Ετικέτα: αντίσταση

σύγχρονα κινήματα, movimenti di oggi

ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΕ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΜΕΡΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ – ΠΕΜΠΤΗ 5 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2019

kleovisΣχολιάστε
o xρήστης  έκανε Retweet
 Πριν από 21 ώρες

((i)) ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΕ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΜΕΡΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ – ΠΕΜΠΤΗ 5 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2019 χωρίς πλάκα, παιδιά, τώρα είναι η ώρα για αντίσταση

¡NO PASARAN! Πέμπτη 5/12 ΠΑΝΕΛΑΔΙΚΗ ΜΕΡΑ ΔΡΑΣΗΣ αλληλεγγύης στις καταλήψεις, ΠΟΡΕΙΑ Προπύλαια, 6 μ.μ.

από ¡No Pasaran!

29/11/2019 3:26 μμ.

Ανακοινώσεις

Αλληλεγγύη Καταλήψεις – Αυτοδιαχειριζόμενοι Χώροι Κοινωνική ανυπακοή / Αντιστάσεις Πορείες / Συγκεντρώσεις / Μικροφωνικές Κρατική καταστολή – Κοινωνικός έλεγχος

post image5/12 ΠΑΝΕΛΑΔΙΚΗ ΜΕΡΑ ΔΡΑΣΗΣ αλληλεγγύης στις καταλήψεις

ενάντια στην κατασταλτική εκστρατεία του κράτους, την αστυνομοκρατία, τις απειλές και τα τελεσίγραφα του Υπουργείου Δημόσιας Τάξης

ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ!

10, 100, 1000 ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΓΕΝΙΚΕΥΜΕΝΗΣ ΚΡΙΣΗΣ

ΟΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΙ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΝΟΜΙΜΟΙ Ή ΠΑΡΑΝΟΜΟΙ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑΙΟΙ

ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΠΕΜΠΤΗ 5 ΔΕΚΕΜΒΡΗ, ΑΘΗΝΑ ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ, 6 Μ.Μ.

¡NO PASARAN!

6/12 συμμετοχή στη διαδήλωση αντίστασης και μνήμης έντεκα χρόνια μετά τη δολοφονία του Α.Γρηγορόπουλου και το ξέσπασμα της κοινωνικής εξέγερσης

Αναρχικό – Αντιεξουσιαστικό Στέκι «ΑΝΤΙΠΝΟΙΑ», Κατάληψη ΛΕΛΑΣ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ 37, Κατάληψη Στέγης Προσφύγων /Μεταναστών ΝΟΤΑΡΑ 26, Squat for Refugees/Migrants SPIROU TRIKOUPI 17, ΤΑΞΙΚΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ (Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών), Αναρχική Φοιτητική Συνέλευση ΑΡΟΔΑΜΟΣ, Κ*ΒΟΞ Κατειλημμένο Κοινωνικό Κέντρο, Αντιφασιστική – Αντιεξουσιαστική συνέλευση Ν. Ιωνίας – Ηρακλείου, Σύντροφοι και Συντρόφισσες

σύγχρονη σκέψη, pensiero di oggi

2008-2019: «11 χρόνια κομμάτια – και όμως κινείται»

kleovisΣχολιάστε
11 χρόνια κομμάτια αγανακτισμένοι μνημόνια ΣΥΡΙΖΑ Δεκέμβρης

Η πρωτοβουλία πολιτών «Χαλάνδρι Εν.Αντι.Α – ενότητα · αντίσταση · αλληλεγγύη» διοργανώνει πολιτική εκδήλωση την Τετάρτη 27 Νοεμβρίου, με τίτλο «2008-2019: 11 χρόνια κομμάτια – και όμως κινείται», στις 19:30 στην αίθουσα εκδηλώσεων του Δήμου Χαλανδρίου (Παπάγου 7, 2ος όροφος).

Πρόκειται για μία συζήτηση για τα πολιτικά γεγονότα των τελευταίων ένδεκα ετών, με αφετηρία την εξέγερση του Δεκέμβρη ’08 και κινούμενη γύρω από τα ζητήματα των Μνημονίων, των λαϊκών αντιδράσεων σε αυτά, των «πλατειών» και των «Αγανακτισμένων», της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, του δημοψηφίσματος του 2015 και των εκλογών του 2019.

Καλεσμένοι της συζήτησης θα είναι οι: Σπύρος Δαπέργολας, Στέλιος Ελληνιάδης, Γιάννης Μηλιός, Κώστας Παπαδάκης, Πέτρος Σταύρου και Χρήστος Τουλιάτος.

«Η εκδήλωση είναι ένας καλός τρόπος για να γίνει πράγματι ένας ουσιαστικός διάλογος, αλλά και για να διερευνήσουμε τις δυνατότητες που έκρυβε η προηγούμενη περίοδος και δυστυχώς δεν αξιοποιήσαμε. Και όμως κινείται: και θα συνεχίσει έτσι, τουλάχιστον για όσο δεν έχουμε χάσει την ικανότητα μας να μαθαίνουμε μέσα από τις ήττες μας», σημειώνουν οι διοργανωτές.

11 χρόνια κομμάτια αφίσα

2008-2019: «11 χρόνια κομμάτια – και όμως κινείται»

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΣΤΟ ΧΑΛΑΝΔΡΙ, ΠΑΠΑΓΟΥ 7, 27 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 19:30

Το ΧΑΛΑΝΔΡΙ ΕΝΑΝΤΙΑ πήρε την πρωτοβουλία να οργανώσει μία πολιτική συζήτηση με θέμα τον απολογισμό των τελευταίων 11 χρόνων( μία εκδήλωση στην οποία θα συζητήσουμε με αφετηρία τον Δεκέμβρη του ’08, για τα μνημόνια, τις μεγάλες διαδηλώσεις και απεργίες, τις πλατείες και τους «αγανακτισμένους», την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, το Δημοψήφισμα του 2015 και τις εκλογές του 2019).

Η  πολιτική και κοινωνική κατάσταση σήμερα είναι πολύ χειρότερη για τα λαϊκά στρώματα απ’ ότι  11 χρόνια πριν.
Σε τι κατάσταση έχουν περιέλθει οι χώροι της επαναστατικής αριστεράς και της αναρχίας μετά από μια κοινωνική αναμέτρηση που κράτησε 11 χρόνια;
Σήμερα, πόσο στα σοβαρά παίρνει η κοινωνία τις ιδέες μας; Γιατί πολιτικά τον λογαριασμό της κυβέρνησης της αριστεράς τον πληρώσαμε και εμείς, ή μάλλον κυρίως εμείς (και όχι ο ΣΥΡΙΖΑ);
Τι δεν κάναμε καλά;
Η συζήτηση για το τι έφταιξε και φτάσαμε ως εδώ πρέπει ν’ ανοίξει και το μαχαίρι να φτάσει στο κόκκαλο. Δεν ήταν μόνο τα λάθη τακτικής, οι τρέχουσες ανεπάρκειες, η μία ή η άλλη μάχη που χάσαμε…..

Καλέσαμε για εισηγητές ανθρώπους που είναι ή ήταν μέχρι πρότινος ενταγμένοι σε πολύ διαφορετικούς χώρους (στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ, τον Ρουβίκωνα, τον ΣΥΡΙΖΑ μέχρι το 2015, την ΛΑΕ κτλ).
Όμως θελήσαμε να φέρουμε στο ίδιο τραπέζι όχι τους τυπικούς εκπροσώπους των διαφορετικών ιδεολογικοπολιτικών τάσεων, αλλά φωνές αιρετικές οι οποίες εισηγήθηκαν και υπερασπίστηκαν τα χρόνια που πέρασαν, η κάθε μία στο χώρο της, κατευθύνσεις διαφορετικές από αυτές που τελικά ακολουθήθηκαν (με τα γνωστά αποτελέσματα). Και αυτό είναι ένας καλός τρόπος και για να γίνει πράγματι  ένας ουσιαστικός διάλογος, αλλά και για να διερευνήσουμε τις δυνατότητες που έκρυβε η προηγούμενη περίοδος και δυστυχώς δεν αξιοποιήσαμε.

