BRIGATE ROSSE – PCC
Στις 15/2/84 ένας ένοπλος πυρήνας της οργάνωσής μας εκτέλεσε τον RAY LEAMON HUNT, γενικό διευθυντή της «ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΗΣ ΔΥΝΑΜΗΣ ΕΛΕΓΧΟΥ» στο Σινά, που ιδρύθηκε ως εγγύηση των συμφωνιών του Camp David που υπογράφηκαν μεταξύ της Αιγύπτου και του Ισραήλ υπό τον άμεσο έλεγχο των ΗΠΑ.
Αυτό το γουρούνι μπορούσε να καυχηθεί για μια μακρά «εμπειρία» σε εκείνο το βρώμικο έργο που οι yankee ιμπεριαλιστές επιτελούν καθημερινά σε κάθε μέρος του κόσμου. Το βιογραφικό του, “curriculum vitae”, το μαρτυρεί εύγλωττα: από την Ιερουσαλήμ στην Τουρκία, από την Κεϋλάνη στην Αιθιοπία, από την Κόστα Ρίκα στο Λίβανο, έρχεται να αναλάβει τη θέση βοηθού του Kissinger το ’74. Το ’76 βρίσκεται στη Βηρυτό, και τότε ασχολείται ιδιαίτερα με τα προβλήματα της Μέσης Ανατολής αναλαμβάνοντας τέλος τη θέση του γενικού διευθυντή μιας δυτικής στρατιωτικής δύναμης, οργανωμένης και χρηματοδοτούμενης άμεσα από τις USA.
Είναι ακριβώς αυτοί οι «γεμάτοι ζήλο αξιωματούχοι» που εξαπολύονται σε όλο τον κόσμο για να οργανώσουν τις πολλές αγριότητες που ο ιμπεριαλισμός ΗΠΑ διαπράττει ενάντια στους λαούς που αγωνίζονται για μια πραγματική αυτοδιάθεση και ανεξαρτησία. Είναι αυτοί οι άνθρωποι που βρίσκονται πίσω από τις χειρότερες σφαγές που διαπράχθηκαν από τον ιμπεριαλισμό από το Tall El-Zaatar στην Sabra και Chatila στους κανονιοβολισμούς του New Jersey. Το ότι τερματίσαμε την άθλια ύπαρξη αυτού του βρωμερού υπηρέτη του ιμπεριαλισμού αποτελεί τιμή για την οργάνωση μας και ταυτόχρονα ένα καθήκον προς το διεθνές επαναστατικό κίνημα.
Γιατί χτυπήσαμε τον RAY LEAMON HUNT; Ποια είναι η λειτουργία και η σημασία της «πολυεθνικής δύναμης ελέγχου” (MFO); Η λειτουργία αυτής της στρατιωτικής δύναμης στην οποία συμμετέχει ένα ιταλικό σώμα, όχι τυχαία, είναι να εξασφαλίσει τη διαφύλαξη των συμφερόντων των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή μέσω συμφωνίας μεταξύ Αιγύπτου και Ισραήλ, εις βάρος του παλαιστινιακού λαού, που υποστηρίζεται από δισεκατομμύρια δολάρια. Η πολιτική σημασία είναι πολύ σημαντική για την εξέλιξη των διεθνών σχέσεων, προς την ενεργοποίηση του πολέμου μεταξύ των δύο «μπλοκ» διότι, από τη μία, επικυρώνονται επίσημα, με δομές διεθνούς χαρακτήρα, φαινομενικά νόμιμες, περιφερειακά δυτικά συμφέροντα ή επιρροές. από την άλλη ξεκινά μια ιδιόμορφη πρακτική που έχει ήδη ακολουθηθεί στη διαμόρφωση μιας δεύτερης πολυεθνικής δύναμης, αυτή τη φορά στο Λίβανο, έξω από τον ΟΗΕ και σαφώς αφήνει να εννοηθεί μια συνέχιση με αυτή την έννοια σε περιοχές όπως η κεντρική Αμερική.
