via Τιμή στην μαχήτρια Μόνικα Έρτλ! – Onore alla combattente Monika Ertl!
Κατηγορία: ιστορία, storia
28 μαρτίου 1980: δεν θα ξεπλύνετε ποτέ το αίμα της οδού Fracchia
27 μαρτίου 1978: ο Μόρο και οι εΤ. Σκέψεις από το κίνημα – 27 marzo 1978: Moro e le Br. Riflessioni dal movimento
25 μαρτίου 1871: η Παρισινή Κομμούνα
Στις 25 μαρτίου 1871, οι πολίτες του Παρισιού, οι οποίοι, ήδη από τις 18 μαρτίου, είχαν κατόπιν εξέγερσης τον έλεγχο της πρωτεύουσας, ανέλαβαν και επίσημα την κυβέρνηση της πόλης, ξεκινώντας αυτή την επαναστατική εμπειρία που πήρε το όνομα της Κομμούνας του Παρισιού.
25 marzo 1871: la Comune di Parigi
Η Κομμούνα του Παρισιού εντάσσεται σε ένα ευρωπαϊκό πλαίσιο έντονων γεωπολιτικών αλλαγών, που χαρακτηρίζεται επίσης από πολυάριθμες επαναστατικές πορείες. Ειδικά στο γαλλικό πλαίσιο, η αυγή της Κομμούνας έλαβε χώρα σε μια εποχή κατά την οποίαν τα πρωσικά στρατεύματα είχαν πρόσφατα απομακρυνθεί από το Παρίσι (μετά από πολιορκία πολλών μηνών, λόγω της ήττας του αυτοκράτορα της Γαλλίας Ναπολέοντα ΙΙΙ από τους πρώσους, ήττα από την οποία γεννήθηκε η Τρίτη Δημοκρατία). Η ξεκάθαρη επιδείνωση των συνθηκών διαβίωσης, η έλλειψη βασικών αγαθών πρώτης ανάγκης λόγω του πολέμου, αποτέλεσε τη βάση για την έναρξη της ημέρας εξέγερσης της 18ης μαρτίου, κατά την οποία η Εθνική Φρουρά, ένα είδος ένοπλης δύναμης αποτελούμενης από εθελοντές για να βοηθηθεί η υπεράσπιση της πόλης κατά τη διάρκεια της πολιορκίας, μαζί με τους λιποτάκτες από το στρατό και τις λαϊκές ένοπλες μάζες, πήραν τον έλεγχο της πόλης.Η διοίκηση ανατέθηκε σε μια κεντρική επιτροπή, η οποία μεριμνούσε για την οργάνωση των εκλογών, μετά τις οποίες, στις 25 μαρτίου, σχηματίστηκε μια πραγματική κυβέρνηση, η οποία ανέλαβε μία σαφή σοσιαλιστική μήτρα, τόσο ώστε από τις πρώτες αποφάσεις που ελήφθησαν ήταν εκείνη να αντικατασταθεί η τρίχρωμη με την κόκκινη σημαία. Η επαναστατική κυβέρνηση, η οποία διατήρησε, μεταξύ άλλων, καλή δημοτικότητα και ήταν σε θέση να εγγυηθεί ένα ορισμένο επίπεδο δημόσιων υπηρεσιών, έλαβε πολλά μέτρα: από την εξάλειψη της νυχτερινής βάρδιας των αρτοποιείων έως τη σύσταση σύνταξης για τις χήρες και τα ορφανά του πολέμου, την επιστροφή των περιουσιακών στοιχείων που δεσμεύθηκαν από το κράτος κατά τη διάρκεια της πολιορκίας, την αναγνώριση του δικαιώματος των εργαζομένων να πάρουν στην κατοχή τους το εργοστάσιο εάν είχε εγκαταλειφθεί από τον ιδιοκτήτη.