Και όμως κινείται: και θα συνεχίσει έτσι, τουλάχιστον για όσο δεν έχουμε χάσει την ικανότητα μας να μαθαίνουμε μέσα από τις ήττες μας

https://tsak-giorgis.blogspot.com/2019/11/2008-201911.html

βασανιστήρια, tortura

Βασανιστήρια από τα ΜΑΤ με κυβερνητική υπογραφή

kleovisΣχολιάστε

Γυμνός στη Μπουμπουλίνας ανάμεσα σε αστυνομικούς που περηφανεύονταν για «χούντα»

 –

«Τα βασανιστήρια είναι κάτι περισσότερο από ένα εργαλείο που χρησιμοποιείται για να επιβληθούν ανεπιθύμητες πολιτικές σε εξεγερμένους ανθρώπους. Είναι, επίσης, μια μεταφορά για την υποκειμενική λογική του δόγματος του σοκ» (Ναόμι Κλαιν)

Το πρωινό της Παρασκευής 8 Νοεμβρίου ο Λάμπρος Γούλας εμφανίστηκε στον εισαγγελέα φορώντας χειροπέδες και κολάρο στον αυχένα, κουτσαίνοντας και φέροντας εμφανή τραύματα. Ο δικαστικός λειτουργός, αντί να απαιτήσει εξηγήσεις από τους αστυνομικούς που ευθύνονταν γι’ αυτή την απερίγραπτη εικόνα και να κινήσει τις αντίστοιχες ποινικές διαδικασίες, απλώς επικύρωσε ένα σαθρό κατηγορητήριο εις βάρος του ως παραπέτασμα ψεύδους για να συγκαλυφθεί η βίαιη κακοποίηση που είχε υποστεί το προηγούμενο βράδυ. Και δε ντράπηκε. Όπως, εξάλλου, δε ντράπηκε και η συντριπτική πλειονότητα των αστυνομικών συντακτών που καθ’ υπόδειξη της ΓΑΔΑ άναψε λεκτικά πυροτεχνήματα, γράφοντας ότι συνελήφθη «στέλεχος του Ρουβίκωνα» αλλά αποκρύπτοντας ουσιωδώς την αλήθεια, ότι δηλαδή ξυλοκοπήθηκε, βασανίστηκε και στάλθηκε στο νοσοκομείο «στέλεχος του Ρουβίκωνα».

Ας πάρουμε, όμως, τα πράγματα από την αρχή. Το βράδυ της Πέμπτης 7 Νοεμβρίου ένα κλιμάκιο της ομάδας Δίας δέχτηκε επίθεση στην οδό Χαριλάου Τρικούπη. Αμέσως μετά αστυνομικές δυνάμεις των ΜΑΤ και της ΟΠΚΕ κατέκλυσαν την πλατεία Εξαρχείων κυνηγώντας αδιακρίτως ανθρώπους. Πάνω σ’ αυτό το ντελίριο καταστολής περικυκλώνουν το Καφενείο που ήταν γεμάτο θαμώνες και εργαζόμενους και επιχειρούν να εισβάλλουν μέσα χωρίς ένταλμα, χωρίς εισαγγελέα. Πολιορκούν για αρκετή ώρα το χώρο αποκλείοντας τις εισόδους του. Στο σημείο έσπευσαν, αφού κλήθηκαν από τον εγκλωβισμένο και υπό απειλή κόσμο οι δικηγόροι Γιάννα Κούρτοβικ και Άννυ Παπαρρούσου. «Κλήθηκα ως δικηγόρος από συνέταιρο της επιχείρησης του παραδοσιακού καφενείου των Εξαρχείων. Ήταν περικυκλωμένο από αστυνομικές δυνάμεις χωρίς λόγο. Δεν υπήρχε εισαγγελέας. Οι άνθρωποι κινδύνευαν. Πήγα για να διασφαλίσω τη σωματική τους ακεραιότητα, για να υπάρχει δικηγόρος – μάρτυρας και να γίνει καταγραφή των παρατυπιών που εξελίσσονταν, καθώς δεν πληρούνταν οι νόμιμες προϋποθέσεις για την εφαρμογή της νομοθεσίας για την έρευνα. Ήταν ξεκάθαρα μια καταχρηστική συμπεριφορά των αρχών που αυθαιρετούσαν ανεξέλεγκτα» επισημαίνει η Άννυ Παπαρρούσου.

Το κλίμα φόβου που προσπάθησαν να επιβάλλουν οι δυνάμεις καταστολής πέραν κάθε λογικής και νομικού πλαισίου, δεν εμπεδώθηκε. Έξω από το καφενείο είχαν συγκεντρωθεί κάτοικοι και περαστικοί που απαιτούσαν να λυθεί η πολιορκία και να φύγουν τα ΜΑΤ. Όπως και έγινε. Τα ΜΑΤ ξεκίνησαν να αποχωρούν και ο κόσμος φώναζε συνθήματα. Εκείνη ακριβώς τη στιγμή και χωρίς καμία αφορμή, εξαπέλυσαν μια νέα επίθεση με δακρυγόνα και κρότου – λάμψης και προχώρησαν στη στοχευμένη σύλληψη του Λάμπρου Γούλα, τον άγριο ξυλοδαρμό του και στη συνέχεια στο βασανισμό του στην οδό Μπουμπουλίνας. Γιατί η σημειολογία είναι συνήθως φαρμακερή και διάφανη. Στον ίδιο δρόμο ακριβώς βρισκόταν επί δικτατορίας το κτίριο της ασφάλειας που λειτούργησε στην επταετία ως επίγειο κολαστήριο για αγωνιστές και αγωνίστριες. Οι βασανιστές κάθε εποχής ακολουθούν μια μεθοδολογική και τοπογραφική συνέχεια.

Παραθέτουμε, λοιπόν, τη λεπτομερή και ανατριχιαστική μαρτυρία του Λάμπρου Γούλα για τα όσα συνέβησαν, έτσι όπως τα περιέγραψε στο omniatv:

Όταν σχόλασα από τη δουλειά, πήγα με το αφεντικό μου σ’ ένα διπλανό μαγαζί να φάμε και να δούμε τον Ολυμπιακό. Κάποια στιγμή άρχισαν να καταφθάνουν μηνύματα στο κινητό μου ότι γίνεται χαμός στην πλατεία και ότι η Αστυνομία έχει αποκλείσει το καφενείο. Πήγα χωρίς δεύτερη σκέψη, γιατί βρίσκονταν μέσα αρκετοί σύντροφοι και φίλοι μου. Η εικόνα που αντίκρισα μόλις έφτασα ήταν αποκαλυπτική. Δε μπορούσες ούτε να μπεις, ούτε να βγεις από το καφενείο. Οι είσοδοι ήταν αποκλεισμένοι από την Αστυνομία.

Έκατσα απ’ εξω, όπου ήδη μαζευόταν κόσμος και διαμαρτύρονταν. Ζητούσαν να φύγουν τα ΜΑΤ και να ελευθερωθεί ο χώρος. Ξεκίνησαν να φεύγουν και ο κόσμος που βρισκόταν στην πλατεία φώναζε συνθήματα. Εγώ βρισκόμουν στη γωνία Τοσίτσα και Τσαμαδού. Χωρίς την παραμικρή αφορμή αρχίσουν κα ρίχνουν χημικά. Εμένα άνοιξαν τη φυσούνα στο πρόσωπο μου κανονικά. Έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου εκείνη τη στιγμή. Προσπάθησα να φύγω για να απομακρυνθώ από τα δακρυγόνα. Ένας ματατζής μου έριξε μια κλωτσιά από πίσω κι έπεσα κάτω. Έρχονται κι άλλοι από την ίδια διμοιρία, πέφτουν πάνω μου και με βαράνε με το γκλοπ ενώ ήμουν ακινητοποιημένος. Με σηκώνουν, με κρατάνε δύο ματατζήδες από τα χέρια κι ένας με πιάνει από το σβέρκο και με ξαναγυρίζουν προς την πλατεία. Αγχώθηκα γιατί δεν καταλάβαινα τι γίνεται. Εμφανίζεται μάλλον η άλλη μισή ομάδα της διμοιρίας, με πετάνε σ’ αυτούς και αρχίζει το πανηγύρι.

