Από την Διεθνιστική Κομούνα “εάν ο πόλεμος ενάντια στην επανάσταση είναι διεθνής, και η δική μας αντίσταση θα είναι”

Σε όλες τις δημοκρατικές δυνάμεις: υπερασπιστείτε τη δημοκρατική Ομοσπονδία της Βόρειας Συρίας!
Δήλωση και έκκληση για δράση από τη διεθνιστική κοινότητα της Rojava

Λιγότερο από ένα χρόνο μετά την έναρξη του εγκληματικού πολέμου ενάντια στο καντόνι της Αφρίν, ο λαός της Βόρειας Συρίας βρίσκεται αντιμέτωπος και πάλι μπροστά σε μια επίθεση από το τουρκικό φασιστικό κράτος και τους ισλαμιστές συμμάχους του. Οι απειλές του τούρκου δικτάτορα Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν δεν είναι κενές λέξεις, δεν είναι μόνο προπαγάνδα της εκλογικής εκστρατείας και δεν είναι απλές προκλήσεις-προβοκάτσιες. Με τις επιθέσεις στο στρατόπεδο προσφύγων της Maxmur και σε διάφορα χωριά της Schengal στις 13 δεκεμβρίου, ξεκαθάρισε και πάλι την κατάσταση. Στην πραγματικότητα είναι η τελευταία έκφραση των νεο-οθωμανικών επεκτατικών προσδοκιών του καθεστώτος του AKP-MHP και η ανακοίνωση ενός δολοφονικού πολέμου εξόντωσης ενάντια στην επανάσταση στη Βόρεια Συρία και σε ολόκληρη τη Μέση Ανατολή.

Από την έναρξη της επανάστασης το τουρκικό κράτος, το συριακό καθεστώς, οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις με τις Ηνωμένες Πολιτείες και τη Ρωσία που άνοιξαν το δρόμο, έλαβαν όλα τα μέτρα που μπορούσαν για να συντρίψουν αυτή την επανάσταση εν τη γενέσει. Αλλά ούτε οι ισλαμιστικές συμμορίες των δολοφόνων, υπό την σημαία της Al-Nusra, η λεγόμενη FSA ή η μαύρη σημαία του Ισλαμικού Κράτους, ούτε ο αποκλεισμός, η απομόνωση και ο ανοιχτός πόλεμος επιθετικότητας μπόρεσαν να σπάσουν το θάρρος και την αντίσταση του πληθυσμού.

Τα τελευταία 6 χρόνια αυτού του αγώνα οι λαοί της Βόρειας Συρίας, υπό τις μεγαλύτερες θυσίες και προσπάθειες, έχουν επιδείξει την αφοσίωσή τους σε μια ζωή ελευθερίας μπροστά στο παγκόσμιο κοινό. Η απελευθέρωση της Raqqa από τις δημοκρατικές δυνάμεις της Συρίας μαζί με την σχεδόν ήττα του ισλαμικού κράτους σηματοδοτεί την έναρξη μιας νέας στρατηγικής φάσης στη Συρία και σε ολόκληρη την περιοχή. Με την καταστροφή της βασιλείας του τρόμου του ισλαμικού Κράτους, η τακτική-στρατιωτική συμμαχία ευκολίας μεταξύ των αμυντικών Δυνάμεων της βορειοανατολικής Συρίας και των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων υπό την αιγίδα του διεθνούς Συνασπισμού χάνουν ολοένα και περισσότερο τη σημασία τους.

Με όλες τις αντιφάσεις που μπορούν να υπάρχουν μεταξύ των περιφερειακών και διεθνών ηγεμονικών δυνάμεων, όλες συμφωνούν σε ένα σημείο: η επανάσταση στη βορειοανατολική Συρία, η δημοκρατική διοικητική δομή του συμβουλίου, η δημιουργία ενός δημόσιου δημοτικού- οικολογικού τομέα και η κύρια ώθηση της επανάστασης δηλαδή η απελευθέρωση των γυναικών από τις χιλιετείς αλυσίδες ενός πατριαρχικού συστήματος κυριαρχίας, αποτελεί τη μεγαλύτερη απειλή για τα ηγεμονικά τους συμφέροντα και πρέπει να εξαλειφθεί.Τα τελευταία χρόνια η επανάσταση στη Ροζάβα και στη βόρεια Συρία έχει γίνει μια άνευ προηγουμένου πηγή ελπίδας για όσους αναζητούν, μια ζωή πέρα από το κράτος, το κεφάλαιο και την πατριαρχία. Είναι ένας φάρος που μπορεί να δείξει στους καταπιεσμένους και εκμεταλλευόμενους αυτής της Γης την έξοδο από το σκοτάδι του καπιταλιστικού νεωτερισμού και έδειξε μια φορά για πάντα ότι το «τέλος της ιστορίας» που διακηρύσσεται από εκείνους που βρίσκονται στην εξουσία δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα απλό ψέμα. Είναι το ζωντανό παράδειγμα ότι και σήμερα, στον 21ο αιώνα, είναι εφικτός ένας άλλος κόσμος.

