεπιφύλακτη υποστήριξη της Αγγλίας και της Ιταλίας, αφετέρου, στην Ολλανδία, το Βέλγιο, τη Νορβηγία και τη Δανία η ανάπτυξη ισχυρών αντιμιλιταριστικών και αντιπυρηνικών κινημάτων, ώθησε τις αντίστοιχες κυβερνήσεις τους να ζητήσουν να μην φιλοξενηθούν πυρηνικές εγκαταστάσεις στην επικράτειά τους, με την επιφύλαξη της τήρησης των οδηγιών του Νατο. Αν τουλάχιστον για την ώρα τους παραχωρήθηκε »η απαλλαγή», είναι επειδή οι χώρες αυτές, λόγω της γεωγραφικής τους θέσης, δεν καταλαμβάνουν θέσεις κλειδιά στο ευρωπαϊκό αμυντικό σύστημα.
Θεμελιώδους σημασίας είναι, αντιθέτως ο ρόλος της Γερμανίας λόγω της ιδανικής γεωγραφικής της θέσης βάσης επίγειας επίθεσης στη Σοβιετική Ένωση και λόγω της λειτουργίας της ως πόλου διεύθυνσης στην ΕΟΚ, τον οποίον η Γερμανία αναλαμβάνει ολοένα και περισσότερο παράλληλα με τη Γαλλία, η οποία, αν και δεν ανήκει στο Νατο συμπεριλαμβάνεται πλήρως στις χώρες του δυτικού ιμπεριαλιστικού μπλοκ. Ήταν ο Schmidt σε πρώτο πρόσωπο, που ζήτησε διαπραγματεύσεις για την εγκατάσταση των Pershings και των Cruises, αν και υπάγοντας την στην ομόφωνη συγκατάθεση των άλλων χωρών της ατλαντικής συμμαχίας, στην εγκατάσταση των πυραύλων και σε άλλες χώρες και, εμβληματικό, αναθέτοντας στις Ηπα την διαχείριση των νέων πυρηνικών συστημάτων. Όμως ο ηγετικός ρόλος της Γερμανίας στην πυρηνική στρατηγική της συμμαχίας κινδυνεύει να έχει αρνητικές επιπτώσεις στην γερμανική Ostpolitik, δεδομένων των έντονων εμπορικών σχέσεων που διατηρεί με την Ανατολική ευρώπη. Αυτό έχει προκαλέσει διαφορές και εντός της σοσιαλδημοκρατίας, οι οποίες όμως δεν στοχεύουν στη σχέση συνεργασίας με τις Ηπα και δείχνουν μόνο τις ιδιαίτερες αποχρώσεις του διαλεκτικού κινήματος μεταξύ των δύο πόλων της γραμμής Schmidt: εξοπλισμοί αφενός, διαπραγματεύσεις από την άλλη.
Νατο σημαίνει στρατιωτικό έλεγχο και κατοχή μέσα από έναν ολοκληρωμένο μηχανισμό με σαφή ηγεμονία των Ηπα. Στη Μεσογειακή σκακιέρα, φερμουάρ σύνδεσης με τη Νοτιοανατολική πλευρά, ο σημαντικότερος σύνδεσμος είναι η Ιταλία.
Ο ρόλος της «βάσης Ιταλίας» είναι κεντρικός στην αλυσίδα που πηγαίνει από την Ισπανία στην Τουρκία, η οποία εκπληρώνει επίσης μια θεμελιώδη λειτουργία εφοδιαστικού υπόβαθρου. Και αυτό σήμερα ακόμη περισσότερο, δεδομένης της τάσης της Ελλάδας να ξεφύγει από το μπλοκ του Νατο. Μόνο στην παράκτια περιοχή υπάρχουν 5 βάσεις και μια έκτη σχεδιάζεται στο Comiso. Στην εθνική επικράτεια είναι συγκεντρωμένες μια σειρά ενσωματωμένων λειτουργιών της διοίκησης Νατο σε ευρωπαϊκό επίπεδο (ανώτατη διοίκηση Afsouth στη Gaeta, Comlandeouth της Βερόνα) και άλλες άμεσα εξαρτώμενες από τις Ηπα, όπως το Κέντρο μελέτης και πειραματισμού της La Spezia, το οποίο είναι υπό την διοίκηση του Norfork στις Ηπα. Η τοποθέτηση πυραυλικών βάσεων στην εθνική επικράτεια είναι ήδη μια πράξη πολέμου, δεν αποτελούν μόνο μια παρακαταθήκη που πρέπει να χρησιμοποιηθεί σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης, αλλά στη νέα αντίληψη του πολέμου, αντιπροσωπεύουν τα εμπροσθοφυλάκια, τα χαρακώματα αιχμής της διεθνούς σκακιέρας, τον τόπο με τη μεγαλύτερη ένταση της σύγκρουσης. Οι πυραυλικές εγκαταστάσεις στοχεύουν σε συγκεκριμένους στόχους άλλων χωρών, που με τη σειρά τους, συνεπώς, γίνονται προνομιακοί στόχοι. Με αυτόν τον τρόπο η πράξη πολέμου προετοιμάζεται επιστημονικά χωρίς ο άμεσα εμπλεκόμενος πληθυσμός να μπορεί να παρέμβει στο παραμικρό.
Ο υπουργός Lagorio (Psi-σοσιαλιστικό ιταλικό Κόμμα) διαλύει άψογα κάθε αμφιβολία δηλώνοντας ότι οι πύραυλοι είναι ένα αντικείμενο, ένας στόχος … κινητός! Ο Lagorio θεωρεί νόμιμη τη δράση των ΗΠΑ στον Κόλπο της Sirte, αλλά η μπουκιά που χρειάστηκε να καταπιεί ήταν πικρή καθώς αποκάλυπτε σαφώς την υποταγή της Ιταλίας στον ιμπεριαλισμό των Ηπα. Η κυβέρνηση κάνει δική της τη θέση πως μόνο η επανεξισορρόπηση του πολεμικού δυναμικού επιτρέπει την προστασία της ειρήνης, πουλώντας τη θέληση υπεροχής του ιμπεριαλισμού Usa ως συμφέρον των μαζών. προσπαθώντας να διεγείρει τον πατριωτισμό της ιμπεριαλιστικής εποχής, την αφοσίωση στη δύση. Αυτοί οι κύριοι που τρομοκρατούνται από την ιδέα του εμφυλίου πολέμου και της επαναστατικής δικαιοσύνης, προετοιμάζονται και πάλι για τη σφαγή των λαών.
Nato σημαίνει εσωτερικός πόλεμος και εξωτερικός πόλεμος. Είναι μέσα σε αυτή την προοπτική που αναδιοργανώνει τα στρατεύματά του, προσαρμόζοντάς τα στις νέες απαιτήσεις του δια-ιμπεριαλιστικού πολέμου και του ταξικού πολέμου.
Είναι σε αυτές οι ανάγκες που απαντά η δημιουργία ειδικών μονάδων κατά του ανταρτοπόλεμου στο εσωτερικό των ιταλικών ενόπλων δυνάμεων, οι οποίες θα πλαισιώσουν τα ειδικά τμήματα των καραμπινιέρων. Ενόψει της νέας βάσης στο Comiso, δεν προβλέπεται μόνο η μετακίνηση στρατευμάτων στην Καλαβρία: στις στρατιωτικές δυνάμεις των Ηπα θα ενταχθούν 200 καραμπινιέροι !!
Οι υψηλές διοικήσεις αυτών των δομών είναι απόλυτα ενταγμένες στο ΝΑΤΟ και πρέπει να εκπληρώσουν το καθήκον του ελέγχου και της εξόντωσης του επαναστατικού προλεταριάτου, ειρηνοποιώντας με κάθε μέσο το «εσωτερικό μέτωπο» για να επιβάλουν τη νέα ιμπεριαλιστική κοινωνική τάξη και να μπορούν να ξεκινήσουν ελεύθερα τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι τα τραύματα στον χώρο της αστικής τάξης που προκλήθηκαν από το επίπεδο της κρίσης, επέβαλαν στο Κράτος την επιλογή να εγκαταλείψει όλες τις φιλοδοξίες πολιτικής διαμεσολάβησης με τον προλεταριακό ανταγωνισμό, για τη μόνη δυνατή μορφή διακυβέρνησης των ταξικών εντάσεων: έλεγχο και εξόντωση ολόκληρων προλεταριακών στρωμάτων, ανοιχτό πόλεμο στις πολιτικές και υλικές ανάγκες του προλεταριάτου. Σε αυτό το ποιοτικό άλμα της στρατηγικής της ιμπεριαλιστικής μπουρζουαζίας, η φυλακή, που συνδέεται στενά με την επιστημονική και προγραμματισμένη απόσβεση, από πλευράς του Κράτους, κάθε μορφής έκφρασης του προλεταριακού ανταγωνισμού και, αφετέρου, της μεγιστοποίησης εκ μέρους της τάξης των ωθήσεων προς την ρήξη της «νόμιμης» οροφής που επιβάλλεται στους αγώνες της, τις ανάγκες, και τις χίλιες εκφράσεις του ταξικού πολέμου, γίνεται ένα κεντρικό σημείο στο σχέδιο πολέμου εναντίον του προλεταριάτου, μέγιστο εμπόδιο για κάθε κίνημα που τοποθετείται έξω και ενάντια στους κανόνες του παιχνιδιού που επιβλήθηκε από την ιμπεριαλιστική μπουρζουαζία. είναι ακριβώς αυτή η νέα αντίληψη της φυλακής το υψηλότερο σημείο σύγκρουσης μεταξύ της μπουρζουαζίας και του προλεταριάτου: κεντρικό εργαστήριο για την εξόντωση του ταξικού ανταγωνισμού !!
Ο πόλεμος στην ιμπεριαλιστική φυλακή, ξεκινώντας από το υψηλότερο σημείο στο οποίο έφτασε από το προλεταριακό πρόγραμμα απελευθέρωσης όλων των προλετάριων κρατουμένων και καταστροφής όλων των φυλακών, βρίσκει σήμερα μια ευρύτερη θέση στη διεθνιστική σφαίρα. Ενάντια στη διεθνοποίηση των έργων, των σχεδίων, των δομών, των ανθρώπων που έχουν χρεωθεί την επιστημονική εξόντωση χιλιάδων κομμουνιστών πρωτοποριών και ολόκληρων προλεταριακών στρωμάτων, πρέπει να γεννηθεί ένα πρόγραμμα συνειδητής και οργανωμένης ενότητας, σε διεθνή επίπεδα, που να στοχεύει να τινάξει στον αέρα κρίκοι μετά τον κρίκο όλα τα σημεία αυτού του έργου-σχεδίου θανάτου.
Να επιτεθούμε και να καταστρέψουμε την ιμπεριαλιστική φυλακή !!! Να μηδενίσουμε το σχέδιο προγραμματισμού για την εξόντωση του προλεταριακού ανταγωνισμού στην καρδιά του: την ιμπεριαλιστική φυλακή !!! Να οικοδομήσουμε και σε αυτό το μέτωπο τη διεθνιστική ενότητα των επαναστατών!!!