Σύντροφοι, προλετάριοι,
η πρόσφατη εξέλιξη των διεθνών σχέσεων δείχνει αδιαμφισβήτητα ότι οι μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις προχωρούν προς την στρατιωτική αντιπαράθεση. Οι λαοί όλου του κόσμου γίνονται μάρτυρες μιας απειλητικής κούρσας πυρηνικών και συμβατικών εξοπλισμών, την οποία ο θρασύς κυνισμός των αστικών κυβερνήσεων θα ήθελε να δικαιολογήσει με όρους άμυνας και ασφάλειας. Τα στρατιωτικά έξοδα αυξάνονται ολοφάνερα σε κάθε έθνος, κι έτσι βαραίνουν επί των συνθηκών διαβίωσης των μαζών: σαν να μην ήταν αρκετό, είναι ο ίδιος ο καταδικασθείς που πληρώνει τον λογαριασμό του μαρτυρίου του! Η αυξανόμενη διεθνής ένταση εμφανίζεται ολοένα και πιο συχνά στις αποκαλούμενες «περιφερειακές συγκρούσεις», όπου, από φορά σε φορά, συγκεντρώνονται και εκρήγνυνται εκείνες οι αντιθέσεις που, ανήκουσες σε μια δεδομένη τοπική συγκυρία, εντάσσονται εν τούτοις σε ένα γενικό πλαίσιο που χαρακτηρίζεται από την βαθιά αντιπαράθεση των δύο μεγάλων ιμπεριαλιστικών συνασπισμών.
Σε αυτό το σενάριο που προηγείται παραδοσιακά του ξεσπάσματος του άμεσου πολέμου μεταξύ των ιμπεριαλισμών, η υποκρισία της μπουρζουαζίας και των κυβερνήσεων της δεν έχει όρια: κάθε διαχειριστική ομάδα παραπονείται για την επιθετικότητα της άλλης, κάθε «μπλοκ κάνει επάγγελμα τον πασιφισμό και την καλή θέληση σχετικά με το πρόβλημα του αφοπλισμού και, γενικότερα, σχετικά με την κατεύθυνση της δικής της εξωτερικής πολιτικής. Στην πραγματικότητα τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά: η βαθιά οικονομική κρίση που κατακλύζει ολόκληρο τον καπιταλιστικό κόσμο αυξάνει δραματικά τον ανταγωνισμό μεταξύ μεγάλων μονοπωλιακών ή χρηματοπιστωτικών ομίλων και, κατά συνέπεια, και μεταξύ των Κρατών υπάρχει επείγουσα ανάγκη για επέκταση των αγορών και ενός αυστηρού ελέγχου των πρώτων υλών με σκοπό τη γενική αναζωογόνηση της καπιταλιστικής παραγωγής. Η στρατιωτική σύγκρουση μεταξύ ιμπεριαλισμών επιβάλλεται ως η υποχρεωτική λύση, η αντικειμενική διέξοδος της τρέχουσας κρίσης η οποία, συνεχιζόμενη ουσιαστικά από τις αρχές της δεκαετίας του ’70, αμφισβήτησε τις ίδιες τις μορφές συσσώρευσης που αναλήφθηκαν από το κεφάλαιο σε διεθνή κλίμακα μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο μέχρι σήμερα.