Πολλά από τα μέτρα αυτά, ωστόσο, δεν μπόρεσαν να εφαρμοστούν λόγω της σύντομης ζωής που είχε η Κομμούνα και του τραγικού τέλους που υπέστη. Ξεκινώντας από τις 2 απριλίου πράγματι, η προηγούμενη κυβέρνηση της Κομμούνας (υπό την ηγεσία του Adolphe Thiers) άρχισε με τον στρατό της μια σειρά επιθέσεων στην πόλη του Παρισιού, μέχρι το σημείο να ρίξει τα τείχη της, στις 21 μαΐου 1871, μια ημερομηνία που σήμανε το τέλος της Κομμούνας. Μέχρι τις 28, πολέμησαν στο Παρίσι, σε μια μάχη συνοικία προς συνοικία, μέχρι τα στρατεύματα του Thiers να φτάσουν στο τελευταίο οδόφραγμα και να το καταλάβουν, στην περιοχή Belleville. Κατά τη διάρκεια της εβδομάδας από τις 21 έως τις 28 μαΐου υπήρξαν περίπου 30.000 θάνατοι και άλλες τόσες ήταν οι καταδικαστικές αποφάσεις που ακολούθησαν και πραγματοποιήθηκαν απέναντι σε όσους θεωρήθηκαν μέλη της Κομμούνας.
https://www.infoaut.org/storia-di-classe/25-marzo-1871-la-comune-di-parigi
25 Μαρτίου 1977: ο Rodolfo Walsh και οι Montoneros
Ο Rodolfo Walsh γεννήθηκε στις 9 ιανουαρίου 1927 στην Patagonia. Αφού έγραψε διάφορα μυθιστορήματα αστυνομικά, όπως το Variations in Red-Variazioni in Rosso(1953), έγινε διάσημος για το Operación Masacre (1957), που θεωρείται αριστούργημα της ερευνητικής δημοσιογραφίας. Το βιβλίο μιλά για μια σφαγή πολιτών που πραγματοποίησε το προηγούμενο έτος ο στρατός με εντολή του προέδρου, στρατηγού Aramburu, σε αντίποινα για μια απόπειρα Περονιστικής εξέγερσης.
25 Marzo 1977: Rodolfo Walsh e i Montoneros
Μετά την κουβανική επανάσταση, μετακόμισε στην Αβάνα κατόπιν πρόσκλησης του Jorge Masetti, δημοσιογράφου αργεντίνου, ο οποίος, μετά από συνέντευξη με τον Fidel και τον Che σχετικά με την Sierra Maestra, είχε προσχωρήσει στην επανάσταση.
Ο Walsh συνεργάζεται με το πρακτορείο Prensa Latina και γνωρίζει πολλούς από τους πρωταγωνιστές εκείνων των χρόνων, συμπεριλαμβανομένου του Ernesto Che Guevara, ο οποίος συχνά περνά τις βραδιές με τους δύο συμπατριώτες του.
Στην Κούβα ο Walsh πραγματοποιεί την πιο συγκλονιστική του δημοσιογραφική επιτυχία. Όπως θα διηγηθεί ο Gabriel Garcia Marquez, ένας άλλος φίλος εκείνης της περιόδου, καταφέρνει να αποκρυπτογραφήσει ένα παράξενο κωδικοποιημένο μήνυμα και ανακαλύπτει ότι οι ΗΠΑ εκπαιδεύουν κουβανούς εξόριστους στη Γουατεμάλα για να προσπαθήσουν να εισβάλουν στον Κόλπο των Χοίρων. Καταφέρνει έτσι να αποτρέψει την αιφνιδιαστική επίθεση.
Τρία χρόνια αργότερα επέστρεψε στην Αργεντινή, συνέχισε τη δραστηριότητά του ως συγγραφέας και επίσης έγραψε έργα αντιμιλιταριστικής σάτιρας.
