Στις 15 απριλίου 2015 το Vanity Fair δημοσιεύει, στο numero 15, ένα reportage που είχε ιδιαίτερη απήχηση σε εθνικό επίπεδο: “Τώρα ξέρω τι θα πει αγάπη. Θυμάστε τον Marcello, τον ιταλό που πήγε να πολεμήσει τον Isis στο Kobane; Γύρισε στο σπίτι του, αλλά δεν ξεχνά τους συντρόφους που διακινδύνευσαν τις ζωές τους γι αυτόν. Κι εμείς επιτέλους μπορούμε να διηγηθούμε, όλη την ιστορία του.”
Δεν είχα την παραμικρή ιδέα για το ποιος ήταν ο Karim, δηλαδή ο Heval Marcelo, τι είχε ζήσει στην Συρία. Δεν είχα διαβάσει το άρθρο του Vanity, μα, μια ημέρα, στο βιβλιοπωλείο, βρίσκω ένα βιβλίο “ Il Combattente “ , »Ο Μαχητής», με αυτό τον υπότιτλο »Ιστορία του ιταλού που υπερασπίστηκε την Kobane από το Isis», “ Storia dell’italiano che ha difeso Kobane dall’Isis.” Αμέσως το αγόρασα. Είναι η ιστορία ενός νεαρού που από ακτιβιστής γίνεται επαναστάτης, καθώς και εχθρός τον οποίον φοβούνται οι πολιτοφυλακές του Χαλιφάτου και ο οποίος μέσα σε τρεις μήνες γίνεται σημείο αναφοράς για τους συντρόφους, επικίνδυνος ελεύθερος σκοπευτής.
Γιατί να διαβάσουμε ένα βιβλίο που μιλά για μια προσωπικότητα που από την Senigallia αποφασίζει να μεταβεί και να περάσει τρεις μήνες της νεανικής, σχεδόν τριαντάχρονης ζωής του, στην Συρία, στο καντόνι που απειλείται περισσότερο από τις δυνάμεις του Χαλιφάτου;
Η Ansa, στις 06.10.2016 ποστάρει αυτό το άρθρο στο web: “ 06.10.2016 – (ANSAmed) – BEIRUT, ΒΗΡΥΤΟΣ, 6 OΚΤ – Το Isis ανέλαβε την ευθύνη, διαμέσου του πρακτορείου του Aamaq, μιας επίθεσης αυτοκτονίας που έλαβε χώρα σήμερα στα βόρεια-δυτικά της Συρίας, κοντά στα σύνορα με την Τουρκία, στην οποίαν 20 αντάρτες που υποστηρίζονται από την Άγκυρα σκοτώθηκαν και 20 τραυματίστηκαν σύμφωνα με το εθνικό Παρατηρητήριο για τα ανθρώπινα δικαιώματα (Ondus).
Σύμφωνα με το Aamaq η επίθεση, στην τοποθεσία της Atmeh, πραγματοποιήθηκε από έναν kamikaze που οδηγούσε ένα αυτοκίνητο βόμβα. Άλλοι 32 αντάρτες είχαν σκοτωθεί σε μιαν επίθεση αυτοκτονίας στην ίδια περιοχή τον περασμένο αύγουστο.(ANSAmed).”
Η τρομοκρατία είναι μια πληγή που εξαπλώνεται σαν τη σκιά των συννέφων που σπρώχνονται από έναν ορμητικό άνεμο.
Αυτή η σκιά κατακλύζει ολόκληρο τον κόσμο, σχεδόν, και ο αγώνας ενάντια στην τρομοκρατία απαιτεί πάντα νέες δυνάμεις, νέες νοημοσύνες, νέα κεφάλαια, νέες ελπίδες. Και τα κοινωνικά κανάλια και δίκτυα ποστάρουν video σχεδόν σπαρακτικά και πληροφορίες της τελευταίας ώρας του κατεστραμμένου πληθυσμού και ιατρών σε απελπιστικές συνθήκες που προσπαθούν ότι είναι δυνατόν προκειμένου να εξασφαλίσουν ένα ελάχιστο βοήθειας σε όσους καθημερινά τραυματίζονται, με βίαιο τρόπο, από τις ασταμάτητες επιθέσεις ελεύθερων σκοπευτών του Χαλιφάτου και του πυροβολικού τους.
