Ετικέτα: ελευθερία

διεθνισμός, internazionalismo

A LETTER TO OUR FRIENDS IN ROJAVA

kleovisΣχολιάστε

As feminists living across the island of Ireland, we wish to express our heartfelt solidarity with our courageous sisters and comrades in Rojava as their project for women’s freedom is under attack. Please know that as the fascist Turkish state attempts to isolate, dispossess and brutalise the communities of the Democratic Federation of Northern Syria, they will only serve to strengthen our collective resistance and resolve.
You stood with us as we fought to repeal the 8th Amendment. You visited us in Ireland and generously shared your knowledge so we could learn from your struggles and victories. You invited and warmly welcomed us into your communities, demonstrating how a feminist society could be organised in practice, something we had only previously imagined.
Let us be unequivocal, an attack on the Democratic Federation of Northern Syria is an attack on women’s rights, on feminist organising and on ways of organising society that prioritise ecology, community and humanity over profit. Your woman-led political movement offers a feminist alternative to global capitalism, with its gender-balanced decision-making system, and the centring of women’s liberation in this unprecedented democratic project.
Erdoğan and the Turkish state are threatened by the democratic values of Rojava, by its empowered women and its commitment to equality. These attacks in the name of establishing a ‘safe zone’ are no more than an attack to drive out our friends and comrades from the region, to smash the democratic project and to put an end to women’s liberation.
The creation of a so-called ‘safe zone’ also serves the purpose of deporting thousands of Syrian asylum seekers residing in Turkey. They will be brought back to Syria under the strengthened rule of Bashar al Assad, a war criminal, in spite of the fact that they fled from it in the first place. The invasion of Rojava and the full reinstatement of al Assad’s power over Syria and its diverse population are two sides of the same coin, which contemplates the return to an authoritarian stability that can stop the movement of people (so much desired by the fortress Europe), achieved at the price of slaughtering civilians and destroying emancipatory political experiences.
We draw inspiration from your courage and your strength and will come out onto our streets to raise our voices in solidarity with you and to fight fascism, our common enemy.
We call on feminists across the globe to join us in supporting our sisters, friends, comrades. Organise, march, shout, fight and rise up for Rojava.
Jin, jiyan, azadi! Ní Saoirse go Saoirse na mBan
Theresa O’Keefe
Farah Azadi
Juliana Sassi
Wendy Lyon
Paola Rivetti
Aileen O’Carroll
Helen Guinane
Jen Doh
Mary McAuliffe
JA Valois
Maggie ONeill
Linda Connolly
Ursula Ní Shionnain
Suzanne Leen
Sharron A. FitzGerald
Mx Brody Hodgins
Jane Xavier
Paula Geraghty
Melanie McArdle
Dervla O’Neill
Caroline Forde
Ciara Fitzpatrick
Susan Miner
Alanna O Neill
Julia Crowe
Lauren Foley
Heather Ferguson
Joanne Lynam
Emer Smith
Shannon Patterson
Natasha Finnerty
Margaret Ward
Claire McGinley
Nicoletta Mandolini
Céile Varley
Sharon L Mc Menamin
Muuka Gwaba
Anne McLean
Katharina Swirak
Jacqueline O’Toole
Antonella Garofalo
Brigid Quilligan
Ann O Sullivan
Cat Inglis
Breige Ann McCaughley
Maria Perkins
Sian Cowman
Vivienne Daly
Samantha Kenny
Louise Inglis
Ciara Miller Johnston
Keeva Lilith Carroll
Martine Jackson
Heather McPolin
Ruby Moss
Stacy Wrenn
Tara Ní Dhuinn
Emma Hendrick
Jacqueline Johnston
Sarah Walsh
Breanainn Quinn
Ilaina Khairulzaman
Ina Doyle
Michelle Brown
Alex Ronan
Marianne Farrelly
Joanne McDonald
Georgina O’Halloran
Audrey Fergus
Sarah Shiel
Martina Ferrari
Emma Wallace
Elaine Crory
Becky Indigo Farrell
Cliona Kelly
Rosa Thompson
Edel Quirke
Milena Barnes
Corinne O’Neill
Grainne Griffin
Joanna Schaffalitzky
Aimee Doyle
Cate Dillon
Jennifer Larke
Kalianne Farren
Maebh Murphy
H Oakes
Emma Beuster
Ciara Beuster
Kate Ware
Natalia R Fedz
Felicity Rawson
Layla Wade
Jene Hinds
Laura J Acha
Niamh P. Keoghan
Lisa Whelan
Cora Quigley
Kellie O’Dowd
Amy walsh
Yasmin O’Connor
Aoife Crowe
Laura McVeigh
Joanna McMinn
Suzanne Dunne
Anne Ralph
Bernie Hughes
Ashley Keenan
Lisa dunne
April Keane
Ann Gerety Smyth
Karen Till
Divya Ravikumar
Jacinta Fay
Caoimhe Doyle
Patricia Magee
Gillian Kearns
Éinne Ó Cathasaigh
Claire Brennan
Muireann O’Sullivan
dervla o’malley
Freyja Bourke
Sarah Cassidy
Soma Gregory
Lucy Michael
Deirbhile Brennan
Margo Harkin
Caroline McCormack
Deirdre O’Shea
Liadh Ni Faogain
Yasmary Perdomo Rodriguez
Hayley Fox-Roberts
Pamela Rochford
Clare mccann
Barbara Western
Rebekka K. Steg
Evelyn Campbell
Mariel Whelan
Nicola grant
Dairíona Ní Mhuirí
Taryn de Vere
Yurika Higashikawa
Sallyann Green-Millar
Deb Crawley
Bernadette Hughes
Caoimhe Butterly
Eve Campbell
Hilary Darcy
Stephanie Lord
Sinéad Redmond
Emily Waszak
Aoife Frances
Clara Purcell
Clare O Connor
Lisa Keogh Finnegan
Tracey Ryan
Anne Mulhall
Maire Ni Mhordha
Eilís Ní Fhlannagáin
Sinead Pembroke
Leticia Ortega
Dyuti Chakravarty
Beth O’Neill
Niamh McDonald
Linda Kavanagh
Antoinette Murphy
Leness Falls
Yvie Murphy
Elaine D’Alton
Maggie Feeley
Siobhán Nic Fhloinn
Becca Bor
Lisa Basire
Xavier Beardwood
Anita Villa
Layla Kuyper
Marie Mulholland
Caroline Kuyper
Marie Moran
Goretti Horgan
Bec Fahy
Elaine Mernagh
Melíosa Bracken
Francisca Ribeiro
Kate o keeffe
Joanne Dennehy
Aoife McLean
Mags Glennon
Syd Delz
Carly Bailey
Mairead Enright
Jess Lynch
SaoirseJohnston
Judy Walsh
Aislinn Wallace
Erika Csibi
Stacey Grant-Canham
Laura Ryan
Louisa Moss
Kellie Sweeney
Kerry Guinan
Aisling Corbett
Jane Robb
Sian Cowman
Ingrid Seim
Polly Molotov
Ciara Crawford
Karen Carson
Gillian Brien
Karen Carson
orlagh nic suibhne
Catherine Clarke
Liz Kelly
Irene Doval Marcos
Maryanne Daly
Rose Mullen
Tracy Wall
Maggie Bent
Louise Delz
Bronwen Lang
Emma Walsh-Hackett
Tricia Nugent
Natasha Lambert
Anna Higgins
Sorcha Szczerbiak
Alice Chau
Vicky Conway
K McKinney
Sinéad Williams
Ramona Parkes
Charlotte Fassbender
Lorna O’Hara
Niamh Casey
Layla Wade
Rebek’ah McKinney-Perry
Kitty Colbert
Alexandra Day
Síona Cahill
Gen Smith
Heike Stone
Aisling Ní Fhrighil
Aoife hammond
Karen Hammond
Eimear Nic Roibeaird
Mary McDermott
Ellen Murphy
Sarah Elaine McHugh
Niamh Murtagh
Rebecca murphy
Joni Kelly
Bríd Collins
Annie Hoey
Kate Butler
Marie Sherlock
Katie Noone
Ber Grogan
Aisling Cusack
Emma Challacombe
Kerry O’Donnell
Meaghan Carmody
Janet O’Sullivan
Vikkie Patterson
Trish Hegarty
Katie Harrington
Helen O’Sullivan
Leona Mc Mahon
Rosanna O Keeffe
Angela Coraccio
Helen Stonehouse
Emma Allen
Karen Dempsey
Carola Speth
Aisling Mathews
Catherine Stocker
Jennifer Schweppe
Debbie Hutchinson
Anna McMahon
Rebecca Heslin
Sinéad Ring
Tríona Reid
Loretta J frehill
Aine O’Gorman
Kate Dineen
Amy Kelly
Sharon Pickering
Kelley O’Hanlon
Deidre colgan
Geraldine Moorkens Byrne
Grace Harrison
Phyllis Verschoyle
Emma Dowling
Groups and Organisations:
Need Abortion Ireland
Strike 4 Repeal
MERJ – Migrants and Ethnic-minorities for Reproductive Justice
Kildare Feminist Network
Fingal Feminist Network
Dundalk for Change
Queer Action Ireland
διεθνισμός, internazionalismo

