Ετικέτα: αγώνας

σύγχρονα κινήματα, movimenti di oggi

ενάντια στα αιολικά

kleovisΣχολιάστε
  • AGRAFA-camp-DT-01.jpg
    Τα Άγραφα, ιστορικός τόπος αντίστασης και ελευθερίας αποτελούν μία από τις πιο παρθένες ορεινές περιοχές στην Ευρώπη. Λόγω του ποικίλου ανάγλυφού τους, της γεωγραφικής τους απομόνωσης και της ισχνής παρουσίας του ανθρώπου, αποτελούν περιοχή ιδιαίτερου φυσικού κάλλους. Παράλληλα, φιλοξενούν εξαιρετικά πλούσια χλωρίδα και πανίδα, οι οποίες περιλαμβάνουν σπάνια και απειλούμενα είδη και η ευρύτερη περιοχή είναι ενταγμένη στο ευρωπαϊκό δίκτυο προστατευόμενων περιοχών NATURA 2000.

    Το Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ) πρόσφατα απέρριψε τις αιτήσεις πολιτών και φορέων για την ακύρωση των αδειών εγκατάστασης των δύο πρώτων αιολικών σταθμών, στα οροπέδια της Νιάλας και του Βοϊδολίβαδου που συνολικά περιλαμβάνουν 40 ανεμογεννήτριες (σε υψόμετρο από 1.500 έως 2.000 μέτρα).  Οι ανεμογεννήτριες αυτές αποτελούν τις πρώτες από τις σχεδόν 600 που σχεδιάζεται να εγκατασταθούν στην περιοχή των Αγράφων.

    Χιλιάδες άλλες αιολικές εγκαταστάσεις έχουν αδειοδοτηθεί ή βρίσκονται σε διαδικασία αδειοδότησης, με αποτέλεσμα τη μη αναστρέψιμη βλάβη στο μεγαλύτερο μέρος της ορεινής ενδοχώρας. Στην ίδια κατεύθυνση, οι επεκτεινόμενες έρευνες για εξορύξεις υδρογοναθράκων στον δυτικό ελλαδικό χώρο απειλούν μεγάλο μέρος των δασών και των νερών και εκατοντάδες φράγματα ετοιμάζονται να διακόψουν την φυσική ροή ποταμιών.

    Οι επιπτώσεις αυτής της “ανάπτυξης” μας είναι γνωστές. Οι αιολικές εγκαταστάσεις στα Άγραφα, θα οδηγήσουν στην αφάνιση τεράστιων εκτάσεων παρθένου δάσους. Η διάνοιξη νέων δρόμων για τη μεταφορά των υλικών, η τοποθέτηση πυλώνων υψηλής τάσης, η ισοπέδωση των κορυφών, ο εκτοπισμός σημαντικών ειδών χλωρίδας και πανίδας λόγω των επιπτώσεων που θα φέρει η μετατροπή του βουνού σε βιομηχανικό πεδίο (της ρύπνασης, της όχλησης, της εδαφικής υποβάθμισης και της αλλαγής της τοπογραφίας) είναι πληγές που πρέπει να αφορούν όλες και όλους.

    Στοχεύοντας
     > στην ενημέρωση του ντόπιου πληθυσμού, καθώς και την εύρεση κοινών τόπων μαζί του

    > στην επαφή του κόσμου με ένα απο τα πιο όμορφα και άγρια δάση, έτσι ώστε αυτός να συνειδητοποιήσει το εύρος της επικείμενης καταστροφής

    > στη ζύμωση και την αλληλεπίδραση ανθρώπων και ιδεών με σκοπό την ματαίωση της καταστροφής τόσο των Αγράφων, όσο και μεγάλου μέρους των βουνών της χώρας απο τα αιολικά εργοστάσια

    > στην υπεράσπιση της υπόθεσης της ελευθερίας των βουνών και του φυσικού κόσμου και τη διασύνδεση με άλλες αγωνιστικές κινητοποιήσεις  

    Θα βρισκόμαστε ΣΤΟ ΟΡΟΠΕΔΙΟ ΚΑΡΑΜΑΝΩΛΗ ΑΠΟ ΤΙΣ 19 ΙΟΥΛΙΟΥ μέχρι τη νίκη, την απόρριψη των αδειοδοτήσεων για την εγκατάσταση αιολικών, την ελευθερία των βουνών από τις επενδύσεις.

    Σας περιμένουμε στα Άγραφα !
    Ενημερωθείτε και προωθήστε :
    Ε  agrafasos@gmail.com 
    T  +30 6993587599
    Security Check Required
    Το Καταφύγιο Καραμανώλη εδώ και οδηγίες για την πρόσβασή σας.
    Δείτε τα βίντεο του Γιώργου Οικονόμου #SAVE_AGRAFA εδώ,   εδώ κι εδώ
    • AGRAFA-camp-A3-GR-CMYK.pdf
      6.7MB

tiltrecordings.org
σύγχρονα κινήματα, movimenti di oggi

[Ρουβίκωνας] Επίθεση στα γραφεία της Ελληνικής Διαχειριστικής Εταιρείας Υδρογονανθράκων (ΕΔΕΥ Α.Ε.) + Αντιεκλογική συγκέντρωση στη περιοχή του Ζωγράφου

kleovisΣχολιάστε

από Ρουβίκωνας

06/07/2019 7:13 πμ.

Τοπικά Νέα
Εμείς ως αναρχικοί και ως άνθρωποι δεν μπορούμε να φανταστούμε την ζωή μας ξεκομμένη από τον τόπο και την φύση. Η εισβολή στους τόπους μας μεγαλοεταιριων που θα θα σκάβουν στα βοσκοτόπια μας, θα ανατινάζουν τα βουνά μας, θα αποψιλώνουν δάση και θα βρωμίζουν τις θάλασσες και τα ποτάμια μας με αντάλλαγμα κάποιες κακοπληρωμένες θέσεις εργασίας, δεν μπορεί παρά να μας βρίσκουν αντίθετους και εχθρικούς. Εκτός και αν νομίζει κανείς ότι η Τotal και η ΕxxonMobil θα προσλάβουν μηχανικούς και τεχνικούς εξορύξεων από τα χωριά της Ηπείρου, της Κρήτης η των νησιών του Ιονίου.

Κοινωνική ανυπακοή / Αντιστάσεις

Δειτε το video απο την επιθεση

Η Ελληνική Διαχειριστική Εταιρεία Υδρογονανθράκων Α.Ε. (ΕΔΕΥ Α.Ε.) ιδρύθηκε το 2011 και εδρεύει στην Αθήνα. Η ΕΔΕΥ Α.Ε. έχει ως μοναδικό μέτοχο το Ελληνικό Δημόσιο (100%) και διαχειρίζεται τα δικαιώματα του Ελληνικού Δημοσίου σχετικά με την έρευνα και εκμετάλλευση υδρογονανθράκων ανά την Ελληνική Επικράτεια. Έχει την νομική μορφή Ανώνυμης Εταιρείας και λειτουργεί με βάση τα εταιρικά πρότυπα του ιδιωτικού τομέα.

Τώρα αν αναρωτιέστε το γιατί το κράτος επέλεξε να συστήσει μια ανώνυμη εταιρία για να διαχειρίζεται δημοσίους πόρους και να θέτει το πλαίσιο για τη εκμετάλλευση τους η απάντηση είναι μάλλον προφανής. Για το αστικό κράτος και το κεφάλαιο που αυτό υπηρετεί, δεν υπάρχει η έννοια του κοινού και του δημοσίου. Τα πάντα, ακόμη και οι ανθρώπινες κοινωνίες, είναι ιδιοκτησία των ισχυρών και οφείλουν να υποκύψουν.

Τα μέχρι τώρα αποτελέσματα των ερευνών & μελετών που έχουν γίνει δείχνουν ότι αξίζει τον κόπο και τα κεφάλαια για τις εξορύξεις, οπότε τα ντόπια και διεθνή αρπακτικά που δραστηριοποιούνται σε αυτόν τον τομέα ακονίζουν τα νύχια τους.

Όπως είχε προαναγγελθεί την Πέμπτη 28 Ιουνίου υπογράφηκαν οι συμβάσεις έρευνας και εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων σε θαλάσσιες περιοχές Νότια και Δυτικά της Κρήτης μεταξύ του ΥΠΕΝ και της ΕΔΕΥ από ελληνικής πλευράς και των κοινοπραξιών που έχουν συσταθεί για τον σκοπό αυτό με επικεφαλής τις εταιρείες Total και ExxonMobil. Στην εν λόγο κοινοπραξία συμμετέχει με ποσοστό 20% και η εταιρία ΕΛΠΕ του Λάτση. Το τι έχουν κάνει οι παραπάνω εταιρίες όπου έχουν βάλει πόδι ανά την υφήλιο, από το δέλτα του Νίγηρα ως τις ακτές του Καναδά και της Αλάσκα, είναι ευρύτατα γνωστό.

Η επικείμενη οικολογική καταστροφή

Η επικείμενη οικολογική καταστροφή στις περιοχές όπου γίνονται οι έρευνες και πολύ περισσότερο σε αυτές που τελικά θα επιλεγούν για εξορύξεις είναι δύσκολο να περιγραφεί στα πλαίσια ενός σύντομου κειμένου όπως αυτή η ανάληψη ευθύνης.

H διατάραξη – καταστροφή υδροφόρου ορίζοντα, η αποψίλωση των δασών, η διατάραξη της ισορροπίας της πανίδας σε στεριά και θάλασσα, ρύπανση του εδάφους του αέρα και της θάλασσας, αλλά και η σημαντική αλλοίωση του φυσικού τοπίου είναι λίγα από όσα θα μπορούσαμε να αναφέρουμε.

Για την περίπτωση του ναυτικού ατυχήματος ή της διαρροής από εξέδρα εξόρυξης και τις επιπτώσεις που αυτό θα είχε στο περιβάλλον και στην οικονομία είναι καλύτερα να μην αναφερθούμε… Το θέμα δεν είναι εάν θα συμβεί αλλά το πότε. Οι εταιρίες που εμπλέκονται στην δική μας περίπτωση αναφέρουν οι ίδιες δεκάδες περιστατικά ανά τον κόσμο.

Στον ετήσιο απολογισμό της για τις διαρροές, η ExxonMobil δηλώνει περήφανη που υπήρχε μείωση των διαρροών σε σχέση με προηγούμενες χρονιές, με αποτέλεσμα το 2016 να έχουν διαρρεύσει σε νερό και γη μόνο 4.700 βαρέλια (περίπου 650 τόνοι). Ομοίως, και η Total, η οποία για το 2016 αναφέρει 73 περιστατικά με τη συνολική ποσότητα διαρροής στους 800 τόνους.