Ο Karim, νεαρός ιταλός, φεύγει το 2014 από την Senigallia, όπου κατοικεί, προς τις περιοχές που έχει χτυπήσει ο πόλεμος, πόλεμος που αφορά όλους, όχι μόνο τους κούρδους στην πατρίδα τους.
Ο πατέρας του Karim, πρώην παρτιζάνος, όντως του θύμιζε: “ Η Ιταλία είναι η πατρίδα μας […] Και το να αγαπάς την πατρίδα σημαίνει να πολεμάς τη στιγμή του κινδύνου.” “ Οι κούρδοι” γράφει ο Karim, “ μιλούν σήμερα όπως ο μπαμπάς”.
Η πρώτη φορά που βρέθηκε στην Suruc με το σχέδιο Rojava calling περιγράφεται με αυτό τον τρόπο στο βιβλίο του: “ ένα καραβάνι με οργανωμένη ανθρωπιστική βοήθεια από το δίκτυο των ιταλικών κοινωνικών κέντρων, μεταξύ των οποίων και η Arvultura της Senigallia, συμμετέχει σε μια σκυταλοδρομία για να φέρει είδη διατροφής σε σύρους πρόσφυγες και να συνοδεύσει τους γιατρούς σε στρατόπεδα δίχως νερό ούτε ηλεκτρικό ρεύμα, όπου να διανείμουν φάρμακα, ρούχα και είδη πρώτης ανάγκης “.
Το ταξίδι διαρκεί μια εβδομάδα, μα ο Karim έχει πολλά πράγματα να δει με τα μάτια του, όπως να ζήσει στο πετσί του την προώθηση του Isis για την κατάκτηση της Kobane. Γιατί ξεκινά για τον πόλεμο και μάλιστα γίνεται και ελεύθερος σκοπευτής; Φανατισμός; Θέλει να γίνει πρωταγωνιστής; Είναι ασυνείδητος; Μια λέξη: Heval. Heval στα κουρδικά “ είναι αυτός που αγωνίζεται για να υπερασπιστεί την γη του”, κι ας παραμένει στα μετόπισθεν για να βοηθήσει. Κυριολεκτικά η λέξη σημαίνει “σύντροφος” ή και ” φίλος”, μα heval είναι αυτός που θέτει τις ανάγκες σου μπροστά απ’ τις δικές του, που πάντα καλύπτει τις πλάτες σου. Ένα ουσιαστικό δημοκρατικό και ισότιμο: εάν είσαι άντρας είσαι heval, εάν γυναίκα είσαι hevala. Heval είναι αυτός που μοιράζεται το ίδιο το δικό σου πεπρωμένο, και αναγνωρίζεται σε εσένα. Heval είναι ένας καλός λόγος για να πολεμήσεις. Είμαι περήφανος που κάποιος με αποκαλεί με αυτό τον τρόπο”…Heval Marcelo.
Συνεπώς το βιβλίο διατρέχει την εμπειρία του στην Kobane, μεταξύ των στρατευμάτων των Ypg. Τρεις μήνες στους οποίους ο Karim μαθαίνει την παραλλαγή, το καμουφλάζ, να παραλλάσσει τον εαυτό του, μαθαίνει να αποφασίζει την κατάλληλη στιγμή για να επιτεθεί ή να υποχωρήσει, μαθαίνει να στοχεύει και να σκοτώνει επίσης. Μέσα σε δυο εβδομάδες εκπαιδεύεται και στέλνεται στο μέτωπο. Εξαιρετικός αγωνιστής, παρατηρείται από απόσταση από εμπειρότερους συντρόφους και γνωστότερους στον αγώνα ενάντια στο Isis, μέχρι τη στιγμή που κατατάσσεται σαν ελεύθερος σκοπευτής. Τρεις μήνες στους οποίους μαθαίνει να μιλά κουρδικά, μαθαίνει την επιθυμία τους να επιζήσουν, να ζήσουν δημοκρατικά, να αγωνιστούν για την ελευθερία.
