I LAMA STANNO IN TIBET                                   XXIV              ΤΑ ΛΑΜΑ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΣΤΟ ΘΙΒΕΤ

Τώρα δεν ξέρουμε ακριβώς ποιες πολύτιμες έννοιες κρύβονταν πίσω από αυτή την τολμηρή μεταφορά, είναι βέβαιο ωστόσο, ότι μόνο χάρη στην οργανωτική θεωρία και προσπάθεια της οργάνωσης που οδηγούσε ο Pecchioli Αυτοί κατάφεραν να πραγματοποιήσουν την Κατάληψη. Υπάρχουν, πράγματι, αποσπάσματα από τα οποία θα μπορούσε να προκύπτει πως και άλλες πολιτικές οργανώσεις συνέβαλαν στην επιτυχία της πρωτοβουλίας, αλλά τόσο τα παράξενα ονόματά τους (Ao, Pdup, Lc) όσο και η έλλειψη οποιουδήποτε ιστορικού εντοπισμού σχετικά με την πραγματική παρουσία τους στον ΧΧ αιώνα (…) μας κάνει να θεωρούμε ότι πρόκειται μάλλον για φωνητικά σύμβολα κάποιου είδους μεταφυσικών εννοιών. Η μεγάλη διαίσθηση, η διορατικότητα που είχαν Αυτοί ήταν πως δεν ήταν δυνατόν να ανατρέψουν το αστικό σύστημα χωρίς να καταστρέψουν και όλες εκείνες τις αξίες, εκείνες τις αστικές συμπεριφορές που, περιορισμένες στη σφαίρα του προσωπικού θεωρούνταν από όλους ότι δεν άξιζε τον κόπο να αναφερθούν. Ο κομμουνισμός ως εκ τούτου δεν ήταν μόνο η αυτοκυβέρνηση των παραγωγών αλλά ήταν επίσης η ανακάλυψη της σεξουαλικότητας τους, το δικαίωμα να απολαμβάνουν, να παίζουν, ο θρίαμβος της αρχής της ηδονής επί της αρχής της πραγματικότητας (…). Δυστυχώς αυτοί χωρίστηκαν αμέσως σε δύο μεγάλες παρατάξεις: εκείνους που ήθελαν να οργανωθούν με τη λογική και εκείνους που ήθελαν να οργανωθούν με τη φαντασία (ήταν μόνο με το Μεγάλο Συμβούλιο των Γραμμάτων που καθορίστηκε το Μυστήριο της Αγίας Οργάνωσης ) … Εν τω μεταξύ η Εξουσία με ασυνήθιστη προθυμία άρχισε την κατασκευή της νέας σχολής Μηχανικών, (…), μετά υπήρξαν άλλες σχολές, σύντομα (…) εν αγνοία όλων, ολοκληρώθηκε ένα νέο πανεπιστημιακό συγκρότημα στα περίχωρα της πόλης (…). Εν τω μεταξύ Αυτοί, προβληματισμένοι από πολλαπλές εσωτερικές διαιρέσεις, είχαν αποφασίσει να κλειστούν στο παλιό πανεπιστήμιο, μέχρις ότου μπορέσουν να καθορίσουν αν το χρώμα της Ουτοπίας θα πρέπει να είναι το μπλε τυρκουάζ (όπως υποστήριζε η πιο μετριοπαθής πτέρυγα) ή το μπλε της Πρωσίας (όπως υποστηρίζονταν από την πιο αδιάλλακτη πτέρυγα). Η Εξουσία με αυτό τον τρόπο είχε στη διάθεση της όλο τον χρόνο για να χτίσει ένα τείχος γύρω από το πανεπιστήμιο, το οποίο έγινε η Riserva. Η Eλπίδα ήταν ότι αυτοί σιγά-σιγά θα σβήσουν, αλλά απροσδόκητα Αυτοί άρχισαν να αναπαράγονται ακόμη και σε συνθήκες αιχμαλωσίας. Μόνο στην τρίτη γενιά (περίπου το 50 Μ.Ο.) κάποιος αντιλήφθηκε τον Τοίχο, κάποιος (…) είπε ότι οι παλιοί είχαν συμφωνήσει με τη Εξουσία για την κατασκευή του Τείχους. Εν κατακλείδι, όμως, εξοικειώθηκαν με το Τείχος και οι τελευταίοι από Αυτούς ζήτησαν από όλους να πιστεύουν με μια πράξη πίστης στον Εξωτερικό Κόσμο. Φαίνεται να χρονολογούνται από τα έτη αυτά κάποιες τελετουργίες, κληρονομιά που Αυτοί μετακύλισαν στα παιδιά τους (σύμφωνα με ορισμένους ιστορικούς μέσα από γραφές στους τοίχους που αργότερα διαγράφηκαν από τη διαβρωτική δράση των καιρικών συνθηκών), και από αυτά, από γενιά σε γενιά, μέχρι τις ημέρες μας ( …). Ο μόνος κανόνας που διατηρούσε την κοινότητα ήταν πως έπρεπε να είναι ευτυχισμένοι. (…) Λες και αρκούσε να πούμε ότι θέλουμε να είμαστε ευτυχισμένοι για να είμαστε αυτόματα, σύμφωνα με ορισμένους, όμως, φαίνεται πως τέτοια χαρίσματα θα μπορούσαν να εξηγήσουν τη δυστυχία καταφεύγοντας σε μια μεταφυσική οντότητα που ονομάζεται «Κεφάλαιο» (που προφανώς θα μπορούσε να συνδεθεί με την μυστηριώδη οντότητα »εργάτης’ που επαναλαμβάνεται στις τελετουργίες), αλλά τέτοιες αφαιρέσεις, που δεν ήταν διαθέσιμες σε όλους, παρέμειναν εντός στενών κύκλων, μικροομάδων που σύντομα έσβησαν (…)” (βρίσκεται στο AA.VV., Le radici di una rivolta, Οι ρίζες μιας εξέγερσης, Milano, Feltrinelli, 1977; σελ. 172- 174).