Μαζική και με παλμό η πορεία ενάντια στην Τουρκική στρατιωτική εισβολή στην Συρία (Βίντεο)

kleovisΣχολιάστε

Χιλιάδες ήταν οι Κούρδοι που ζουν στην χώρα μας, αλλά και οι αλληλέγγυοι τους που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα της σημερινής πορείας διαμαρτυρίας.
Οπως παρακολουθούμε και στο παρακάτω βίντεο πραγματοποιήθηκε μια μαζικότατη και με παλμό πορεία διαμαρτυρίας για την Τουρκική στρατιωτική εισβολή στην Συρία.

«Λευτεριά στο Κουρδιστάν», «τρομοκράτη Ερντογάν», «Κάτω τα χέρια από το Κομπάνι», ήταν τα συνθήματα των διαδηλωτών που κυριαρχούσαν σε μια μεγαλειώδη πορεία που ξεκίνησε από τα Προπύλαια και κατέληξε στην Τουρκική πρεσβεία.

Δεκάδες τα πανό που υπήρχαν, φωτογραφίες νεκρών Κούρδων αγωνιστών, καθώς και σημαίες του YPG.
Οι διαδηλωτές συμβολικά έκαψαν και μια τουρκική σημαία σαν έκφραση διαμαρτυρίας για την εισβολή.
Κύριο αίτημα των συγκεντρωμένων είναι να σταματήσει άμεσα η επίθεση της Τουρκίας, ενώ παράλληλα εκφράζουν την  αλληλεγγύη τους στους ηρωικούς Κούρδους μαχητές.

 

https://tsak-giorgis.blogspot.com/2019/10/blog-post_15.html

Από ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ , Σάββατο, 12 Οκτωβρίου 2019 | 8:26 μ.μ.