Η Ansa ανεβάζει στις 14.10.2016: Άσσαντ, Χαλέπι τραμπολίνο για την απελευθέρωση, ‘οι Ρώσοι καταλαβαίνουν πως οι ΗΠΑ θεωρούν την τρομοκρατία σαν μια κάρτα που κερδίζει’.
Ο Σύριος πρόεδρος Bashar Assad δήλωσε σε μια συνέντευξη στην εφημερίδα Komsomolskaya Pravda πως μια νίκη στο Χαλέπι θα παρείχε στον στρατό του ένα “τραμπολίνο” για την απελευθέρωση του υπολοίπου την Χώρας από τους τρομοκράτες. Στην συνέντευξη, ο σύριος πρόεδρος πρόσθεσε πως το Χαλέπι, πράγματι, δεν είναι πλέον η βιομηχανική πρωτεύουσα της Συρίας αλλά η ανακατάληψη της πόλης θα ήταν ένας νικηφόρος πολιτικός και στρατηγικός στόχος. Οι κυβερνητικές συριακές δυνάμεις περικύκλωσαν την ανατολική πλευρά του Χαλεπίου, θέτοντας υπό κατάσταση πολιορκίας 250 χιλιάδες κατοίκους που έχουν πει πως χρησιμοποιούνται σαν ανθρώπινες ασπίδες από τους τρομοκράτες. Η πολιορκία προκάλεσε τις διαμαρτυρίες διαφόρων κρατών και ομάδων που κατηγορούν Σύριους και Ρώσους για εγκλήματα πολέμου, αναφερόμενοι σε άμεσες επιθέσεις σε ιατρικές εγκαταστάσεις και ανθρωπιστικές αποστολές. Οι ρώσοι – υποστήριξε ξανά ο Assad – αντιλαμβάνονται πως η τρομοκρατία αυξάνεται σταθερά απ’ όταν οι αμερικανοί, ήδη από τα χρόνια του πολέμου στο Αφγανιστάν στα πρώτα χρόνια ’80 και μέχρι τις μέρες μας, είναι βέβαιοι πως η τρομοκρατία είναι η κερδοφόρα κάρτα που θα μπορούν πάντα να βάζουν στο τραπέζι, να κρατούν στην τσέπη και να την βγάζουν όταν υπάρχει ανάγκη, όταν την χρειάζονται”.
Το 2015, η Kobane ελευθερώνεται, με μια απελπισμένη επιχείρηση και το ισλαμικό κράτος υφίσταται μεγάλες απώλειες χάνοντας μια πόλη, ένα από τα τρία καντόνια που συνθέτουν τη Rojava, που σημαίνει “ τη βόρεια περιοχή της Συρίας, με κουρδική πλειοψηφία, που διακηρύχτηκε αυτόνομη και όπου προσπαθούν να οικοδομήσουν μια κοινωνία βασισμένη σε αρχές όπως η άμεση δημοκρατία, η ισότητα των φύλων, η ανεκτικότητα.”.
Όλες αρχές στις οποίες πάντοτε πίστευε και ο Karim Heval Marcelo. Εάν η Kobane είχε πέσει στα χέρια του Isis, ολόκληρος ο Βορράς της Συρίας θα είχε γίνει γη των πολιτοφυλακών του Daesh και κανένας πλέον δεν θα μπορούσε να σταματήσει την προώθηση τους. Επομένως η Kobane γίνεται κάτι περισσότερο από ένα σύμβολο. Τώρα είναι το Χαλέπι, αν και ο πόλεμος στην Kobane δεν τελειώνει. Πως κάποιος γίνεται “foreign fighter” όντας νωρίτερα ένας ακτιβιστής;
Ο Karim λέει “ σερνόμενος καταγής” και είναι το πρώτο πράγμα που έκανε αφότου έφτασε στο πολιτιστικό κέντρο της Amara. Μέσα σε λιγότερο από σαράντα οκτώ ώρες από την άφιξη του βρίσκεται να είναι μέρος μιας φούχτας από άντρες και γυναίκες που θα καταταγούν και αμέσως θα οδηγηθούν στην πρώτη γραμμή μέσα στα ερείπια της Kobane. Η μόνη »φίλη» στην οποίαν μπορούσαν να υπολογίζουν, εκτός απ’ τους συντρόφους, μια χειροβομβίδα, σε περίπτωση που τους περικύκλωνε ή τους συνελάμβανε ο εχθρός. Ο Heval Marcelo βλέπει με τα μάτια του, πράγματι, τι συμβαίνει στα σώματα των εχθρών του Χαλιφάτου και σε μια νυχτερινή εισβολή ο κίνδυνος αποκαλύπτεται τόσο μεγάλος, που φτάνει στο σημείο να χουφτώσει την χειροβομβίδα και να κάνει σκέψεις για τη ζωή και το θάνατο του για λιγότερο από κάποια δευτερόλεπτα.