Τα δήθεν οφέλη

Για τα πρώτα οκτώ περίπου χρόνια που θα διαρκέσουν οι έρευνες και θα καθοριστεί αν και που θα στηθούν οι εξέδρες και τα γεωτρύπανα το δημόσιο, δηλαδή το κράτος, θα πάρει περίπου τρία εκατομμύρια ευρώ μόνο…

Κατά τη φάση έρευνας:

  • 500.000 ευρώ με την υπογραφή της Σύμβασης (Signature Bonus)
  • στρεμματικές αποζημιώσεις (surface fees) περί τα 2.500.000 ευρώ κατά τις τρεις φάσεις έρευνας (σε διάρκεια 8 ετών)

Κατά τη φάση εκμετάλλευσης:

  • καθ’ όλη τη διάρκεια αποδίδονται στο Δημόσιο μισθώματα (royalties)
  • καταβάλλονται 200 ευρώ / km2 της περιοχής εκμετάλλευσης ανά έτος
  • επιπλέον ποσά ανάλογα με την παραγωγή μετρούμενη σε βαρέλια ισοδύναμου πετρελαίου (μπόνους παραγωγής)

Το που θα πάνε αυτά τα ψίχουλα κατά τη φάση της έρευνας δεν αναφέρεται πουθενά στις επίσημες ανακοινώσεις. Το ίδιο και για τα υπόλοιπα στη φάση εκμετάλλευσης που, υποθετικά πάντα, θα είναι πολύ περισσότερα. Κυβερνητικοί κύκλοι μιλάνε για 700.000 θέσεις εργασίας έμμεσα η άμεσα συνδεδεμένες με τις εκμεταλλεύσεις και τις συναφείς δραστηρίοτητες, χωρίς όμως αυτό να στοιχειοθετείτε η να τεκμηριώνεται με κανένα τρόπο.

Από τη άλλη είναι γνωστό ότι όπου κι αν είχαμε παρόμοιες δραστηρίοτητες στην Ελλάδα και αλλού μακροπρόθεσμα οι τοπικές κοινωνίες ζημιωθήκαν. Τα όποια οικονομικά οφέλη υπήρξαν τα καρπώθηκαν οι εταιρίες και με κανένα τρόπο δεν μπόρεσαν να αντισταθμίσουν την ζημιά. Τα όσα αποδόθηκαν στο κράτος υπολείπονται κατά πολύ αυτών που αυτό κλήθηκε να δαπανήσει για την ανακούφιση των τοπικών κοινωνικών οπού και όταν θυμήθηκε να το κάνει…

Οι πραγματικοί κίνδυνοι & ο ανθρώπινος παράγοντας

Εμείς ως αναρχικοί και ως άνθρωποι δεν μπορούμε να φανταστούμε την ζωή μας ξεκομμένη από τον τόπο και την φύση. Η εισβολή στους τόπους μας μεγαλοεταιριών που θα θα σκάβουν στα βοσκοτόπια μας, θα ανατινάζουν τα βουνά μας, θα αποψιλώνουν δάση και θα βρωμίζουν τις θάλασσες και τα ποτάμια μας με αντάλλαγμα κάποιες κακοπληρωμένες θέσεις εργασίας, δεν μπορεί παρά να μας βρίσκουν αντίθετους και εχθρικούς. Εκτός και αν νομίζει κανείς ότι η Τotal και η ΕxxonMobil θα προσλάβουν μηχανικούς και τεχνικούς εξορύξεων από τα χωριά της Ηπείρου, της Κρήτης η των νησιών του Ιονίου.

Αυτό που θα συμβεί εάν το επιτρέψουμε, είναι να διχαστούν οι τοπικές κοινωνίες όπως έγινε στις Σκουριές, καθώς τα όποια οικονομικά οφέλη υπάρξουν θα πάνε κυρίως σε εργολάβους και υμετέρους και όσοι βρουν κάποια ευκαιριακή δουλειά στα έργα θα στραφούν ενάντια στους συντοπίτες τους που θα αντιδρούν για την καταστροφή και την απαξίωση των δικών τους παραδοσιακών ασχολιών.

Και όταν τελειώσουν τα κοιτάσματα τι; Τι θα κάνουν οι άνθρωποι εκεί σε έναν ρημαγμένο τόπο; Η πιστεύει κανείς στα σοβαρά ότι η Τotal η ΕxxonMobil και ο Λάτσης, θα νοιαστούν η θα υποχρεωθούν από το κράτος να αποκαταστήσουν το περιβάλλον ακόμη και αν αυτό ήταν τεχνικά δυνατόν να γίνει που φυσικά δε είναι.

Η δική μας ενέργεια σήμερα είναι συμβολική, το λόγο τώρα ας έχουν οι τοπικές κοινωνίες και όλοι όσοι δεν επιθυμούν να γίνει ο τόπος τους μια τεράστια χαβούζα, θυσία στο βωμό του εφήμερου κέρδους των  εταιριών και των μετόχων τους.

 

https://athens.indymedia.org/post/1598945/

από Ρουβίκωνας

05/07/2019 9:53 μμ.

Τοπικά Νέα
Σήμερα στις 20:00, στην πλατεία Γαρδένιας, στου Ζωγράφου, πραγματοποιήθηκε η τέταρτη αντιεκλογική συγκέντρωση-μικροφωνική, στο πλαίσιο του ευρύτερου καλέσματος για αποχή απο τις εκλογές.

Πορείες / Συγκεντρώσεις / Μικροφωνικές

post imageΕκλογές 7/7/2019: Πρώτα θυμάσαι, μετά απέχεις.

Κάθε 4 το πολύ χρόνια το καθεστώς, δηλαδή οι πολιτικές ελίτ, οι καπιταλιστές και οι μηχανισμοί τους σε καλούν να ψηφίσεις. Σε καλούν να διαλέξεις πιάτο από ένα μενού που οι ίδιοι έχουν καθορίσει, από μία βιτρίνα που όλα δείχνουν νόστιμα και επιθυμητά αλλά πουθενά δεν γράφουν πόσο κοστίζουν.

Στο τέλος θα διαπιστώσεις πως τίποτα δεν τρώγεται αλλά τον λογαριασμό θα τον πληρώσεις και θα είναι πανάκριβος. Δεν σου ζητάμε τίποτα περισσότερο παρά να θυμηθείς, να πάψεις να είσαι χρυσόψαρο. Θυμήσου λοιπόν σε πόσες εκλογές έχεις ψηφίσει και πες μας: Θυμάσαι έστω μία φορά που ένα κόμμα εξουσίας (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Σύριζα) να πραγματοποίησε τις υποσχέσεις του; Θυμάσαι έστω μία φορά που ένα μικρότερο κόμμα να κατάφερε μπαίνοντας στην Βουλή να επιβάλει κάτι προς το συμφέρον σου; Θυμάσαι ποτέ να κέρδισες από αυτό το τσίρκο κάτι άλλο από την μίζερη ηδονή να εκδικηθείς τον προηγούμενο καραγκιόζη την ώρα που φορτώνεσαι τον επόμενο;

Θυμήσου λοιπόν. Θυμήσου πόσες φορές σε δούλεψαν. Θυμήσου πόσες φορές σε άφησαν στον άσσο και μετά σου έτριψαν στη μούρη το «ας πρόσεχες, να μην τους ψήφιζες». Και αν θυμηθείς θα καταλάβεις πόσο σικέ είναι αυτό το παιχνίδι. Το μενού των εκλογών αποτελείται από σάπια και δηλητηριώδη πιάτα. Η ίδια η βιτρίνα, τα απλωμένα ψηφοδέλτια που συλλέγεις πριν μπεις στο παραβάν, είναι που τα φαρμακώνει ακόμα κι όσα πιο πριν ήταν άκακα.

Δεν είναι θέμα αν κάποιοι είναι απατεώνες. Οι περισσότεροι πολιτικοί είναι, αλλά θα ήταν άδικο να χρεώσουμε όλους όσους κατεβαίνουν. Δεν είναι θέμα αν κάποιοι είναι ανίκανοι. Οι περισσότεροι είναι, αλλά και πάλι σίγουρα θα υπάρχουν ικανοί και αποτελεσματικοί υποψήφιοι και κόμματα. Η όλη φάση της αστικής δημοκρατίας και των εκλογών είναι το θέμα. Είναι έτσι στημένη που ποτέ δεν θα μπορέσεις μέσα από αυτή να πετύχεις κάτι. Γιατί σκοπός της είναι να μπορούν να πετύχουν τα πάντα οι εχθροί σου. Αυτοί που έχουν το χρήμα και την δύναμη. Η πραγματικότητα είναι απλή: κάποτε οι εξουσίες άλλαζαν με πόλεμο. Με μαχαίρι, δηλητήριο, κρεμάλα, τουφέκι. Κάθε νέα κυβέρνηση έπρεπε να εξοντώσει την παλιά. Μέχρι που βρήκαν τον τρόπο να εναλλάσσονται διατηρώντας το κεφάλι τους στη θέση τους. Και πάνω από όλα βάζοντας εσένα, τον φτωχό/η, τον καταπιεσμένο/η, τον προλετάριο/α σε ρόλο «επιτροπής καλλιστείων» και όχι μόνο. Κάνοντάς σε συνυπεύθυνο για ότι σου συμβεί. Αυτό που πρέπει να καταλάβεις είναι πως πατώντας το πόδι σου στις κάλπες έχεις παραχωρήσει το δικαίωμα να σε χρεώνουν για όσα σου κάνουν.

Φυσικά και δεν είμαστε ηλίθιοι να σου πούμε ότι με την αποχή θα πετύχεις κάτι. Τίποτα δεν θα πετύχεις. Θα μπορούσες να πετύχεις πολλά με την αποχή αν ήσουν στον δρόμο. Αν ήσουν συνδικαλισμένος στην δουλειά σου. Αν βρισκόσουν με τους γείτονές σου σε μια συνέλευση γειτονιάς. Αν στρατευόσουν σε μια επαναστατική οργάνωση. Αλλά η μεγάλη πλειοψηφία των ανθρώπων της τάξης μας είναι στον καναπέ και κοιτάει αμήχανη τα τρένα της εξουσίας να περνούν. Για όλον αυτόν τον κόσμο η αποχή δεν λέει τίποτα: κυβέρνηση θα βγει ακόμα και αν δεν ψηφίσει κανείς, μέτρα θα περάσουν, θα μας σέρνουν στην φτώχεια, στην αδικία ακόμα και στον πόλεμο, είτε τους ψηφίσουμε είτε όχι. Ακόμα όμως και έτσι, από τον καναπέ, η μη ψήφος είναι καλύτερη από την ψήφο. Γιατί τουλάχιστον ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΕΧΕΙΣ ΔΩΣΕΙ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΛΕΝΕ ΟΤΙ ΠΗΡΕΣ ΜΕΡΟΣ, ΟΤΙ ΤΟΥΣ ΕΔΩΣΕΣ ΤΟ ΠΡΑΣΙΝΟ ΦΩΣ. Ακόμα κι έτσι είναι καλύτερα να απέχεις, αλλά βέβαια μην παραμυθιάζεσαι, αν έχεις κάνει μόνο αυτό δεν θα έχεις κάνει και τίποτα σπουδαίο.