Στην ουσία η μπουρζουαζία δεν μπορεί να αποφύγει τον πόλεμο, αφού το ίδιο της το κοινωνικό σύστημα παράγει τις βασικές αιτίες του. Το ότι τα πράγματα στέκονται με αυτόν τον τρόπο το βλέπουμε στρέφοντας την προσοχή μας προς την προοδευτική ανικανότητα του ΟΗΕ μπροστά στις πολλές εστίες πολέμου και στην αυξανόμενη διεθνή ένταση σε ολόκληρο τον κόσμο. Αυτή η οργάνωση η οποία θα έπρεπε να αντιπροσωπεύει τη γενική βούληση των κυβερνήσεων των κρατών μελών να αποφεύγουν τη χρήση του πολέμου ως μέσο επίλυσης των διεθνών συγκρούσεων, παρακολούθησε ανίκανη, όταν δεν ήταν συγκαταβατική, τον πόλεμο των νησιών Μαλβίνες [Φώκλαντ], την ισραηλινή επίθεση στο Λίβανο, την κατοχή yankee της Γρενάδα. Η οργάνωση αυτή εξακολουθεί να παρακολουθεί, σπαταλώντας χρόνο και εξαπατώντας, με «ψηφίσματα καταδίκης» που διαπραγματεύονται επιδέξια διπλωμάτες δίχως ντροπή, τις συνεχείς προκλήσεις της διοίκησης του Ρέιγκαν προς τη Νικαράγουα, την βρώμικη και αηδιαστική λειτουργία των ρατσιστών της Νότιας Αφρικής κατά της Αγκόλα και της Μοζαμβίκης, την παρέμβαση του «σοσιαλιστή» Μιτεράν στο Τσαντ, την παρατεταμένη σοβιετική κατοχή στο Αφγανιστάν. Η απόλυτη και γκροτέσκα ανικανότητα των Ηνωμένων Εθνών είναι μια τόσο εύγλωττη όσο ποτέ άλλοτε ένδειξη της επιδείνωσης των διεθνών σχέσεων, υπενθυμίζοντας μας το πτώμα της «κοινωνίας των εθνών» που ποδοπατήθηκε στο Μονακό από τον αγγλο-γαλλικό «κατευνασμό-appeasemen», που τελικά συνθλίβεται από τη ναζιφασιστική μπότα. Επιστρέφει επίκαιρο, θα λέγαμε, το γνωστό adagio που θέλει την ιστορία να επαναλαμβάνεται δύο φορές: την πρώτη ως τραγωδία, τη δεύτερη ως φάρσα. Οι λόγοι πίσω από την ίδρυση της MFO για το Σινά είναι το συγκεκριμένο παράδειγμα του πώς εκδηλώνεται η γενική τάση που παρουσιάστηκε παραπάνω. εδώ το βλέπουμε με πολύ ουσιαστικό τρόπο, που αφορά από κοντά και το ιταλικό προλεταριάτο, το πώς οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις περνούν όμορφα πάνω από τον ΟΗΕ όταν διακυβεύονται τα συμφέροντά τους και όταν πρόκειται να δοθεί ένα αποφασιστικό πλήγμα στα απελευθερωτικά λαϊκά και εθνικά κινήματα που πολεμούν ενάντια στην καταπίεση και κατά της εκμετάλλευσης. Η MFO για το Σινά είναι όντως μια στρατιωτική δύναμη που έχει συσταθεί εκτός των Ηνωμένων Εθνών, για να εξασφαλίσει την εφαρμογή των συμφωνιών του ’78 του Camp David οι οποίες, όπως είναι γνωστό, αντιπροσωπεύουν ένα σκληρό πλήγμα για την παλαιστινιακή υπόθεση και, γενικότερα για την αντίθεση στον σιωνιστικό ιμπεριαλισμό. Η αποσύνθεση του αραβικού μετώπου με την προδοσία του Σαντάτ, η ενίσχυση του γοήτρου της σιωνιστικής οντότητας που νομιμοποιήθηκε να συνεχίσει την κτηνώδη πολιτική προσάρτησης των κατεχόμενων εδαφών στη Δυτική Όχθη και τη Γάζα, η γενική συρρίκνωση της σοβιετικής επιρροής στη Μέση Ανατολή, είναι μερικά μόνο από τα επιτευχθέντα αποτελέσματα των ΗΠΑ και των σιωνιστών μετά το Camp David. Είναι αυτά άλλα τόσα κομμάτια ενός ευρύτερου μωσαϊκού που προβλέπει μια γενική αναδιάταξη της περιοχής της Μέσης Ανατολής ικανή να εξασφαλίσει στις Usa τον πλήρη έλεγχο αυτής της ζωτικής περιοχής, που ήδη υπονομεύεται επικίνδυνα από την σοβιετική διείσδυση στο Αφγανιστάν, από το σιιτικό Ιράν και τα δημοκρατικά-λαϊκά χαρακτηριστικά της παλαιστινιακής επανάστασης. Υπό αυτή την έννοια, υπάρχει μια εμφανής και εγκληματική συνέχεια μεταξύ του Camp David και της επιχείρησης «ειρήνης στη Γαλιλαία» του Ιουνίου του ’82, υπάρχει σαφής σύνδεση μεταξύ της MFO για το Sinai και της σημερινής, πιο γνωστής, «πολυμερούς ειρηνευτικής δύναμης «στο Λίβανο, αμφότερες ένοπλες εκπρόσωποι του δυτικού ιμπεριαλισμού, εγγυητές και παράγοντες μιας λειτουργικής ισορροπίας για τα στρατηγικά συμφέροντα των Ηπα και του Νατο στη Μέση Ανατολή.