Ο επιθετικός πόλεμος στην Αφρίν, η διεθνής υποστήριξη στις σφαγές εναντίον του άμαχου πληθυσμού, οι βόμβες του ΝΑΤΟ που πέφτουν βροχή επάνω στους φίλους μας, τα γερμανικά τεθωρακισμένα Leopard, κάτω από τα ίχνη των οποίων η ελπίδα μας υποτίθεται πως θα συντρίβονταν, ήταν η πρώτη καθαρή έκφραση του νέου ιμπεριαλιστικού μετώπου ενάντια στην επανάσταση στη Μέση Ανατολή, και είναι ένας οιωνός για αυτό που πρέπει να περιμένουμε. Οι άνθρωποι εδώ, όπως και εμείς οι ίδιοι, έχουν μάθει από την Afrin: να μην βασιζόμαστε σε τίποτα άλλο εκτός από τις δυνάμεις μας. Δεν δίνουμε την παραμικρή πίστη στις δηλώσεις των διεθνών δυνάμεων και δεν θα κάνουμε έκκληση σε κανέναν. Έχουμε ευρέως γνωρίσει φίλο και εχθρό και γνωρίζουμε ότι οι μόνοι μας σύμμαχοι σε αυτόν τον αγώνα μπορούν να είναι οι διεθνείς δημοκρατικές και επαναστατικές δυνάμεις, όλοι εκείνοι που ονειρεύονται έναν διαφορετικό κόσμο και μαζί με τους οποίους αγωνιζόμαστε για ένα ελεύθερο μέλλον.

Προσκαλούμε όλους να προετοιμαστούν για μια νέα φάση αντίστασης, δράσης και συνεργατικού αγώνα. Όλους όσους βρέθηκαν στους δρόμους για την υπεράσπιση της Afrin τον περασμένο χρόνο και οι οποίοι έχουν οργανώσει στις πολυάριθμες επιτροπές αλληλεγγύης, οι οποίες έχουν κάνει την Παγκόσμια Ημέρα της Αφρίν- il World-Afrin-Day μια έκφραση παγκόσμιας αλληλεγγύης και οι οποίες κράτησαν μαζί μας κάθε μέτρο, κάθε δρόμο στη Kobanê.
Όλους εκείνους στην Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο, που έχουν δηλώσει ρητά την οργή τους και το μίσος τους απέναντι στους εχθρούς της ανθρωπότητας, τους πολεμοκάπηλους και τους υποστηρικτές του τουρκικού φασισμού.
Το μήνυμά μας ήταν και είναι αδιαμφισβήτητο: αν ο πόλεμος ενάντια στην επανάσταση είναι διεθνής, τότε η αντίστασή μας θα είναι επίσης. Ας προσπαθήσουμε να δείξουμε μαζί ότι αυτή η επανάσταση είναι ο αγώνας όλων μας, ότι η Rojava είναι η ελπίδα και η προοπτική μας και ότι θα υπερασπιστούμε το μέλλον μαζί.

Το ότι οι επιθέσεις πραγματοποιούνται σε αυτή τη φάση δεν είναι μια σύμπτωση. Το διεθνές καπιταλιστικό σύστημα λειτουργεί έξω από μια θέση αδυναμίας. Η δομική κρίση του κρατικιστικού πολιτισμού δεν μπορεί πλέον να καλυφθεί και κάθε μέρα όλο και περισσότεροι άνθρωποι αρχίζουν να ξυπνούν και αναλαμβάνουν την καταπολέμηση αυτού του καταπιεστικού συστήματος. Το βλέπουμε στους δρόμους της Γαλλίας, στη διαδήλωση κατά της συνόδου κορυφής της G20 στην Αργεντινή στο Μπουένος Άιρες, στην Women’s Strike, στο #NiUnaMenos και στις διαμαρτυρίες στο δάσος του Hambach. Οι δυνάμεις της παλαιάς τάξης προσπαθούν να κρατηθούν ζωντανές με την κυβέρνηση έκτακτης ανάγκης, την κρατική τρομοκρατία και τον ανοιχτό φασισμό, αλλά οι ημέρες τους είναι μετρημένες αν οργανώσουμε και λάβουμε θέση εναντίον των επιθέσεων στη ζωή μας. Να χρησιμοποιήσουμε τη δύναμη που έχουμε αντλήσει από την επανάσταση και να εντείνουμε τον αγώνα μας. Αν αναγνωρίσουμε την κοινή μας δύναμη, θα μπορέσουμε να ρίξουμε το σύστημα αυτό στην κοπριά της ιστορίας μία για πάντα. Ενάντια στην επίθεση του καπιταλιστικού νεωτερισμού είναι ζωτικής σημασίας να οργανώσουμε παντού την υπεράσπιση και την εξέγερση της δημοκρατικής νεωτερικότητας.