εξορία, esilio

Διαμαρτυρία Κούρδων στου Ασημακοπούλου: «Τρομοκράτη Ερντογάν!» (βίντεο-φωτογραφίες), [Καβάλα]

kleovisΣχολιάστε

ΚΟΙΝΩΝΙΑ

POSTED ONΣΑΒΒΑΤΟ, 12 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2019 16:02ΓΡΑΦΤΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟΝ 

 

Διαμαρτυρία Κούρδων στου Ασημακοπούλου: "Τρομοκράτη Ερντογάν!" (βίντεο-φωτογραφίες)

Με καθυστέρηση μεγαλύτερη της μιας ώρας (οι πληροφορίες έκαναν λόγο για έναρξη στις 11:30 το πρωί αλλά η πορεία ξεκίνησε λίγο μετά τις 12:30) έλαβε χώρα το πρωί του Σαββάτου η προγραμματισμένη συγκέντρωση και πορεία των Κούρδων που διαμένουν στο κέντρο φιλοξενίας του στρατοπέδου Ασημακοπούλου, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την εισβολή των τουρκικών στρατευμάτων στην Βόρεια Συρία (και συγκεκριμένα στην Ροζάβα, γνωστή και ως «Δυτικό Κουρδιστάν») Στην πορεία συμμετείχαν περίπου 50 ενήλικες και γύρω στα 20 παιδιά (βαμμένα με κόκκινο χρώμα, σε μια προσπάθεια να «αναπαραστήσουν» τα πληγωμένα πρόσωπα των συμπατριωτών τους), οι οποίοι κρατούσαν κουρδικές σημαίες (και μια ελληνική), πανό με συνθήματα υπέρ της ειρήνης, κατά του Τούρκου προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν (τον οποίον παρομοίαζαν με…βρυκόλακα) και του προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ, καθώς και φωτογραφίες με εικόνες από τα θύματα των επιθέσεων των τελευταίων ημερών.

Η πορεία ήταν ειρηνική, με την αστυνομία απλά να επιτηρεί τους διαδηλωτές. Οι τελευταίοι κατευθύνθηκαν προς το κέντρο της Καβάλας διαμέσου της οδού Αμερικανικού Ερυθρού Σταυρού (αν και μερικοί ηλικιωμένοι προτίμησαν να περιμένουν το αστικό λεωφορείο!), φωνάζοντας συνθήματα κατά του Ερντογάν και υπέρ του κουρδικού λαού (με βασικότερο από αυτά το «Terrorist Erdogan» = «Τρομοκράτη Ερντογάν»), ενώ σε δηλώσεις τους εξέφρασαν τόσο την αγανάκτησή τους για την εισβολή των Τούρκων και την στάση των Αμερικανών όσο και την επιθυμία τους να αγωνιστούν για ειρήνη και ελευθερία.

    Click to enlarge image DSC_0407.JPGClick to enlarge image DSC_0415.JPGClick to enlarge image DSC_0415.JPG

     

     

    https://www.kavala-portal.gr/news/koinonia/diamartyria-koyrdon-stou-asimakopoylou-tromokrati-erntogan-vinteo-fotografies

    Click to enlarge image DSC_0417.JPGClick to enlarge image DSC_0417.JPGClick to enlarge image DSC_0417.JPG

    εξορία, esilio

    Διαμαρτυρία Κούρδων για τον πόλεμο στη Συρία [στη Καβάλα]

    kleovisΣχολιάστε

    12 Οκτώβριος, 2019, 1:13 μμ

    Μικρός αριθμός Κούρδων, προερχόμενοι κυρίως από τη δομή του Ασημακοπούλου κάνουν πορεία αυτήν την ώρα προς την κεντρική πλατεία.

     

    Διαμαρτυρία Κούρδων για τον πόλεμο στη Συρία

    πέρασαν κάτω από το σπίτι μου, ήταν πολύ εκδηλωτικοί, φώναζαν συνθήματα κατά του Ερντογάν, αν κατάλαβα καλά….μαζί τους!

    σύγχρονα κινήματα, movimenti di oggi

    Συνέλευση NO PASARAN: Συγκέντρωση Παρασκευή 4/10 πλατεία Εξαρχείων 18.00

    kleovisΣχολιάστε
    Post navigation

    https://taksiki-antepithesi.espivblogs.net/archives/1839

    μεγαλείο χαρακτήρα!, grandezza carattere !

    Ειδική επιτήρηση: Η Δαμόκλειος σπάθη αιωρείται ακόμη λίγο – Sorveglianza Speciale: La spada di Damocle penzola un altro po’

    kleovisΣχολιάστε

    22 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2019 | IN CONFLITTI GLOBALI. ΣΤΙΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΕΣ ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΙΣ

    Από τον ιανουάριο του 2019 η εισαγγελία του Τορίνο προσπαθεί να εφαρμόσει ένα περιοριστικό μέτρο σε εκείνους που άφησαν την Ιταλία για να μεταβούν να πολεμήσουν το Isis και άλλες φονταμενταλιστικές ομάδες, και να υπερασπιστούν τον άμαχο πληθυσμό και τις κοινωνικές κατακτήσεις-επιτεύγματα στην επαναστατική περιοχή της Ροζάβα / βορείου Συρίας. Αυτή η υπόθεση δεν έχει ακόμη τελειώσει, και γι αυτό σας καλούμε να διαβάσετε τα ακόλουθα και να ενεργήσετε προς αλληλεγγύη μας.