Γνωρίζουμε τα επιχειρήματα όσων μας λένε να ψηφίσουμε. Δεκαετίες τα ακούμε όπως και τις υποσχέσεις ή τις φαντασιώσεις τους. Μας λένε ότι δεν είναι όλοι ίδιοι, κι έχουν δίκιο. Δεν είναι όλοι ίδιοι αλλά υπηρετούν μέσα από την διαφορετικότητά τους τον ίδιο αφέντη. Η αριστερά στην εξουσία π.χ. είναι πιο «μαλακή» από την δεξιά. Γι’ αυτό και μπορεί να στέλνει τον κόσμο σπίτι του, να τον καθησυχάζει και να τον αποκοιμίζει ενώ από πίσω στρώνει το χαλί, ώστε μόλις κάνει την δουλειά που της ανέθεσε το σύστημα να έρθει η δεξιά και να περάσει όσα έχουν απομείνει να περάσουν χαλαρά και όμορφα. Ναι, κόμματα της αριστεράς ειλικρινά πιστεύουν ότι χρησιμοποιούν τα μέσα του εχθρού υπερ του λαού. Και επι 45 χρόνια νομιμότητας ποτέ δεν αναρωτήθηκαν πως, παρά τα χρήματα και την προβολή που τους εξασφάλισαν οι εκλογές δεν κατάφεραν ποτέ να τα μεταβολίσουν σε κάτι άλλο από την μίζερη διατήρηση της επιβίωσής τους. Ναι, μικρές επαναστατικές κομμουνιστικές δυνάμεις έχουν τις καλύτερες προθέσεις. Αλλά κι αυτές, επί 45 χρόνια μεταπολίτευσης δεν αναρωτήθηκαν γιατί πρέπει να ξεφτιλίζονται ακόμα χειρότερα με τα ανύπαρκτα ποσοστά τους και τις μεγαλοστομίες τους που πάνε στον βρόντο. Κι όλα αυτά τα λέμε κατανοώντας πως αναφερόμαστε σε πολιτικές δυνάμεις που το μικρόβιο της ανάθεσης το έχουν πια στο πολιτικό τους DNA. Γιατί εκεί είναι το ακόμα βαθύτερο πρόβλημα με τις εκλογές.

Ακόμα κι αν μπορούσε να εξασφαλιστεί ότι όσοι κατεβαίνουν είναι τίμιοι και ικανοί…

Ακόμα κι αν μπορούσε να εκλεγεί κι απλός κόσμος κι όχι μόνο οι αριστοκράτες της δημοκρατίας…

Ακόμα κι αν το κοινοβούλιο ήταν τόπος συλλογικών αποφάσεων κι όχι η ανούσια αυλή του βασιλιά πρωθυπουργού…

Ακόμα και αν όσοι στελέχωναν την βουλή νοιάζονταν αποκλειστικά για τα συμφέροντα του λαού…

…και πάλι το πεδίο είναι ναρκοθετημένο. Γιατί όταν αποφασίζεις να εκλέξεις κάποιους για 4 χρόνια να αποφασίζουν εν λευκώ, όταν ΑΝΑΘΕΤΕΙΣ σε άλλους την δουλειά που πρέπει να κάνεις εσύ, το αποτέλεσμα θα είναι νομοτελειακά να σου κάτσουν στο σβέρκο. Σκέψου λογικά που θα κατέληγες κι εσύ αν ποτέ εκλεγόσουνα, που θα καταλήγαμε κι εμείς οι αναρχικοί αν μας ανέθεταν εν λευκώ τα κουμάντα των πάντων. Το κράτος, η ανάθεση, είναι ένα βαρέλι με σάπια μήλα. Σε ένα τέτοιο βαρέλι το φρέσκο μήλο που θα πέσει θα σαπίσει, δεν υπάρχει περίπτωση να ξαναγίνουν φρέσκα τα σάπια…

Σου ζητάμε λοιπόν να θυμηθείς, να σκεφτείς και να απέχεις από τις εκλογές. Την Κυριακή 7 Ιούλη 2019 άραξε σπίτι σου, πήγαινε καμιά βόλτα αλλά απέφυγε να ρουφιανέψεις τον εαυτό σου και να τους κάνεις την χάρη να σε χρεώνουν αύριο για όσα σου έκαναν. Κι αν καταφέρουμε ένα μεγάλο ποσοστό, γιατί όχι και πλειοψηφικό αποχής θα έχουμε κι ένα ηθικό επιχείρημα εναντίον τους. Η πλειοψηφία δεν σας ενέκρινε, η πλειοψηφία σας έφτυσε. Ελάχιστα θα μας προσφέρει αυτό το επιχείρημα στην συνέχεια αν η απάθεια συνεχίσει. Αν όμως η απάθεια πάψει, αν η πλειοψηφία, η κοινωνική βάση κουνηθεί, τότε η αποχή από τις εκλογές είναι μια καλή σπορά για το αύριο.

Αποχή λοιπόν σήμερα, συμμετοχή και οργάνωση στους αγώνες αύριο, αυτός είναι ο δρόμος που προτείνουμε ως Ρουβίκωνας. Δρόμος δύσκολος, επίπονος, αμφίβολος, δεν το κρύβουμε γιατί δεν πάμε να σε παραμυθιάσουμε να μας ψηφίσεις. Αλλά ειλικρινά, ακόμα δεν χόρτασες από καραγκιόζηδες που σου τάζουν ισότητα και ελευθερία με μόνο κόστος 10 λεπτά στην κάλπη;

ΜΑΖΙΚΗ ΑΠΟΧΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΕ ΛΑΪΚΕΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ – ΑΥΤΟΘΕΣΜΙΣΗ – ΑΝΥΠΟΧΩΡΗΤΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΖΩΗ ΕΛΕΥΘΕΡΗ

Αναρχική συλλογικότητα Ρουβίκωνας

Επικοινωνία με την ομάδα: Κάθε Τρίτη 18:00-20:00, Κ*ΒΟΞ

(Αραχώβης & Θεμιστοκλέους, Εξάρχεια)

Εικόνες:

 

 

https://athens.indymedia.org/post/1598942/

σύγχρονα κινήματα, movimenti di oggi

Γένοβα – Μανιφέστο που εμφανίστηκε στους τοίχους

kleovisΣχολιάστε
  • e-mail 
  • Για δεύτερη φορά μέσα στον ίδιο μήνα, η κινητοποίηση από τα κάτω των εργαζομένων του λιμανιού της Γένοβα, μαζί με τους αντιμιλιταριστές και ειρηνιστές, εμποδίζει την φόρτωση 8 ηλεκτρικών γεννητριών που παράγονται από μια ιταλική εταιρεία, την Teknel, και προορίζονται στην εθνική Φρουρά της σαουδικής Αραβίας.
  • Ο στρατός αυτής είναι ο κύριος παίκτης στον πόλεμο στην Υεμένη, με την υποστήριξη των Ηνωμένων Πολιτειών. Ενός μοντέρνου πολέμου, ασύμμετρου, βρώμικου, με δεκάδες χιλιάδες νεκρούς. Ενός πολέμου που διεξάγεται κυρίως από απόσταση με τη χρήση εκείνων των drones που επιτρέπουν στην σαουδική μοναρχία και στην δημοκρατία των ΗΠΑ να σκοτώνουν παραμένοντας στα σίγουρα, ίσως από ένα εργαστήρι στην Αριζόνα.
  • Εκείνες οι γεννήτριες, που οι λιμενεργάτες φορτώσουν, μπορούν ακριβώς να επιτρέψουν στα drones να βομβαρδίσουν τον πληθυσμό της Υεμένης. Η ναυτική compagnia ενάντια στην οποίαν επικεντρώνεται ο αγώνας, η Bahri, έχει ανάμεσα στις κυριότερες υπηρεσίες της την προμήθεια στρατιωτικών μέσων και εξοπλισμών, που παράγονται στις Usa, Καναδά και Ευρώπη και κατευθύνονται τη Μέση Ανατολή.
  • Μετά από χρόνια εξάρτησης στον ιμπεριαλισμό, τον μιλιταρισμό και την αποικιοκρατία της Δύσης, στους πολέμους των ληστειών και στην λεηλασία των πόρων, αυτό το μπλοκάρισμα πολεμικού υλικού αντιπροσωπεύει ένα σημαντικό μήνυμα, κυρίως κατά την στιγμή κατά την οποίαν άνανδροι κυβερνήτες θέλουν να κλείσουν τα λιμάνια στην Ιταλία σε αυτούς που από εκείνους τους πολέμους αποδρούν.
  • Πήραμε μέρος σε αυτό τον αγώνα και θέλουμε να ευχαριστήσουμε αυτούς που τον ξεκίνησαν, με την αλληλέγγυα και ηθική ορμή τους. Γιατί δεν είναι λίγο μέσα σε αυτούς τους καιρούς, και διότι δεν πρέπει ν’ αφήσουμε μόνους τους λιμενεργάτες τώρα που ο κύριος Toti και η διοίκηση της Teknel τους επιτίθενται για την παραγγελία του θανάτου-εκατομμυρίων-που κατέρρευσε.
  • Το μπλοκάρισμα και η απεργία, δίπλα στο σαμποτάζ και την άμεση δράση είναι θεμελιώδεις πρακτικές αγώνα ενάντια σε καταπιεστές και εκμεταλλευτές.
  • Αλληλεγγύη στους πληθυσμούς που χτυπιούνται α’ τους πολέμους!
  • Αλληλεγγύη στους αγωνιζόμενους λιμενεργάτες!
  • Αλληλεγγύη στους συλληφθέντες συντρόφους απ’ το Τρέντο που διερευνώνται στην Επιχείρηση Renata, που μεταξύ άλλων κατηγορούνται για την πυρπόληση κάποιων τεθωρακισμένων Leopard! 
  • Να ηχήσει ξανά η έκκληση των διεθνιστών ενός καιρού:
  • Ο ΕΧΘΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΑΣ!!!
  • ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΚΑΤΑΠΙΕΣΜΕΝΟΥΣ!!!
  • ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ!!!

Γένοβα, ιούνιος 2019

αντιμιλιταριστές/στριες και διεθνιστές/στριες αλληλέγγυοι

 

 

https://roundrobin.info/2019/06/genova-manifesto-apparso-sui-muri/

σύγχρονα κινήματα, movimenti di oggi

Αυτόνομοι λιμενεργάτες Γένοβας για το Sea Watch 3

kleovisΣχολιάστε

 

Collettivo Autonomo Lavoratori Portuali

 

Ένα πλοίο που μεταφέρει 42 ανθρώπινα όντα περιμένει δύο βδομάδες ανοιχτά της νήσου Λαμπεντούζα. Είναι άνθρωποι που προσπαθούν να ξεφύγουν από τον πόλεμο, τη φτώχεια και τη φυλάκιση. Οι υπεύθυνοι για αυτούς τους πολέμους και αυτή τη δυστυχία κάθονται στα κοινοβούλια και στα επιχειρηματικά γραφεία της Ιταλίας και της Ευρώπης. Οι ίδιοι άνθρωποι που  τώρα κάνουνε μπαλάκι, από τη Ρώμη στο Στρασβούργο, την ευθύνη να τους αφήσουν να βγουν στη στεριά.