Το 1969 έγραψε το Quien mató a Rosendo?, το οποίο, ξεκινώντας από ένα γεγονός από τα χρονικά, καταγγέλλει τον γκανγκστερικό εκφυλισμό της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας. Το 1970 η περονιστική ένοπλη οργάνωση Montoneros απήγαγε τον στρατηγό Aramburu, ο οποίος εκτελέστηκε μετά από ένα μήνα αιχμαλωσίας σε απάντηση στα γεγονότα του 1956.
Ο Walsh πλησιάζει τους Montoneros, αλλά φοβάται μια μιλιταριστική παρέκκλιση και θεωρεί προτεραιότητα τη μάχη πάνω στο έδαφος της πληροφόρησης. Κάτω από την διεύθυνση του, η εφημερίδα Noticias γίνεται δημοφιλές μέσο ενημέρωσης και φτάνει τα 130.000 αντίτυπα.
Όταν οι στρατηγοί Videla, Agosti και Massera ανέλαβαν εξουσία με ένα πραξικόπημα στις 24 μαρτίου 1976, ο Walsh βρίσκονταν ήδη στην παρανομία για σχεδόν δύο χρόνια. Δημιούργησε την ANCLA (Clandestine News Agency-Παράνομο Πρακτορείο Ειδήσεων) και αφιέρωσε τον εαυτό του στην καταγγελία της Κρατικής τρομοκρατίας.
Στις 29 σεπτεμβρίου 1976, η 26χρονη κόρη του Vicki και τέσσερις άλλοι μαχητές των Montoneros αιφνιδιάζονται από τον στρατό σε ένα σπίτι στο Μπουένος Άιρες. Ένας στρατιώτης θα πει: «Η μάχη διήρκεσε μιάμιση ώρα. Ένας άνδρας και ένα κορίτσι πυροβολούσαν από ψηλά, η κοπέλα τράβηξε την προσοχή μας γιατί κάθε φορά που έριχναν μια ριπή και εμείς πέφταμε στο έδαφος γελούσε ». Αλλά είναι μια μάχη δίχως ελπίδα και η Vicki σκοτώνεται έτσι ώστε να μην πέσει ζωντανή στα χέρια των βασανιστών.
Στις 24 Μαρτίου 1977, την πρώτη επέτειο του πραξικοπήματος, ο Rodolfo γράφει μια ανοικτή επιστολή στη στρατιωτική χούντα, ένα εξαιρετικό έγγραφο όχι μόνο για τη λεπτομερή καταγγελία των θηριωδιών της δικτατορίας, αλλά κυρίως επειδή η Κρατική τρομοκρατία περιγράφεται σαφώς ως απαραίτητη προϋπόθεση για την επιβολή στη χώρα του πιο ακραίου νεοφιλελευθερισμού:
“Στην οικονομική πολιτική αυτής της κυβέρνησης, πρέπει να αναζητήσουμε όχι μόνο την εξήγηση των εγκλημάτων σας, αλλά μια μεγαλύτερη αγριότητα, την καταδίκη εκατομμυρίων ανθρώπων σε προγραμματισμένη δυστυχία. Σε ένα χρόνο μειώσατε τους πραγματικούς μισθούς των εργαζομένων στο 40%, η συμμετοχή τους στο εθνικό εισόδημα μειώθηκε στο 30%, η εργάσιμη μέρα που χρειάζεται ο εργάτης από τις 6 ώρες έφτασε στις 18 ώρες ώστε να μπορεί να καλύπτει τα έξοδα της οικογένειάς του, ανασταίνοντας με αυτό τον τρόπο μορφές καταναγκαστικής εργασίας που δεν επιζούν ούτε στους τελευταίους αποικιακούς εποικισμούς (…) Τα αποτελέσματα αυτής της πολιτικής υπήρξαν κεραυνοβόλα. Σε αυτό το πρώτο έτος της κυβέρνησης, η κατανάλωση τροφίμων μειώθηκε κατά 40%, η ένδυση κατά 50%, η κατανάλωση των φαρμάκων έχει σχεδόν εξαφανιστεί στα λαϊκά στρώματα. Και υπάρχουν περιοχές στο Μπουένος Άιρες όπου η βρεφική θνησιμότητα υπερβαίνει το 30%, αριθμός που μας φέρνει στο ίδιο επίπεδο με τη Rhodesia, το Dahomey και τις Guaiane, ασθένειες όπως η καλοκαιρινή διάρροια, τα παράσιτα μέχρι και τον θυμό για το γεγονός πως οι αριθμοί βρίσκονται κοντά στα παγκόσμια ρεκόρ ή τα ξεπερνούν”.