    Μιας και θα ήταν αδύνατο να μας κατηγορήσουμε για ένα έγκλημα, δεδομένου ότι αυτό που κάναμε δεν απαγορεύεται από την ιταλική νομοθεσία ή από το διεθνές δίκαιο, η εισαγγελέας Emanuela Pedrotta πρότεινε για εμάς ένα ειδικό μέτρο, που γεννήθηκε στην φασιστική εικοσαετία: την «ειδική επιτήρηση» που επιτρέπει να εκδιωχθεί ένα άτομο από την πόλη του, να περιοριστεί σε μιαν άλλη, να αναγκαστεί να παραμείνει στο σπίτι σε συγκεκριμένα χρονικά ωράρια, ακόμη και να στερηθεί του δικαιώματος του συνέρχεσθαι και της δημόσιας έκφρασης χωρίς κατηγορίες και χωρίς δίκη, με βάση το απλό αστυνομικό «προαίσθημα» πως θα μπορούσε στο μέλλον να γίνει «κοινωνικά επικίνδυνο”.

    Η πολιτική μάχη στην οποία πολλοί προχώρησαν για την ελευθερία μας και εναντίον αυτής της προσβολής ενάντια στη διεθνή φήμη των δυνάμεων της Μέσης Ανατολής και των διεθνών δυνάμεων που πολεμούν τον φονταμενταλισμό και στους πεσόντες αυτού του αγώνα – πρώτα απ ‘όλα του Lorenzo Orsetti, ο οποίος μας αφιέρωσε τις τελευταίες του δημόσιες παρεμβάσεις πριν πέσει στη μάχη κατά τη διάρκεια των αποφασιστικών επιθέσεων εναντίον του ισλαμικού Κράτους, επέτρεψε να επιτευχθεί τον ιούνιο μια απόφαση ευνοϊκή για τους διεθνείς μαχητές των Ypg: το ότι αγωνιστήκαμε με αυτές τις δυνάμεις, όντως, δεν μπορεί να θεωρηθεί για τους δικαστές λόγος κοινωνικής επικινδυνότητας.

    Παρόλα αυτά, το συμβούλιο θέλησε μόνο δύο από εμάς να απαλλαγούμε από το Δαμόκλειο σπαθί αυτού του μέτρου (Jak και Davide, αλλά και για έναν ακόμη μαχητή από την Σαρδηνία που κατηγορήθηκε ξεχωριστά στο Cagliari, τον Luisi), αλλά να στείλει σε μια νέα ακρόαση, στις 15 οκτωβρίου, τους άλλους τρεις (Eddi, Jacopo και Paolo), για τους οποίους η ειδική επιτήρηση είναι ακόμη εξ ολοκλήρου πιθανή. Γιατί;

    Οι δικαστές έγραψαν, ουσιαστικά, πως το ότι συμμετείχαμε στην επανάσταση της Ροζάβα δεν μπορούσε να δικαιολογήσει ένα τέτοιο μέτρο (το οποίο για μας είναι έτσι κι αλλιώς αδικαιολόγητο και δεν θα πρέπει ούτε καν να υπάρχει), ορισμένες συμπεριφορές που πραγματοποιήθηκαν στην Ιταλία από τους Eddi, Paolo και Jacopo στα δύο τελευταία χρόνια πρέπει να αναλυθούν και να αξιολογηθούν και πάλι.

    Εν τω μεταξύ, για τι πράγμα μιλάμε: για μια παραμονή πρωτοχρονιάς μπροστά στη φυλακή, όσον αφορά τον Paolo, το 2018, και για μια μουσική συγκέντρωση μπροστά σε ένα νυχτερινό κέντρο διασκέδασης για τον Jacopo και τον Eddi κατά την ίδια περίοδο. Στην πρώτη περίπτωση θέλαμε να καταθέσουμε την εγγύτητά μας στους κρατούμενους, που ζουν στις φυλακές οδυνηρές καταστάσεις- μίζερες, υπερπληθυσμό, κατάχρηση εξουσίας και αυτοκτονίες. στη δεύτερη, απαιτούσαμε από τους ιδιοκτήτες του μαγαζιού να πληρώσουν επιτέλους τον νεαρό μάγειρα που, όπως και πολλοί άλλοι εργαζόμενοι σήμερα, περίμενε χιλιάδες ευρώ σε καθυστερήσεις επί πολλούς μήνες, ενώ οι εργοδότες τραβούσαν τις selfie σε ακριβά παραθαλάσσια θέρετρα στο εξωτερικό.

    Νομίζουμε ότι κανείς δεν μπορεί να αντιταχθεί σε τέτοιες δραστηριότητες. Είναι πολύ σοβαρό το γεγονός ότι η εισαγγελία έχει κινήσει μια ποινική δίωξη για τέτοιου είδους πράξεις, οι οποίες είναι πλήρως νόμιμες και εμπίπτουν στο δικαίωμα της διαδήλωσης και του λόγου, καθώς και στο καθήκον αλληλεγγύης και στον αγώνα για τη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης στην κοινωνία μας και στη χώρα μας. Αν είναι δυνατόν να καθιερώνεται ένα «προληπτικό» μέτρο (ιστορικά φασιστικό, να το θυμόμαστε): αλλά για τι πράγμα μιλάμε;

    Εάν οι δικαστές δίναν δίκιο στη θεωρία της εισαγγελίας, σύμφωνα με την οποία οι Ypg είναι μια επικίνδυνη ή τρομοκρατική οργάνωση και διεθνείς εθελοντές άνθρωποι που θέλουν να βλάψουν την ευρωπαϊκή κοινωνία, θα δημιουργούνταν ένα πολύ σοβαρό προηγούμενο. Η αλληλεγγύη σας και οι προσπάθειες του Lorenzo εμπόδισαν αυτό να συμβεί.