Δεν είμαστε ούτε ήρωες ούτε πολιτικοί. Κάποιος μας είπε «ταραχοποιούς». Είμαστε απλοί λιμενεργάτες της Γένοβας, αλλά ακριβώς ως εργαζόμενοι αναγνωριζόμαστε μόνο στις ιδρυτικές αξίες του εργατικού κινήματος: την αδελφότητα μεταξύ των ανθρώπων, τη διεθνή αλληλεγγύη. Επειδή γνωρίζουμε καλά, όπως το γνωρίζουν όλοι, ότι αυτοί οι άντρες και αυτές οι γυναίκες που φεύγουν διωγμένες για να βρουν ελπίδα, θα καταλήξουν, στην Ιταλία και αλλού, να κάνουν τις δουλειές με τη μεγαλύτερη εκμετάλλευση για πενταροδεκάρες, κυνηγημένοι, πλουτίζοντας ακριβώς αυτούς που φωνάζουν με όλη τους τη δύναμη ότι δεν τους θέλουν και ότι «πρέπει να γυρίσουν στη χώρα τους».

Ε, λοιπόν, έρχονται εδώ μόνο και μόνο επειδή οι κυβερνήσεις μας έχουν καταστρέψει τις χώρες τους.

Πιστεύουμε ότι εάν το Sea Watch 3 διασπάσει το μπλόκο που θέλει να επιβάλει η κυβέρνηση, θα πρέπει να το υποδεχτούμε με συγκεκριμένη και ενεργή αλληλεγγύη, με όλη τη δύναμη την οποία είναι ικανοί να δείξουν οι εργαζόμενοι και οι αντιρατσιστές. Καθόσον μας αφορά, το Sea Watch 3 μπορεί να χαράξει πορεία προς το λιμάνι μας· για εμάς θα είναι ευπρόσδεκτοι. Μπορούμε να κλείνουμε τα λιμάνια, αλλά μπορούμε και να τα ανοίγουμε.

Τις τελευταίες εβδομάδες είχαμε σταματήσει, όχι μόνοι μας φυσικά, δύο φορές το φορτίο μιας εταιρείας –της Bahri- που ειδικεύεται στην εμπορία όπλων, όπως ήμασταν παρόντες και στην πλατεία για να «εξηγήσουμε» στους φασίστες και τους προστάτες τους ότι στην πόλη μας δεν έχουν καμία ελπίδα.

Καθώς πλησιάζει η 30η ιουνίου και ο Salvini σχεδιάζει να κάνει άλλη μια επίσκεψη στη Γένοβα, δεν μπορούμε παρά να υπενθυμίσουμε σε όλους – και πρώτα απ’ όλα στους εαυτούς μας – ότι ένας άλλος ακρογωνιαίος λίθος της εργατικής παράδοσης είναι ο αγώνας.

Ξέρουμε πώς να μπλοκάρουμε τα λιμάνια, μπορούμε να το ξανακάνουμε.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΡΑΤΣΙΣΜΟ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ-ΦΡΟΥΡΙΟ

ΛΙΜΑΝΙΑ ΚΛΕΙΣΤΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΟΛΕΜΟΥΣ

ΛΙΜΑΝΙΑ ΚΛΕΙΣΤΑ ΓΙΑ ΤΟ ΡΑΤΣΙΣΜΟ

2019-06-28 15.16.432019-06-28 15.17.27 (1)

μεγαλείο χαρακτήρα!, grandezza carattere !

Τιμή σε έναν επαναστάτη. Η κηδεία του Orso είναι και ο αγώνας μας

kleovisΣχολιάστε

14 IOYNIOY 2019 | IN EDITORIALE.

Την Παρασκευή 31 Μαΐου το σώμα του Lorenzo Orsetti επέστρεψε στην Ιταλία. Περίπου τρεις μήνες έχουν περάσει από εκείνη την 18η Μαρτίου 2019, όταν ακούσαμε για τον θάνατο του Orso στη μάχη ενάντια στο τελευταίο προπύργιο του Ισλαμικού Κράτους στη Baghouz, της Συρίας. Το φέρετρο πέρασε από μια δευτερεύουσα έξοδο για να αποφύγει την συγκέντρωση χαιρετισμού και οδηγήθηκε εσπευσμένα στο Verano, θωρακισμένο και από το οποίο οι δημοσιογράφοι κρατήθηκαν σε απόσταση.

O Lorenzo, με την επιλογή να πολεμήσει στις Ypg και με το μαρτύριο του, ξέσκισε το πέπλο της σιωπής της mainstream πληροφόρησης σχετικά με την επανάσταση στη Βόρεια Συρία και γι αυτούς που πολεμούσαν το ISIS. Ξαφνικά, μετά από χρόνια σιωπής, στην Ιταλία εκατομμύρια άνθρωποι άκουσαν να γίνεται λόγος για αυτοκυβέρνηση, επανάσταση των γυναικών, για τη συνεχιζόμενη προσπάθεια να μεταμορφώσουν ριζικά το καπιταλιστικό και πατριαρχικό σύστημα στο όνομα της ανθρωπιάς, της ελευθερίας και της ισότητας. Ξαφνικά, πολλοί άνθρωποι αναρωτήθηκαν τι οδηγεί έναν νεαρό ιταλό να διακινδυνεύσει τη ζωή του στη Συρία μαζί με ανθρώπους τόσο διαφορετικούς από αυτόν από την άποψη του πολιτισμού, της γλώσσας και της ιστορίας.

O Orso είχε βαρεθεί τις δουλειές που αλλοτριώνουν και ευνουχίζουν, τον εγωισμό που η κοινωνία στην οποία ζούμε επιβάλλει ως κανόνα επιβίωσης, να δίνει το χρόνο της ζωής του σε αυτό το σύστημα, βασισμένο στην κυριαρχία. Αλλά τα λόγια δεν ήταν αρκετά γι αυτόν και έκανε μια δύσκολη επιλογή: εκείνη να ακολουθήσει τις λέξεις ακόμα και με κόστος της ζωής του. Ενσωμάτωσε τη φιλία μεταξύ επαναστατών, η οποία ξεπερνά όλα τα εμπόδια, τη φιλία που βασίζεται σε ένα κοινό όνειρο: τον αγώνα για την ελευθερία. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο το μαρτύριο του Orso διέρρηξε τα αναχώματα των γνωστών και των αγαπημένων. Ωστόσο, το γραφείο του εισαγγελέα της Ρώμης διέταξε να κρατηθεί το σώμα του Lorenzo για «εξακριβώσεις». Δεν είναι σαφές σε ποιο χρονικό σημείο θα το επιστρέψουν στην οικογένεια του και η ενέργεια αυτή δείχνει έλλειψη σεβασμού, η οποία αντικειμενικά έρχεται σε αντίθεση με τη διοργάνωση δημόσιου και συμμετοχικού εορτασμού.

Από την άλλη πλευρά σε αυτή τη χώρα έξι άτομα που έχουν πολεμήσει με τις Ypg και Ypj εναντίον του ISIS θα μπορούσαν να θεωρηθούν «κοινωνικά επικίνδυνα» και να δουν την προσωπική τους ελευθερία πολύ περιορισμένη με ένα Ειδικό μέτρο Επιτήρησης. Χωρίς καμιά κατηγορία, χωρίς μια δίκη. Αυτές που κρίνονται, στην πραγματικότητα, είναι οι ιδέες που υποστήριξαν και για τις οποίες μιλούν στην Ιταλία. Τις ίδιες που υποστήριξε ο Orso.

Χάρη στον Orso, σε εκατομμύρια αυτιά στην Ιταλία έχουν φτάσει εκείνα τα λόγια που φοβίζουν τις κυρίαρχες δυνάμεις: το όνειρο της ελευθερίας, η πάλη για να την επιτύχουν, η επανάσταση. Το φάντασμα και πάλι είναι εδώ με μια δύναμη που αγγίζει τις καρδιές χιλιάδων ανθρώπων. Στην Ιταλία της συναίνεσης στον Salvini, όπου η κοινωνική ταλαιπωρία ρίχνεται επάνω στις πλάτες των από κάτω-των υφιστάμενων ενισχύοντας τις κοινωνικές πατριαρχικές δομές, ρατσιστικές, κυριαρχίας και καταστολής, το μήνυμα του Orso παραβιάζει και υπονομεύει τον κυρίαρχο λόγο. Εάν μόνο οι αγώνες μπορούν να μετατρέψουν την ουσιαστικότητα των υφιστάμενων κοινωνικών σχέσεων, έτσι ώστε αυτό να μην συμβεί αποκλειστικά ως εσωτερική μεταμόρφωση σε αυτή τη λογική του συστήματος είναι απαραίτητο να ενισχυθεί η δυνατότητα να σκεφτούμε την εναλλακτική λύση. Αυτό είναι το πεδίο της μάχης όπου τοποθετείται η κηδεία του Orso.

Ο σεβασμός για ένα σύντροφο, την οικογένειά του και τους φίλους του, ο πόνος της απώλειάς του, για μας είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με τη βαθύτερη ανθρωπιά του, με την ηθική και πολιτική του αξία, ενσωματωμένη και από την επιλογή του να πολεμήσει στις Ypg. Ο Orso ήταν ένας φίλος μας και ένας σύντροφος μας, είμαστε βαθιά ενωμένοι με αυτόν από την επιθυμία για ελευθερία και από τον αγώνα για να την κατακτήσουμε. Αφού νίκησαν στρατιωτικά το Ισλαμικό Κράτος, το δώρο που μας δίνουν οι επαναστάτες στη Βόρεια Συρία, το δώρο που μας δίνει ο Lorenzo με το θάνατο του, είναι ακριβώς το συγκεκριμένο παράδειγμα ότι ο σεξισμός, ο ρατσισμός, ο εγωισμός, η εκμετάλλευση δεν είναι οι μόνες δυνατές αρχές για την κοινωνία, αλλά μπορεί κανείς να φανταστεί και να οικοδομήσει μια ελεύθερη ζωή. Η κηδεία του Orso είναι μέρος αυτού του αγώνα και το ότι τον συνεχίζουμε μας δένει με αυτόν για όλη τη ζωή, γιατί κάθε σταγόνα αίματος που χύθηκε από τους συντρόφους μας είναι μέρος της καταιγίδας μας.