Για εμάς, ως διεθνιστική Κοινότητα στη Rojava, ξεκινάει μια νέα φάση και σήμερα. Ήρθαμε μαζί στη Rojava για να στηρίξουμε τις πολιτικές δομές αυτής της επανάστασης, για να μάθουμε, να κατανοήσουμε και να καθοδηγήσουμε την εξέλιξη της οικοδόμησης. Όπως και επί του πληθυσμού της Rojava, ο πόλεμος αυτός μας έχει επιβληθεί. Αλλά αν ο εχθρός δεν μας αφήσει άλλη επιλογή, τότε δεν θα μείνουμε στο περιθώριο, αλλά θα συνεισφέρουμε με όλες μας τις δυνάμεις και όλες τις ικανότητές μας στην προετοιμασία της αντίστασης και στην υπεράσπιση της κοινωνίας και της επανάστασης. Εμείς θα αναλάβουμε ότι είναι απαραίτητο για να συμβάλουμε σε αυτή την αντίσταση. Θα βρεθούμε στο πλευρό του πληθυσμού ενάντια στη φασιστική επίθεση. Έχουμε έρθει εδώ από τα πιο διαφορετικά μέρη αυτής της Γης με διαφορετικές ιδέες και έργα, αλλά αυτή η γη έχει γίνει και το σπίτι μας τα τελευταία χρόνια. Με αυτό το πνεύμα θα συμμετάσχουμε και εμείς στη γενική κινητοποίηση της κοινωνίας της αυτοκυβέρνησης στη βορειοανατολική Συρία, η οποία ξεκίνησε στις 12 δεκεμβρίου.

Στάσου δίπλα, πλευρό με πλευρό στην επανάσταση, ύψωσε τη φωνή σου, βγες στους δρόμους και τις πλατείες, ενώσου στις επιτροπές αλληλεγγύης και τις υπάρχουσες ομάδες αντίστασης.
Ξεκινήστε ενέργειες πολιτικής ανυπακοής για να αυξήσετε την ευαισθητοποίηση σχετικά με την κατάσταση στην Ροζάβα και να στείλετε ένα σαφές σημάδι αλληλεγγύης.

Ώμο με ώμο ενάντια στον φασισμό!
Μακρά ζωή στη διεθνή αλληλεγγύη!
Η επανάσταση θα επικρατήσει, ο φασισμός θα συντριβεί!

Πηγή: https://internationalistcommune.com/to-all-democratic-forces-defend-the-democratic-federation-of-north-eastern-syria-statement-and-call-to-action-by-the-internationalist-commune-of-rojava/?fbclid=IwAR286lh0PF4ahMwecRu1Nid1MSPc2rJFt65AmRFtuWhl5c3DYlhi-DAv_fI