Σ’ όλη τη διαδρομή στην Τσαμαδού και στην Τοσίτσα με χτυπούσαν. Κάναμε δεξιά στη Μπουμπουλίνας και λίγο πριν φτάσουμε στο Υπουργείο Πολιτισμού ακούω τον έναν που λέει «μη τον πάτε στο Υπουργείο, έχει κάμερες, βάλτε τον εδώ πέρα». Με βάζουν σε μια γωνία κι ούτε που ξέρω πόσο με χτύπησαν, έχασα το μέτρημα. Ο ένας από αυτούς ήταν πιο τρελαμένος, μου κοπάναγε το κεφάλι στον τοίχο και προσπαθούσα να το προστατέψω. Αυτός κάποια στιγμή έδωσε εντολή να με γδύσουν. Με πέταγε ο ένας στον άλλον και προσπαθούσαν να μου βγάλουν τα ρούχα. Έδωσα μάχη να κρατήσω το εσώρουχο μου. Με πετάνε γυμνό, μόνο με το εσώρουχο στον τοίχο και ούρλιαζαν «στον τοίχο». Αρχίζουν και ψάχνουν τα πράγματα μου. Δε βρίσκουν τίποτα ούτε στην τσάντα μου, ούτε στα ρούχα μου. Βγάζει ο συγκεκριμένος την ταυτότητα μου, διαβάζει «Γούλας» και μου κοπανάει ξανά το κεφάλι. Μετά ανοίγει το πορτοφόλι μου. Βρίσκει τα χρήματα μου, λέει μια εξυπνάδα που δεν τη θυμάμαι και αρχίζει να τα σκορπάει. Το αντιλαμβάνομαι, γυρίζω και προσπαθώ να τα μαζέψω. Αυτοί χλεύαζαν και με χτυπούσαν πάλι πετώντας με ο ένας στον άλλον. Μετά από κανα πεντάλεπτο κυνηγητό και ξύλο τέτοιου τύπου, με πιάνει πάλι ο συγκεκριμένος και με κολλάει στον τοίχο. Τότε συνέβη κάτι φοβερό. Μου κατεβάζει το εσώρουχο, κολλάει από πίσω μου και φωνάζει «Έτσι γαμάνε οι χακί. Στα Εξάρχεια έχουμε χούντα ρε, το κατάλαβες; Όποιος δε δέχεται φάπα και πούτσα δε θα μπαίνει στα Εξάρχεια. Εμείς κάνουμε κουμάντο». Τελείωσε όλο αυτό. Έχασα τη αίσθηση του χρόνου αλλά νομίζω ότι όλη η φάση πρέπει να διήρκεσε περίπου ένα μισάωρο.

Ήρθαν από την Άμεση Δράση. Μου είπαν να ντυθώ, μου πέρασαν χειροπέδες πισθάγκωνα και με έβαλαν πάλι βίαια στο περιπολικό. Έφτασα στην ασφάλεια χτυπημένος, πρησμένος και σέρνοντας την αριστερή μου πλευρά. Με το που μπήκα, άκουσα που λέγανε «μας φέρανε το Γούλα». Παρότι είχα άλλους 14 προσαχθέντες , με βάλανε σ’ ένα γραφείο μόνο μου. Μέσα σε τρία λεπτά, άκουσα που λέγανε «Διώξτε τους όλους, κρατάμε μόνο το Γούλα».

Ζήτησα να πάρω τηλέφωνο τη δικηγόρο μου. «Μην ανησυχείς – μου είπαν – ξέρει, θα πάρει μόνη της». Όντως, δεν ξέρω αν παρακολουθούν και τη δικηγόρο μου αλλά μετά από 5 λεπτά πήρε. Έκανε πολλές παρεμβάσεις ζητώντας να με μεταφέρουν στο νοσοκομείο.

Μετά από μια ώρα με πήγαν στον Ευαγγελισμό, σαν εγκληματία βέβαια, με χειροπέδες. Οι γιατροί μου φέρθηκαν μια χαρά, απαίτησαν να βγουν οι χειροπέδες, μου έδωσαν πρώτες βοήθειες, μου έκαναν εξετάσεις. Επέστρεψα στη ΓΑΔΑ και μετά αυτόφωρο.

Στο δικαστήριο είχε δηλωθεί ως μάρτυρας κατηγορίας εναντίον μου ένας αστυνομικός από τη διμοιρία. Εννοείται πως δεν εμφανίστηκε. Απαίτησα να εμφανιστεί κι έτσι το δικαστήριο πήρε αναβολή για τις 20 Νοέμβρη.

Το ζήτημα δεν είναι απλώς η απόλυτη αντιστροφή των ρόλων θύτη – θύματος, καθώς ένας άνθρωπος θα συρθεί σε δίκη χωρίς να έχει κάνει απολύτως τίποτα, ενώ οι βασανιστές του θα συνεχίσουν αμέριμνοι να παρενοχλούν κόσμο, να προκαλούν τρόμο στα Εξάρχεια και να εκτονώνουν ελεύθερα την τοξική τους αρρενωπότητα. Το ζήτημα είναι ότι πρόκειται για ένα περιστατικό που επανεισάγει στην Ελληνική Αστυνομία μεθόδους εκτροπής και αποτυπώνει ανάγλυφα το ρεβανσισμό του κρατικού μηχανισμού απέναντι σε οποιαδήποτε φωνή αντίσταση. Ο Λάμπρος Γούλας συμμετέχει ενεργά στους κοινωνικούς αγώνες, είναι μέλος της αναρχικής συλλογικότητα Ρουβίκωνα και είναι ο πρώτος άνθρωπος που πέτυχε δικαστική απόφαση να καταστραφεί δείγμα του γενετικού του υλικού, το οποίο παρανόμως είχε ληφθεί – απόφαση που ακόμα δεν έχει υλοποιηθεί. Η βάναυση μεταχείριση του από τις αρχές σχετίζεται απολύτως με αυτές του τις ιδιότητες.

Άνθρωποι που βρίσκονταν μέσα στο καφενείο μου είπαν ότι η διμοιρία με το που με έπιασε πανηγύριζε φωνάζοντας «πάμε να φύγουμε, τον έχουμε». Πιστεύω ότι με αναγνώρισαν γιατί συμμετέχω αδιάλειπτα εδώ και 14 χρόνια στις κινηματικές διαδικασίες και μπορώ να βάλω το χέρι μου στη φωτιά ότι η απόφαση να μετατρέψουν την προσαγωγή μου σε σύλληψη στον 6ο όροφο της ΓΑΔΑ υπαγορεύτηκε από τα ανώτατα κλιμάκια της Αστυνομίας, επειδή είμαι μέλος του Ρουβίκωνα. Ωστόσο, δεν είναι αυτό για μένα το σοκαριστικό. Τα ΜΑΤ αυτό κάνουν, σε πιάνουν και τρως ξύλο μέχρι να μπεις στο περιπολικό. Το υπόλοιπο, όμως, να με γδύσουν, να έρχεται ο άλλος να κολλάει πάνω μου κραυγάζοντας ότι έχουμε χούντα, είναι ανήκουστο. Δηλαδή αν ήταν μια κοπέλα στη θέση μου, τι θα έκαναν; Θα τη βίαζαν; Μόνοι τους οι άνθρωποι της ασφάλειας με το που μπήκα παραδέχτηκαν ότι τα ΜΑΤ είναι ανεξέλεγκτα. Οι άνθρωποι είναι φασίστες πέρα από κάθε αμφιβολία. Έδειξαν όλο το ομοφοβικό και σεξιστικό τους υπόβαθρο. Δε σταμάτησαν στιγμή να με αποκαλούν «πουτάνα» και «καριόλη». Με είχαν σα λάφυρο, φέρονταν σαν πρωτόγονοι που χορεύουν γύρω από το θήραμα τους. Να είμαι γυμνός, να με βρίζουν και με χτυπάνε. Τον έναν που γλεντούσε περισσότερο και έδινε εντολές, μπορώ να τον αναγνωρίσω γιατί ήταν ο μόνος που έβγαλε το κράνος του αλλά δε μου το ζήτησε κανείς. Γιατί όλα αυτά γίνονται με τη συναίνεση Χρυσοχοιδη και κυβέρνησης. Αν ζούσαμε σε άλλη κοινωνία, μπορεί να είχε προσδοκίες για δικαιοσύνη και τιμωρία αλλά μη κοροϊδευόμαστε. Ποτέ δεν έχουν τιμωρηθεί οι αστυνομικοί. Ο,τι γουστάρουν κάνουν. Ας γνωρίζουν, όμως, ότι δεν πρόκειται να λυγίσουν κανέναν, ούτε εμένα, ούτε κανέναν άλλον αγωνιστή/στρια του αναρχικού χώρου. Στο δρόμο θα είμαστε.