Στη μνήμη το παράδειγμα στον αγώνα η πρακτική

Οι μάρτυρες δεν πεθαίνουν

https://www.infoaut.org/editoriale/onore-a-un-rivoluzionario-i-funerali-di-orso-sono-anche-la-nostra-lotta

64344570 113948539861365 8716890500965072896 n

https://www.infoaut.org/conflitti-globali/orso-torna-a-casa-23-24-giugno-gli-appuntamenti-per-salutarlo

ένοπλη πάλη, lotta armata

ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ DOZIER – ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΝ N. 4

kleovisΣχολιάστε

BRIGATE ROSSE – PCC

Σύντροφοι, προλετάριοι,
η πρωτοβουλία των Ερυθρών Ταξιαρχιών, με την επίθεση στο υψηλότερο σημείο του ιμπεριαλιστικού συστήματος, το Νατο, έφερε την ταξική σύγκρουση σε ένα υψηλότερο επίπεδο, κατέστησε το παγκόσμιο σενάριο περισσότερο εμφανές, το πολιτικό έδαφος της μετωπικής σύγκρουσης του ταξικού πολέμου. Ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος ως κεντρική επιλογή πάνω στην οποία προσαρμόζονται οι γενικές και ειδικότερες επιλογές της ιμπεριαλιστικής αστικής τάξης που τις μεταφέρει με συνειδητό τρόπο και με επιστημονική αποφασιστικότητα, διαχωρίζουν ολοένα και περισσότερο τα συμφέροντα των μαζών από τα συμφέροντα της μπουρζουαζίας. Η επαναστατική πρόταση του εμφυλίου πολέμου για τον Κομμουνισμό, αναλαμβάνει όλο και περισσότερο πραγματικό βάρος ως συμφέρον των μαζών. Η καπιταλιστική κρίση δημιουργεί τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Μόνο ο αντιιμπεριαλιστικός εμφύλιος πόλεμος μπορεί να θάψει τον πόλεμο!!! Η επίθεση στο προλεταριάτο, στην ικανότητα του για οργάνωση, στο πολιτικό του Σχέδιο με όλα τα μέσα έχει γίνει το κεντρικό καθήκον της ιμπεριαλιστικής μπουρζουαζίας. Η κυβέρνηση φόρεσε την στρατιωτική στολή της, οι τέσσερις καταστάσεις έκτακτης ανάγκης έχουν συνοψιστεί σε μία κεντρική οδηγία: επίθεση στο προλεταριάτο με όλα τα μέσα. Το C.I.I.S. ως κέντρο διοίκησης ενσωματωμένο στις Ηπα ανέλαβε την πρωτοβουλία: στο κοινοβούλιο εκχωρούνται τα χειροκροτήματα, και οι κοινοβουλευτικές επερωτήσεις στους ηλίθιους. Γιατί η ιμπεριαλιστική αστική τάξη φοβάται τα περιεχόμενα του επαναστατικού Προγράμματος και των κοινωνικών αιτιών του ταξικού πολέμου; Γιατί προσπαθεί να συγκαλύψει την επαναστατική πρόταση με κάθε μέσο, χρησιμοποιώντας την επιστημονική χρήση των μέσων μαζικής ενημέρωσης; Ποτέ όπως σήμερα η ιμπεριαλιστική αστική τάξη δεν ήταν συνειδητοποιημένη πως ο μητροπολιτικός ανταρτοπόλεμος πλησιάζει σε μια αλλαγή των σχέσεων εξουσίας, σε μια αλλαγή στις ισορροπίες δυνάμεων-στους συσχετισμούς δύναμης: την κατάκτηση των μαζών στο έδαφος του ένοπλου αγώνα, στο πολιτικό πρόγραμμα της μετάβασης στον Κομμουνισμό. Και γνωρίζει πολύ καλά ότι αυτή είναι η αρχή του τέλους της. Η μπουρζουαζία γνωρίζει πολύ καλά ότι δεν έχει να λογαριαστεί μονάχα με τις Κομμουνιστικές Μαχόμενες Οργανώσεις, αλλά με μια μαζική διαδικασία που όλο και περισσότερο αναλαμβάνει παγκόσμια χαρακτηριστικά, εκείνα του διάχυτου κοινωνικού εμφυλίου πολέμου. Ξέρει ότι πρέπει να λογαριαστεί με ένα Αντιιμπεριαλιστικό Μαχόμενο Μέτωπο που έχει ως κεντρικό σύνθημα του τον πόλεμο ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Ο ιμπεριαλισμός εμφανίζεται ολοένα και περισσότερο σαν ένας «ουρανοξύστης από πεπιεσμένο χαρτί» πληγωμένος μέσα του από μια άνευ προηγουμένου κρίση η οποία, εξαλείφοντας τα περιθώρια ελιγμών του, τον κάνει να χτυπιέται μόνος του. Καταφανής απόδειξη είναι το σχέδιο ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης ως μονολιθικού μπλοκ υποταγμένου στα συμφέροντα των Ηπα, το οποίο δεν καταφέρνει να βρει ομόφωνη γνώμη ούτε ακόμη και σε ένα ζήτημα όπως το πολωνικό, σε μια προσπάθεια να αποκαταστήσει την πίστη στη Δύση σε επίπεδο μαζών, δηλαδή το νέο πατριωτισμό της σύγχρονης εποχής. Αλλά ακόμη και σε αυτό το πρόβλημα τόσο η Γερμανία όσο και η Γαλλία παρουσιάζουν σημαντικές διαφοροποιήσεις, κι ας εντάσσονται στο πλαίσιο της δυτικής συμμαχίας. Επιπλέον αναπτύχθηκε στην Ευρώπη ένα τεράστιο αντιιμπεριαλιστικό κίνημα για την οικοδόμηση ενός νέου προλεταριακού Διεθνισμού, για να πολεμήσουν μαζί και ενωμένοι για να νικήσουν μαζί με όλους τους κομμουνιστές και με όλους τους λαούς που μάχονται ενάντια στον ιμπεριαλισμό. Θεωρούμε απαραίτητο να αναλάβουμε ως κεντρικό άξονα της επαναστατικής εξέλιξης της αντιιμπεριαλιστικής πάλης το αντιιμπεριαλιστικό μαχόμενο Μέτωπο, αυτό αντιστοιχεί στη φάση της ωριμότητας της ταξικής διαμάχης στα επίπεδα συνείδησης που επιτυγχάνει όλο το προλεταριάτο. Το σημαντικότερο πολιτικό περιεχόμενο αυτής της φάσης αντιπαράθεσης είναι όλο αυτό που περιέχεται στην τεράστια αναζωπύρωση του διαλόγου, του αγώνα και της προλεταριακής μάχης και παίρνει ζωή από ένα στοιχείο στρατηγικής σημασίας: τη βούληση και την ώθηση για ενότητα του επαναστατικού κινήματος ενάντια στον ιμπεριαλισμό. 
Ενάντια στη βία του προλεταριακού σχεδίου, ενάντια στον πλούτο και τη ζωτικότητα των αγώνων, εφορμά με όλη τη βία του ο μηχανισμός της αντεπανάστασης αυτού του καθεστώτος που αγωνιά. Δίπλα στα αυτόματα των καραμπινιέρων-CC κινείται το σύνολο του συστήματος που σε επίπεδο προπαγάνδας, πληροφόρησης, χειρισμού συνειδήσεων, σχεδιάζει, διαχειρίζεται και νομιμοποιεί τα αντιπρολεταριακά σχέδια εκμηδένισης. Το ιμπεριαλιστικό σύστημα των πολυεθνικών θέλει να γκετοποιήσει και να στεγανοποιήσει τα κοινωνικά ζητήματα, τους αγώνες του μητροπολιτικού προλεταριάτου για να αποτρέψει την προλεταριακή και επαναστατική κοινωνική επικοινωνία.

Σύντροφοι, προλετάριοι,

η ιμπεριαλιστική αστική τάξη ενεργοποιεί όλα τα μέσα ενημέρωσης της για να υποστηρίξει και να νομιμοποιήσει την επίθεση που οδηγεί κατά των αγώνων, της ανάγκης του μητροπολιτικού προλεταριάτου και κατά της πολιτικής-στρατιωτικής πρωτοπορίας της. εάν η προσπάθεια είναι να καταστραφούν οι δίαυλοι επικοινωνίας μεταξύ των μαζών προσπαθώντας να αναπαραχθεί η ιδεολογία της άρχουσας τάξης μέσα στο προλεταριάτο. αν το πρόβλημα δεν είναι μόνο να χειριστεί την πληροφορία αλλά κυρίως εκείνο το ναζιστικό να εκβιάζει, ακόμη και παθητικά, ένα είδος προλεταριακής νομιμοποίησης στο αναπόφευκτο του ιμπεριαλιστικού πολέμου, καθήκον του συστήματος της ένοπλης προλεταριακής Εξουσίας είναι να φέρει στη ζωή το επίπεδο της καταστροφής που είναι δυνατό των καναλιών της καπιταλιστικής κοινωνικής επικοινωνίας, ως κυρίαρχο χαρακτηριστικό, μέσα στην συγκυρία, της διαχείρισης, της διείσδυσης μέσα στις μάζες του αντεπαναστατικού σχεδίου και της ανάγκης της ιμπεριαλιστικής μπουρζουαζίας να επιβάλει και να επεκτείνει την κυριαρχία της.
  Για το Προλεταριάτο και για το αναδυόμενο σύστημα της ένοπλης προλεταριακής Εξουσίας δεν είναι μόνο θέμα αποκάλυψης των σχεδίων της μπουρζουαζίας, δεν είναι πλέον απλώς θέμα αντιπληροφόρησης σχετικά με την ιμπεριαλιστική χειραγώγηση των ειδήσεων, αλλά αντιθέτως είναι ζήτημα αποδιοργάνωσης όλων των προϋποθέσεων και των εργαλείων επί των οποίων στηρίζεται η προετοιμασία του ιμπεριαλιστικού πολέμου, είναι ζήτημα οικοδόμησης της προλεταριακής και επαναστατικής κοινωνικής επικοινωνίας. Είναι προφανές ότι η προλεταριακή και επαναστατική προσοχή κατευθύνεται στα δικά της συμφέροντα και δημιουργεί ενότητα και αγώνες, για το λόγο αυτό τα καπιταλιστικά όργανα πληροφόρησης σιωπούν εδώ και μήνες σε αυτό που γνωρίζουν καλά: τα βασανιστήρια και τις σφαγές που υπέστησαν οι προλετάριοι κρατούμενοι στο kampo της Pianosa, και στο Nuoro πρόσφατα κατά τη διάρκεια των αγώνων, και ταυτόχρονα σχετικά με τους πειραματισμούς στο Cuneo της στρατηγικής της εξόντωσης των προλετάριων κρατουμένων και των κομμουνιστών, και για αυτά που συμβαίνουν στους προλετάριους και τους επαναστάτες όταν πέφτουν στα χέρια της αστυνομίας και των καραμπινιέρων: βασανισμένοι, απαχθέντες για μήνες κρατούμενοι κρυμμένοι σε μυστικούς τόπους.
  Τα προβλήματα, οι δυσκολίες, ακόμη και τα λάθη της επαναστατικής διαδικασίας είναι όλα εσωτερικά στο έδαφος της αντιπαράθεσης, της πολιτικής μάχης μεταξύ των επαναστατών. Δεν θα επιτρέψουμε στην μπουρζουαζία να χρησιμοποιήσει και να στρεβλώσει αυτά τα προβλήματα για να χτίσει τα «τέρατα που πρέπει να ριχθούν στην πρώτη σελίδα», να χτίσει ρωγμές και πλήγματα, να νομιμοποιήσει, χωρίς να έχει ούτε το θάρρος να διαχειριστεί ανοιχτά, τις αργεντίνικες πρακτικές των βασανιστηρίων,των απαγωγών και των σφαγών. Το απαξιωτικό χαμογελάκι για τις ζωές των μαχόμενων κομμουνιστών συλληφθέντων αγωνιστών, των δημοκρατικών δημοσιογράφων τόσο απροκάλυπτο στις συνεντεύξεις τύπου, θα ξέρει πώς να το σβήσει το επαναστατικό κίνημα με το μόνο μέσο που μπορούν πλέον να καταλάβουν τώρα: το μολύβι! Αντί να χαμογελούν με ηλίθιο τρόπο θα έπρεπε να χαμογελούν για τη μοίρα που έχει ήδη αγγίξει τον βασανιστή Simone, μεγάλο σε εμπειρία ενάντια στον ένοπλο και ψυχικό ανταρτοπόλεμο. Είναι σίγουρο ότι αυτός δεν θα χαμογελάσει ξανά!!!