    Αλλά εάν τώρα, με έναν απαίσιο ελιγμό, το συμβούλιο θα πρέπει να στερήσει τους Eddi, Jacopo και Paolo από την προσωπική τους ελευθερία και κίνηση, και από την πολιτική τους ελευθερία, επειδή εκφράστηκαν μαζί με τόσους άλλους εναντίον της εκμετάλλευσης στην εργασία ή της υποβάθμισης της ανθρώπινης ύπαρξης που συμβαίνει καθημερινά στις φυλακές, το προηγούμενο θα ήταν ίσως λιγότερο σοβαρό από αυτό που συμβαίνει στη Συρία, αλλά ακόμη πιο σοβαρό σε σχέση με την πολιτική κατάσταση στην Ιταλία και την Ευρώπη. Ποιοι χώροι ελευθερίας θα απέμεναν στον καθένα μας; Ποιες δυνατότητες να δώσουμε ζωή στις κοινωνίες μας με την κριτική και την αλλαγή;

    Γι ‘αυτόν τον λόγο όχι μόνο θέλουμε να επιβεβαιώσουμε ότι όποιος αγγίζει έναν από εμάς αγγίζει όλους, και αυτό ισχύει τόσο για τη φιλία με την συνομοσπονδιακή επανάσταση και τον αγώνα ενάντια στο Isis, όσο και για τις κοινωνικές και πολιτικές μάχες στην Ιταλία. αλλά και να σας καλέσω για άλλη μια φορά στην κινητοποίηση στις 15 οκτωβρίου, και στην περιφρούρηση που την ημέρα εκείνη θα διεξαχθεί μπροστά από το Δικαστήριο του Τορίνο στις 8.30 το πρωί.

    Eddi
    Davide
    Jacopo
    Jak
    Luisi
    Paolo

     

     

    https://www.infoaut.org/conflitti-globali/sorveglianza-speciale-la-spada-di-damocle-penzola-un-altro-po

    φιλοσοφία, filosofia

    Ανάμεσα στα ερείπια του παλιού κόσμου και τα σκιρτήματα ενός νέου πολιτισμού – Tra le rovine del vecchio mondo e i vagiti di una nuova civiltà. (Δεύτερο μέρος)

    kleovisΣχολιάστε

     

    Sergio Ghirardi (μεταφραστής)

    Συνέντευξη στον Raoul Vaneigem για We demain n° 26

    1. Μισό αιώνα μετά τον μάιο του 68 κανένα σύνθημα της διαμαρτυρίας δεν έχει φτάσει στους αστραγάλους εκείνων που εμπνεύσατε Εσείς τότε. Οι ποιητές κοιτάζουν αλλού;

    Η γραπτή ποίηση δεν είναι παρά ο αφρός της ζωντανής ποίησης. Κατεξοχήν ποιητική πράξη είναι σήμερα η αφύπνιση της ανθρώπινης συνείδησης μετά από πενήντα χρόνια υπνηλίας, καταναλωτικής και επικοινωνιακής αποκτήνωσης. Οι λέξεις «Το ξύπνημα των πυγολαμπίδων» που είναι γραμμένες στο κίτρινο γιλέκο ενός διαδηλωτή μου φαίνονται άλλο τόσο ελπιδοφόρες όσο η στροφή του 1968 «Θέλουμε να ζούμε και όχι να επιβιώνουμε». Πώς να εκφράσω καλύτερα την επιστροφή στη ζωή και την απόρριψη της καταστροφής της γης από πλευράς της μεγάλης αλεθομηχανής του κέρδους;

    2. Θεωρείτε τις ZAD ως ζώνες αυτονομίας των οποίων η γένεση θα προέκυπτε από την καταστασιακή θεωρία και τους ακτιβιστές των ZAD ως νεοκαταστασιακούς; Σε αυτή την περίπτωση πως θα ορίζατε αυτό τον σιτουασιονισμό του 21ου αιώνα;

    Δεν υπάρχουν νεοκαταστασιακοί. Ο καταστασιασμός είναι μια χυδαία ιδεολογία, χρήσιμη για να αλευρώνουν τους βλάκες που φτάνουν στο σημείο της γελειότητας να αποκαλούν φιλοσοφία την διανοητική μηδενικότητα με την οποία γεμίζει το στομάχι και μπουχτίζει η παρισινή υψηλή κοινωνία. Από την άλλη πλευρά, η σκέψη που έθρεψε τη ριζοσπαστική φύση του Μαΐου του 1968 εξακολουθεί να διανοίγει αργά ένα πέρασμα. Να θυμίσουμε ότι δεν επρόκειτο για τίποτα λιγότερο από την δημιουργία μιας αυτοδιαχειριζόμενης κοινωνίας στην οποία οι συνελεύσεις της άμεσης δημοκρατίας θα έβαζαν τέλος στο Κράτος, στο «κρύο τέρας» προστάτη των εκμεταλλευτών και των καταπιεστών των εκμεταλλευόμενων. Η συμμαχία του κομμουνιστικού κόμματος και της γαλλικής κυβέρνησης διέρρηξε τότε μια επαναστατική ώθηση, στην πραγματικότητα ήδη υποβαθμισμένη από μέσα από τον καριερισμό των μικρών αριστερών δεκανέων. Το ότι δεν υπάρχουν ηγέτες μεταξύ των Gilets jaunes-κίτρινων Γιλέκων και πως μόνο η επικύρωση των συνελεύσεων πιστοποιεί έναν εκπρόσωπο σηματοδοτεί μια σαφή πρόοδο σε σχέση με το κίνημα των καταλήψεων του 1968.