Torino: Το πιο όμορφο δώρο

Συχνά με τα χρόνια έχει συμβεί να παίζουμε με τη φαντασία, προσπαθώντας να φανταστούμε πώς και πότε θα έρθει η εκκένωση του Asilo. Πόση αστυνομία θα είχε εισβάλει στη γειτονιά πόσο τα οδοφράγματα θα είχαν αντέξει, πόσο θα είχε αντισταθεί όποιος θα είχε κατορθώσει να φτάσει στην οροφή, εάν αυτό θα συνέπιπτε με μια κατασταλτική επιχείρηση, ποια θα ήταν η απάντηση έξω.
Σήμερα μετά από δύο εβδομάδες απόσταση, έχουν απαντηθεί πολλά ερωτήματα. Αλλά δεν μπορούμε ακόμη να το ξεπεράσουμε. Μπορεί να οφείλεται στο γεγονός ότι μας απομάκρυναν, τον ένα μετά τον άλλο, πρώτα στις φυλακές Vallette σε απομόνωση και στη συνέχεια στο ειδικό τμήμα της φυλακής της Φερράρα. Χτυπημένοι από μια έρευνα που μας περιγράφει σαν μια εσωτερική και κρυμμένη αίρεση στην ευρύτερη ομάδα εκείνων που μέσα στα χρόνια οργανώθηκαν στο Asilo. Ένα διάταγμα που χυδαία επέλεξε και διαστρέβλωσε προσωπικές, πολιτικές και φιλικές στιγμές συνομιλίας, προκειμένου να επικυρώσει την θέση της ανακριτικής. Μια ανακατασκευή που σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να αντιληφθεί την ποικιλία των εντάσεων, των ιδεών και των εξεγερτικών παρορμήσεων που ξεκινώντας από τον τόπο αυτό εξαπολύθηκαν στον γύρω κόσμο.Μπορεί να είναι επειδή δεν έχουμε δει τεθωρακισμένα και μπάτσους να κλείνουν ολόκληρα κομμάτια της γειτονιάς για πάνω από μία εβδομάδα, απομακρύνοντας όποιον δεν ζούσε στην περιοχή ή δεν μπορούσε να το αποδείξει για να απομονώσουν τελείως την πλέον πρώην-γιάφκα των ανατρεπτικών. Μπορεί να οφείλεται στο γεγονός ότι δεν ακούσαμε τους εργάτες μέρα και νύχτα στη δουλειά για να καταστήσουμε τη δομή απροσπέλαστη, αλλά πάνω απ ‘όλα μη χρησιμοποιήσιμη.Θα είναι ότι ουσιαστικά δεν μας νοιάζει. Οι τελευταίες μέρες, εδώ μέσα, δεν έχουν περάσει μέσα στη νοσταλγία των πολλών αναμνήσεων και στιγμών που ζήσαμε στο εσωτερικό, για αυτό που σήμαινε για τον καθένα μας, για τους αγώνες που εμφανίστηκαν εκεί και που το διέσχισαν όλα αυτά τα χρόνια, αλλά μέσα στη στεναχώρια επειδή δεν ήμασταν μαζί σας αυτές τις μέρες εκεί έξω: κατά μήκος του δρόμου από το κέντρο μέχρι την Aurora, στις συνελεύσεις γεμάτες συγκίνηση ενθουσιασμό και διέγερση, σε ένα μπαρ να παίρνουμε ανάσες από τα δακρυγόνα.

Γιατί αν κάποιος έχασε το σπίτι του με την εκκένωση, έναν τόπο όπου να οργανωθεί και να ανταλλάξει απόψεις, τόσοι πολλοί αισθάνθηκαν στερημένοι ενός κομματιού ελευθερίας, που τους άρπαξαν με μια δύναμη και έναν τρόπο τέτοιους που σημάδεψαν ένα σημείο μη επιστροφής. Μια «σπίθα». Μια δήλωση πολέμου στην οποία όλοι νιώσαν την ανάγκη να αντιδράσουν και των οποίων οι ηχώ έχουν φτάσει πέρα από τα χιλιόμετρα, τα τείχη και τα κάγκελα που μας χωρίζουν.

Αυτό είναι το ωραιότερο δώρο που θα μπορούσατε να μας κάνετε: γνωρίζοντας ότι η εκκένωση του asilo και η απάντηση σε αυτή την έρευνα υπήρξαν μια ευκαιρία για να εκφράσει ο καθείς τη δική του στενοχώρια, την οργή του και την εξέγερση, την ανταρσία του πολύ πέρα από τους ατομικούς αγώνες και τις πρωτοβουλίες αυτών που χρόνια τώρα οργανώνονταν με συνέπεια εκεί μέσα.

Και μετά ποια η σημασία του αν όταν βγούμε δεν θα αναγνωρίσουμε το Asilo για αυτό που υπήρξε, αν στα μάτια εκείνων που θα είναι εκεί, θα ξαναβρούμε την ίδια αγάπη και τον ίδιο θυμό που σήμερα αποπνέουν στο Τορίνο.

Υπάρχει μια ελπίδα. Εκείνη η ελπίδα δεν είναι σε ένα κατεχόμενο asilo, αλλά στην καρδιά, στο μυαλό και τα χέρια αυτών που έχουν αποφασίσει.

“οι αιχμάλωτοι”

Antonio, Beppe, Lorenzo e Niccolò

Ferrara, 18 φεβρουαρίου 2019

[Macerie, 28 Φεβρουαρίου 2019.]