Σύντροφοι,

αυτά τα τελευταία χρόνια σκληρών αγώνων, νικών αλλά και ηττών, έδειξαν ότι τη δύναμη της η αστική τάξη τη βρίσκει στις αβεβαιότητες, στα λάθη, στις διαιρέσεις του προλεταριακού μετώπου. Η ανανεωμένη επιθετική ικανότητα του επαναστατικού κινήματος, η ανανεωμένη βούληση για αντιπαράθεση και ενότητα βρίσκουν σήμερα τις συνθήκες υλοποίησης μέσα στην τεράστια ενότητα που διαμορφώνεται μεταξύ της κομμουνιστικής πρωτοπορίας και ολόκληρου του προλεταριακού κινήματος. Η μεταμόρφωση του ανταγωνιστικού προλεταριακού κινήματος και των αγώνων για τις πολιτικές και άμεσες ανάγκες που έχουν μέσα τους όλα τα περιεχόμενα της μετάβασης στον κομμουνισμό, σε επαναστατικό κίνημα για την καταστροφή αυτού του καθεστώτος και για την οικοδόμηση της κοινωνίας δίχως τάξεις, είναι η μόνη πραγματική δυνατότητα για την οικοδόμηση της ενότητας ολόκληρου του προλεταριάτου μέσα στο σύστημα της κόκκινης εξουσίας: το μαχόμενο κομμουνιστικό κόμμα και τους επαναστατικούς μαζικούς οργανισμούς.
 Για το λόγο αυτό, για τις ανάγκες που επιβάλλει η σύγκρουση, δεν είναι πλέον αρκετό να έχουμε ως στόχο την ενότητα επάνω στα μεμονωμένα σημεία του επαναστατικού προγράμματος. Μόνο με την εμβάθυνση της αντιπαράθεσης επάνω στην πολιτική ανάγκη που είναι σήμερα θεμελιώδους σημασίας για ολόκληρο το μητροπολιτικό προλεταριάτο, δηλαδή την οικοδόμηση ενός συστήματος εξουσίας, το μόνο που μπορεί να επιβάλει ένα επαναστατικό πρόγραμμα, το οποίο να δίνει τη δυνατότητα επίθεσης στο πολιτικό, οικονομικό, στρατιωτικό και ιδεολογικό σχέδιο της ιμπεριαλιστικής μπουρζουαζίας σε αυτή τη συγκυρία και την κατάκτηση των πολιτικών και υλικών αναγκών της τάξης, μέσα στη μόνη δυνατή στρατηγική: τον αντιιμπεριαλιστικό εμφύλιο πόλεμο.
 Αυτή σήμερα δεν είναι μια ουτοπία αλλά ζωντανή πραγματικότητα που ενεργεί μέσα στη συζήτηση και τους αγώνες όλου του μητροπολιτικού προλεταριάτου, δεν είναι ένα όμορφο όνειρο αλλά ένα επιστημονικά κατασκευασμένο σχέδιο που, στον αγώνα ενάντια στη βαρβαρότητα της ιμπεριαλιστικής τάξης, στα όρια που επιβάλλει ο νόμος του κέρδους, χτίζει το μέλλον μας. Η επίθεση των επαναστατικών δυνάμεων ενάντια στα νευραλγικά κέντρα του εχθρικού σχεδίου, από τη δίκη του Νατο με την σύλληψη του εχθρού yankee γουρουνιού Dozier, στην επίθεση στην ιμπεριαλιστική φυλακή με την απελευθέρωση των συντροφισσών από τη φυλακή του Rovigo, από τις ένοπλες επιθέσεις στις δομές που εκπροσωπούν την κυριαρχία της ιμπεριαλιστικής αστικής τάξης στην Ιταλία, στους εργοστασιακούς αγώνες, στα αστικά γκέτο, στις φυλακές, στην ενίσχυση των καναλιών και τα μέσων διαλόγου και επικοινωνίας των επαναστατικών αγώνων και γνώσεων: αυτά είναι σήμερα τα υλικά στοιχεία από τα οποία πρέπει να ξεκινήσουμε για την υλοποίηση της επαναστατικής ενότητας.
 Αυτό είναι το καθήκον των επαναστατών σε αυτή τη συγκυρία: αυστηρή συζήτηση και αντιπαράθεση και πολιτική μάχη για την ήττα μέσα στο επαναστατικό κίνημα των λανθασμένων γραμμών: τον φραξιονισμό, τον υποκειμενισμό, τον οικονομισμό … Αυτές οι τάσεις που έχουν ήδη προκαλέσει τόσο μεγάλη ζημιά στο επαναστατικό κίνημα σήμερα, σε αυτή την αποφασιστική φάση της σύγκρουσης, είναι ο ευκολότερος δρόμος για να φτάσουμε στην ήττα μας. Ο κεντρικός στόχος της πολιτικής μάχης είναι το χτίσιμο της σωστής γραμμής διότι σήμερα αυτό είναι που διακυβεύεται: η υποχώρηση ή η νίκη της επαναστατικής διαδικασίας. Τα άλματα προς τα εμπρός, οι τυπικές εκκλήσεις, η ομοφωνία στην πρόσοψη κρύβουν το πραγματικό πρόβλημα που πρέπει να αντιμετωπίσουμε: την ενότητα στη σαφήνεια σχετικά με το επαναστατικό πολιτικό πρόγραμμα για αυτή τη φάση της σύγκρουσης.

Να χτίσουμε το αντιιμπεριαλιστικό μαχόμενο μέτωπο! Να πολεμήσουμε μαζί και ενωμένοι για να κερδίσουμε με όλους τους κομμουνιστές και όλους τους λαούς που αγωνίζονται ενάντια στον ιμπεριαλισμό! Να χτίσουμε επαναστατικές μαζικές οργανώσεις! Να οικοδομήσουμε το μαχόμενο κομμουνιστικό κόμμα! Η ιμπεριαλιστική φυλακή είναι το κεντρικό εργαστήριο για την εξόντωση του ταξικού ανταγωνισμού.

Η στρατηγική της διαφοροποίησης είναι η φιλοσοφία που αποτυπώνει τις ιμπεριαλιστικές πολιτικές σε όλες τις περιοχές οικονομικής και κοινωνικής διαμόρφωσης. Η διαφοροποίηση ακόμη πριν και από χαρακτήρας της σωφρονιστικής πολιτικής, ορίζεται ως κεντρική πολιτική στρατηγική του ιμπεριαλισμού, και αυτό πέρα και ανεξάρτητα από τις συγκεκριμένες μορφές που μπορεί να καλύψει και οι οποίες διαφοροποιούνται ανάλογα με τη φάση και τη συγκυρία. Αυτές οι μορφές αν και εξαιρετικά ποικίλες διασταυρώνονται και διασχίζονται από μία και μόνη ουσία: την εξόντωση της διαδικασίας πολιτικής ανασυγκρότησης του μητροπολιτικού προλεταριάτου. Είναι ξεκινώντας από την συνειδητοποίηση της ανεκρίζωτης φύσης των ταξικών αντιφάσεων που κινείται ο ιμπεριαλισμός. Στρατηγικός του στόχος είναι η εξόντωση της ταξικής ταυτότητας, δηλαδή να αποτρέψει τα διαφορετικά στρώματα της τάξης που συνθέτουν το μητροπολιτικό προλεταριάτο και τους αγώνες που αναπτύσσονται από αυτά να ανασυνταχθούν μέσα σε μια ενιαία στρατηγική για την εξουσία. Η διαφοροποιημένη στρατηγική στη φυλακή παίρνει τη μορφή μίας διαδικασίας συνεχούς αναδιάρθρωσης, που αποσκοπεί όχι μόνο στη συγκράτηση και την καταστολή των αγώνων, αλλά ανταποκρίνεται σε δύο θεμελιώδεις ανάγκες του ιμπεριαλιστικού κράτους των πολυεθνικών: να χτυπήσει το επαναστατικό κίνημα και να προετοιμάσει σύμφωνα με μια συγκεκριμένη στρατηγική γραμμή τα μέσα για να κερδίσει τον αντιιμπεριαλιστικό εμφύλιο πόλεμο στη γέννηση του. Η ιμπεριαλιστική φυλακή, στο στρατηγικό σχεδιασμό της ιμπεριαλιστικής αστικής τάξης, πρέπει να ανταποκρίνεται σε πολλά καθήκοντα: την πειθάρχηση των μεγάλων προλεταριακών μαζών, την επιστημονική και επιλεκτική εξόντωση των κομμουνιστών πρωτοποριών, τη διάδοση μιας εικόνας τρόμου και παντοδυναμίας, τη μελέτη και συλλογή στοιχείων για τον ανταρτοπόλεμο, σαν σε ένα εργαστήριο που ανατέθηκε στους νέους «σούπερ εγκεφάλους» της αντεπανάστασης και της προλεταριακής εξόντωσης. Το όλο κύκλωμα διαφοροποίησης έχει θεωρητικοποιηθεί και οικοδομηθεί πάνω σε αυτά τα θέματα και το οποίο σήμερα η μπουρζουαζία ετοιμάζεται να επεκτείνει με τα νέα «υπερμυστικά» μέτρα: σαν το ότι θέλει να εξολοθρεύσει και να σφαγιάσει το φυλακισμένο προλεταριάτο θα μπορούσε να είναι μυστικό για κάποιον.
 Το σημερινό επίπεδο εφαρμογής αυτού του σχεδίου αποτελεί σημαντικό βήμα προς τα εμπρός στην κατεύθυνση της ομοιογενοποίησης των αντεπαναστατικών πρακτικών σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Η προοπτική της επίλυσης των τρεχουσών αντιφάσεων μεταξύ των δύο μπλοκ, μέσω του ιμπεριαλιστικού πολέμου, υποχρεώνει κάθε μεμονωμένο κράτος να επιταχύνει τα στάδια της ειρήνευσης στο εσωτερικό μέτωπο, δηλαδή το υποχρεώνει να ακολουθήσει με κάθε μέσο την εξολόθρευση κάθε μορφής ανταγωνισμού που το μητροπολιτικό προλεταριάτο εκφράζει.

Να καταστρέψουμε το κύκλωμα της διαφοροποίησης! Να απελευθερώσουμε το φυλακισμένο προλεταριάτο! Πόλεμος στην διαφοροποιημένη στρατηγική και στην πειθάρχηση της εξόντωσης! Να κλείσουμε τα τμήματα μακρών ελέγχων με κάθε μέσο! Πόλεμος στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο! Πόλεμος στο Nato! Πόλεμος στην προληπτική αντεπανάσταση! Πόλεμος στην υλοποίηση του σχεδίου για την αποπομπή του εργατικού δυναμικού! Πόλεμος στη νέα οργάνωση της εργασίας! Πόλεμος στον επαναπροσδιορισμό – σιδηρά κυβέρνηση της αγοράς εργασίας !!! Πόλεμος στο σχέδιο διαφοροποιημένης συμπίεσης του κόστους της κοινωνικής αναπαραγωγής!!!