Nato σημαίνει ενίσχυση και αναδιάρθρωση του πολεμικού βιομηχανικού κλάδου, ανάπτυξη της στρατιωτικοποίησης στην επικράτεια και μέσα στα εργοστάσια θανάτου, τα οποία λειτουργούν ως πρότυπο αναφοράς για ολόκληρη τη διαδικασία βιομηχανικής αναδιάρθρωσης.
Οι ανάγκες του Νατο επιβάλλουν την αύξηση και τη βελτίωση των υποδομών που απαιτούνται για την βοήθεια ροών ενισχύσεων από τις Ηνωμένες Πολιτείες και για την εγκατάσταση των νέων τακτικών πυρηνικών συστημάτων, με σκοπό την λειτουργική αύξηση της ανάπτυξης του στρατιωτικού τομέα. Στον VI στόλο, η Ιταλία δεν παρέχει μόνο αποβάθρες και ασφαλείς βάσεις, αλλά μια ολόκληρη υλικοτεχνική ενδοχώρα για εφοδιασμό, συντήρηση και επισκευές, αντικατάσταση εξαρτημάτων πολέμου που κατασκευάζονται στην Ιταλία. Η Oto Melara κατασκευάζει ηλεκτρονικό εξοπλισμό και ανταλλακτικά για κανόνια, ελικόπτερα, κλπ. Τα Ηνωμένα Ναυπηγεία- Cantieri Navali Riuniti εξασφαλίζουν τη συντήρηση και επισκευή των πολεμικών πλοίων. Το έργο μιας νέας δεξαμενής στη Γένοβα για τη συντήρηση και επισκευή του VI στόλου οδήγησε στην ακύρωση μιας ρήτρας του κανονισμού του Cap (δομή κυβέρνησης του λιμένα) η οποία προέβλεπε πως για την είσοδο στο λιμάνι τα πολεμικά πλοία θα πρέπει πρώτα να απενεργοποιήσουν τους οπλισμούς. Δεν αποτελεί έκπληξη λοιπόν η ευθυγράμμιση της ιταλικής κυβέρνησης με τις θέσεις της Ουάσινγκτον, επομένως η Ιταλία, αφού έδωσε τη συγκατάθεσή της για την εγκατάσταση των πυραύλων, ετοιμάζεται να προετοιμάσει τη βάση του Comiso, παρουσιάζοντας την ως ευκαιρία για πρόοδο στην περιοχή, προσποιείται ότι πιστεύει ότι η βόμβα N αφορά μόνο τις Ηπα, υποστηρίζει την εκδοχή του Reagan για τη σύγκρουση με τη Λιβύη, αν και με σφιγμένα δόντια, καθώς αποκαλύπτει τον απόλυτο αποκλεισμό της από κάθε δυνατότητα λήψης αποφάσεων και ακόμη και από οποιοδήποτε δικαίωμα προηγούμενης ενημέρωσης!
Σύντροφοι, προλετάριοι,
ο συνεχής επαναπροσδιορισμός του ιμπεριαλιστικού κράτους των πολυεθνικών στο πλαίσιο κρίση αναδιάρθρωση – κρίση επανάσταση θέτει όλο και περισσότερο το πρόβλημα του ιμπεριαλιστικού πολέμου, που γίνεται όλο και περισσότερο πρόβλημα των μεγάλων μαζών. Η επιδείνωση των συνθηκών διαβίωσης και ο συνεχώς αυξανόμενος κίνδυνος του ιμπεριαλιστικού πολέμου μας επιτρέπουν να επιβεβαιώσουμε πως σήμερα η αντίθεση ανάμεσα στην επανάσταση και την αντεπανάσταση δεν παραχωρεί κανένα χώρο σε «ουδέτερες» θέσεις και επιβάλλει αντιθέτως μια ακριβή επιλογή χώρου. αυτός ο χαρακτήρας διατρέχει όλο τον κοινωνικό σχηματισμό εμβαθύνοντας το χάσμα μεταξύ επανάστασης και αντεπανάστασης και αμβλύνοντας μέχρι που μηδενίζει κάθε περιθώριο ελιγμών μεταξύ των δύο χώρων.
Είναι ολοένα και πιο σαφές στις μάζες ότι ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής παράγει ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα και συνεχή επιδείνωση των συνθηκών διαβίωσης: εδώ η επαναστατική πρόταση του εμφυλίου πολέμου διαμορφώνεται για να σταματήσει και να νικήσει τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και να οικοδομήσει την κομμουνιστική κοινωνία. η πιθανότητα μιας επικείμενης παγκόσμιας σύγκρουσης αποκαλύπτει όλη τη θετικότητα της, ως το μοναδικό μέσο να αντιτάξουμε στην εξόντωση των λαών.
Brigate Rosse
18-12-81
Δημοσιεύτηκε στο ΕΡΓΟ ΜΝΗΜΗΣ PROGETTO MEMORIA, τα γραμμένα λόγια Le parole scritte, Sensibili alle foglie, Roma 1996.
http://www.sebbenchesiamodonne.it/campagna-dozier-comunicato-n-1/
Η καπιταλιστική κρίση δημιουργεί τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Μόνο ο αντιιμπεριαλιστικός εμφύλιος πόλεμος μπορεί να θάψει τον πόλεμο!!!
Στην εποχή του ιμπεριαλισμού των πολυεθνικών, το μητροπολιτικό προλεταριάτο αποτελεί την πρωτοπορία της διαδικασίας της προλεταριακής επανάστασης σε ολόκληρο τον κόσμο !!!
Πόλεμος στην κυριαρχία του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού!!! Να επιτεθούμε στον ιμπεριαλισμό των πολυεθνικών και στον στρατιωτικό μηχανισμό κατοχής του: το Nato!!!
Το ιμπεριαλιστικό σύστημα παράγει: θάνατο από εκμετάλλευση, θάνατο από ανεργία, θάνατο στα Κρατικά στρατόπεδα στον προγραμματισμό της ολικής καταστροφής. Η ιμπεριαλιστική φυλακή είναι το κεντρικό εργαστήρι της εξόντωσης του ταξικού ανταγωνισμού! Να καταστρέψουμε την ιμπεριαλιστική φυλακή!!!
Να οικοδομήσουμε το αντιιμπεριαλιστικό μαχόμενο μέτωπο για έναν νέο προλεταριακό διεθνισμό, να πολεμήσουμε μαζί και ενωμένοι για να κερδίσουμε με όλους τους κομμουνιστές και με όλους τους λαούς που αγωνίζονται ενάντια στον ιμπεριαλισμό!!!
Σύντροφοι, προλετάριοι,
το σχέδιο της ιμπεριαλιστικής μπουρζουαζίας προβλέπει πως η Ευρώπη, εκτός από την ενοποίησή της και την υποταγή της στις Ηπα, πρέπει να γίνει ένας ενεργός πόλος της επιθετικής πολιτικής του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού. Η πολιτική του Ρέιγκαν επιταχύνει αυτό το βήμα και τα διάφορα εκτελεστικά σε εθνικό επίπεδο επαναπροσδιορίζουν την αφοσίωση στις Ηπα με πιο έντονο τρόπο και όλο και πιο ανοικτά και γενικότερα προπαγανδίζουν τη «πίστη στη Δύση» ανάμεσα στις μάζες ως τον πατριωτισμό της σύγχρονης εποχής.
Ο πολιτικός στόχος των ΗΠΑ στην Ευρώπη, επίκεντρο της σύγκρουσης μεταξύ των δύο συνασπισμών είναι να αναπτυχθεί και να ενισχυθεί ένας υποτακτικός και πλήρως ενσωματωμένος πόλος τόσο στο οικονομικό, πολιτικό και στρατιωτικό επίπεδο.
Στους μεμονωμένους εθνικούς πόλους αυτή η πολιτική, που ακολουθείται από όλα σχεδόν τα κοινοβουλευτικά κόμματα, επιδιώκει πλέον να εμπλέξει τις μάζες με εκστρατείες προπαγάνδας που έχουν ως προνομιακό στόχο τους τον ταξικό πόλεμο για τον Κομμουνισμό. Οι μαζικοί αγώνες στην Ευρώπη έχουν τινάξει στον αέρα αυτό το εγχείρημα με τη γέννηση ενός κινήματος ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και κατά της εγκατάστασης πυραύλων στην κεφαλή του οποίου τέθηκε ο ανταρτοπόλεμος εναντίον του Νατο. Αυτό έχει ήδη παρεμποδίσει σοβαρά τις επιλογές που ανακοίνωσε ο Reagan, αλλά η παρτίδα είναι ακόμα ανοιχτή. Θεμελιώδης κόμβος της ιμπεριαλιστικής πολιτικής είναι να κερδίσει στα διάφορα εσωτερικά μέτωπα: δηλαδή να εξαλείψει τον ταξικό ανταγωνισμό, προκειμένου να έχει τα χέρια ελεύθερα και να μπορεί να επιτεθεί στο εξωτερικό μέτωπο με τον στρατηγικό στόχο να επιβάλει την ηγεμονία των ΗΠΑ σε ολόκληρο τον πλανήτη.
Η ίδρυση ενός Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, η οικονομική λειτουργία της ΕΟΚ, η στρατιωτική λειτουργία του ΝΑΤΟ, δίνουν την εικόνα και το επίπεδο ολοκλήρωσης που επιτεύχθηκε. Ο ευρωπαϊκός πόλος διαθέτει τα δικά του εργαλεία για να αναπτύξει τις δραστηριότητες του σε διάφορους τομείς. στον οικονομικό τομέα σημαντική είναι η πρόταση του Davignon για την ώριμη πλέον αναγκαιότητα για μια μεγαλύτερη ολοκλήρωση μεταξύ των τομεακών σχεδίων, ιδίως της πολεμικής βιομηχανίας και της πυρηνικής ενέργειας στην τρέχουσα τάση του 3ου παγκοσμίου πολέμου, βρίσκεται μέσα στις στρατηγικές επιλογές της ιμπεριαλιστικής αστικής τάξης για τη βιομηχανική ανασυγκρότηση προς εκείνες τις παραγωγές που τείνουν να υποστηρίζουν την αποκατάσταση του ελέγχου και της κυριαρχίας του δυτικού μπλοκ, με τις ΗΠΑ επικεφαλής, σε ολόκληρη την περιοχή της Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής, δηλαδή επί των χωρών παραγωγής πετρελαίου. Αυτό σημαίνει μια σαφή πολιτική επιθετικότητας προς εκείνες τις χώρες του 3ου κόσμου των οποίων οι απελευθερωτικοί αγώνες από τον ιμπεριαλισμό, έχουν ανατρέψει τις ισορροπίες δυνάμεων και αμφισβήτησαν σοβαρά την ηγεμονία Usa σε έναν στρατηγικό χώρο της σύγκρουσης μεταξύ των δύο συνασπισμών. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η Επιτροπή Αμυντικού Σχεδιασμού του Nato προεδρεύει των Τομέων που κατευθύνουν και επιβάλλουν τις οικονομικές επιλογές και τις πολιτικές πολέμου στα διάφορα κράτη μέλη.