Στο Palermo φοιτητές και άνεργοι ενώνονται σε μια πορεία συνδικαλιστική: συμπλοκές ανάμεσα σε στρατευμένους στην νεολαία του Κκι, FGCI, και αυτόνομους. Στο Milano: το συμβούλιο της σχολής Γραμμάτων και Φιλοσοφίας αποφασίζει το κλείσιμο μέχρι τις 22 φεβρουαρίου.

Πέμπτη17 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 1977: Ρώμη. Ομιλία του Luciano Lama “Για την ομιλία του Λάμα εντός του Πανεπιστημίου αγωνιστές των συνδικάτων και της ομάδας περιφρούρησης του Pci φρουρούν την πλατεία Minerva από τις 7:30 το πρωί, σβήνοντας όλα τα γραμμένα στους τοίχους από τους ινδιάνους μητροπολιτάνους, πρώτα απ ‘όλα εκείνο με τα μεγάλα γράμματα δίπλα στις πύλες του πανεπιστημίου : “ΤΑ ΛΑΜΑ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΣΤΟ ΘΙΒΕΤ’.  Την ώρα που τοποθετείται επάνω σε ένα φορτηγό το πάλκο για την ομιλία, οι ινδιάνοι στήνουν επάνω σε μια σκάλα βιβλιοθήκης (με ρόδες και ένα πλαίσιο με κάγκελα) μια μαριονέτα σε φυσικό μέγεθος που αναπαριστάνει τον ηγέτη των συνδικάτων, με την επιγραφή “ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΤΟΝ ΑΓΑΠΑ, NON LAMA NESSUNO”. Γύρω από την σχολή των Γραμμάτων οι ινδιάνοι ξεκινούν να φωνάζουν  συνθήματα: «Θυ-σί-ες, θυ-σί-ες, Sa-cri-fi -ci, sa-cri-fi -ci». Ανάμεσα στην ομάδα περιφρούρησης του Pci και τους ινδιάνους αυξάνεται ολοένα περισσότερο η αντιπαράθεση των συνθημάτων. Ο Lama αρχίζει την ομιλία στις 10. Κάποια στιγμή από το «carroccio, κάρο» των ινδιάνων εκτοξεύονται μπαλόνια γεμάτα χρωματισμένο νερό (ή μπογιές) στους κομουνιστές στρατευμένους.

LAMA STAR / LAMA STAR / ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΘΥΣΙΕΣ [στον ρυθμό του Jesus Christ Superstar]