Αλλά μετά την ομολογία ενός βασανισμένου κρατούμενου, ο στρατός βρίσκεται στα ίχνη του και την επόμενη μέρα, ενώ διαδίδει το έγγραφό του, πέφτει επάνω στην Επιχειρησιακή Ομάδα 3 του ESMA, του περιβόητου κέντρο βασανιστηρίων και εξόντωσης της δικτατορίας. Ο Rodolfo Walsh καταφέρνει να τραβήξει ένα πιστόλι και να πυροβολήσει. Ξέρει ότι δεν έχει ελπίδες, αλλά δεν θέλει να συλληφθεί ζωντανός. Μια ριπή αυτομάτου τον τραυματίζει σοβαρά, και φτάνει νεκρός στην ESMA.
https://www.infoaut.org/storia-di-classe/25-marzo-1977-rodolfo-walsh-e-i-montoneros
Daddo και Paolo Το ξεκίνημα της μεγάλης εξέγερσης. Ρώμη, piazza Indipendenza, 2 φεβρουαρίου 1977
Aa. Vv.
«Μια φωτογραφία “risolta”, που αφήνει σε αυτόν που την κοιτά ένα χώρο για την σκέψη».
Antonello Frongia
Αυτό το δραματικό γεγονός – το οποίο σηματοδότησε την έναρξη της μεγάλης εξέγερσης του Κινήματος του 77 – αποθανατίστηκε από τον φωτογράφο Tano D’Amico ο οποίος τις…
Δείτε την αρχική δημοσίευση 3.322 επιπλέον λέξεις
30 ιανουαρίου 1972: Domhnach na Fola (Bloody Sunday)
Πηγή: 30 gennaio 1972: Domhnach na Fola (Bloody Sunday)
Ματωμένη Κυριακή
Το πρωί της 30ης ιανουαρίου από την συνοικία Bogside κινείται ένα μεγάλο πλήθος. Είχε οργανωθεί μια διαδήλωση από την NICRA (Northern Ireland Civil Rights Association) και φοιτητές, εργαζόμενοι και ηλικιωμένοι republicans ανακινούνται σφιγμένοι μεταξύ τους μες το κρύο εκείνου του χειμώνα για να διεκδικήσουν ισοτιμία δικαιωμάτων με τους αγγλικανούς πιστούς στο στέμμα. Γιατί στην Derry (Londonderry την αποκαλούν οι εισβολείς) του ’72 για να έχεις μιαν δουλειά ή ένα λαϊκό σπίτι, μιαν εργατική κατοικία, υπάρχει μεγάλη διαφορά εάν είσαι καθολικός και προέρχεσαι από ιρλανδούς, ή στις φλέβες σου τρέχει το αίμα των εγγλέζων εποίκων. Μπορεί επίσης να έχει κάποια έννοια το να κατεβαίνεις στην πλατεία, να δείχνεις πως το ρεπουμπλικάνικο κόμμα, το Sinn Fein, έχει πολύ μεγαλύτερη απήχηση σε σχέση με εκείνη την χούφτα από ψήφους που οι νομιμόφρονες εκλογικές απάτες του παραχωρούν. Εκείνο λοιπόν το πρωινό από…
Δείτε την αρχική δημοσίευση 268 επιπλέον λέξεις