Σύντροφοι,
η κρίση του καπιταλιστικού συστήματος είναι βαθιά και δεν είναι εύκολο να κρυφτεί πίσω από την παρωδία της εξουσίας: μόνο στην Ιταλία υπάρχουν 2 εκατομμύρια άνεργοι, αυτοί που έχουν «ανασταλεί» μεταξύ της Fiat και της Alfa είναι 100 χιλιάδες, χιλιάδες μεσαίες, μικρές και μεγάλες βιομηχανίες κλείνουν ή αλλάζουν διάταξη: το να κάνουν να εργάζονται περισσότερο όλο και λιγότερους εργάτες είναι η λογική που οδηγεί κάθε σχέδιο αναδιάρθρωσης. Από την άλλη πλευρά, χιλιάδες πολιτικοί κρατούμενοι στα Κρατικά lager δίνουν τον παλμό του μαζικού επιπέδου που επιτεύχθηκε από τον ταξικό πόλεμο και την ικανότητα αναπαραγωγής του ανταρτοπόλεμου, παρά τα χτυπήματα που προκάλεσε ο εχθρός, μια ικανότητα που δίδεται από το βαθύ ρίζωμα του Ένοπλου Αγώνα μέσα στις μάζες.
Δεδομένου ότι η παγκόσμια πλέον κρίση του καπιταλισμού δεν αφήνει κοινωνικοοικονομικούς χώρους με τους οποίους να εξαπατηθεί και να χειραγωγηθεί η προλεταριακή συνείδηση, τα μεμονωμένα Κράτη καταφεύγουν σε κατασταλτικές θεσμικές λύσεις με έντονους στρατιωτικούς χαρακτήρες. Αυτό που συμβαίνει στην Ιταλία είναι ένα πολύ συμπτωματικό παράδειγμα μιας πλέον παγιωμένης αστικής αρχής: όταν οι διάφορες μορφές δημοκρατίας δεν αποδεικνύονται στο ύψος των καθηκόντων, στο ύψος των περιστάσεων, αρκεί να τροποποιηθούν οι κανόνες του παιχνιδιού! Είναι σε αυτή την κατεύθυνση που πηγαίνει η «μεγάλη συνταγματική μεταρρύθμιση» που επαινείται τόσο πολύ από τα κόμματα του συνταγματικού τόξου, της οποίας ο Craxi γίνεται ο εκπρόσωπος στην πρώτη γραμμή. Κάθε επόμενη κυβέρνηση αντιπροσωπεύει έναν επαναπροσδιορισμό, μια επανέκδοση, μια βελτίωση του Ιμπεριαλιστικού Κράτους των Πολυεθνικών. μια κυβέρνηση παράγει την επόμενη, επιλέγοντας ένα όλο και πιο κατάλληλο πολιτικό προσωπικό για να επιτυγχάνει τακτικές και στρατηγικές αποστολές του ιμπεριαλισμού. Τα διάφορα κόμματα, εκτός από το να εκπροσωπούν τα εταιρικά κλαδικά συμφέροντα συγκεκριμένων κρατών, ανταγωνίζονται ως υποψήφιοι προνομιακοί υπηρέτες υπάλληλοι του ιμπεριαλισμού και σε αυτό σήμερα υποτάσσουν τα δικά τους ιδιαίτερα συμφέροντα. Ποια δημοκρατία μας προτείνουν ποια δημοκρατία οραματίζονται για εμάς; Σύμφωνα με τις αποφάσεις της 12ης δεκεμβρίου 79, που ελήφθησαν στις Βρυξέλλες από το Νατο και υποστηρίχθηκαν από τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις πίσω από την αμερικανική πίεση, μέσα στο 1983 πρέπει να εγκατασταθούν στα βελγικά, βρετανικά, ολλανδικά, ιταλικά και δυτικά γερμανικά εδάφη, 572 μεσαίου μεγέθους ατομικοί πύραυλοι, εκ των οποίων 464 Cruise και 108 ‘Pershing 11’ με έξι πυρηνικές κεφαλές, καθένας εξοπλισμένος με καταστροφική δύναμη ίση με εκείνη που κατέστρεψε τη Χιροσίμα. Αλλά τι βάρος έχει η τόσο πολυδιαφημισμένη λαϊκή θέληση, δεδομένου ότι οι διαδηλώσεις κατά της τοποθέτησης των πυραύλων έχουν ακολουθήσει η μια την άλλη σε όλη την Ευρώπη;
Η παραγωγή της βόμβας «Ν» καθιστά εφικτό τον περιορισμένο πυρηνικό πόλεμο τόσο αγαπητό στον «δημοκρατικό» Ρέιγκαν που δεν βλέπει την ώρα να βρει κάποια φέτα του κόσμου επάνω στην οποία να την δοκιμάσει! Η Ευρώπη και, ιδιαίτερα, η Νότια Ευρώπη, βρίσκεται στο επίκεντρο αυτής της στρατηγικής «περιορισμένου πολέμου» κατά αντισοβιετικό τρόπο. Η Ιταλία, με την Τουρκία και την Ισπανία είναι το προηγμένο μέτωπο της Μεσογείου: αυτό το μέτωπο είναι έτοιμο για την παρέμβαση εναντίον όλων όσων εμποδίζουν την αμερικανική ηγεμονία (σε όλους είναι γνωστός ο ρόλος του Νατο στο πραξικόπημα στην Τουρκία. Αυτό είναι το νόημα της δημιουργίας μιας μικτής μορφής παρέμβασης στο Σινά όπου και η Ιταλία, με μεγάλη υπερηφάνεια της κυβέρνησης, συμμετέχει. της επιμονής του Lagorio για μεγαλύτερη ενσωμάτωση ανάμεσα στην κοινωνία των πολιτών και του στρατιωτικού μηχανισμού · των απαιτήσεων των Capuzzo και Santini για ένα μεγαλύτερο πολιτικό βάρος των στρατιωτικών διοικήσεων στην κυβέρνηση · των αυξήσεων των στρατιωτικών δαπανών. Αυτό το μέτωπο είναι πολύ συμπαγές μεταξύ των ιμπεριαλιστών όσον αφορά τον «εσωτερικό» πόλεμο που έχει ως στόχο την εξόντωση του ταξικού ανταγωνισμού. η διαδοχή διεθνών συνόδων κορυφής για την «τρομοκρατία», η δημιουργία μιας βάσης δεδομένων στην Ευρώπη, η ανταλλαγή γνώσεων, μεθόδων, μέσων, στελεχών, όλα αυτά συνιστούν την αντιπρολεταριακή «ιερή συμμαχία».
Η παρωδία των mass-media σχετικά με την κάθοδο αμερικανών και γερμανών εμπειρογνωμόνων, που θα εργαστούν για τη διερεύνηση της απαγωγής του δημίου Doizier, δεν είναι παρά η γελοία παρέλαση με την οποία προσπαθούν να κρύψουν την πραγματικότητα. Η ενσωμάτωση των δυνάμεων της αντεπανάστασης σε επίπεδο των χωρών του μπλοκ του Nato έχει εδώ και καιρό δημιουργήσει ένα σταθερό δίκτυο υπερέμπειρων της ταξικής πάλης και των μαζικών κινημάτων καθώς και επαγγελματιών του αγώνα ενάντια στον ανταρτοπόλεμο. Μερικοί από αυτούς τους χαρακτήρες πολύ γνωστοί στους διάφορους Craxi και Martelli αρχίζουν να ταυτοποιούνται και από τους κομμουνιστές μαχητές όλης της Ευρώπης, βρίσκονται στα υψηλότερα επίπεδα του ολοκληρωμένου μηχανισμού της αντεπανάστασης. Αυτοί είναι οι σκεπτόμενες κεφαλές που κινούν τις διάφορες μαριονέτες σε εθνικό επίπεδο, όπως εδώ στα μέρη μας, για παράδειγμα, τους ηγέτες των συνδικαλιστικών συνομοσπονδιών, με τον Benvenuto επικεφαλής, υποστηρικτές της ίδρυσης ενός «αντιτρομοκρατικού» κέντρου για τον εργοστασιακό τομέα.