δηλώνει ο Λάμπρος Γούλας.

«Η σύλληψη του ήταν προσχηματική και σκόπιμη. Υπέστη βασανιστήρια πριν μεταφερθεί στην Κρατική Ασφάλεια, τα οποία είδαν αυτόπτες μάρτυρες. Ο συνδυασμός υπέρμετρης αστυνομικής βίας και βαριάς προσβολής της προσωπικότητας συντελέστηκε με συγκεκριμένες μεθόδους που είναι γνωστές σε συνθήκες κατάλυσης της δημοκρατίας. Οι πράξεις των αστυνομικών είναι κακουργηματικές και ως τέτοιες θα έπρεπε να κριθούν» σημειώνει η Αννυ Παπαρρούσου, συνήγορος του Λάμπρου Γούλα.

Είναι γνωστό από παλιά ότι ο Μιχάλης Χρυσοχοίδης δεν έχει χρόνο για διάβασμα. Ας κάνει έναν κόπο, όμως, να διαβάσει το άρθρο 3 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου ή το άρθρο 137Α του Ποινικού Κώδικα – είναι μικρότερα σε έκταση από το κείμενο του Μνημονίου. Εύκολα θα διαπιστώσει ότι οι πράξεις που περιγράφονται εμπίπτουν πλήρως στον ορισμό των βασανιστηρίων και διώκονται τόσο από την εγχώρια, όσο και από τη διεθνή νομοθεσία. Αντιστοίχως ποινικά κολάσιμες είναι οι δημόσιες προτροπές σε βία και αυθαιρεσία, οι οποίες αρθρώθηκαν αγόγγυστα από κυβερνητικά στελέχη, όπως ο βουλευτής Μαρκόπουλος που ζητούσε «να τρέξει λίγο αιματάκι αναρχικού» ή ο Άδωνις Γεωργιάδης που ονειρεύεται να δει τα ΜΑΤ να σπάνε πόρτες. Το κανάκεμα των αστυνομικών και η πάγια τακτική ατιμωρησίας τους για όποιο έγκλημα κι αν διαπράξουν εκτρέφουν νέους Κορκονέες, ανθρώπους έτοιμους και αποφασισμένους να τραμπουκίσουν, να παρενοχλήσουν σεξουαλικά, να ξεδιπλώσουν το ρατσιστικό, μισογυνικό και ομοφοβικό τους μένος, να απειλήσουν, να βασανίσουν και να εγκωμιάσουν δημόσια τη χούντα. Αλήθεια, πόσο τραγικά ειρωνικό ακούγεται όλο αυτό καθώς πλησιάζουμε την επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου; Οι θεματοφύλακες του νόμου είναι οι πρώτοι που τον ακυρώνουν συστηματικά για να διατρανώσουν την εξουσία τους, θεμελιωμένη πάνω στο φόβο και το αίμα. Ο Αγκάμπεν το κωδικοποιούσε ως «κατάσταση εξαίρεσης», ο κομαντάντε Μάρκος ως «το απόλυτο στριπτίζ του κράτους». Το σίγουρο είναι ότι ένα φυτώριο φασιστών, βασανιστών και εν δυνάμει δολοφόνων διογκώνεται με την ανοχή ή και τη συναίνεση της κυβέρνησης.

 

https://omniatv.com/853454496

σύγχρονα κινήματα, movimenti di oggi

Ένας νέος παρτιζάνος στην Cirenaica: RIC δίνει το όνομα του Lorenzo Orsetti σε ένα δημοτικό κήπο

kleovisΣχολιάστε

Δημοσιεύτηκε στις  

Da oggi nel rione Cirenaica di Bologna c'è il giardino Lorenzo Orsetti.

[Μεταφέρουμε την ανακοίνωση με την οποία οι Αντιστάσεις στην Cirenaica-Resistenze in Cirenaica αναλαμβάνουν την ευθύνη της οδονομαστικής αντάρτικης δράσης που πραγματοποιήθηκε χθες το βράδυ στα δυτικά σύνορα της περιοχής Cirenaica της Μπολόνια.]

Το βράδυ της 7ης νοεμβρίου 2019 οι Αντιστάσεις στην Cirenaica απέδωσαν φόρο τιμής στο διεθνιστή μαχητή Lorenzo Orsetti, ο οποίος έπεσε στη Συρία στις 18 μαρτίου 2019. Δώσαμε το όνομά του σε έναν κήπο που δεν είχε ακόμα ονομαστεί στην αρχή της Via Sante Vincenzi. Τώρα ονομάζεται Giardino Lorenzo Orsetti αποκαλούμενος Orso – Παρτιζάνος (1986 – 2019).

Στην συνοικία Cirenaica της Μπολόνια οι περισσότεροι δρόμοι φέρουν ονόματα πεσόντων παρτιζάνων για την Απελευθέρωση. Και ο Λορέντζο υπήρξε ένας παρτιζάνος και έτσι τον θυμόμαστε, ανάμεσα στους μαχητές και τις μαχήτριες όλων των απελευθερωτικών αγώνων.

Ο “Orso” συνέβαλε στην καταπολέμηση του ISIS, στην επανάσταση του δημοκρατικού συνομοσπονδισμού, ένα παράδειγμα μιας κοσμικής, αντι-σεξιστικής και αντιφασιστικής κοινωνίας στην καρδιά της Μέσης Ανατολής.

Σε διάφορες πόλεις – Roma, Torino, Palermo, Firenze… – πλατείες και πάρκα ήδη φέρουν το όνομα αυτού του συντρόφου μας.

Από το 2014 οι Resistenze in Cirenaica εργάζονται για να κάνουν ολόκληρη την γειτονιά ένα μεγάλο τόπο μνήμης, μιλώντας για τις ιστορίες αντίστασης στην αποικιοκρατία και τον φασισμό που ορίζονται στα ονόματα των δρόμων και στο ίδιο το όνομα της γειτονιάς. διοργανώνοντας αστικές πεζοπορίες-trekking και παραστάσεις-performance · δημιουργώντας τοιχογραφίες-murales και αναλαμβάνοντας την επιμέλεια αυτοπαραγόμενων βιβλίων. Η δράση που βάφτισε το έργο-σχέδιο RIC ήταν η αφιέρωση από τα κάτω στον αναρχικό σιδηροδρομικό Lorenzo Giusti του δημόσιου κήπου της οδού Barontini.

Κατά την διάρκεια ενός αστικού trekking επίσης μετονομάσαμε την οδό Libia σε παρτιζάνα Vinka Kitarovic και την οδό De Amicis σε παρτιζάνα Tolmina Guazzaloca.