Για τον Κομουνισμό-Per il Comunismo.
Ερυθρές Ταξιαρχίες για το χτίσιμο του Μαχόμενου Κομουνιστικού Κόμματος-Brigate Rosse per la costruzione del P.C.C.

16/01/82

Αποτέλεσμα εικόνας για rapimento dozier

http://www.sebbenchesiamodonne.it/campagna-dozier-comunicato-n-4/

σύγχρονη σκέψη, pensiero di oggi

Kritik

kleovisΣχολιάστε

Kritik

«Η επίθεση πρέπει να προετοιμαστεί προσεκτικά

όχι πλέον κυρίαρχοι και κυριαρχούμενοι αλλά δύναμη ενάντια σε δύναμη

μπορούμε ν’ ακούσουμε την ηχητική σχίση

το αίμα ρέει στη νέα ζωή που έρχεται»

Εγχειρίδιο επιβίωσης στην αγωνία του κεφαλαίου

Το βιβλίο αυτό αποτελεί μέρος της παράδοσης των «καλλιτεχνικών βιβλίων». Είναι δηλαδή ο καρπός μιας σοφής συνάθροισης εικόνων και κειμένων που εκπονούνται από ανελέητους κριτικούς (μερικών με διεθνή φήμη) για την κρίση του καπιταλιστικού πολιτισμού.
Αυτοί ενώθηκαν σε αυτή την περιπέτεια αποδεχόμενοι την πρόταση ενός πλήρως αντί-συγγραφικού ανωνυμάτου, συμμετέχοντες έτσι στην πραγματοποίηση ενός «συλλογικού έργου».
Στο βιβλίο, οι διάφορες κριτικές στο καπιταλιστικό σύστημα επικεντρώνονται στις αγωνιώδεις εκδηλώσεις των κύριων οικονομικών, πολιτικών και κοινωνικών δομών του, χρησιμοποιώντας τα διαφορετικά αρχεία καταγραφής της επιστημονικής ανάλυσης, της αφήγησης, της εικόνας. Όμως σε ανασκόπηση περνούν οι εξαιρετικές μορφές αντίστασης που άτομα, ομάδες και κινήματα ήξεραν να επινοήσουν και να εκφράσουν ενάντια στις ψυχικές και περιβαλλοντικές καταστροφές που ο παλαιός κόσμος που καταρρέει έχει καθορίσει και καθορίζει. Το αποτέλεσμα που προκύπτει για τον αναγνώστη είναι η προσέγγιση ενός χρήσιμου εργαλείου (ενός «εγχειριδίου», ακριβώς) για να κατανοήσουμε τις μη αναστρέψιμες κρίσεις στις οποίες έχουμε βυθιστεί. αλλά και ένα υποβλητικό και ελκυστικό αντικείμενο που πρέπει να εξεταστεί με μια παιχνιδιάρικη, οπτική και καλλιτεχνική προσέγγιση. Ενδιαφέρον για τη μοναδική και συναρπαστική «δομή» αυτού του βιβλίου θα έχουν πάνω απ’ όλα οι νέοι και οι πολύ νέοι, επειδή είναι συνηθισμένοι, μέσω της διαδεδομένης χρήσης των νέων μέσων, σε μια αποσπασματική και πολλαπλών ειδικοτήτων κατανάλωση των γνώσεων και μια οπτική αντίληψη βασισμένη στην επιλεκτικότητα και τη φινέτσα.

Kritik

Έψαχνα μια ήρεμη θάλασσα αλλά βρήκα εσένα

on .

 

Παραθέτουμε ένα απόσπασμα των «Εννέα καλών λόγων για να ξεκινήσουμε από το μηδέν» που δημοσιεύτηκε στο Kritik. Prontuario di sopravvivenza all’agonia del capitale,Εγχειρίδιο επιβίωσης στην αγωνία του κεφαλαίου (DeriveApprodi, στα βιβλιοπωλεία από 12 απριλίου 2019)

 

1. Το Κίνημα δεν υπάρχει πλέον. Μην ανησυχείτε, μείνετε ήσυχοι: δεν αναφερόμαστε στα κοινωνικά κινήματα, που ακόμα και τα τελευταία χρόνια, μερικές φορές εμφανίστηκαν, με αποσπασματικό, σποραδικό τρόπο, χωρίς να συνθέτουν κύκλο, με διφορούμενες και αντιφατικές γλώσσες, πρακτικές και αξιώσεις. Αλλά είναι και ίσως όλο και περισσότερο θα είναι έτσι, τα κινήματα μέσα στη μόνιμη κρίση είναι τερατώδη και μπάσταρδα πλάσματα. Εμείς – αν αυτή η αντωνυμία εξακολουθεί να έχει νόημα, εκεί όπου το Κίνημα δεν υπάρχει πια – καταλαβαίνουμε πολύ λίγο αυτά τα πλάσματα, επειδή δεν ανταποκρίνονται στις επιθυμίες μας, στους κώδικες μας, στη ρητορική μας. Αντίθετα, τα απορρίπτουμε συχνά, τα χαρακτηρίζουμε ως αντιδραστικά, συγχαίρουμε τους εαυτούς μας όταν η προφητεία είναι αυτοεκπληρούμενη. Σπάνια αντιθέτως προσπαθούμε να μας εκτοπίσουμε παραγωγικά: είναι αναμφισβήτητα πιο εύκολο να καταγγείλουμε την ασχήμια του τέρατος για να απαλλαγούμε από την ανεπάρκεια μας, αντί να αναρωτηθούμε συγκεκριμένα για τις δικές μας ανεπάρκειες ώστε να τοποθετήσουμε τους εαυτούς μας μέσα στα σπλάχνα του ανησυχητικού πλάσματος.

Λοιπόν, το κίνημα για το οποίο μιλάμε και το οποίο δεν υπάρχει πλέον είναι εκείνο της ιταλικής ανωμαλίας των χρόνων ’60 και ’70, της αλληλεπίδρασης μεταξύ αυτόνομης οργάνωσης και ταξικής αυτονομίας, μεταξύ σχεδίου έργου και αγώνα, μεταξύ ομάδων και διαδικασιών σύγκρουσης. Ήταν πραγματικά, σε εκείνη τη συγκεκριμένη συγκυρία, το κίνημα που καταργεί την παρούσα κατάσταση των πραγμάτων. Είναι εκείνη η ανωμαλία, με μια ισχυρή έννοια, που μας επέτρεπε να ονομάσουμε τους εαυτούς μας ως «αγωνιστές του κινήματος» στη δεκαετία του ’80 και του ’90 χωρίς να χρειάζεται να δώσουμε περαιτέρω εξηγήσεις. Αυτό δεν συνέβαινε σε άλλα μέρη του κόσμου, όπου για κίνημα εννοούν απλά μια κινητοποίηση που αρχίζει και τελειώνει, γύρω από μια περιορισμένη αξίωση, και όπου ο σκληρός όρος του αγωνιστή αντικαθίσταται από την υγρή μορφή του ακτιβιστή.Τώρα, και όχι μόνο από σήμερα, είναι σαφές σε όλους ότι αυτή η ανωμαλία επιβιώνει μόνο ως ιδεολογική ταυτότητα, ή αν θέλουμε σαν λαμπρή γενεαλογία. Ωστόσο, δεδομένου ότι οι επαναστάσεις δεν γίνονται με την ταυτότητα, την ιδεολογία ή την απλή γενεαλογία, είναι απαραίτητο να προχωρήσουμε. Όχι για χάρη του νέου, λέξη από μόνη της κενή και χωρίς νόημα, αλλά για το άχρηστο της νοσταλγίας, δηλαδή να φορέσουμε τα ρούχα του νεκρού για να αποφύγουμε το πένθος, να μην το επεξεργαστούμε.

Μετά το τέλος του Κινήματος, υπάρχει μόνο κατακλυσμός, μοναξιά και απελπισία; Όχι, καθόλου. Υπάρχει ανάγκη να αρχίσουμε πάλι. Επειδή κατά βάθος οι επαναστάτες μαχητές πάντα ξεκινούν απ’ την αρχή. Και όταν σταματούν να ξαναρχίζουν, σταματούν να είναι επαναστάτες αγωνιστές.

[…]

4. Το μέλλον είναι νεκρό. Ακούμε ήδη το βουητό του θορύβου στο παρασκήνιο: ιδού εκεί, αυτοί που κολακεύουν το νιχιλιστικό εξτρεμισμό. Χαλαρώστε και προσπαθήστε να σκεφτείτε, αν είστε σε θέση. Ο μηδενισμός, κυρίως μεταξύ των νέων, είναι ένα γεγονός. Είναι ένα πρόβλημα; Φυσικά, είναι ένα πρόβλημα. Αλλά αυτό το πρόβλημα είναι μέσα στα πράγματα, όχι στα λόγια που περιγράφουν τα πράγματα. Είναι ο μηδενισμός που παράγεται από το κεφάλαιο και από την κρίση. Είναι ο μηδενισμός της χρηματοδότησης και των λύκων της Wall Street ως μοντέλο ζωής. Είναι ο μηδενισμός των προσδοκιών που δεν βρίσκονται άλλο σε φθίνουσα πορεία, αλλά έχουν πλέον φθίνει. Σύντροφοι και συντρόφισσες, αν πραγματικά σας κοστίζει μεγάλη κούραση να κάνετε έρευνα και όχι ιδεολογία, τουλάχιστον την ώρα που πηγαίνετε στο κοινωνικό κέντρο ή στο πανεπιστήμιο συντονίστε το ραδιόφωνο του αυτοκινήτου στα hit του καλοκαιριού. «Μόνο για απόψε – αγάπη και capoeira», «ένα αύριο δεν θα υπάρξει – λίγο σαν τις ιστορίες στο instantgram», «απόψε δεν θα σου πω όχι», και ούτω καθεξής. Προσοχή, δεν είναι η χαρούμενη κατάληψη του παρόντος του νεανικού προλεταριάτου, πίσω από το οποίο έδυε η θρησκευτική ηθική των θυσιών του κομμουνιστικού κόμματος. Και δεν είναι ούτε το no future των πανκ, σε ένα μίγμα θυμού και απόρριψης, απελπισίας και αυτοαποκλεισμού από μια κοινωνία που πήγαινε προς την αντίθετη κατεύθυνση. Αυτό το presentism είναι εξ ολοκλήρου εσωτερικό στη μόνιμη κρίση και στην ριζοσπαστική ασυμμετρία των σχέσεων εξουσίας της, των ισορροπιών δυνάμεων αυτής, είναι η παραιτημένη συνειδητοποίηση ότι δεν υπάρχουν προσδοκίες και σημασία έχει απλά να απολαμβάνεις αυτό το λίγο που έχεις. Είναι ένας παθητικός, μη ενεργός μηδενισμός.