Παρά τον εντυπωσιακό όγκο της εμετικής προπαγάνδας, η θέση των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων κάτω από αυτή την οπτική είναι ξεκάθαρη: βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της κούρσας για μια λύση στο ζήτημα της Μέσης Ανατολής η οποία, χωρίς να θίγονται οι σχέσεις με τις μετριοπαθείς αραβικές χώρες, να επιτρέπει την καλύτερη εκμετάλλευση των οικονομικών πόρων (πρωτίστως ενέργειας) στο στρατηγικό πολιτικό πλαίσιο που εγγυάται “manu militari” – ‘στρατιωτικά’ ο σιωνισμός.
Πώς να εξηγήσουμε την αποχή στα Ηνωμένα Έθνη της Γαλλίας, της Μεγάλης Βρετανίας, της Δυτικής Γερμανίας και της Ιταλίας για το πρόβλημα της σύγκλησης της «διεθνούς διάσκεψης για το θέμα της Παλαιστίνης», αν όχι ως σιωπηρή συγκατάθεση για την αναίσχυντη αντίθετη ψήφο των ΗΠΑ και του Ισραήλ; Δεν είναι αυτή μια σκαιά εγκληματική υποστήριξη στις σιωνιστικές αχρειότητες; Και πάλι, πώς να ερμηνεύσουμε τη γαλλική υποστήριξη στο Ιράκ του Σαντάμ Χουσεΐν και τις τεράστιες γερμανικές στρατιωτικές συμβάσεις με τη Σαουδική Αραβία; Τέλος, είναι ή δεν είναι η Γαλλία, η Ιταλία και η Μεγάλη Βρετανία που ασχολούνται με στρατιωτικές αποστολές σαφούς ιμπεριαλιστικού τύπου;
Οι ευρωπαϊκές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις δεν είναι καθόλου «ουδέτερες» στη Μέση Ανατολή, αλλά αντιθέτως δείχνουν μεγάλη κινητικότητα, στρατευμένες καθώς είναι στο πλευρό του αμερικάνικου και σιωνιστικού ιμπεριαλισμού σε μια γενική δράση περιορισμού της σοβιετικής επιρροής και συνολικής στρέβλωσης των χαρακτηριστικών του δημοκρατικού-λαϊκού εθνικού παλαιστινιακού αισθήματος.
Και η ιταλική κυβέρνηση δεν είναι ουδέτερη, η μπουρζουαζία μας δεν είναι ουδέτερη, η οποία, κατά τη διάρκεια ενός μόνο έτους, του 1982, συμμετέχει σε δύο στρατιωτικές ενέργειες στη Μέση Ανατολή: στην MFO στο Σινά και στην »ειρηνευτική» δύναμη στη Βηρυτό, ανησυχώντας να φιλοξενήσει στη Ρώμη το γενικό αρχηγείο της πρώτης – έχει το θράσος να δηλώσει φιλική των παλαιστινίων βοηθώντας στη διασφάλιση της εφαρμογής των συμφωνιών του Camp David που επιτρέπουν στους σιωνιστές την αναγκαστική προσάρτηση των παλαιστινιακών εδαφών. Η ιταλική κυβέρνηση μπορεί να γεμίσει ένα αεροπλάνο με παιδιά από την Παλαιστίνη και να τα πάει δωρεάν επίσκεψη στη χώρα μας, αλλά το διεθνές προλεταριάτο και οι λαοί που αγωνίζονται ενάντια στον ιμπεριαλισμό γνωρίζουν καλά ότι τα ιταλικά στρατεύματα καταπατούν το λιβανέζικο έδαφος συνένοχοι των Ηπα και των τοπικών φασιστών, πως ναρκαλιευτικά που φέρουν τη σημαία μας επιβάλλουν μια συμφωνία που βασίζεται στην προδοσία ενός «φαραώ» που πλήρωσε για τις πράξεις του με τη ζωή του. Έτσι όπως γνωρίζουν ότι στο έδαφός μας εγκαθίστανται πυραυλικά συστήματα με πυρηνικές κεφαλές των οποίων ο πρώτος στόχος δεν είναι η ανατολική Ευρώπη, αλλά πρωτίστως τα νεαρά έθνη που αντιτίθενται στους δυτικούς ιμπεριαλιστικούς στόχους. Η ιταλική κυβέρνηση θέλει να κάνει τη χώρα μας τον χωροφύλακα της μεσογείου, θέλει να αυξήσει το βρώμικο διεθνές της κύρος πνίγοντας τις νόμιμες και προοδευτικές φιλοδοξίες των λαών που απελευθερώνονται από την αποικιακή κυριαρχία και εκείνων που αγωνίζονται για την εθνική απελευθέρωση, αλλά ο κοινός αγώνας του ιταλικού προλεταριάτου με εκείνο το διεθνές και με τους προοδευτικούς λαούς όλου του κόσμου θα κάνει αυτό το σχέδιο να αποτύχει κάνοντας τον Craxi και τους συνεργάτες του να ανακαλέσουν τις προθέσεις τους.