Σύντροφοι, προλετάριοι,
η ιμπεριαλιστική αστική τάξη έχει πλήρη επίγνωση ότι η κρίση της δεν αφήνει πλέον περιθώρια για πολιτική διαμεσολάβηση με τον ταξικό ανταγωνισμό, γνωρίζει ότι οι απαιτήσεις του νόμου του κέρδους μέσα στην κρίση συγκρούονται μετωπικά με τις πολιτικές και υλικές ανάγκες του Μητροπολιτικού Προλεταριάτου, γνωρίζει ότι στις μητροπόλεις όπου παράγεται και αναπαράγεται το κεφάλαιο και η κρίση του, έχει επίσης γεννηθεί ο θανάσιμος εχθρός του: το νέο μητροπολιτικό προλεταριάτο που βρίσκει τα συμφέροντα και τις ανάγκες του να ικανοποιούνται, μέσα στον αγώνα για την καταστροφή του συστήματος της μισθωτής εργασίας, το οποίο δημιουργεί την πολιτική ικανότητα για οργάνωση, για αγώνα και μάχη επαρκείς για το επίπεδο που επιτεύχθηκε από την επίθεση της μπουρζουαζίας σε κάθε έκφραση του ταξικού κινήματος. επίθεσης εναντίον όσων κινούνται πριν ακόμη κινηθούν. Για το λόγο αυτό, για να κάνει το προλεταριάτο να καταπιεί μια πρωτοφανή ιστορική ήττα, μόνη προϋπόθεση για την αποκατάσταση της νέας ιμπεριαλιστικής τάξης, η φυλακή καθίσταται μια θεμελιώδης αποφασιστικότητα του σχεδίου της ιμπεριαλιστικής μπουρζουαζίας, ως κεντρικό εργαστήριο για την εκμηδένιση του ταξικού ανταγωνισμού και μέγιστο αποτρεπτικό ενάντια στους αγώνες, εναντίον κάθε προλετάριου που στέκεται έξω και εναντίον των παιχνιδιών που επιβάλλει η μπουρζουαζία. Η φυλακή σήμερα, ως θεμελιώδης δακτύλιος ενός πολύ ευρύτερου και πιο περίπλοκου μηχανισμού ελέγχου, διαίρεσης, απομόνωσης, εκβιασμού, βασανιστηρίων και πολιτικής και φυσικής εξόντωσης του σχεδίου της προληπτικής παγκόσμιας αντεπανάστασης, είναι η απάντηση της αστικής τάξης στους αγώνες και προσανατολισμούς των προλετάριων να μην να πεθάνουν από την εκμετάλλευση, την ανεργία, τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Γι ‘αυτό τον λόγο είναι σήμερα πραγματικότητα που ζουν σε μαζικό επίπεδο, και γι’ αυτό προσελκύει τόσο μεγάλη προσοχή από τους στρατηγικούς αναλυτές της διεθνούς αντεπανάστασης στην βρώμικη προσπάθεια να απομονώσουν από την ‘κοινωνία των πολιτών’ αυτές τις δομές όπου ζουν, αγωνίζονται και οργανώνονται χιλιάδες και χιλιάδες προλετάριων και κομμουνιστών, για να διαλύσουν την ενότητα της τάξης που επετεύχθη από τα Pp, για να να επιβάλουν τη σιωπή και τον θάνατο περισσότερο ή λιγότερο «καθαρό». Στην προπαγάνδα αυτών των κυρίων η φυλακή πρέπει να γίνει ένα απόστημα μέσα σε μια υγιή κοινωνία που συμμετέχει υπεύθυνα στην ηρωική εθνική προσπάθεια να διασωθούν οι τύχες του καπιταλισμού σε σήψη. Για τους προλετάριους, για τους επαναστάτες η φυλακή είναι εδώ και χρόνια, ένα από τα πιο σημαντικά σημεία του αγώνα, της οργάνωσης, της επικοινωνίας και της μάχης ενός ολόκληρου ταξικού στρώματος, ένας από τους θεμελιώδεις κρίκους της Ένοπλης Προλεταριακής Εξουσίας. Στο σχέδιο της παγκόσμιας καταστροφής του ιμπεριαλιστικού πολέμου, η φυλακή ως ακρογωνιαίος λίθος της ένοπλης ειρηνοποίησης, της προλεταριακής εξόντωσης στις μητροπόλεις, πρέπει να είναι μέσα στο επαναστατικό πρόγραμμα, ένα μόνιμο μέτωπο μάχης για να το αποδιαρθρώσει και για να οικοδομήσει την προλεταριακή οργάνωση. Οι προλετάριοι και οι κομμουνιστές που είναι έγκλειστοι στο Stammhein και στα αγγλικά H-Blocks, στη Marion και στα γαλλικά Qhs, στις ειδικές φυλακές και στα ιταλικά «μακρού ελέγχου» τμήματα, βρίσκουν σήμερα ενοποιητικό έδαφος αγώνα, πολιτική ανασύνθεση με ολόκληρο το Μητροπολιτικό Προλεταριάτο, με τα συνθήματα «καταστροφής όλων των φυλακών» και «απελευθέρωσης όλων των προλετάριων κρατουμένων» ως απαράβατα σημεία στο Μεταβατικό Πρόγραμμα προς τον κομμουνισμό. Η ανατίναξη ενός από τα θεμελιώδη γάγγλια επάνω στο οποίο βασίζεται το σύστημα της μισθωτής εργασίας είναι εξ ολοκλήρου μέσα στην ιστορική δυνατότητα της καταστροφής του Ιμπεριαλιστικού κράτους των πολυεθνικών και της οικοδόμησης της αταξικής κοινωνίας. Η εισαγωγή αυτού του μετώπου μέσα στην πιο γενική πρόταση ανασυγκρότησης του νέου Προλεταριακού Διεθνισμού στη βάση του κοινού αγώνα ενάντια στον Ιμπεριαλισμό, είναι ένα από τα θεμελιώδη βήματα για την οικοδόμηση του Αντί-Ιμπεριαλιστικού Μαχόμενου Μετώπου, ένας από τους πολιτικούς κόμπους που πρέπει να λύσουμε στην συζήτηση με τους κομμουνιστές και όλους εκείνους που μάχονται διεθνώς ενάντια στην ιμπεριαλιστική φυλακή.
Σύντροφοι, προλετάριοι,
η προλεταριακή δίκη στο γουρούνι Dozier έχει ξεκινήσει.
Αυτό το γουρούνι, αυτός ο δολοφόνος είναι ένας «ήρωας» των αμερικανικών σφαγών στο Βιετνάμ, όπου κέρδισε διάφορες παρασημοφορήσεις για τις «υπηρεσίες» του.
Η μακρά καριέρα του ως γουρουνιού τον έφερε εκεί όπου ο ιμπεριαλισμός τον χρειάζονταν για να πνίγει και να καταστέλλει τους απελευθερωτικούς αγώνες των λαών, να προετοιμάζει τα σχέδια κατοχής και προβοκάτσιας για λογαριασμό των αφεντικών του.
Τελευταία του αποστολή, που διακόπτεται από τις επαναστατικές δυνάμεις, είναι η αποτελεσματική διοίκηση των συμμαχικών επίγειων δυνάμεων της Νότιας Ευρώπης (Landsouth).
Στην διαίρεση σε ζώνες της Ευρώπης, το Νατο χώρισε τις δυνάμεις του σε τρεις περιοχές: Βόρεια, κεντρική και Νότια. Σε αυτό το στάδιο του αντιιμπεριαλιστικού πολέμου το Νότιο μέτωπο (νότια Ευρώπη) αντιπροσωπεύει το θεμελιώδες σημείο της σύγκρουσης, και περιλαμβάνει τις ναυτικές δυνάμεις παρέμβασης και υποστήριξης, δύο δυνάμεις ξηράς, μία για τη νότια Ευρώπη και μία για τη νοτιοανατολική Ευρώπη, τις αεροπορικές δυνάμεις της νότιας Ευρώπης και τις ναυτικές δυνάμεις της νότιας Ευρώπης. Η Γενική Διοίκηση του νότιου Μετώπου και όλες οι επιχειρησιακές Διοικήσεις (εκτός από μία) των Νοτίων δυνάμεων βρίσκονται στην Ιταλία. μία στη Βερόνα και τέσσερις στη Νάπολη, γεγονός που επιβεβαιώνει περαιτέρω τον στρατηγικό ρόλο που διαδραματίζει η βάση Ιταλία. Σε αυτό το «αμυντικό σύστημα των συμφερόντων του ιμπεριαλισμού» είναι μέρος ο VI αμερικανικός στόλος, που γυροφέρνει στη Μεσόγειο, ανεβάζοντας άλλοτε την αμερικανική σημαία ή αυτή του Νατο ανάλογα με τις περιστάσεις. Ποια είναι τα πραγματικά καθήκοντα και τι εννοεί με την «υπεράσπιση των συμφερόντων του», ο ιμπεριαλισμός μας έδωσε μια αδιαμφισβήτητη επίδειξη με την προκλητική επίθεση στον Κόλπο της Σύρτης κατά του λαού της Λιβύης. Στη σημερινή φάση του πολέμου το Νατο δεν έχει κανένα χαρακτήρα διασυμμαχικής υπεράσπισης, αλλά είναι ένα καθαρό όργανο στα χέρια του ιμπεριαλισμού και για την επιθετικότητα εναντίον των λαών του τρίτου κόσμου και για τις πολιτικές πολέμου και εξόντωσης του προλεταριάτου στις μητροπόλεις. Το Landsouth, που διοικείτο μέχρι τις 17 δεκεμβρίου από το γουρούνι Dozier, τοποθετείται σε αυτό τον χώρο. αντιπροσωπεύει την καταστροφική πλευρά της νότιας περιοχής. Οι διαθέσιμες δυνάμεις του αποτελούνται από περίπου 20 ταξιαρχίες (8 μηχανοκίνητες, 5 θωρακισμένες, 5 αλπικές και 2 μηχανοκίνητες) συν μία πυραυλική ταξιαρχία και αρκετές μονάδες μάχης και υπηρεσιών υποστήριξης. Οι δυνάμεις αυτές ανέρχονται σε περίπου 270.000 άνδρες, 1.200 τεθωρακισμένα, 1.000 κανόνια και 4.000 APC. Για τη χρήση και τη λειτουργία αυτού του μηχανισμού, το γουρούνι Dozier πρέπει να απαντήσει στο διεθνές προλεταριάτο.
Σε όλο το επαναστατικό κίνημα,
σε αυτά τα τελευταία δύο χρόνια αναπτύχθηκε μια έντονη πολιτική μάχη μέσα στην Οργάνωση μας. Οι αντιφάσεις που προέκυψαν δεν βρήκαν λύση μέσα στην ίδια οργανωτική δομή και την ίδια στρατηγική διάταξη.
Εμείς από τις Ερυθρές Ταξιαρχίες, που διακηρύσσουμε την ιστορική συνέχεια 10 χρόνων ζωής της Οργάνωσης μας, πιστεύουμε και πάλι ότι πρέπει να επαναβεβαιώσουμε το μοναδικό τεστ για το ποιοτικό άλμα προς το Κόμμα: την επαλήθευση στο έδαφος της κοινωνικής πρακτικής, στο έδαφος της οικοδόμησης των Επαναστατικών Μαζικών Οργανισμών.
Γι ‘αυτόν τον λόγο απορρίπτουμε τη λογική της σύνοψης των μεροληψιών, της ομοσπονδίας, των συμφωνιών και σκοπεύουμε να αναλάβουμε όλες τις ευθύνες μας μπροστά στο επαναστατικό κίνημα, της πολιτικής μας γραμμής όπως καθορίστηκε στο Ψήφισμα της Στρατηγικής Διεύθυνσης – δεκ. ’81, και να αναδημιουργήσουμε επάνω σε αυτή τη βάση και με αυτά τα κριτήρια τη δυνατότητα νέων επιπέδων ενότητας με όλους τους κομμουνιστές.
Οι Br, για να κάνουν το μέγιστο της σαφήνειας στο επαναστατικό κίνημα, θα προσφέρουν έναν απολογισμό αυτών των δύο χρόνων πολιτικής μάχης.
Για όλα αυτά τα πολιτικά προβλήματα, και όχι λόγω τυπικών αναγκαιοτήτων, πιστεύουμε ότι είναι σωστό να διαχωρίσουμε τη θέση μας και στο όνομα των άλλων OCC-Κομουνιστικών Μαχόμενων Οργανώσεων.
Από αυτό το ανακοινωθέν και μετά παίρνουμε το όνομα:
Για τον κομμουνισμό. Κόκκινες Ταξιαρχίες για την Οικοδόμηση του Μαχόμενου Κομμουνιστικού Κόμματος.
Εμπρός με το γενικό πρόγραμμα της συγκυρίας!!! Να μετατρέψουμε τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο σε ταξικό πόλεμο ξεκινώντας από τις μητροπόλεις, οικοδομώντας τη διεθνιστική ενότητα με όλους τους λαούς που μάχονται ενάντια στον ιμπεριαλισμό!!! Πόλεμος στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, πόλεμος στο Νατο!!! Να επιτεθούμε στα κέντρα, στους στρατηγούς του πολέμου και στις βάσεις της αμερικανικής στρατιωτικής μηχανής !!! Να καταστρέψουμε την ιμπεριαλιστική φυλακή!!! Να χτίσουμε το Αντιιμπεριαλιστικό Μαχόμενο Μέτωπο!!!
Για τον Κομουνισμό.
ερυθρές Ταξιαρχίες για το χτίσιμο του κομουνιστικού μαχόμενου Κόμματος-Brigate rosse per la costruzione del Pcc
27/12/1981
Πηγή: PROGETTO MEMORIA, Le parole scritte, Sensibili alle foglie, Roma 1996. ΕΡΓΟ ΜΝΗΜΗΣ, Τα γραμμένα λόγια
Επίθεση στο σχέδιο της ιμπεριαλιστικής μπουρζουαζίας. Να ενώσουμε το μητροπολιτικό προλεταριάτο στο γενικό πολιτικό πρόγραμμα της συγκυρίας.