    3. Λέτε ότι «από την ιστορία δεν λείπουν στιγμές κατά τις οποίες η ποίηση θριαμβεύει πάνω στη βαρβαρότητα». Ο θρίαμβος αυτός υπήρξε μερικές φορές το έργο ενός θεόσταλτου ανθρώπου, ενός ήρωα, όπως ο Γκάντι ή ο Μαντέλα. Μήπως ο προστατευτικός χαρακτήρας που αντιπροσωπεύει μια τέτοια προσωπικότητα, ένας τέτοιος χαρακτήρας, εμποδίζει την εξέλιξη προς μια αυτοδιαχειριζόμενη κοινωνία;

    Ο θεόσταλτος άνθρωπος είναι το προϊόν ενός σεισμικού σοκ μεταξύ του οικονομικού συστήματος σε αναζήτηση μιας νέας μορφής και της υπαρξιακής δυσαρέσκειας ενός πληθυσμού απελπισμένου να έχει πρόσβαση σε μια καλύτερη μοίρα. Αν και ο Γκάντι και ο Μαντέλα ενσάρκωσαν την ελπίδα για κοινωνική βελτίωση, δεν είχαν καμία πιθανότητα να εξαλείψουν τη δυστυχία της χώρας τους επειδή ήταν το Κράτος, ο Λεβιάθαν των ιδιωτικών συμφερόντων, η δύναμη, η εξουσία που προστατεύει καταπιέζοντας-καταστέλοντας. Ήταν οι βοσκοί μιας βαρβαρότητας σε μετακίνηση. Είχαν διατηρήσει τουλάχιστον μια ανθρώπινη συνείδηση και έδειξαν μια μεταρρυθμιστική γενναιοδωρία της οποίας τα όρια δεν αγνοούσαν. Γνωρίζουμε ότι από τον Βοναπάρτη μέχρι τον Pol Pot, η αγριότητα και η ευτέλεια πάντα ευνοούσαν την πρόσβαση ενός υπέρτατου οδηγού στην κεφαλή μιας χώρας. Ωστόσο, σήμερα ποια θεία Πρόνοια θα μπορούσε να κάνει χρήση ενός αυτοσχέδιου μηχανισμoύ του οποίου η λειτουργία είναι να ακολουθεί το ρυθμό μιας παράλογης μηχανής, στερούμενης ανθρωπιάς;

    4. Εσείς λέτε για την ποίηση ότι είναι «το αντίδοτο της πνευματικότητας», και επίσης ότι μπορεί να «εξαλείψει τη βλαπτικότητα του παρασιτικού καπιταλισμού». Μπορεί να διδαχθεί στο παιδί; Αποσπώντας το από το σχολείο; Με ποιες αλλαγές στις εκπαιδευτικές μεθόδους;

    Θα ήταν αποκλειστικό δικαίωμα, προνόμιο του παιδιού να μας διδάξει την τέχνη του να είμαστε άνθρωποι αν η εκπαίδευση που του απευθύνουμε δεν του ξε-μάθαινε να ζει. Να το αφήνει ελεύθερο να ανακαλύψει την εμπειρία της ζωής από κοινού, τις συγκρούσεις που αυτή δημιουργεί και την πιθανή λύση τους, αυτό είναι το σχέδιο-έργο που εξαπλώνεται σήμερα με την επιθυμία να εξαλειφθεί η συγκεντρωτική διδασκαλία-εκπαίδευση, η κατήχηση στην δουλικότητα της ιθαγένειας, η εισαγωγή στις πρακτικές θήρευσης, ανταγωνισμού, διαγωνισμού, αντιπαράθεσης, η κατασκευή εκείνων των δούλων της αγοράς των οποίων οι τεχνοκράτες που έχουν την απαίτηση να μας κυβερνούν προβάλουν την θλιβερή γελοιοποίηση. Η δύναμη του ανατρεπτικού κινήματος του οποίου τα Gilets jaunes δεν είναι παρά ένα επιφαινόμενο, εξαρτάται κυρίως από τη βούληση για επιστροφή στη βάση και από την προσοχή να επιβιβαστεί λαμβάνοντας υπόψη τις τοπικές ανησυχίες – χωριό, γειτονιά, περιοχή – τα προβλήματα που το Κράτος δεν μπορεί και δεν θέλει να διαχειριστεί παρά προς όφελος των οικονομικών δυνάμεων. Ήρθε η ώρα να κάνουμε το σχολείο υπόθεση όλων, να το αποσπάσουμε από το Κράτος και την χωρίς συνείδηση επιστήμη του.

    5. Έχετε γνώση της ύπαρξης στον κόσμο περιοχών όπου η ποίηση, η δημιουργικότητα, οι τέχνες έχουν περισσότερες πιθανότητες να ευδοκιμήσουν παρά αλλού;

    Παντού όπου οι γυναίκες βρίσκονται στην καρδιά του αγώνα για την κυρίαρχη ζωή, παντού όπου η απόφασή τους διαλύει την πατριαρχική εξουσία και ξεπερνά την αντίθεση ανάμεσα στον ανδρισμό-virilismo και τον φεμινισμό που πολύ συχνά παρεμποδίζει και κρύβει μια κοινή φιλοδοξία να είμαστε απλά ανθρώπινοι. Συνεπώς η αλληλεγγύη χωρίς σύνορα καταργεί τον ρατσισμό, τον αντισημιτισμό (αυτό τον «σοσιαλισμό των ηλιθίων»), την ξενοφοβία, τον σεξισμό, την ομοφοβία. Παντού όπου η ιεραρχική δομή και η τεχνική του «αποδιοπομπαίου τράγου» που είναι απαραίτητη στην τέχνη της υποδούλωσης των ομοίων μας εξαλείφεται.