Κάποιοι σύντροφοι πεθαίνουν, κάποιοι άλλοι τραυματίζονται, άλλοι υποχρεώνονται σε ασταμάτητες βάρδιες για να υπερασπιστούν την θέση που έχουν κατακτήσει. “Υπάρχει ένας, μετά, που έγινε ένας αληθινός, ένας πραγματικός θρύλος: ο Hardem, ένας ιρακινός εικοσιοκτώ χρονών που έγινε γνωστός σε όλο τον κόσμο με το παρατσούκλι Musa the Sniper” υπογραμμίζει ο συγγραφέας.
Το βιβλίο διευρύνει τις πληροφορίες που φθάνουν από το μέτωπο ξεκινώντας από την οπτική ενός νεαρού που αυθόρμητα αποφασίζει να πολεμήσει για μια χώρα που δεν είναι η δική του, της οποίας θαυμάζει και εκτιμά τα ιδανικά. Καθιστά πλησιέστερο έναν πόλεμο για τον οποίον, αναφέρει πάντα ο συγγραφέας “ Στα λόγια ήμασταν όλοι καλοί να υποστηρίζουμε την κουρδική αντίσταση. Αλλά μιλώντας, συζητώντας, το Isis δεν σταματά. Το να γίνομαι foreign fighter “ σημαίνει να δίνω σώμα σε αυτή την εικόνα (δημοκρατικών ιδανικών), να την καθιστώ αληθινή. Να κάνω συμπίπτει αυτό που κάμω με αυτό που είμαι».
Αμέσως μόλις επιστρέφει ο Karim στην Ιταλία γνωρίζει έναν δημοσιογράφο ο οποίος δείχνει ενδιαφέρον στην ιστορία και την εμπειρία του “ και βγήκε προς τα έξω μια συνέντευξη στην εφημερίδα του” ( αναφέρει στο βιβλίο) και διάφορες τηλεοπτικές συνεντεύξεις επίσης.
Με τα έσοδα από το βιβλίο ο συγγραφέας συμμετέχει στην ανακατασκευή της Kobane. (www.helpkobane.com).
Ένα ποίημα παραμένει να αιωρείται στον αέρα, εκείνο ενός αγοριού που επιμένει στην απαγγελία του στα αραβικά στη διάρκεια μιας επιθεώρησης στα κατεστραμμένα σπίτια, το ηλιοβασίλεμα:
“ Παρουσιάστηκαν σαν εκπρόσωποι του Ισλάμ,
σφαγίασαν τον κόσμο στο όνομα της πίστης,
σκότωσαν παντού. Αυτή είναι η αλήθεια.
Διαχώρισαν τους ανθρώπους,
κι εμείς της Kobane εξεγερθήκαμε.
Εσύ που είσαι αδέρφι της Kobane, έλα για τα μάτια και το κεφάλι,
για να δεις και να καταλάβεις.
Τώρα όλοι γνωρίζουν πως η γη της Kobane δεν μπορεί να καταπατηθεί.
Χάρη στο λαό. “
Farhan, ο ποιητής, συγκρατεί με κόπο τα δάκρυα:
“Έτσι είναι φτιαγμένη, αυτή η μονάδα, τρέλα ζυμωμένη με κουράγιο. Στο μάτι είναι όλοι καλοί μαχητές ….τους παρατηρώ να κινούνται στο πορτοκαλί φως του ηλιοβασιλέματος…”
Barbara Berton