Σύντροφοι, προλετάριοι,
η επιτάχυνση της κρίσης έχει μετατοπίσει ταχύτατα προς τα εμπρός τις δια-ιμπεριαλιστικές αντιφάσεις αφενός και αυτή μεταξύ της αστικής τάξης και του προλεταριάτου αφετέρου. Στο πλαίσιο που κυριαρχείται από τις ιμπεριαλιστικές επιλογές στην εξαπόλυση των συγκρούσεων, η εσωτερική πτυχή της πολεμοχαρούς πολιτικής πέφτει σαν σφυρί επάνω στο προλεταριάτο με όρους καταστροφής εργατικού δυναμικού και συνολικής παραγωγικής ικανότητας και στρατιωτικού ελέγχου ως μοναδική διακυβέρνηση των ταξικών εντάσεων. Σήμερα το πρόβλημα του αλατιού και του ρυζιού χάνει κάθε οικονομικίστικη χροιά, μιας πλατφόρμας διεκδικήσεων και τοποθετείται μέσα στην γενικότερη πολιτική διαμάχη που έχει ανοίξει μεταξύ προλεταριάτου και μπουρζουαζίας, στη σύγκρουση για την εξουσία που βρίσκεται σε εξέλιξη στη φάση της διαρθρωτικής κρίσης του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής.
Να υλοποιήσουμε και να δώσουμε δύναμη στο επαναστατικό σχέδιο σημαίνει να εξοπλιστούμε με ένα πρόγραμμα αγώνα, κινητοποίησης, προπαγάνδας και μάχης που να μην περιορίζεται να υπαινίσσεται στον κομμουνισμό, παραπέμποντας στο άπειρο το πρόβλημα να εξαπολύσει μέσα στις νέες συνθήκες, τον επαναστατικό αγώνα ενάντια στο καθεστώς που εμποδίζει την πλήρη απασχόληση και που μειώνει δραματικά τα κόστη της κοινωνικής αναπαραγωγής. Εάν είναι αλήθεια ότι μόνο η κατεδάφιση του καθεστώτος μισθωτής εργασίας είναι ουσιαστική προϋπόθεση για μια διαφορετική ανακατανομή του κοινωνικού πλούτου, για να προσανατολίσουμε με άλλο τρόπο την ανθρώπινη εργασία, σήμερα να εστιάσουμε ξανά τη μαζική κριτική στο αστικό καθεστώς, σημαίνει να ενοποιήσουμε τις εντάσεις στο υψηλότερο σημείο, τους αγώνες και τις προλεταριακές φιλοδοξίες σε μια νέα ποιότητα ζωής στη φάση της έκφρασης των εξελισσόμενων αναγκών της τάξης στην οποία το κεφάλαιο μπορεί μόνο να τις αρνείται και να τις συμπιέζει προεικονίζοντας τίποτα άλλο παρά βαρβαρότητες και καταστροφή. Γνωρίζουμε ότι η επιβολή των σημείων του Προγράμματος Μετάβασης στον Κομμουνισμό εμποδίζεται από την ύπαρξη αυτού του καθεστώτος, πως οι νέες παραγωγικές σχέσεις μπορούν να ζουν μόνο πολιτικά ως προεικόνιση του νέου κοινωνικού σχηματισμού, αλλά αυτό δεν πρέπει να αποτελεί κανένα λόγο για αναβολή του αγώνα και της μάχης σε ένα είδος ανάθεσης στο άπειρο της «οριστικής σύγκρουσης».
Δεν φτάνει πλέον να καταγγέλλουμε ότι οι μάζες εκφράζουν την ανάγκη για σπίτια, νοσοκομεία, να μην πεθαίνουν στα γκέτο που δέχονται εισβολή με αέρια … αλλά να αντιληφθούμε πως εάν δεν υπάρχουν άλλα σπίτια να καταλάβουμε ή να επιτάξουμε, είναι επειδή στη θέση τους τα αφεντικά μας βάζουν να κατασκευάζουμε στρατώνες ή φυλακές, πως αν δεν υπάρχουν πλέον νοσοκομεία, είναι επειδή τα κέρδη τους τα αφεντικά τα βρίσκουν μόνο σε εξελιγμένα ιατρικά τμήματα για λίγους προνομιούχους. ότι ο αγώνας να μην πεθαίνουμε από την εργασία και το επιβλαβές περιβάλλον συγκρούεται με τον εκβιασμό να πεθάνουμε της πείνας. ότι οι δυνατότητες που δίδονται από την ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων συγκρούονται με τις επιταγές του νόμου του κέρδους. Αυτό μεταφέρει προς τα εμπρός την αντίφαση καθιστώντας σαφέστερο το πεδίο της σύγκρουσης και τους κοινωνικές αιτίες του ταξικού πολέμου.
Η φάση του προλεταριακού πολέμου έχει ήδη ξεκινήσει και στην επαναστατική πορεία δίδεται η δυνατότητα ικανής οργάνωσης για την επιβολή των πολιτικών και υλικών αναγκών της τάξης, αναγκών εξουσίας καθότι εγγενείς στις θεμελιώδεις προσδοκίες του γενικότερου συμφέροντος. διότι πολιτική σύνθεση των υψηλότερων επιπέδων των αγώνων. επειδή αυτόνομες από τις αναγκαιότητες, από τα προβλήματα και τις τύχες του καπιταλισμού που πεθαίνει. γιατί σε στενή διαλεκτική με το κομμουνιστικό πρόγραμμα απελευθέρωσης από τη δουλεία της μισθωτής εργασίας.
Οικοδόμηση εδώ και αμέσως των χαρακτήρων της νέας κοινωνίας στην οποία:
Απελευθέρωση χρόνου από την απαραίτητη εργασία – ανασύνθεση των πολλαπλών ανθρώπινων δραστηριοτήτων – διαφορετική στοχοθέτηση της ανθρώπινης εργασίας – ικανοποίηση όλων των αναγκών μέσα στις δυνατότητες που δίδονται από την ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων – επαναφορά ενός νέου προλεταριακού διεθνισμού.
Σήμερα είναι δυνατόν να πραγματοποιήσουμε την αναντικατάστατη επιχείρηση του κόμματος που εντοπίζοντας τα νευραλγικά κέντρα του εχθρικού σχεδίου, να δίνει ζωτικότητα και σφρίγος και πραγματικές δυνατότητες σε όλο το σύστημα της ένοπλης προλεταριακής δύναμης μέσα στην πολυπλοκότητα και την ποικιλομορφία της έκφρασης και των επιτευχθέντων επιπέδων οργάνωσης και πολιτικής ομοιογένειας.
Για όλο αυτό σκοπεύουμε να διαμορφώσουμε ένα γενικό πολιτικό πρόγραμμα συγκυρίας που να έχει μέσα του την πολλαπλή και πολυδιάστατη πτυχή της δράσης ως κόμμα, τόσο δηλαδή μέσα στη μάχη όσο και στην προπαγάνδα του προγράμματος, όπως επίσης και το πραγματικό στοιχείο χτισίματος και κατάκτησης των Άμεσων Πολιτικών Προγραμμάτων στους διάφορους τομείς της τάξης, να είναι η έκφραση μιας ευρύτερης πολιτικής ενότητας που να αφορά τις «μεγάλες μάζες», στο δρόμο του γενικευμένου εμφυλίου πολέμου.
Σκοπεύουμε να πούμε πως να ενεργείς σαν κόμμα σε αυτή τη συγκυρία, αποκτά την αξία της συνολικής κατεύθυνσης τόσο σε σχέση με τις διαφορετικές ομοιογενείς ταξικές πραγματικότητες μέσα στις οποίες έχει ήδη ξεκινήσει μια σταθερή διαδικασία οργάνωσης και ανίχνευσης προγράμματος, όσο και σε σχέση με τις ευρύτερες πραγματικότητες οι οποίες δεν ανάγονται άμεσα σε πρωτοβουλίες Κόμματος και μεμονωμένους τομείς, αλλά αφορούν ολόκληρο το μητροπολιτικό προλεταριάτο. Το πρόγραμμα που σκοπεύουμε να ξεκινήσουμε εντοπίζει τρία αδιαχώριστα κεντρικά σημεία που σήμερα χαρακτηρίζουν τη σύγκρουση μεταξύ προλεταριάτου και μπουρζουαζίας.
Η ιμπεριαλιστική κρίση γεννά τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, μόνο ο αντιιμπεριαλιστικός εμφύλιος πόλεμος μπορεί να αποτρέψει τον πόλεμο. Ο πόλεμος στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο είναι ένα ουσιαστικό βήμα για τη μετάβαση στον κομμουνισμό.
Πόλεμο στην εξαπόλυση του ιμπεριαλιστικού πολέμου, πόλεμο στο Νato, πόλεμο στην βιομηχανία του πολέμου, πόλεμο στην προληπτική αντεπανάσταση, πόλεμο στους στρατιωτικούς προσδιορισμούς του πολιτικού σχεδίου εξόντωσης του προλεταριακού ανταγωνισμού, ως προϋπόθεση για την αποδιάρθρωση όλου αυτού που αντιτίθεται στο οπλισμένο χέρι, την επιβολή ενός νέου προλεταριακού διεθνισμού και την εσωτερική δυνατότητα κάθε χώρας να απελευθερωθεί από την καπιταλιστική δικτατορία. Είναι επομένως πόλεμος για να καταστρέψουμε το σχέδιο, τους άνδρες, τα μέσα του ιμπεριαλιστικού πολέμου, τόσο στο εσωτερικό μέτωπο όσο και στο εξωτερικό. είναι πόλεμος για να καταστρέψουμε την υλική βάση, τις οικονομικές επιλογές επάνω στις οποίες τροφοδοτείται ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος και αντλεί τις ευκαιρίες για να εξαπολυθεί. είναι πόλεμος για να καταστρέψουμε τη στρατιωτική μηχανή που δίνει τις κατευθυντήριες μιας επαναφοράς ενός υψηλότερου επιπέδου ιμπεριαλιστικής καταπίεσης σε ολόκληρο τον πλανήτη. Για όλα τα στρώματα της τάξης αυτό σημαίνει να οικοδομήσουμε την ικανότητα να επιτεθούμε σε αυτό το σχέδιο σε κάθε κατάσταση κατακτώντας την κύρια πτυχή της αντίφασης έτσι όπως παρουσιάζεται: δηλαδή επίθεση στο σχέδιο ελέγχου, προληπτικής αντεπανάστασης, εξόντωσης του περιθωριοποιημένου και εκτός νόμου προλεταριάτου στα αστικά γκέτο. των εργατών και των εργαζομένων των υπηρεσιών στα εργοστάσια και στους χώρους εργασίας, των προλετάριων κρατουμένων στις περισσότερο ή λιγότερο ειδικές ακτίνες των Κρατικών lager. είναι επομένως έδαφος για το χτίσιμο και την κατάκτηση των συγκεκριμένων Άμεσων Πολιτικών Προγραμμάτων τομέα ενάντια σε όλο αυτό που έρχεται σε αντίθεση με την ανασύνθεση της τάξης και τον αγώνα για τις πολιτικές ανάγκες του μητροπολιτικού προλεταριάτου. Είναι επίσης στοιχείο ενότητας και κινητοποίησης ολόκληρου του προλεταριάτου που ανασυντίθεται μέσα στην ευρύτερη ενότητα όλων εκείνων που μάχονται ενάντια στην ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα, ενάντια στην καπιταλιστική καταπίεση.