Οι ενέργειές μας ενέπνευσαν τις άγνωστες οι οποίες στις 8 του περασμένο μαρτίου μετονόμασαν την πλατειούλα των Umarells σε »πλατειούλα των Παρτιζάνων γυναικών» hanno ribattezzato la piazzetta degli Umarells «piazzetta delle Partigiane», καθώς και πολλές άλλες παραστάσεις στην υπόλοιπη Ιταλία.

Επομένως η χθεσινή δεν ήταν η πρώτη ενέργεια οδονομαστικού ανταρτοπόλεμου guerriglia odonomastica και δεν θα είναι η τελευταία.

Στη Βόρεια Συρία συνεχίζονται οι μάχες, κόσμος πεθαίνει, και μετά την τουρκική εισβολή η κατάσταση έχει γίνει ακόμη πιο σοβαρή. Τα τελευταία χρόνια, χιλιάδες άνθρωποι από όλη τη Συρία και από όλο τον κόσμο έχουν πέσει υπερασπιζόμενοι την επανάσταση της Rojava. Αυτή η πινακίδα δεν είναι μόνο για τον Orso αλλά για όλους και όλες αυτές.

Giardino Lorenzo Orsetti

Για την κατάσταση στη Συρία θα μιλήσουμε σήμερα το βράδυ στο Vag61 της via Paolo Fabbri 110.

Στις 19:30 θα υπάρξει δείπνο προς υποστήριξη της Ερυθράς Ημισελήνου του Κουρδιστάν  Mezzaluna Rossa Kurdistan Italia Onlus.
Στις 21 θα λάβει χώρα η συνάντηση με τον σκηνοθέτη Luigi D’Alife, ο οποίος έφτιαξε το ντοκιμαντέρ Binxet – Sotto il confine, για ενημέρωση σχετικά με την κατάσταση στη βόρεια Συρία.
Στη συνέχεια, η προβολή του ντοκιμαντέρ Radio Kobani του Reber Dosky.

 

Un nuovo partigiano in Cirenaica: RIC intitola un giardino pubblico a Lorenzo Orsetti

μεγαλείο χαρακτήρα!, grandezza carattere !

Έπεσε η διεθνίστρια μαχήτρια Ceren Günes του Dkp/Birlik

kleovis1 σχόλιο

Η διεθνίστρια μαχήτρια Ceren Günes (της οποίας το αστικό όνομα είναι Özge Aydin) έπεσε υπερασπιζόμενη τη Rojava. Αυτό ανακοινώθηκε από το Dkp/Birlik (Devrimci Komunarlar Partisi/Birlik, ή Κόμμα των Επαναστατών Κομμουνάρων/Μονάδα).

Η Ceren Günes βρισκόταν στη βόρεια Συρία στο μέτωπο της Serekaniye/Til Temir, όταν την κυριακή 3 Νοεμβρίου 2019 σκοτώθηκε στη μάχη ενάντια στους εισβολείς ισλαμιστές στρατιώτες, εταίρους της Τουρκίας, έθνους του ΝΑΤΟ.

Η Ceren Günes ήταν τουρκικής καταγωγής, έρχονταν από την επαρχία Mugla στα νοτιοδυτικά. Ολοκλήρωσε τις σπουδές της το 2014 στο Hacettepe-Univesität στην Άγκυρα και μετά την αποφοίτησή της εργάστηκε για λίγο ως γιατρός. Το 2015 πήγε στη Ροζάβα επειδή αρνήθηκε τα προνόμια που προσέφερε η καριέρα της και όλα εκείνα που προσέφερε η ζωή του καλού πολίτη. Στη συνέχεια, επέλεξε να στηρίξει την επανάσταση στην Ροζάβα, στρατευμένη ανάμεσα στις τάξεις του Dkp, σε μια ιστορική στιγμή η οποία, λόγω του ιμπεριαλισμού και της τουρκικής αποικιοκρατίας, βλέπει τη Ροζάβα να μετατρέπεται σε πραγματική κόλαση. Ακόμα πριν πάει στην Ροζάβα, η διεθνίστρια Ceren οδήγησε άλλες ενέργειες εναντίον ενώσεων κοντινών στο ισλαμικό κράτος στην Τουρκία.

Από τότε που συμμετείχε στην επανάσταση στην Rojava, πολέμησε σε πολλά μέτωπα αντίστασης, έλαβε μέρος στην απελευθέρωση της Minbij, και στο μέτωπο της Raqqa ως διοικητής του διεθνιστικού Τάγματος για την Ελευθερία ((Internationalist Freedom Battalion, στα τουρκικά Enternasyonalist Özgürlük Taburu, στην κουρδική Tabura Azadi ya enternasyonal). Η κεντρική διοίκηση του τάγματος είχε στοχευτεί τρεις φορές από το Ισλαμικό Κράτος, και οι τρεις επιθέσεις αποκρούστηκαν με επιτυχία υπό την διοίκηση της.

Μετά από την απώλειά της, τα μέλη του Dkp, οι λαοί της Τουρκίας, του Κουρδιστάν, του Βορρά και της Ανατολής της Συρίας εκφράζουν τα συλλυπητήριά τους με τα εξής λόγια: «Δεν ήρθε εδώ για να πεθάνει, αλλά ποτέ δεν απέφυγε καταστάσεις όπου ο θάνατος βρίσκονταν σε ενέδρα, ήρθε εδώ για το μεγάλο της όνειρο, φέρνοντας μαζί της την στρατευμένη και επαναστατική εμπειρία ενάντια στο τουρκικό φασισμό. Ο θάνατος δεν θα σταματήσει την πορεία της αν η νεολαία στην Τουρκία κρατήσει ζωντανά τα ιδανικά αυτής της γενναίας επαναστάτριας γυναίκας.”

Μεταφρασμένο από αγγλικά και γερμανικά:

https://anfdeutsch.com/frauen/dkp-kaempferin-ceren-guenes-in-rojava-gefallen-15171

https://anfenglishmobile.com/rojava-syria/dkp-birlik-fighter-ceren-guenes-martyred-in-rojava-39040

Μετάφραση σε επιμέλεια από τα αγγλικά του AgireBablisoke

 

https://agirebablisoke.wordpress.com/2019/11/05/caduta-la-combattente-internazionlista-ceren-gunes-del-dkp-birlik/?wref=pil

σύγχρονα κινήματα, movimenti di oggi

Rojava – Ροζάβα

kleovisΣχολιάστε

Ο χρήστης  έκανε Retweet

 Ο χρήστης  έκανε Retweet

 1 Νοε

To επόμενο Σάββατο 9 Νοέμβρη θα προβληθεί στο Επί τα Πρόσω η ταινία JIYAN’S STORY του Haluk Unal για τους αγώνες των γυναικών στη

 Ο χρήστης  έκανε Retweet

 2 Νοε

Resistance in the village of -Ras al-Ain.

 Ο χρήστης  έκανε Retweet
 2 Νοε

International Resistance Day.

 Ο χρήστης  έκανε Retweet
 2 Νοε

The of continues.

  1.  Ο χρήστης  έκανε Retweet
     2 Νοε

    Protests across the world today burnt bright with the colours of resistance, solidarity, and gender liberation.

  2.  Ο χρήστης  έκανε Retweet
     2 Νοε

    The huge presence on world day and world day is against terror and for a peaceful and safe world. A display of strength and solidarity.

    Beşdarbûna mezin di ROJA CÎHANÎ ya KOBANÊ û ROJAVA, dibe nîşana wefadariya hemû gelên dost ji bo cangorî û têkoşîna gel û şervanên me li dijî terorê ta ku cîhan bibe cihek aram û ewle. Beşdarbûna bêhempa ya vê rojê dibe bersîvek xurt ji hemû terorîst û…
μεγαλείο χαρακτήρα!, grandezza carattere !