    6. Λέτε ότι «δεν υπάρχει καρδιά στην οποία δεν κατοικεί μια δύναμη ζωής πρόθυμη να εδραιωθεί στιλβωμένη στο φως της δικής της ευαίσθητης νοημοσύνης». Δεν είναι αυτή η «ευαίσθητη νοημοσύνη» που διατρέχει όλα τα γραπτά σας η ζωντανή πηγή της φιλοσοφίας σας;

    Είναι αυτή πρωτίστως πηγή ζωής. Κάθε μέρα που εξευγενίζω τη συνείδηση της θέλησής μου να ζήσω με απαλλάσσει από την υποστήριξη ενός ρόλου. Δεν είμαι ούτε φιλόσοφος, ούτε συγγραφέας, ούτε αγκιτάτορας, ούτε maître à penser. Το να πολεμώ τον παλιό κόσμο με βοηθά να προχωρώ το χειμώνα με τη δύναμη των ανοίξεων «, όπως λέει ο Charles de Ligne. Το ότι έχουμε εισέλθει σε μια κρίσιμη περίοδο κατά την οποία η παραμικρή ιδιαίτερη διαμαρτυρία εκφράζεται επάνω σε ένα σύνολο παγκόσμιων διεκδικήσεων με γοητεύει, πόσο πολύ με μαγνητίζει, σε αυτό το κίνημα εξέγερσης σε αναζήτηση μιας επανάστασης, ο αγώνας της καρδιάς ενάντια στο πνεύμα της ταμειακής μηχανής.

    7. Εσείς είπατε ότι «ακόμη και η υποταγή παραιτήθηκε». Πιστεύετε αυτό για τα κίτρινα Γιλέκα- Gilets jaunes;

    Πολλοί χειραφετικοί αγώνες έχουν φθαρεί από την αρχή με την ιδέα μιας αναπόφευκτης ήττας. Οι «no pasaran» και άλλες σαχλαμάρες του θριαμβευτισμού δεν έχουν κάνει τίποτα άλλο παρά να εξορκίσουν τον πανικό που είναι εγγενής σε μια στρατιωτική δράση. Η εθελοντική δουλεία χτίζει γύρω μας τους τοίχους των δακρύων που δικαιολογούν και τροφοδοτούν την παραίτησή μας. Σε αντίθεση με τα κινήματα διεκδικήσεων του παρελθόντος, το μεγάλο εξεγερτικό κύμα που ταρακουνά τη Γαλλία δεν νοιάζεται ούτε για νίκη ούτε για ήττα, αλλά επιμένει να επιδεικνύει την ακλόνητη πρόθεσή του, την θέληση του να ξεκινήσει ξανά και ξανά δίχως στάση. πώς το πάθος της ζωής αναγεννιέται ξανά και ξανά, δίχως στάση.

    8. Για Εσάς, το κίνημα των Gilets jaunes δεν είναι άλλο παρά μια jacquerie που τροφοδοτεί το σύστημα ή σηματοδοτεί την εισβολή μιας ριζοσπαστικής διαμαρτυρίας;

    Βεβαίως η κρατική και εμπορική δύναμη-εξουσία θα προτιμούσε να το αντιλαμβάνεται σαν ένα απομεινάρι jacquerie, ένα από εκείνα τα πληβειακά κινήματα που παραδοσιακά πνίγονται στο αίμα. Δυστυχώς γι αυτή η λαϊκή εξέγερση θυμίζει περισσότερο εκείνη της 14ης ιουλίου 1789, όταν μια χούφτα τρελαμένων που δεν είχαν διαβάσει ούτε Diderot ούτε d’Holbach, ούτε Rousseau ούτε Meslier προσέφεραν στον διαφωτισμό τη φλόγα μιας ελευθερίας που συνεχίζει να φωτίζει τον κόσμο, όταν η λέξη «ελευθερία» είναι αντιθέτως διεφθαρμένη. Έχουμε το δικαίωμα να μιλάμε για μια ποίηση φτιαγμένη από όλους όταν η ανθρώπινη συνείδηση διαλύει το ψέμα που ταυτοποιεί την ελευθερία με την ελευθερία του εμπορίου, την ελευθερία να εκμεταλλεύεσαι, να σκοτώνεις, να δηλητηριάζεις. Πώς θα μπορούσε η κυβέρνηση να μην καταδικαστεί σε μια αυξανόμενη αποστροφή; Πώς θα μπορούσε να καταλάβει ότι αυτό που άρχισε δεν είναι ένας αγώνας εναντίον του Κράτους αλλά ένας αγώνας για τη ζωή;

    9. Λέτε ότι το »παλιό δυναμικό της ευπιστίας δεν έχει καμία δυσκολία να εκμεταλλευτεί τις επιστημονικές προβλέψεις που, από τον πυρηνικό κατακλυσμό μέχρι τον οικολογικό, περνώντας μέσα από το μακάβριο βαλς των πανδημιών, έχουν μια τεράστια επιτυχία». Θα προσθέτατε τους θεωρητικούς της καταστροφολογίας μεταξύ αυτών των «εμπόρων»;