Είναι σύνθεση μεταξύ του πολιτικού προγράμματος επαναπροσδιορισμού ενός νέου προλεταριακού διεθνισμού και πραγματικής δυνατότητας ανάπτυξης, ύπαρξης και επιβεβαίωσης του επαναστατικού κινήματος.
Πόλεμο στην υλοποίηση του σχεδίου απέλασης εργατικού δυναμικού, το οποίο βρίσκει τροφή στη νέα οργάνωση της εργασίας και στον επαναπροσδιορισμό-σιδηρά κυβέρνηση της αγοράς εργασίας.
Σχέδιο που βασίζεται στην πολιτική επίθεση στην ταξική ανασύνθεση, στην δύναμη και ακαμψία της εργατικής τάξης που απασχολείται και στους εργαζόμενους στις υπηρεσίες, που στοχεύει να εργάζονται όλο και περισσότερο και πάντα λιγότεροι εργαζόμενοι, στον επαναπροσδιορισμό και επομένως στον ταξικό διαχωρισμό που ξεκινάει από τα τμήματα παραγωγής μέχρι το Γραφείο Απασχόλησης. Πόλεμος εναντίον όλου αυτού που ευνοεί μεγαλύτερη παραγωγικότητα για τα αφεντικά, μεγαλύτερη εκμετάλλευση, διαίρεση, βλαπτικότητα, εκβιασμό για εμάς. Η επίθεση του Κόμματος στα νευραλγικά κέντρα αυτού του σχεδίου μπορεί να συζευχθεί αμέσως με το στρατιωτικό πολιτικό έδαφος που είναι κατάλληλο για την τάξη ώστε να επιτεθεί, να αποδιαρθρώσει, να σαμποτάρει τα βασικά σημεία της λειτουργίας του για όλους τους κλάδους της τάξης, που η αναδιάρθρωση του κεντρικού παραγωγικού κύκλου σήμερα επανατοποθετεί και λειτουργικοποιεί στον κύριο πυρήνα της επανέναρξης του ασθματικού μηχανισμού συσσώρευσης. Η κοινή δράση του Κόμματος, των Επαναστατικών Μαζικών Οργανισμών και του Επαναστατικού Μαζικού Κινήματος, άρρηκτα συνδεδεμένη με τα γενικά συνθήματα: «κατεδάφιση της μισθωτής εργασίας» ,να δουλεύουν όλοι να δουλεύουν λιγότερο και για διαφορετικούς σκοπούς «, βρίσκουν κατανοητή ανίχνευση της επεξεργασίας των γενικών σημείων του προγράμματος στην επίθεση του Κόμματος στο συνολικό σχέδιο της νέας καπιταλιστικής τάξης, και των Άμεσων Πολιτικών Προγραμμάτων τα οποία, στην απόρριψη της εκδίωξης ως άρνηση της διατήρησης της σχέσης εμπορευματοποίησης του εργατικού δυναμικού, και της στρωματοποίησης, συγκεκριμενοποιούνται ξεκινώντας από την τεράστια δυνατότητα αγώνα, οργάνωσης και μάχης. από την καρδιά της παραγωγής μέχρι τα περιφερειακά τερματικά παραγωγής, καθώς και από τα κέντρα που κυβερνούν την αγορά εργασίας.
Πόλεμο στο σχέδιο της διαφοροποιημένης συμπίεσης του κόστους της κοινωνικής αναπαραγωγής, που αρνείται την ικανοποίηση των ιστορικά πιθανών αναγκών της τάξης, που περιέχονται ως κατάκτηση μιας διαφορετικής ποιότητας της ζωής μέσα στον αγώνα και στη συνείδηση ολόκληρου του προλεταριάτου. Πόλεμο εναντίον των διαφόρων σχεδίων φρενήρους αντιπρολεταριακής μήτρας, και των εμπνευστών και εκτελεστών τους. πόλεμο ενάντια στις δομές στις οποίες αυτά επεξεργάζονται, στο ιμπεριαλιστικό προσωπικό που τα ερμηνεύει σήμερα καλύτερα και τα θέτει σε πράξη. Πόλεμο λοιπόν σε όλο αυτό που εμποδίζει την προλεταριακή επιβολή του αλατιού και του ρυζιού … και των τριαντάφυλλων ως σύνθεση των προσδοκιών όλου του προλεταριάτου στην επιβολή των εξελισσόμενων αναγκών της τάξης, μέσα σε αυτές τις δεδομένες ιστορικές συνθήκες ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων. Είναι πόλεμος ενάντια αυτού που συνδέει τις υλικές συνθήκες και ζωής της τάξης στην καπιταλιστική παράδοση που μετράται με κέρδος, ξεκινώντας από την προλεταριακή απόρριψη της ανταλλαγής και της εμπορευματοποίησης της υγείας στους χώρους εργασίας και στην επικράτεια. από την προλεταριακή επιβολή μέχρι τη συλλογική απαλλοτρίωση των εισοδημάτων. στη μη διαπραγμάτευση μέσα στα όρια των νόμων της συσσώρευσης, των συνθηκών διαβίωσης των ανθρώπων. Ο πόλεμος ενάντια στα Σχέδια αντιπρολεταριακής επίθεσης βρίσκει έδαφος οργάνωσης και κατάκτησης στον οποίο η τοποθέτηση των συλλογικών υλικών αναγκών συστήνει αμέσως δίπλα στην καταστροφή αυτού του συστήματος, τα στοιχεία της κατασκευής της νέας κοινωνικότητας και της επαναστατικής νομιμότητας η οποία κατάκτηση δεν είναι μόνο προεικόνιση, αλλά ζωντανή και δρώσα πραγματικότητα μέσα στην ασταμάτητη συσσώρευση επαναστατικής δύναμης και διάβρωσης του αστικού καθεστώτος.
Σύντροφοι, προλετάριοι,
μόνο η είσοδος στο πεδίο της οργάνωσης των μαζών στο έδαφος της μάχης για την εξουσία μπορεί τώρα να σηματοδοτήσει με χαρακτηριστικά φωτιάς το νικηφόρο μονοπάτι της επαναστατικής διαδικασίας. Μόνο ένα Πρόγραμμα του Κόμματος που να δίνει τροφή στην πολιτική επανένωση όλου του προλεταριάτου, σε όλες τις πτυχές μέσα στις οποίες ζει η κύρια αντίφαση, μπορεί πραγματικά να πετύχει την αναγκαία μετάβαση για να μετατρέψει τις χίλιες εκφράσεις του ανταγωνισμού και της προλεταριακής αντίστασης σε ένα σύστημα σταθερής και νικηφόρας εξουσίας. Μόνο ξεκινώντας από μια ενότητα Προγράμματος που να καταγράφει το υψηλότερο σημείο του εχθρικού σχεδίου μέσα στη συγκυρία, είναι δυνατό να εξυψώσουμε, να ενισχύσουμε και να ενώσουμε ξανά τις διάφορες αρθρώσεις που ζουν μέσα στα διαφορετικά τμήματα της τάξης. Γύρω από αυτό το Γενικό Πρόγραμμα είναι δυνατόν να οικοδομήσουμε και να κατακτήσουμε τα υψηλότερα επίπεδα Κοινωνικής Επικοινωνίας των αγώνων, της οργάνωσης, της προλεταριακής μάχης, να χτίσουμε και να κατακτήσουμε τα υψηλότερα επίπεδα πολιτικής ανασύνθεσης. είναι δυνατόν να σπάσουμε τους πολιτικούς, οικονομικούς, στρατιωτικούς και ιδεολογικούς κλωβούς μέσα στους οποίους το σχέδιο της ιμπεριαλιστικής μπουρζουαζίας θέλει να εξορίσει και να στεγανοποιήσει το επαναστατικό μαζικό κίνημα.
Να οικοδομήσουμε το Αντιιμπεριαλιστικό Μαχόμενο Μέτωπο. Να χτίσουμε τους Επαναστατικούς Μαζικούς Οργανισμούς. Να χτίσουμε το Κομμουνιστικό Μαχόμενο Κόμμα.
Σύντροφοι, προλετάριοι,
η πρώτη φάση της ανάκρισης του yankee γουρουνιού Dozier, έφερε στο φως τις προσωπικές του ευθύνες στη μακρά καριέρα του ως σφαγιαστή. Η συνεργασία του για μας δεν είναι ‘διόρθωση της στάσης του’, αλλά καρπός του συσχετισμού δύναμης που έχει αλλάξει, ούτε απόσβεση της ευθύνης απέναντι στους λαούς όλου του κόσμου.
Η ανάκριση συνεχίζεται επάνω σε αυτά τα θέματα: πολιτική του Νατο στην Ευρώπη και στη Μεσόγειο, ανάπτυξη της ένοπλης αντεπανάστασης · πολιτικό, οικονομικό και στρατιωτικό σχέδιο της ιμπεριαλιστικής μπουρζουαζίας για την προετοιμασία του 3ου παγκοσμίου πολέμου.
Κάνουμε γνωστά σε όλους τους προλετάριους, σε όλους τους επαναστάτες, τα πιο σημαντικά βήματα αυτής της πρώτης φάσης της ανάκρισης:
– Ξέρεις γιατί σε συλλάβαμε;
– όχι όχι, δεν γνωρίζω.
– Ξέρεις τι είναι οι Br;
– Ναι, μια ομάδα ανταρτοπόλεμου, αλλά πριν τη σύλληψή μου νόμιζα ότι ήταν απλώς ένα ιταλικό πρόβλημα, αλλά τώρα καταλαβαίνω ότι είναι διαφορετικά.