Η διήγηση ενός νεαρού γάλλου που μάχεται με τους κούρδους ενάντια στην Τουρκία

kleovisΣχολιάστε

31 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2019 | IN CONFLITTI GLOBALI. ΣΤΙΣ ΠΑΓΚΟΣΚΙΕΣ ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΙΣ

Αφού συμμετείχε στην απελευθέρωση της Raqqa από την κατοχή του Ισλαμικού Κράτους, ο Arnaud πολέμησε τις τελευταίες εβδομάδες εναντίον της Τουρκίας στη βόρεια Συρία

Il racconto di un giovane francese che combatte con i curdi contro la Turchia

Όταν μας απαντά στο τηλέφωνο, ο Arnaud (το όνομα είναι φανταστικό) – ένας νεαρός γάλλος μαχητής που στρατεύτηκε μαζί με τους κούρδους στη Συρία – έχει στη πλάτη του δώδεκα μέρες έντονων μαχών ενάντια στην τουρκική επίθεση στη Rojava, το όνομα που αποδόθηκε στο συριακό Κουρδιστάν. Εξαπολύθηκε μετά την ξαφνική απόσυρση των αμερικανικών στρατευμάτων από τα τουρκοσυριακά σύνορα στις αρχές οκτωβρίου, η επίθεση που αποφασίστηκε από τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ετοιμάζονταν επί μήνες και έχει ήδη αναγκάσει περίπου 300.00 αμάχους να εγκαταλείψουν τη συνοριακή περιοχή μέσα σε μία εβδομάδα.

Αποσπασμένος στη συνοριακή πόλη Serekaniye (αραβική Ras al-Ain Arab), ο Arnaud συμμετείχε στις μάχες προσπάθειας αντίστασης στις επιθέσεις του ισχυρού τουρκικού στρατού πλαισιωμένου από τις ισλαμιστικές ομάδες συμμάχους της Άγκυρας. Αφού ο Arnaud και οι σύντροφοί του στριμώχτηκαν από τον εχθρό στο τέλος της περασμένης εβδομάδας, έγινε διαπραγμάτευση κατάπαυσης του πυρός, επιτρέποντάς τους να εγκαταλείψουν την Serekaniye, ξεφεύγοντας από ένα σχεδόν βέβαιο θάνατο.

Αν ο Arnaud επέζησε το 2017 στην επίπονη ανακατάληψη της Raqqa από τα χέρια της οργάνωσης του Ισλαμικού Κράτους όπως και στη μάχη της Afrin που ξεκίνησε το 2018 (ένα καντόνι που κρατούσαν οι κούρδοι μέχρι την τουρκική επίθεση), αυτή τη φορά δεν πίστευε ότι θα μπορούσε να βγει ζωντανός. Από τη Συρία μας μιλά με μια ήρεμη και γαλήνια φωνή και μας διηγείται για τις τελευταίες αυτές ημέρες, ενώ η Ρωσία και η Τουρκία πρόκειται να καταλήξουν σε μια συμφωνία που θα μπορούσε να θέσει υπό αμφισβήτηση την ίδια την ύπαρξη της Ροζάβα.

VICE: Μετά την Raqqa και την Afrin άφησες την Rojava. Αλλά επέστρεψες τον μάρτη. Ένιωθες ότι επρόκειτο να συμβεί κάτι;

Arnaud:Φανταζόμουν ότι θα είχαμε έναν πόλεμο με την Τουρκία. Αλλά δεν πίστευα ότι θα έρθει φέτος. Δεν περίμενα να ξεκινήσουν το χειμώνα, σκεφτόμουν ότι θα περίμεναν μέχρι το επόμενο καλοκαίρι. Αλλά ήμουν λίγο υπερβολικά αισιόδοξος.

Η αναγγελία της αμερικανικής υποχώρησης σε ξάφνιασε;

Όχι, υπό την έννοια ότι ποτέ δεν πιστεύαμε ότι οι ιμπεριαλιστές θα συνεχίσουν να μας στηρίζουν μακροπρόθεσμα. Πάνω απ ‘όλα, μας ξάφνιασε ότι μας άφησαν εντελώς χωρίς καμία πιθανότητα να υπερασπιστούμε τους εαυτούς μας. Θα περιμέναμε ότι θα είχαν εμποδίσει την Τουρκία να έχει πρόσβαση στον συριακό εναέριο χώρο. Χωρίς τη βοήθεια των drones ή των βομβαρδιστικών, πιστεύω ότι θα μπορούσαμε να αντισταθούμε στην τουρκική εισβολή. Δεν ήταν έτσι. Το μόνο που έκαναν οι αμερικανοί ήταν να αρνούνται επισήμως να γνωστοποιήσουν τις θέσεις μας στην Τουρκία. Super … Θεωρήσαμε επίσης ότι θα μας είχαν κρατήσει λίγο περισσότερο ενήμερους για τους χρόνους της απόσυρσής τους, απλά για να μπορέσουμε να προετοιμαστούμε. Τελευταία έκπληξη, δεν πιστεύαμε ότι η τουρκική εισβολή θα είχε επεκταθεί τόσο πολύ. Σφάλαμε νομίζοντας ότι η Τουρκία θα είχε επικεντρωθεί στην επίθεση στις πόλεις. Δεν νομίζαμε ότι θα έπρεπε να αντιμετωπίσουμε ένα τόσο υποστηριζόμενο σχέδιο νεο-οθωμανικής επέκτασης.

Που βρισκόσουν όταν ξεκίνησε η τουρκική επίθεση;

Τη στιγμή που ξεκίνησε, είχαμε ήδη βρεθεί στη Serekaniye από αρκετές ημέρες, διατηρούμενοι σε κατάσταση αναμονής. Την πρώτη μέρα των μαχών βρισκόμουν στο κέντρο της πόλης και επρόκειτο να αγοράσω την πρώτη μοτοσικλέτα της ζωής μου, ένα ημι-cross για να μετακινούμαι στο τραχύ έδαφος που περιβάλλει την πόλη. Ήμουν ικανοποιημένος, κατάφερα και να διαπραγματευτώ την τιμή. Οι πωλητές πήραν τη μηχανή για να την γεμίσουν και εκείνη την στιγμή είδα καταδιωκτικά στον ουρανό να κάνουν ένα είδος έκλειψης μεταξύ των συνόρων και ημών. Συνειδητοποίησα ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Επιπλέον, τα καταδιωκτικά άφηναν πίσω τους ένα μεγάλο άσπρο ίχνος, το οποίο γενικά δεν συμβαίνει. Με έναν άλλο διεθνή εθελοντή σύντροφο αναρωτηθήκαμε αν οι αμερικανοί μας προειδοποιούσαν με αυτό τον τρόπο για την εισβολή ή αν οι τούρκοι είχαν αρχίσει να κάνουν τις αναγνωρίσεις τους. Στη συνέχεια τα αεροσκάφη πέρασαν και πάλι για ένα δεύτερο γύρο. Σε εκείνο το σημείο δεν θα μπορούσε να είναι πραγματικά κάτι καλό – κυρίως διότι ακούγονταν όλμοι να πέφτουν επάνω σε στρατιωτικές βάσεις έξω από την πόλη. Στον τρίτο γύρο των αεροσκαφών, οι πωλητές επέστρεψαν με τη μηχανή μου έχοντας γεμίσει το ρεζερβουάρ. Με τον σύντροφό μου ανεβήκαμε πάνω και φύγαμε γρήγορα, ενώ οι όλμοι συνέχιζαν να πέφτουν γύρω από την πόλη.

Που κατευθυνθήκατε;

Πήγαμε για να πάρουμε τα πράγματα μας στη μικρή βάση που είχαμε στο κέντρο της πόλης και στη συνέχεια βγήκαμε από την πόλη και πήγαμε σε καταφύγιο περιμένοντας οδηγίες. Μας είπαν ότι το καθήκον μας θα ήταν να διακόψουμε τις διαδρομές πρόσβασης μεταξύ της πόλης και των δυνάμεων του εχθρού για να αποτρέψουμε η πόλη να περικυκλωθεί από το νότο. Αλλά μέσα σε 48 ώρες η στρατηγική είχε αλλάξει, μας ζήτησαν να επιστρέψουμε στην πόλη επειδή υπήρχε ανάγκη καλών μαχητών. Χρειάζονταν ενισχύσεις επειδή ο εχθρός δεν είχε προσπαθήσει αρχικά να περικυκλώσει την πόλη από τη νότια πλευρά, αλλά απλώς περιορίστηκε να κινείται κατά μήκος των συνόρων για να επιτεθεί απευθείας στην πόλη.