    Χαιρετώ τις σκοπιές που ξαγρυπνούν. Οι σειρήνες συναγερμού να αντιλαλούν σε κάθε τόπο προειδοποιώντας ενάντια στην υποβάθμιση του κλίματος, τη δηλητηρίαση των αγρών και των τροφίμων, τη βιομηχανική ρύπανση και τον κυνισμό μιας κυβέρνησης που προστατεύει τη Total, αλλά θεσπίζει φόρο επί των καυσίμων. Αυτό συμβάλλει στην αφύπνιση των συνειδήσεων αλλά αυτές οι εκδηλώσεις-διαδηλώσεις δεν θα αλλάξουν ένα κόμμα στην πολιτική των Κρατών, άρρηκτα υποτακτικών στις πολυεθνικές που κάνουν τον πλανήτη μια έρημο. Μέσα στο αυλάκι της ήττας των αγωνιστών αναπτύσσεται μια ιδεολογία της αναπόφευκτης καταστροφής, μια αίσθηση του μοιραίου. Η αγορά του φόβου είναι εκεί για να αναλάβει την ευθύνη της απελπισίας εκείνων που έχουν την εντύπωση ότι μάχονται μάταια. Μια σημαντική ενέργεια διαχέεται στον αγγελισμό των καλών προθέσεων, στην ανίσχυρη αγανάκτηση των διαδηλώσεων στις πλατείες και τους δρόμους. Δεν θα ήταν πιο χρήσιμο να επενδύσουμε αυτή την ενέργεια στον αγώνα που οδηγούν οι ZAD στις περιοχές τους ενάντια στην τοξικότητα, τις ρυπογόνες επιχειρήσεις, τη δηλητηρίαση της γης, του νερού και των τροφίμων; Είναι σε αυτό το τοπικό επίπεδο που βρίσκουν νόημα και αποτελεσματικότητα οι πραγματικές διεκδικήσεις υπέρ του κλίματος και του περιβάλλοντος.

    10. Μας θυμίζετε ότι κάθε ανατρεπτική σκέψη φέρνει μαζί της μια νέα τυραννία. Εάν καταφέρναμε ταυτόχρονα να υπονομεύσουμε τον πλανητικό καπιταλισμό, την κοινωνία της κατανάλωσης, την κοινωνία του θεάματος και ακόμη και τη χρήση των χρημάτων, ποιας τυραννίας θα έπρεπε τότε να δυσπιστούμε;

    Αναμφίβολα των αρπακτικών επιπτώσεων, εκείνου που έχει απομείνει από το ανεκπλήρωτο ζωώδες στον καθένα, από την νοσηρή γοητεία που ασκεί η εξουσία. Από τον καιρό της εμφάνισης των Πόλεων-Κρατών χρονολογούνται οι πόλεμοι, η επίλυση της διαμάχης μέσω της βίας, η πατριαρχία, η ιεραρχία που διαιρεί την κοινωνία σε άρχοντες και σκλάβους. Εκείνο που ένα κοσμικό-αιώνιο ψέμα αποδίδει στην ανθρώπινη φύση είναι στην πραγματικότητα η επίδραση μιας μετουσίωσης, μιας αλλοίωσης, μιας παραμόρφωσης που αγγίζει τον άνδρα και τη γυναίκα, τους καθιστά απάνθρωπους μέσα από ένα σύστημα εκμετάλλευσης, τους επιβάλλει έναν πλασματικό διαχωρισμό με μια ηγετική κεφαλή, επίδραση της πνευματικής εργασίας, και ένα σώμα που εξαναγκάζεται στην χειρωνακτική εργασία. Περισσότερο από την επανάληψη ηθικών ικεσιών, η καθιέρωση ενός τρόπου ζωής στη θέση αυτού του απόβαρου που μας μαστίζει για χιλιετίες [θα είναι η λύση].

    11. Προτείνετε να «προχωρήσουμε προς μια μεταμόρφωση στην οποία ο άνθρωπος, απόλυτος καλλιτέχνης της δικής του ύπαρξης, θα γίνονταν ένα ανθρώπινο ον μέσα σε μια πειραματική διαδικασία ικανή να ανοίξει το πεδίο όλων των δυνατοτήτων». Δεν είναι ακριβώς αυτό το πεδίο όλων των δυνατοτήτων, που αυτή η ελευθερία διεγείρει; Δεν είναι ίσως ο φόβος το μεγαλύτερο εμπόδιο για την έλευση του Homo ecologicus-του οικολογικού Ανθρώπου;

    Ο σχολιασμός του Scutenaire “Φτωχά πουλάκια που δεν τρώτε παρά μόνο με μεγάλο φόβο” εφαρμόζεται στην καθημερινή ύπαρξη εκατομμυρίων γυναικών και ανδρών που αντιμετωπίζονται από το σύστημα οικονομικής και κοινωνικής εκμετάλλευσης ως ένα μείγμα θηρίων υποζυγίων και αρπακτικών θηρίων. Μέχρις ότου η θέληση για ζωή δεν θα έχει καταργήσει τον αγώνα για επιβίωσηa (struggle for life) και σαρώσει των αρένες της ανταγωνιστικής μιζέριας, ο φόβος θα παραμείνει πανταχού παρόν. Μόνο εάν κυριαρχήσει (επί αυτού και της δίδυμης αδελφής του, της ενοχής ) η χαρά της ζωής που δεν χρειάζεται τίποτα άλλο παρά τόλμη και ξανά τόλμη για να διεκδικήσει την απόλυτη κυριαρχία της.

    12. Ποιες συμβουλές ανάγνωσης θα δίνατε στις μελλοντικές γενιές;

    Να μάθουν πρώτα απ ‘όλα να αποκρυπτογραφούν την ύπαρξή τους, εκείνη που τους επιβάλλεται από μια κοινωνία αρπακτικών και εκείνη που επιθυμούν με πάθος από τα βάθη της καρδιάς τους. Τους συμβουλεύω, παρεμπιπτόντως, να περιηγηθούν και να αναζητήσουν στοιχεία στο πιο ανθεκτικά απαγορευμένο και εξαφανισμένο από τα ράφια βιβλίο στην ιστορία, τον λόγο της εθελοντικής υποτέλειας-Il discorso della servitù volontaria που έγραψε ένας έφηβος δεκαεπτάχρονος, ο Etienne de la Boétie.

     

    Tra le rovine del vecchio mondo e i vagiti di una nuova civiltà. (Seconda parte)