– Λοιπόν, τώρα θα σου εξηγήσουμε γιατί σε συλλάβαμε και κλείσαμε σε μια φυλακή του λαού. Μέσα από εσένα δικάζουμε τη στρατιωτική κατοχική δομή, το Νατο, και την ιμπεριαλιστική πολιτική της Αμερικής προς το ιταλικό προλεταριάτο. Αυτή η πολιτική η οποία εξαπλώθηκε από το 1945 μέχρι σήμερα επέτρεψε στις Ηπα, υπό τον εκβιασμό των όπλων, πρώτα με τον αμερικανικό στρατό κατοχής, έπειτα με τον ενσωματωμένο στρατό του Νατο, να κατασκευάσουν μια στρατιωτική πολιτική τάξη υποταγμένη πλήρως στα συμφέροντα των πολυεθνικών Usa. Η ιστορία αυτών των κυβερνήσεων είναι η ιστορία της Κρατικής τρομοκρατίας, που χτίστηκε από τη Cia. Από το Σχέδιο Μάρσαλ μέχρι την υποδούλωση στην πολιτική του Ρέιγκαν με τους πυραύλους του Comiso, σημαίνει την ανίχνευση της ιστορίας της υποδούλωσης των ιταλών καπιταλιστών και μιας πολιτικής τάξης που παρά την αποδεδειγμένη πολιτική και κοινωνική απονομιμοποίηση, παραμένει όρθια μόνο χάρη στον τρόμο των ειδικών σωμάτων εκπαιδευμένων από τους αμερικανούς και την οικονομική πολιτική των αμερικανικών πολυεθνικών. Η στρατιωτική σου καριέρα είναι η ιστορία της αμερικανικής επιθετικότητας εναντίον των απελευθερωτικών αγώνων και των επαναστάσεων της νοτιοανατολικής Ασίας, ενάντια στους αγώνες του προλεταριάτου στην Ευρώπη.
Αυτή η δίκη είναι ένα νέο επεισόδιο της μακράς μάχης που αντιπαραθέτει τις επαναστατικές δυνάμεις και τους λαούς που αγωνίζονται ενάντια στον ιμπεριαλισμό Ηπα. Σε αυτή την περίπτωση, για εσένα, να μην λερωθείς με νέα εγκλήματα σημαίνει να συνεργαστείς με τις επαναστατικές δυνάμεις για να αποκαλύψεις το σχέδιο Usa κυριαρχίας και πολέμου εναντίον του διεθνούς προλεταριάτου και των λαών που μάχονται για την απελευθέρωση τους. Διαφορετικά θα λάβουμε υπόψη ότι και σήμερα εσύ συνεχίζεις να υπερασπίζεσαι τον ιμπεριαλισμό, να διεκδικείς την πολιτική του, συνεχίζεις να είσαι συνεργός και υπεύθυνος.
– Συνεργός … όχι, κατάλαβα εκείνο που ζητάτε, λέω την αλήθεια. Αυτό που ξέρω λέγω.
– Τώρα ας αρχίσουμε να μιλάμε για την στρατιωτική σου καριέρα. Για κάθε στάδιο καθόρισε τις ημερομηνίες, τους τόπους και ποιος είχε τα πιο σημαντικά καθήκοντα.
–Καταλαβαίνω. Το ’52 μπήκα στο West Point. Το ’51 ήμουν φοιτητής στη Florida και ήμουν μέλος της Εθνικής Φρουράς. Ήταν η εποχή του πολέμου στην Κορέα. Τον σεπτέμβριο υπήρξε η ευκαιρία να μπω σε μια σχολή προετοιμασίας στο West Point. Στη συνέχεια αφού τέλειωσα από αυτή της σχολή μπήκα στο West Point.
Ο διοικητής (superintendent) της σχολής ήταν ο Ltc B. Bryan ( στρατηγός 3 αστέρων). Ήμουν υπολοχαγός όταν βγήκα. Από το ’56 έως το ’57 έκανα μια εκπαίδευση ενός χρόνου στη σχολή αλεξιπτωτιστών του Fort Benning στη Georgia και στα τεθωρακισμένα στο Fort Knox στο Κεντάκι. Στη συνέχεια ήμουν στη Γερμανία από το ’57 έως το ’61 στο 2ο θωρακισμένο σύνταγμα ιππικού στο Bemberg. Ο διοικητής του συντάγματος τώρα δεν θυμάται ποιος ήταν εκείνη την εποχή, θα σας το πω αργότερα αλλά διοικητής της μοίρας μου ήταν ο Ltc Whitick.
– Ήσουν εθελοντής;
–Ναι, εθελοντής. Το σύνταγμα μου δεν ήταν μέρος του τομέα, ήταν ξεχωριστό και είχε το καθήκον να περιπολεί στη συνοριακή περιοχή μεταξύ των δύο Γερμανιών. Το ’61 επέστρεψα στις Ηπα στο F. Knox και αμέσως πριν τη σχολή του F. Knox προήχθη σε captain. Κατά το διάστημα αυτό υπήρχαν δύο επίπεδα σχολών: το βασικό και το προηγμένο τμήμα για υπηρεσίες αξιωματικού, διοικητή του προσωπικού κ.λ.π. Έμεινα εκεί για 9 μήνες. Ο διοικητής της σχολής ήταν ο στρ. Myers, δύο αστέρια. Στη συνέχεια πήγα στο Tukson και μελέτησα την αεροναυπηγική μηχανική για να εισέλθω στο West Point ως καθηγητής. Στο West Point δίδαξα για τρία χρόνια, μπήκα το ’64 ως captain, όταν τελείωσα ήμουν maggiore-major-OF-3.
– Εκείνη την εποχή ποιος ήταν διοικητής-comandante;
– O superintendent ήταν MG, ονομάζεται Bennet. Στη συνέχεια πήγα στην σχολή διοίκησης και Επιτελείου του Κάνσας. Αυτή η σχολή είναι προετοιμασίας για θέσεις στο Γενικό Επιτελείο. Μαθαίνουμε τα καθήκοντα των αξιωματούχων Επιτελείου: προετοιμασία των εγγράφων συμπεριλαμβανομένης της τακτικής, πολύ τακτική σε επίπεδο της division και χαμηλότερων επιπέδων. Είναι το Fort Leavenwort με διοικητή τον MG Davison. Βγήκα το ’68 με τον βαθμό του maggiore-major.
– Σε εκείνα τα χρόνια υπήρξε η κρίση με την Κούβα και η δράση του κόλπου των Χοίρων, τι πιστεύεις γι αυτά τα γεγονότα που σε βρήκαν ως αξιωματικό που εισέρχονταν στις ανώτερες τάξεις διοίκησης του αμερικανικού στρατού;
–Η πυραυλική κρίση ήταν ένα πολύ σημαντικό γεγονός για τις Ηπα, επειδή υπήρχαν πύραυλοι ακριβώς έξω από την πόρτα των Usa. Ήταν απολύτως απαραίτητο οι πύραυλοι να εγκαταλείψουν την Κούβα. Αλλά η επιχείρηση πιθανώς δεν ήταν καλά οργανωμένη, όχι καλά προετοιμασμένη. Δεν ήμουν εκεί, αλλά από αυτά που έμαθα οι πιθανότητες επιτυχίας ήταν πολύ λίγες. Ήταν ένα λάθος. Η εκτέλεση υπήρξε ένα λάθος.
– Είναι γνωστό ότι είναι συνηθισμένη πρακτική των Ηπα να εκπαιδεύουν ομάδες κρατών για να ανατρέψουν τις λαϊκές κυβερνήσεις αυτών των χωρών. Που εκπαιδεύονταν εκείνοι οι αντικαστριστές;
–Σίγουρα σε μυστικές βάσεις. Αλλά εγώ δεν ξέρω πού, δεν ξέρω ποιος ήταν τότε ο διοικητής.
– Και στη συνέχεια τι έκανες;
– Από το ’67 έως το ’68 βρισκόμουν στο Βιετνάμ, ήμουν αξιωματικός του Επιτελείου, επιχειρησιακό τμήμα, 3ο σώμα στρατού του Νοτίου Βιετνάμ. Το Βιετνάμ χωρίστηκε σε 4 περιοχές παρέμβασης, το 1ο σώμα στο Βορρά, το 2ο σώμα στο Κέντρο, το τρίτο σώμα στα Κέντρο-Νότια, το 4ο στο Νότο.
– Ποια ήταν τα καθήκοντα σου στη ζώνη του 3ου σώματος;
–Βρισκόμουν σε ένα σύνταγμα ιππικού, το XI, το καθήκον μας ήταν να αναχαιτίζουμε τα συντάγματα των εχθρών όταν αυτοί έρχονταν από την Καμπότζη προς τα Νότια. Μετά αυτοί υποχωρούσαν όπως και εμείς στη βάση. Μετά από μια εβδομάδα, 10 ημέρες και πάει λέγοντας. Ήταν μια ζώνη με μεγάλη διείσδυση στο νότο. Κάναμε συνεχώς επιχειρήσεις «Reconnaissance in Force» ή Rif και «Hunt and Kill» (μαζική αναγνώριση και κυνήγι και εκτέλεση).
– Σε ποια ζώνη ακριβώς επιχειρούσες;
–Σε όλη τη συνοριακή ζώνη και στα σύνορα της Καμπότζης. Εμείς την αποκαλούσαμε ζώνη πολέμου «Delta» και ή «Charlie».
– Σε ποιο σημείο βρίσκονταν η βάση;
–Σε πολλά μέρη το σύνταγμα μας είχε μια μεγάλη κινητικότητα. Αλλά γενικά η βάση εφοδιαστικής μας ήταν στο Long Bin. Ο διοικητής αυτής της περιοχής ήταν ένας νοτιοβιετναμίτης ο Do Cao Tri, ο αμερικανός διοικητής ήταν ο συνταγματάρχης Patton.
– Ποια εξήγηση δίνεις για την πολιτική και στρατιωτική σας ήττα στην Ινδοκίνα και το Βιετνάμ ειδικότερα;
–Δεν διακόψαμε ποτέ, ποτέ δεν καταφέραμε να διακόψουμε την κίνηση εφοδιασμού σε άνδρες και πολεμοφόδια από το Βορρά προς τον Νότο. Σε αυτήν την κατάσταση για να συνεχίσουμε τον πόλεμο στο Νότο ήταν απαραίτητο να σταματήσουμε αυτή την κίνηση. Δεν το καταφέραμε.
– Μεταξύ του ’65 και του ’69, όταν ήσουν εκεί, είχαν ήδη διανείμει 4,5 εκατομμύρια τόνους βομβών από το Βορρά προς τον Νότο που χρησιμοποιήθηκαν και για αυτό, γιατί κατά τη γνώμη σου δεν μπορέσατε να διακόψετε το μονοπάτι του ‘Ho Chi Min’;
–Οι βομβαρδισμοί στο Βορρά ήταν «ανεπαρκείς». Διακόπτονταν πάρα πολλές φορές δεν ήταν αρκετά σταθεροί. διαρκούσαν 2 εβδομάδες, 3 εβδομάδες και μετά stop. μετά περίοδοι παύσης και πάλι έτσι. Δεν υπήρχε σταθερότητα.
– Πώς εξηγείς αυτά τα stop;
– Πιστεύω επειδή ο λαός των Ηνωμένων Πολιτειών ήταν κουρασμένος από τον πόλεμο. Πολλοί νέοι δεν ήθελαν να πάνε στο Βιετνάμ, επειδή πιστεύω ότι ο αμερικανικός λαός δεν ήταν προετοιμασμένος για τον πόλεμο. Και η πορεία του πολέμου δεν προχωρούσε πολύ καλά. Ήταν μια πολύ άσχημη περίοδος.