Όταν άρχισε η μάχη πως αισθανόσουν;

Τις πρώτες δύο ημέρες των μαχών, όταν βρισκόμασταν έξω από την πόλη, ήμουν νευρικός. Οι όλμοι δεν έπεφταν πολύ μακριά από εμάς, όπως και οι αεροπορικοί βομβαρδισμοί. Παρόλο που δεν ήμασταν εκτεθειμένοι σε άμεσες συγκρούσεις πεζικού, μας έρχονταν πληροφορίες για ομάδες εχθρών που κατάφεραν να διεισδύσουν και να πλησιάσουν κοντά μας. Ως αποτέλεσμα μείναμε τη νύχτα και ντυμένοι με πολιτικά ρούχα για να μπορούμε να πάμε στις κοντινές γειτονιές για να δούμε αν υπήρχε πράγματι διείσδυση ισλαμικών συμμοριών συμμάχων με την Τουρκία. Ήταν αρκετά εξαντλητικό να μην ξέρουμε τι μας περιμένει, να μην γνωρίζουμε ποιος ήταν φίλος και ποιος δεν ήταν. Επιπλέον ένα όχι μικρό μέρος του άμαχου πληθυσμού δεν συμπαθούσε απαραίτητα για εμάς και ήταν αρκετά ικανοποιημένο βλέποντας ότι η εισβολή ξεκίνησε. Ήξερα ότι είχαμε συντρόφους που μάχονταν ήδη μέσα στην πόλη, ένιωθα ένοχος επειδή δεν βρισκόμουν μαζί τους. Όταν είμαι έξω από τη δράση και όχι στην καρδιά της σύγκρουσης, νιώθω νευρικός.

Στη συνέχεια σας στείλανε στη πόλη…

Φτάσαμε στην πόλη με το πρώτο φως της αυγής και δύο ώρες αργότερα ήμασταν ήδη σε δράση. Αισθανόμουν απόλυτα ήρεμος και είπα ότι θα μείνω εκεί. Ξαφνικά όλα έγιναν πολύ έντονα. Την πρώτη μέρα ο εχθρός ήταν πολύ κοντά. Αλλά με την πρόοδο της εμπειρίας μου ως μαχητής στην Ροζάβα, έχω χάσει όλες τις μορφές άγχους κατά τη διάρκεια των μαχών. Νόμιζα ότι θα πεθάνω κατά τη διάρκεια αυτής της μάχης αλλά ήμουν ήρεμος. Ήρεμος όχι με μια έννοια παραίτησης ή αυτοκτονικού ενστίκτου. Αλλά γαλήνιος για το γεγονός πως δέχεσαι το αναπόφευκτο. Είχα αποδεχτεί την ιδέα να πεθάνω και σκεφτόμουν ότι ήταν ένας πολύ ευγενής τρόπος θανάτου – με μια συγκεκριμένη ποιότητα, αξία, όπως λένε. Δεν ήταν μια ιδέα που με τρόμαζε σε κάθε περίπτωση. Το γεγονός είναι ότι βγήκα από αυτό χωρίς ακόμη να έχω καταλάβει καλά καλά πώς επιβίωσα σε όλο εκείνο.

Όσον αφορά την ένταση η μάχη της Serekaniye είναι συγκρίσιμη με αυτό που είχες ζήσει μέχρι τότε;

Φαινόταν σαν ένας συνδυασμός μεταξύ Raqqa και Afrin, αλλά πολύ πιο έντονος. Πολέμησα για μια δωδεκάδα μέρες αναπαυόμενος μόνο για 24 ώρες. Ήταν ταυτόχρονα μια αστική σύγκρουση εκ του πλησίον όπως στην Raqqa και μια μάχη εξ αποστάσεως ενάντια σε τανκς και τεθωρακισμένα, όλο αυτό με εναέριους βομβαρδισμούς χειροβομβίδες και όλμους που έπεφταν επάνω μας όπως στην Afrin. Με τη διαφορά ότι οι αστικές μάχες ήταν ακόμα πιο κοντινές από ότι είχα δει στη Raqqa. Στη Serekaniye βρεθήκαμε σε ένα μέτρο απόσταση από τον εχθρό – δεν υπερβάλλω. Βρισκόμασταν στο ίδιο κτίριο μαζί τους, μόνο ένας τοίχος μας χώριζε. Μπορούσαμε να τους ακούμε να μιλούν, να αναπνέουν, να κατουρούν. Ήταν αρκετά ενοχλητικό-ανησυχητικό. Είχα βρει ένα μαχαίρι, το είχα επάνω μου και ήμουν διαρκώς σε ετοιμότητα.

Όταν τελικά βρεθήκατε τελείως περικυκλωμένοι μέσα σε λίγες μέρες μάθατε ότι είχε γίνει διαπραγμάτευση μιας κατάπαυσης του πυρός…

Οι σύντροφοι διοικητές μας είπαν ότι είχαν γίνει κάποιες συνομιλίες. Ελπίζαμε ότι κάποιος θα έρθει για να σώσει την κατάσταση ή τουλάχιστον να στηρίξει τη δράση μας. Αρχικά πιστεύαμε ότι θα κινηθούμε προς μια συμμαχία με το καθεστώς [της Συρίας]. Μια πολιτικά οδυνηρή συμμαχία, αλλά στρατιωτικά … γιατί όχι; Δεν μας ένοιαζε τίποτα. Ήμασταν σε μια τόσο εξοντωτική δυσκολία που ήμασταν έτοιμοι να δεχτούμε τα πάντα. Αργότερα, ακούσαμε να μιλούν γι αυτήν την κατάπαυση του πυρός και αναρωτηθήκαμε για ποιον λόγο: να μας επιτρέψουν να ξεκουραστούμε; ώστε να μπορέσουν να φτάσουν ενισχύσεις; Όχι, απλά να εγκαταλείψουμε την πόλη. Αυτό δεν το περιμέναμε.

Πώς συνέβη η εκκένωση της πόλης;

Οι διοικητές ήξεραν ότι ήμασταν αντίθετοι με την ιδέα αυτής της κατάπαυσης του πυρός που αποσκοπούσε στην έξοδο από την πόλη και ότι θα είχαμε προτιμήσει να πούμε: «Παραμένουμε». Για να αποφευχθεί αυτή η κάπως θυσιαστική πρωτοβουλία, οι διοικητές μας είπαν: «Ετοιμαστείτε, θα φύγετε για μια επιχείρηση. Πρόκειται για μια γενική επιχείρηση για να διώξουμε τον εχθρό έξω από την πόλη». Ξαφνικά, ήμασταν ενθουσιασμένοι από αυτή την ιδέα να πάρουμε πίσω την πόλη κτίριο προς κτίριο. Αλλά σύντομα όλα έγιναν ύποπτα επειδή μας είπαν να κατευθυνθούμε προς το παζάρι-il suk, μια φιλική περιοχή. Αναρωτηθήκαμε γιατί μας έστελναν εκεί. Δεν το συζητήσαμε πολύ διότι οι διοικητές μας είπαν να βιαστούμε και να υπακούμε. Φτάνοντας στον κεντρικό δρόμο της πόλης είδαμε δύο τεράστιες σειρές οχημάτων που μας περίμεναν. Μας είπαν να ανέβουμε. Ανεβήκαμε πάνω σε αυτά τα οχήματα πιστεύοντας ότι ήταν περίεργο. Να φύγουμε μηχανοκίνητα για να πραγματοποιήσουμε μια επιχείρηση ανακατάληψης της πόλης ήταν τρελό, θα μας είχαν εξολοθρεύσει. Δεν είχε κανένα νόημα, τότε συνειδητοποιήσαμε ότι υποχωρούσαμε και ότι αφήναμε την πόλη. Πράγματι, αυτό συνέβαινε.