Το πρόβλημα δεν είναι να καταδικάσουμε όσους καίγουν τα πάντα. Οι αριστεροί το κάνουν αυτό γιατί φοβούνται ότι αργά ή γρήγορα κάποιος θα τους δώσει φωτιά και αυτούς. Το πρόβλημα είναι πώς οργανώνουμε προοπτική από την τέφρα, που είναι κάτι εντελώς διαφορετικό από το μέλλον, διότι έχει τις ρίζες στην ουσιαστικότητα-την υλικότητα του παρόντος, εκείνου που είμαστε και εναντίον αυτού που προσπαθούμε να είμαστε. Πως αναλαμβάνουμε την αποτυχία των προοπτικών που προσφέρει το κεφάλαιο με ενεργό και όχι παθητικό τρόπο, δηλαδή σαν ευκαιρία για να οικοδομήσουμε απόλυτα αυτόνομες προσδοκίες. Πως κάνουμε δική μας την υπόθεση πως η ρήξη είναι μια διαδικασία και όχι ένα γεγονός, ένα θέλουμε τα πάντα και δεν ικανοποιούμαστε με τα περιθώρια, συλλογική αυτονομία και όχι τις παρενθετικές κοινότητες.

[…]

6. Δεν είμαστε εμείς εξτρεμιστές, η πραγματικότητα είναι ακραία. Η τυπικά δημοκρατική και αριστερή ιδέα σύμφωνα με την οποία η μετριοπάθεια των τόνων αντιστοιχεί σε μια διεύρυνση της συναίνεσης, υπήρξε πάντοτε πολιτικά βλαβερή, δηλητηριώδης. Στην πραγματικότητα βασίζεται σε μια ποσοτική αντίληψη της πολιτικής, οπότε κοιτάζουμε τα νούμερα και όχι την υποκειμενική δυναμικότητα. Αυτή η αντίληψη μπορεί να είναι χρήσιμη για όσους πρέπει να πάρουν ψήφους, είναι καταστροφική για όσους τους αντιπροσωπευτικούς θεσμούς θέλουν να καταστρέψουν. Ή είναι χρήσιμη για εκείνους που θέλουν να αναπαράγουν το δικό τους θεσμό, όσο loser και oριακός κι αν είναι, της πλάκας: και επιστρέφουμε στην ικανοποίηση για τους δύο επισυναπτόμενους συντρόφους. Σύγκρουση και συναίνεση, έλεγαν πριν από είκοσι χρόνια εκείνοι που έκαναν τα γλυκά μάτια στην κοινωνία των πολιτών (brrrr!), Πράγμα που σήμαινε: να προσποιούνται ότι κάνουν τη σύγκρουση με σκοπό να καταφέρουν συναίνεση για τους εαυτούς τους.

Ωστόσο, σήμερα εκείνη η ιδέα είναι επίσης ψευδής, επειδή η κρίση παράγει μια κοινωνική πόλωση στην οποία αντιστοιχεί μια πόλωση των συμπεριφορών, των παθών, των δυνατοτήτων. Πάντα συνέβη με αυτόν τον τρόπο, υπάρχουν φάσεις στις οποίες τα όρια μεταξύ επανάστασης και αντίδρασης στεγνώνουν. και το όριο μεταξύ των δυνατοτήτων κινητοποίησης με μια έννοια ή με την αντίθετη έννοια, είναι φευγαλέο εφήμερο και αναστρέψιμο.Αυτή η αναστρεψιμότητα δεν διαρκεί για πάντα: όταν σταθεροποιείται, το σύνορο παύει να είναι φευγαλέο. Μέχρι τότε, ισχύει αυτό που λέει ο ποιητής: όπου ο κίνδυνος είναι μέγιστος, εκεί αναπτύσσεται και αυτό που σώζει. Σήμερα είναι η σύγκρουση που περιέχει μέσα της την συναίνεση. Οι αντιδραστικοί το έχουν καταλάβει, «εμείς» όχι.

Όταν σήμερα ακούτε κάποιον να καλεί σε δημοκρατικά μέτωπα, να ξέρετε ότι είναι ένας εχθρός. Επειδή τα μέτωπα είναι ο εχθρός μας, που σημαίνει να ρίχνουμε νερό στο μύλο εκείνων που θέλουν να διατηρήσουν το status quo. Και, πάνω απ ‘όλα, μας είναι εχθρική η δημοκρατία, ένας εξαιρετικός μηχανισμός αποπολιτικοποίησης και εξάντλησης της υποκειμενικότητας. Η δημοκρατία δεν αρνείται τη δυνατότητα της σύγκρουσης, αλλά την αναισθητοποιεί και επιλύει μέσα στα όρια της συναίνεσης, δηλαδή των ίδιων των μορφών της αυτοαναπαραγωγής. Ο ποιητής σήμερα θα έλεγε: εκεί όπου αμφισβητείται η δημοκρατία, εκεί αυξάνεται και αυτό που σώζει. Προσθέτουμε: όπου υπάρχει η αριστερά και η δημοκρατία, πυροβολούμε χωρίς έλεος. Χωρίς δάκρυα για τα τριαντάφυλλα.

[…]

8. Έτσι, αγαπητές συντρόφισσες και αγαπητοί σύντροφοι προσκολλημένοι στις γκροτέσκες βεβαιότητες της κενής ταυτότητας σας, οι δρόμοι μας χωρίζονται αμείλικτα. Χωρίς πολεμικές, χωρίς μίσος, χωρίς μνησικακία. Δεν είστε εχθροί μας ούτε αντίπαλοι μας. Απλά, είστε άχρηστοι. Δεν αισθανόμαστε κανένα θυμό προς εσάς. Νιώθουμε κάτι που ίσως είναι πολύ χειρότερο: θλίψη και πόνο. Αν έχουμε χρόνο σας λέμε γρήγορα αντίο. Εάν αποφασίσετε να επιβιώσετε, αναπαράγοντας αυτό που είστε, δεν θα ξανασυναντηθούμε. Εάν αποφασίσετε να πεθάνετε για να ξαναγεννηθείτε, ξέρετε πού να μας βρείτε: μέσα και ενάντια σε μια πραγματικότητα που φτάνει απλά να την κοιτάξετε για να αισθανθείτε μίσος και θέληση να την καταστρέψετε.

9. Εμείς δεν είμαστε αιώνιοι: πρέπει να πεθάνουμε για να κατακτήσουμε την αθανασία. Πρέπει να μπαίνουμε συνεχώς σε κρίση για να γινόμαστε αυτό που πάντα υπήρξαμε. Είναι γνωστό ότι ένας από τους πιο όμορφους αν και ασυνείδητους ορισμούς του επαναστάτη αγωνιστή τον έδωσε ο Άγιος Παύλος: είμαστε άντρες και γυναίκες μέσα σε αυτόν τον κόσμο, όχι αυτού του κόσμου. Σήμερα πολλοί από εκείνους που βρίσκονται γύρω μας και στους οποίους είπαμε αντίο έχουν επιλέξει να είναι το αντίθετο: άντρες και γυναίκες αυτού του κόσμου, όχι μέσα – και κατά συνέπεια ενάντια σε – αυτόν τον κόσμο. Το άτομο είναι μόνο του, είπαμε. και είναι μόνη η οργάνωση που αναδιπλώθηκε για τη διαχείριση της ύπαρξης της, προσθέσαμε. Η συνειδητοποίηση των ηττών μας είναι αυτό που μας επιτρέπει να κάνουμε, εκ νέου και πάντα, την έφοδο στον ουρανό. Πίσω από τις αυτάρεσκες και θριαμβευτικές ρητορικές σας εμείς βλέπουμε την αποδοχή της χειρότερης ήττας: τη μοναξιά όσων από εκείνη την έφοδο έχουν οριστικά παραιτηθεί. Το έχετε βάλει στις ιστοσελίδες σας και το εκτυπώνετε στις μπλούζες σας επειδή δεν υπάρχει πλέον μέσα στο κεφάλι σας και στον τρόπο να ενεργείτε, να δράτε.

Και τότε, η μοναξιά μπορεί να νικηθεί μόνο μέσα στην μαχητική συνέρευνα μέσα στην ταξική σύνθεση, δηλαδή μέσα στο χάος, τις αντιφάσεις και τις αμφισημίες που την εμψυχώνουν, της δίνουν ζωή και την θρυμματίζουν. Μέσα και ενάντια. Να θρέφουν την οργάνωση με αυθορμητισμό και να οδηγούν την οργάνωση μέσα στον αυθορμητισμό. Η αυτονομία ήταν πάντα αυτό: είναι η οργάνωση που αντικατοπτρίζει και στοχάζεται επάνω στον αυθορμητισμό της, είναι ο αυθορμητισμός που αντικατοπτρίζει και στοχάζεται πάνω στη δική του οργάνωση. Είναι ένα στοίχημα που πηγαίνει στη ρίζα, θέτοντας σε λειτουργία εκείνο (to λίγο) που έχουμε, για να μπορέσουμε να κατακτήσουμε εκείνο (to πολύ) που επιθυμούμε.

Αν ψάχνετε μια ήρεμη θάλασσα για να απολαύσετε μια ιδεολογική ταυτότητα, μείνετε μακριά από αυτά τα κύματα. Εμείς ψάχνουμε ξανά την καταιγίδα. Είναι άχρηστο να ξεφορτώνουμε τις ανεπάρκειες μας επάνω στην υπάρχουσα υποκειμενικότητα. Εσείς που βλέπετε βαθύ σκοτάδι παντού, αναρωτηθείτε εάν είναι οι φακοί σας, τα γυαλιά σας που είναι σκούρα ή κοιτάζετε προς λάθος κατεύθυνση. Λοιπόν, δεν το έχετε καταλάβει ακόμα; Κανείς δεν κοιμάται – υπάρχει ο ήλιος ακόμα και τη νύχτα – το έχω πει χιλιάδες φορές – όλα μπορούν να συμβούν. Είμαστε έτοιμοι για κάτι περισσότερο από μια ξεχωριστή βραδιά;

 

Αν ψάχνετε μια ήρεμη θάλασσα για να απολαύσετε μια ιδεολογική ταυτότητα, μείνετε μακριά από αυτά τα κύματα. Εμείς ψάχνουμε ξανά την καταιγίδα. Είναι άχρηστο να ξεφορτώνουμε τις ανεπάρκειες μας επάνω στην υπάρχουσα υποκειμενικότητα. Εσείς που βλέπετε βαθύ σκοτάδι παντού, αναρωτηθείτε εάν είναι οι φακοί σας, τα γυαλιά σας που είναι σκούρα ή κοιτάζετε προς λάθος κατεύθυνση. Λοιπόν, δεν το έχετε καταλάβει ακόμα; Κανείς δεν κοιμάται – υπάρχει ο ήλιος ακόμα και τη νύχτα – το έχω πει χιλιάδες φορές – όλα μπορούν να συμβούν. Είμαστε έτοιμοι για κάτι περισσότερο από μια ξεχωριστή βραδιά;

 

http://commonware.org/index.php/gallery/879-cercavo-un-mare-calmo-ma-ho-trovato-te