– Στο Βιετνάμ οι αμερικανοί εκτός από τη διεξαγωγή «συμβατικού» πολέμου εκπαίδευσαν τις νοτιοβιετναμέζικες μονάδες και μαζί με αυτούς έκαναν ανταρτοπόλεμο.
– Ναι, αυτή η εκπαίδευση ξεκίνησε το ’62 – 63…
– Είπατε ότι στο Βιετνάμ λύσατε το πρόβλημα του ανταρτοπόλεμου «καλά» και όλοι γνωρίζουμε τι γενοκτονία υπήρξε. Στη Δύση πώς είστε προετοιμασμένοι να αντιμετωπίσετε τον ανταρτοπόλεμο; Γνωρίζουμε ότι σώματα όπως οι αλεξιπτωτιστές, οι commandos, οι λιμναίοι καταδρομείς, οι υποβρύχιοι επιδρομείς και οι αλπικές ομάδες είναι ήδη προετοιμασμένοι για το ενδεχόμενο αυτό ‘σκουπίζοντας’ στις χώρες και ήδη οπλισμένοι με αντισυμβατικά όπλα.
–Πιστεύω ότι εξαρτάται από το μέγεθος της μάχης, όμως εάν πρόκειται για πόλεμο μικρών μονάδων είμαστε έτοιμοι, επειδή είναι μέρος της κανονικής εκπαίδευσης, ονομάζεται «τακτική μικρής μονάδας». Αλλά αυτό που είπατε (λιμναίοι καταδρομείς κλπ.) εκείνα είναι τμήματα για τον αντισυμβατικό πόλεμο, εμείς τον ονομάζουμε «ειδικό πόλεμο» (antiguerrilla). Στις Ηπα έχουμε μια σχολή για να μάθουμε από την εμπειρία μας στο Βιετνάμ σχετικά με τον ειδικό πόλεμο.
– Πως ονομάζεται αυτή η σχολή;
– Ονομάζεται JF Kennedy Special Warefare Center. Αυτή η σχολή είναι μόνο για το στρατό μας, αλλά υπάρχουν πολλοί αξιωματικοί από συμμαχικές χώρες οι οποίοι αποστέλλονται επί πληρωμή από τα κράτη τους σε αυτή τη σχολή. Υπάρχουν παρόμοιες σχολές στη Γαλλία και την Αγγλία, δεν ξέρω αν και στη Γερμανία, την Ιταλία, την Πορτογαλία. Πιστεύω ωστόσο ότι το κύριο καθήκον αυτού του ειδικού πολέμου ανήκει στα CC [συμβατικά σώματα] και στα σώματα για τα οποία μιλούσατε προηγουμένως, αλλά αν ορισμένα τμήματα απέχουν πολύ από το θέατρο της συμβατικής επίθεσης, μπορούν να χρησιμοποιηθούν για «ειδικό πόλεμο».
– Σε ποιο επίπεδο βρίσκονται οι αλπινιστές χρησιμοποιούμενοι στον ειδικό πόλεμο;
–Για τον δικό τους τύπο πολέμου: βουνά, δύσκολα εδάφη, κλπ., βρίσκονται σε υψηλό επίπεδο. Καλά εξοπλισμένοι και εκπαιδευμένοι έχουν ανεπτυγμένο χαρακτήρα και πείσμα.
– Τόσο σε αυτό όσο και στο Βιετνάμ θα επιστρέψουμε αργότερα. Συνεχίζουμε να μιλάμε για την καριέρα σου. Με ποιο βαθμό έφυγες από το Βιετνάμ;
–Maggiore-major. Στη συνέχεια πήγα στο Πεντάγωνο από το ’69 έως το ’71. Ήμουν Λειτουργικός Κρατικός Αξιωματικός, υπεύθυνος για την περιοχή της Νοτιοανατολικής Ασίας, στο τμήμα μου ήταν επικεφαλής ένας συνταγματάρχης, ο Watkins. Λάμβανα νέα από τη Saigon δύο φορές την ημέρα για τις δράσεις στο Βιετνάμ. Μια φορά την εβδομάδα έκανα τη σύνοψη όλων των ενεργειών της εβδομάδας για όλους τους ανώτερους αξιωματικούς του Γενικού Επιτελείου, τον επικεφαλής της SM, τους επικεφαλής των διαφόρων τμημάτων. Αυτό βοηθούσε να μάθουμε πώς πήγαινε ο πόλεμος μέρα με τη μέρα.
– Πώς διαβίβαζε το Γενικό Επιτελείο του Πενταγώνου τις αποφάσεις για τη διεξαγωγή του πολέμου στο Νότιο Βιετνάμ;
–Στο Βιετνάμ υπήρχε μια διοίκηση, ονομαζόταν Macv (Military Assistant Comand Vietnam), ο επικεφαλής της διοίκησης αυτής πρέπει να αναφέρει απευθείας στον αρχηγό του Επιτελείου Άμυνας των ΗΠΑ. Στο Πεντάγωνο υπάρχουν 4 επιτελεία Άμυνας Θαλάσσιο Αεροπορικό Στρατού. Όλα είναι ξεχωριστά, αλλά το υψηλότερο επιτελείο είναι η Άμυνα. Όλες οι υπηρεσίες εξαρτώνται από αυτό το Επιτελείο. Οι αποφάσεις για τον πόλεμο λαμβάνονταν στο Βιετνάμ και από το Επιτελείο Άμυνας. Τα άλλα δεν έπαιρναν αποφάσεις παρείχαν άνδρες και μέσα για να πολεμήσουν στο θέατρο του πολέμου.
– Συνέχισε…
– Το ’72 πήγα στη Γερμανία ήμουν αντισυνταγματάρχης, παρέμεινα μέχρι το ’73.
– Ποιο ήταν το καθήκον σου;
–Διοίκηση μοίρας θωρακισμένου ιππικού.
– Βάση;
– Schwabach στη Νυρεμβέργη, διοικητής Buckingaham (BM).
– Στη Γερμανία εκείνη την περίοδο υπήρξε μια επιθετική εκστρατεία της Raf κατά των Usa και της ιμπεριαλιστικής πολιτικής. Έτσι ο ισχυρισμός που έκανες στην αρχή, ότι πριν από τη σύλληψή σου νόμιζες ότι ο πόλεμος ήταν απλώς ένα εσωτερικό πρόβλημα στη χώρα όπου γεννιέται, απορρίπτεται.
– …(σιωπή)
– Τι σκεφτόσουν τότε;
–Ξέρω μόνο ότι ήταν ένα φοβερό πράγμα υπήρχαν πολλές βόμβες 2 ή 3 νεκροί, μεγάλες εκρήξεις και πολλές κατεστραμμένες δομές. Δεν ήταν μια καλή περίοδος.
Τον Ιούνιο του ’73, πήγα στην σχολή Πολέμου Carlisle στην Πενσυλβάνια, διοικητής MG Davis.
– Πως είναι αυτή; Εξήγησε την…
–Είναι μια σχολή που προετοιμάζει για τα υψηλά επίπεδα του στρατού υπάρχουν 3 επίπεδα. Το δεύτερο επίπεδο είναι το προηγμένο μάθημα και προετοιμάζει για ένα ανώτερο επίπεδο δευτερεύοντα επιτελεία και μια υπηρεσία για τους διοικητές των λόχων κλπ. Το τρίτο επίπεδο είναι το State College και έχω ήδη πει ότι το τελευταίο επίπεδο είναι το College of War όπου μαθαίνεις πώς λειτουργεί στις διάφορες δομές η διοίκηση.
Ετοιμαζόμουν γι ‘αυτό.
– Προετοιμαζόσουν να επιστρέψεις στο Πεντάγωνο;
– Ναι, αλλά δεν ήμουν σίγουρος. Πιθανόν στο Πεντάγωνο. Αναμφισβήτητα σε υψηλό επίπεδο.
– Ποιος διοικούσε τη σχολή;
–Πιστεύω ο στρατηγός Snif. αλλά δεν είμαι σίγουρος. Έφυγα το ’74 με τον βαθμό του υπολοχαγού και μπήκα στο Πεντάγωνο.
– Ποιο ήταν το καθήκον σου στο Πεντάγωνο;
– Είχα την ευθύνη του Προϋπολογισμού και Οικονομικών.
– Ποιος ήταν ο ανώτερος σου στο Πεντάγωνο;
–Επικεφαλής ήταν ο Μάρτιν Χόφμαν, έφυγα το ’76 ως συνταγματάρχης. Αργότερα στο Fort Hood στο Τέξας το ’76 και βγήκα στη δεκαετία του ’80 ως στρατηγός.
Στο Fort Hood ήμουν αρχικά διοικητής μιας ταξιαρχίας τεθωρακισμένων. Μετά Αρχηγός του Γενικού Επιτελείου του Σώματος του Fort Hood. Το Fort Hood είναι πολύ μεγάλο: 50.000 στρατιώτες, 2 τμήματα και πολλές μικρότερες δομές.
– Και μετά στη Verona…
– Ναι βρέθηκα στο Monterey για να μάθω ιταλικά.
– Διαβάζουμε ότι ένας ταγματάρχης των CC-καραμπινιέρων σε είχε προειδοποιήσει για τον κίνδυνο μιας αντάρτικης επίθεσης. Μπορείς να μας πεις το όνομα;
–Νομίζω ότι ονομάζεται cap. Fedele είναι υπεύθυνος για την ασφάλεια της Διοίκησης της Βερόνα. Επίσημα θυμάμαι ότι είχα λάβει δύο φορές ανακοινώσεις σχετικά με την πιθανότητα δράσεων στην περιοχή μας εναντίον αμερικανών στρατιωτικών.
Αυτή η είδηση ήρθε από έναν αμερικανικό αξιωματικό της Διοίκησης. Είναι καταγεγραμμένο, είναι ένας Κρατικός αξιωματούχος.
– Από ποιον έρχονται αυτά τα νέα;
–Σίγουρα από τις ιταλικές μυστικές υπηρεσίες, ωστόσο μετά την επίθεση στο Kroesen έχουμε αυξήσει την ασφάλεια στη Vicenza και στη Verona.
– Εμείς είδαμε ανθρώπους με πολιτικά έξω από το κτίριο (…) και το κτίριο Carli.
–Κυρίως θα έπρεπε να είναι ιταλοί, δεν ξέρω αν αμερικανοί.
– Ποιος είναι ο Εκπρόσωπος της Navsouth και της Strikforsouth στη Βερόνα;
–Για τη Strikforsouth (VI στόλο) έχουμε έναν πλοίαρχο: cap. Lishter, και αντισυνταγματάρχη του ναυτικού Ltc Shinnich που ζει στο Preati στη Βερόνα.
Για τον Κομουνισμό-Per il comunismo,
ερυθρές Ταξιαρχίες για την οικοδόμηση του κμΚ-Brigate rosse per la costruzione del Pcc.
6-1-82
Πηγή: ΣΧΕΔΙΟ ΜΝΗΜΗΣ, τα γραμμένα λόγια-PROGETTO MEMORIA, Le parole scritte, Sensibili alle foglie, Roma 1996.
http://www.sebbenchesiamodonne.it/campagna-dozier-comunicato-n-3/