Δίχως την κατάπαυση του πυρός, τι θα συνέβαινε σε σας;

Θα είχαμε πεθάνει. Είχαμε ακόμα αρκετά πυρομαχικά για να αντέξουμε μία ή δύο ημέρες το πολύ. Εάν δεν είχαμε στείλει ενισχύσεις πίσω από τις εχθρικές γραμμές για να τους επιτεθούμε, θα ήμασταν απόλυτα απομονωμένοι. Νομίζω ότι θα είχαμε πολεμήσει πολύ θαρραλέα μέχρι το θάνατο. Όλοι ήθελαν να μπούνε στη δράση, οπότε δεν ανησυχούσαμε.

Πιστεύεις ότι η έναρξη της σύγκρουσης με την Τουρκία θα είναι αιτία να αρχίσει ξανά ένα νέο κύμα αφίξεων από διεθνείς εθελοντές όπως τον καιρό του Ισλαμικού Κράτους;

Νομίζω πως ναι. Υπάρχουν πολλοί σύντροφοι που μας έχουν πει ότι θα ήθελαν να επιστρέψουν. Γνωρίζουμε επίσης νέους ανθρώπους που θα ήθελαν να έρθουν εδώ. Η άφιξη νέων διεθνών εθελοντών διευκολύνεται από το γεγονός ότι οι Πεσμεργκά του ιρακινού Κουρδιστάν δεν υποστηρίζουν την τουρκική εισβολή και μας έχουν πλησιάσει, ενώ πριν οι σχέσεις ήταν πολύ τεταμένες. Τα σύνορα τον προηγούμενο καιρό ήταν πραγματικά δύσκολο για κάποιον να τα περάσει. Αλλά τώρα είναι πολύ πιο άνετη η διέλευση από τα σύνορα, είναι πραγματικά απλό αυτή την περίοδο. Είναι κάτι πολύ θετικό. Κάθε διεθνής εθελοντής μπορεί να φτάσει στη Συρία από το Ιράκ. Είναι πολύ καλό για εμάς. Ελπίζω να μην είναι πολύ αργά.

Πιστεύεις ότι η Rojava εξακολουθεί να έχει μέλλον;

Η συμφωνία που υπεγράφη την τρίτη το βράδυ μεταξύ Τουρκίας και Ρωσίας περιπλέκει πολύ τα πράγματα. Η συμφωνία αυτή καθιερώνει μια ζώνη πλάτους 32 χιλιομέτρων κατά μήκος των συνόρων κάνοντας να αποσυρθούν οι δυνάμεις αυτοάμυνας και καταλαμβάνοντας την με τουρκικούς και ρωσικούς στρατούς. Δεν θα παραμείνει μεγάλο μέρος του εδάφους της Rojava, το οποίο αποτελείται κυρίως από εδάφη κοντά στα σύνορα. Περιμένουμε τώρα την επίσημη απάντηση των συριακών δημοκρατικών Δυνάμεων (FDS) [που υπερασπίζονται τη Ροζάβα και μάχονται κατά της Τουρκίας]. Όλοι εδώ σκέφτονται ότι θα προχωρήσουμε προς τον πόλεμο, ενώ η κουρδική κοινότητα στην Ευρώπη πιστεύει αντίθετα ότι θα προχωρήσουμε με διπλωματικά μέσα. Εγώ δεν έχω ιδέα.

Εάν εξεταστεί η επιλογή της ένοπλης σύγκρουσης, θα ήσουν έτοιμος να πάρεις μέρος;

Με λιγότερο ενθουσιασμό, είναι πολύ απογοητευτικό να σκεφτόμαστε ότι θα πολεμήσουμε για κάτι που σίγουρα σύντομα δεν θα υπάρχει πλέον. Αλλά νομίζω ότι μπορούμε να πολεμήσουμε ακόμη και χωρίς να ελπίζουμε απαραίτητα για μια νίκη. Μπορούμε να πολεμήσουμε μόνο και μόνο επειδή η ηθική μας υποχρεώνει να το πράξουμε. Σε ηθικό επίπεδο δεν έχω άλλη επιλογή παρά να είμαι πρόθυμος να πάω. Στην πραγματικότητα, για να επιβιώσω θα ήταν προτιμότερο να φύγω από την Ροζάβα αμέσως, αλλά πολιτικά θα ήταν πραγματικά καταδικαστικό. Κάποιοι σύντροφοι έχουν φύγει τις τελευταίες ημέρες και τις τελευταίες εβδομάδες επειδή πιστεύουν ότι η κατάσταση είναι πολύ θερμή. Εάν εγκαταλείψουμε τους φίλους μας όταν μπορούμε να τους βοηθήσουμε, νομίζω ότι δεν έχει νόημα να αποκαλούμαστε διεθνιστές. Δεν μπορούμε μόνο να ερχόμαστε εδώ να καταναλώσουμε την επανάσταση και τις θετικές της πτυχές. Η προσέλευση στην Rojava δεν είναι μια επαναστατική δράση από μόνη της. Πρέπει επίσης να παράγουμε κάτι εδώ και να δώσουμε τη δική μας συμβολή. Είναι λίγο σαν αυτό που συμβαίνει σε μια διαδήλωση στο δρόμο, στην πλατεία. Σε μια διαδήλωση στην πλατεία υπάρχει κάποιος που έρχεται για να κάνει τις συγκρούσεις αλλά δεν κάνει τίποτα για να προετοιμαστεί για την περίσταση ούτε για να διαχειριστεί τις πιθανές συνέπειες. Απλώς καταναλώνει το γεγονός. Θεωρώ ότι είναι πραγματικά γελοίο, μου φαίνεται μια μηδενιστική προσέγγιση, πολύ οπορτουνιστική και πολύ εγωκεντρική. Από σεβασμό και αλληλεγγύη προς τους συντρόφους, αν και θα είχα να κάνω πολλές κριτικές στο κουρδικό κίνημα, νομίζω ότι πρέπει να συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε μαζί τους.

Ακόμη και αν η επιστροφή σου συμβεί αργότερα, σκέφτεσαι ποτέ τις νομικές επιπλοκές που θα συνεπάγεται αυτό;

Σκεφτόμαστε γι ‘αυτό. Αλλά αυτή η σκέψη δεν μας κρατά πίσω, δεν μας φρενάρει. Είναι σίγουρα παράνομο να αγωνιζόμαστε εναντίον ενός στρατού του ΝΑΤΟ [του οποίου η Τουρκία είναι μέλος], αλλά η ηθική διάσταση για εμάς είναι πρωταρχική. Επιπλέον, είναι δύσκολο για ένα ευρωπαϊκό κράτος να αποδείξει ότι πολεμήσαμε εναντίον ενός στρατού του ΝΑΤΟ. Πρέπει να αποδείξουν ότι ήμασταν εκεί, ότι πολεμήσαμε εναντίον των τούρκων στρατιωτών και όχι εναντίον των συμμάχων τους ισλαμικών συμμοριών. Μέχρι να έχουν επίσημες αποδείξεις, θα είναι δύσκολο γι ‘αυτούς.

Αλλά υποθέτω ότι αυτού του είδους συνέντευξη περιπλέκει λίγο την κατάστασή σου…

Η κατάστασή μου επιδεινώνεται, αλλά πιστεύω ότι κάποιος πρέπει να μιλήσει για τα πράγματα που συμβαίνουν εδώ, αλλιώς κανείς δεν θα το κάνει.

 

https://www.infoaut.org/conflitti-globali/il-racconto-di-un-giovane-francese-che-combatte-con-i-curdi-contro-la-turchia

Da Vice Francia

 

https://agirebablisoke.wordpress.com/2019/10/31/intervista-ad-un-compagno-francese-impegnato-nella-difesa-del-nord-della-siria-contro-lattacco-turco/