NESSUNO LAMA     ΔΕΝ ΤΟΝ ΑΓΑΠΑ ΚΑΝΕΙΣ

LAMA O NON LAMA? / NON LAMA PIU’ NESSUNO                                                XXV

ΤΟΝ ΑΓΑΠΑ Ή ΔΕΝ ΤΟΝ ΑΓΑΠΑ / ΚΑΝΕΙΣ ΠΛΕΟΝ ΔΕΝ ΤΟΝ ΑΓΑΠΑ

Η ομάδα περιφρούρησης του Pci απαντά εφορμώντας στο κάρο των ινδιάνων, μα, αφού ανέτρεψαν τον »δημιουργικό» χώρο του κινήματος, έρχεται σε επαφή και συγκρούεται με τον »μαχητικό» χώρο των Κολεκτίβων και της Αυτονομίας, που επανοικειοποιείται την καρότσα και την χρησιμοποιεί για να περάσει στην αντεπίθεση. Στην σχολή Γραμμάτων οργανώνεται ένα αυτοσχέδιο ιατρείο για τους πρώτους τραυματίες. Όταν όμως ένας από τους αρχηγούς της ομάδας περιφρούρησης της ρωμαϊκής Ομοσπονδίας του Κκι χρησιμοποιεί έναν πυροσβεστήρα ενάντια στους αγωνιστές των Κολεκτίβων, ξεσπούν οι αληθινές συμπλοκές. Κάποιο πάγκοι γίνονται κομμάτια για να φτιαχτούν μπαστούνια. Στις 10,30 το συνδικάτο αποφασίζει να διαλύσει την εκδήλωση ενώ μια τελευταία έφοδος διασπά τελείως την περιφρούρηση συνδικάτων και Κκι. Με την κραυγή «Via, via la nuova polizia», »Δρόμο, δρόμο, η νέα αστυνομία», ο Lama εκδιώκεται απ’ το Πανεπιστήμιο από κάποιες εκατοντάδες νεαρών, που εφορμούν και καταστρέφουν το καμιόνι που χρησιμοποιείτο για πάλκο. Οι φοιτητές των κολεκτίβων αντιμετωπίζουν τους αγωνιστές του Pci και των συνδικάτων, με ραβδιές, σιδερόβεργες, αγγλικά κλειδιά και πετροβολητό, ενώ το camion του συνδικάτου αναποδογυρίζεται, σπάζουν τα τζάμια και οι πλάγιες πόρτες σαραβαλιάζονται. Η ηρεμία επιστρέφει μοναχά όταν οι κομουνιστές, βγαίνοντας απ’ το Πανεπιστήμιο, παρατάσσονται έξω από τις πύλες. Ο απολογισμός είναι τριάντα τουλάχιστον τραυματισμένοι. Το απόγευμα, γύρω στις 18, μετά από μια πυκνή ρίψη δακρυγόνων, η αστυνομία καταλαμβάνει στρατιωτικά  το πανεπιστήμιο, ενώ το κίνημα αποτραβιέται βγαίνοντας από πλάγιες παράπλευρες εισόδους. Μέχρι την πρώτη μαρτίου η πανεπιστημιούπολη θα παραμείνει κλειστή με το πρόσχημα της επισκευής των ζημιών που προκλήθηκαν απ’ τους καταληψίες, ενώ το κίνημα αναδιοργανώνεται στην Casa dello Studente, στις Φοιτητικές Εστίες δηλαδή και στις αποκεντρωμένες σχολές Οικονομικών και Εμπορικών επιστημών,  Αρχιτεκτονικής, Διδασκαλίας” (Claudio Del Bello, Una sparatoria tranquilla, Μια ήρεμη ανταλλαγή πυροβολισμών, Roma, Odradek, 1997; σελ. 310). “Ενώ αρχίζουν να μιλούν οι συνδικαλιστές, οι «ινδιάνοι μητροπολιτάνοι» φωνάζουν ειρωνικά συνθήματα: «Più orario meno salario, Μεγαλύτερο ωράριο λιγότερα χρήματα», «E’ ora è ora, la miseria a chi lavora, Είναι ώρα είναι ώρα, μιζέρια στους εργαζομένους», «Sacrifi ci, sacrifi ci, Θυσί ες θυ σίες». Οι στρατευμένοι του ΚΚΙ τα χάνουν, απ’ τα σπρωξίματα περνούν στις μπουνιές, μέχρι και ένας πυροσβεστήρας χρησιμοποιείται ενάντια στις γραμμές του κινήματος. Ανάβουν πολύ σκληρές συμπλοκές, ενώ ο Lama μιλά δίχως να τον ακούει κανείς, μετά τελειώνει άρον άρον τον λόγο του. (…) Ο Leo Canullo, βουλευτής του PCI, ζητά την εκκένωση του πανεπιστημίου, ο Lama δηλώνει: «Είναι η πρώτη εκδήλωση του νέου φασισμού». Εν τω μεταξύ στήνονται οι φοιτητικές συνελεύσεις και ξεκινά ένας διάλογος έντονος, μα υπάρχει λίγος χρόνος για προβληματισμό. Τις πρώτες απογευματινές ώρες τα θωρακισμένα ρίχνουν κάτω τις πύλες και,  αποδεχόμενα τα  αιτήματα όλων των δυνάμεων του συνταγματικού τόξου, «απελευθερώνουν» το πανεπιστήμιο” (AA.VV., Agenda rossa, »κόκκινη Ατζέντα», Roma, Savelli, 1977; σελ. “19 φεβρουαρίου”). Το απόγευμα διανέμεται το φυλλάδιο  που ακολουθεί:

“Ρώμη, 17-2, από τον ανταποκριτή μας. Η δράση που έλαβε χώρα αυτό το πρωινό από τον σύντροφο μας K.M. που είναι δημόσια γνωστός ως Luciano Lama, είχε ένα αποτέλεσμα ανώτερο από τις πιο αισιόδοξες προβλέψεις μας. Σύμφωνα με τις κλασικές αρχές του μαοντανταϊσμού, ο K.M. έχοντας επιδέξια και υπομονετικά εισέλθει στα υψηλότερα κλιμάκια της ηγεσίας του συνδικάτου, κατάφερε με μεγάλη επιτυχία να ρίξει τον εχθρό μέσα στην παγίδα που του είχαμε στήσει. Όπως είχε προηγουμένως καθοριστεί, ο K.M. οδήγησε στην έκρηξη και στο ξεσκέπασμα της ουτοπικής και παραληρηματικής φύσης του σοσιαλδημοκρατικού σχεδίου που σαν στόχο έχει να δημιουργήσει συναίνεση γύρω από την διαβολική πρόταση των θυσιών: ερχόμενος να προτείνει μέσα σε ένα Πανεπιστήμιο υπό κατάληψη φόρμουλες και θεματικές περισσότερο κατάλληλες σε τηλεοπτική συζήτηση, ο δικός μας επισήμαινε μακροσκοπικά τον πλήρη ανταγωνισμό ανάμεσα στα συνδικαλιστικά συμφέροντα και τα συμφέροντα του κινήματος. Aπλοποιώντας με αυτό τον τρόπο και με λεπτή χρήση της παράδοξης ρητορικής θέματα τρελά αυτά καθεαυτά, ενάντια σε κάθε ανεύθυνη διαμεσολάβηση, στο συμφωνηθέν σήμα: «Σύντροφοι, δεν αποδεχόμαστε προβοκάτσιες», ήταν σε θέση να δώσει το έναυσμα για να ξεσπάσει ο θυμός των συντρόφων, που από το ξεκίνημα είχαν ενοχληθεί από τους βαρετούς γορίλες το ΚΚΙ. Αυτή η πράξη αντιπροσωπεύει ένα άλμα ποιότητας τεράστιο σε σχέση με εκείνες που ήταν επίσης ποιοτικές και λογικές και πραγματοποιήθηκαν από τους πράκτορες μας στο παρελθόν (βλέπε συνάντηση maodada μεταξύ Paolo VI και Argan), την εξαπόλυση της γενικευμένης προλεταριακής εξέγερσης. Αναμένουμε τώρα την ομιλία που ο πράκτορας X.Y, με την δημόσια ταυτότητά του ως γενικός γραμματέας του PCl, θα πραγματοποιήσει με την ευκαιρία της πρωτομαγιάς” (βρίσκεται στο Franco Berardi, Finalmente il cielo è caduto sulla terra, Επιτέλους ο ουρανός έπεσε στη γη, Milano, Squilibri, 1978; σελ. 93-97).

LAMA TI PREGO NON ANDARE VIA / VOGLIAMO ANCORA TANTA POLIZIA                            ΛΑΜΑ ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΜΗ ΦΕΥΓΕΙΣ / ΘΕΛΟΥΜΕ ΚΙ ΑΛΛΗ ΠΟΛΥ ΑΚΟΜΗ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ

SE TUTTI QUELLI DEL PCI SI METTESSERO IN FILA E SI PASSASSERO PAROLA, ALLA FINE DIREBBERO TUTTI LA STESSA COSA                                                                                        ΑΝ ΟΛΟΙ ΕΚΕΙΝΟΙ ΤΟΥ ΚΚΙ ΕΜΠΑΙΝΑΝ ΣΤΗ ΣΕΙΡΑ ΚΙ ΑΝΤΑΛΛΑΣΑΝ ΜΙΑ ΛΕΞΗ, ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΌΛΟΙ ΘΑ ΕΛΕΓΑΝ ΤΟ ΙΔΙΟ ΠΡΑΓΜΑ

https://aenaikinisi.files.wordpress.com/2017/04/dopo_marx_aprile.pdf

https://www.academia.edu/6711257/Dopo_Marx_aprile