ΟΙ ΑΡΧΟΥΣΕΣ ΤΑΞΕΙΣ ΕΧΟΥΝ ΗΔΗ ΕΠΙΛΕΞΕΙ
Η επιτάχυνση της ωρίμανσης της καπιταλιστικής κρίσης επιβάλλει στις αστικές κυβερνήσεις θεμελιώδεις και ουσιαστικές επιλογές όσον αφορά τη συνολική πολιτική τους. Ειδικότερα, η ιταλική μπουρζουαζία, βρίσκεται μπροστά σε μια πολύ ξεκάθαρη εναλλακτική λύση: έναν επαναπροσδιορισμό της κοινωνίας κατά τρόπο αυταρχικό και πολεμικό ικανό να την στηρίξει μέσα στις τάξεις των μεγάλων δυνάμεων, ή έναν βαθμιαίο υποβιβασμό στον κύκλο των λεγόμενων χωρών της »Β κατηγορίας». Οι μεγάλες μονοπωλιακές και χρηματοπιστωτικές ομάδες δεν έχουν καμία αμφιβολία: μόνο μια επιθετική εξωτερική πολιτική και μια αυταρχική εσωτερική πολιτική είναι κατάλληλες για την αναδιάρθρωση και το τεχνολογικό άλμα, στο οποίο είναι στρατευμένη η ιταλική οικονομία και το κοινωνικό κόστος της οποίας αντιπροσωπεύεται από χιλιάδες απολύσεις, την ανεργία και την αυξημένη εκμετάλλευση στα εργοστάσια. Και οι άρχουσες τάξεις έχουν ήδη κάνει τις επιλογές τους: ο «νέος ρόλος της Ιταλίας» στο NAT0 και στη μεσογειακή σκακιέρα, από την εγκατάσταση των πυραύλων στο Comiso, μέχρι τη στρατιωτική δέσμευση στη Μέση Ανατολή, είναι η ξερή απάντηση στο ερώτημα αυτό. Ο Spadolini, επικεφαλής της κυβέρνησης κατά τη στιγμή της αποστολής των στρατευμάτων στο Σινά και τη Βηρυτό, και υποστηρικτής των πυραυλικών εγκαταστάσεων, κάθεται θριαμβευτής στο υπουργείο άμυνας της κυβέρνησης Craxi, σαν να συμβολίζει την πολεμοχαρή συνέχεια που ζωντανεύει τα γραφεία των τελευταίων κυβερνητικών συμμαχιών. Είναι των τελευταίων ημερών η είδηση σχετικά με την έγκριση στη γερουσία στρατιωτικών πιστώσεων για σχεδόν 1.000 δισεκατομμύρια, κατανομή κονδυλίων οι χορηγήσεις των οποίων έγιναν εκτός του αμυντικού προϋπολογισμού, όπως και εκείνες για το ιταλικό σώμα στο Λίβανο. Οι φασίστες του MSI ψήφισαν και αυτοί υπέρ της πρότασης της κυβέρνησης.
ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ, ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΟΙ,
ένα ευρύ μαζικό κίνημα έχει αναπτυχθεί στη χώρα μας σε αντίθεση με τις πολεμικές επιλογές της κυβέρνησης Craxi, αυτό ζωντανεύει από την ακριβή συνειδητοποίηση της απόλυτης αναγκαιότητας να εμποδίσει την κούρσα του επανεξοπλισμού ή να αφαιρέσει από τα χέρια μιας χούφτας απατεώνων το πεπρωμένο πολλών εκατομμυρίων ανδρών και γυναικών. Από αυτή την άποψη μιλάμε για ένα κίνημα που αντιτίθεται στον ιμπεριαλισμό και αγωνίζεται για να νικήσει τον ληστρικό και πολεμοχαρή σχεδιασμό της ιμπεριαλιστικής μπουρζουαζίας.
Εν τω μεταξύ είναι σωστό και σημαντικό να υποστηρίξουμε με όλες μας τις δυνάμεις και να συμμετάσχουμε σε αυτό το κίνημα, καθώς είναι απαραίτητο να διευκρινίσουμε ότι μόνο, το προλεταριάτο μπορεί να κερδίσει τον αγώνα ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, διότι μόνο αυτή η κοινωνική τάξη μπορεί να αλλάξει ριζικά τους μηχανισμούς που προκαλούν τον ανταγωνισμό μεταξύ των εθνών μέχρι να τον κάνουν να κυλήσει σε πόλεμο. Ο αγώνας ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο πρέπει τότε να συνδεθεί με την πάλη της εργατικής τάξης ενάντια στην εκμετάλλευση, τις απολύσεις και την οικονομική πολιτική της κυβέρνησης σε ένα ενιαίο και συμπαγές προλεταριακό μέτωπο, έχοντας επίγνωση του ιστορικού καθήκοντος που καλείται να εκπληρώσει σε αυτήν την κρίσιμη συγκυρία. Πρέπει να τα σπάσουμε με την γενικής χρήσης υπερταξική προοπτική για να κατακτήσουμε την προλεταριακή διεύθυνση αυτού του κινήματος, μοναδική διεύθυνση που μπορεί να εξασφαλίσει μια πραγματική προοπτική στις προσδοκίες ειρήνης παρούσες στη συντριπτική πλειοψηφία του ιταλικού λαού.
Οι Ερυθρές Ταξιαρχίες για το χτίσιμο του Κομμουνιστικού Μαχόμενου Κόμματος δεσμεύονται βαθιά σε αυτό το έργο. Η οργάνωση μας βρίσκεται στην πρώτη γραμμή του αγώνα κατά του ιμπεριαλισμού και κατά της κυβέρνησης Craxi, αντιπροσώπου της. Με αυτή την μαχόμενη πολιτική πρωτοβουλία οι Ερυθρές Ταξιαρχίες τοποθετούνται στο κέντρο της κοινωνικής σύγκρουσης που συμβαίνει στη χώρα, ερμηνεύοντας με σαφήνεια και αδιαμφισβήτητα τα γενικά συμφέροντα της προλεταριακής τάξης. Ταυτόχρονα, αυτή η πολιτική πρωτοβουλία είναι ένας ξεκάθαρος λόγος, ο λόγος μας είναι αυτός του επαναστατικού προλεταριάτου, απέναντι σε όλους εκείνους που θα ήθελαν να θάψουν την επαναστατική πολιτική στο μουσείο των αρχαιοτήτων, επαιτώντας έτσι ευκολότερα έλεος στα πόδια της μπουρζουαζίας. Μπροστά στα μαζικά κινήματα που αγωνίζονται ενάντια στον ιμπεριαλισμό, αντιμέτωποι με την εργατική κινητοποίηση ενάντια στο κυβερνητικό διάταγμα απάτη, μπάσταρδο παιδί της συμφωνίας της 22ας ιανουαρίου, τι είναι τελικά τα πονηρά κλαψουρίσματα κάποιων επαναστατών οπερέτας; Όλοι αυτοί μπαίνουν ήδη στη χωματερή της ιστορίας. Είναι απαραίτητο να εντατικοποιηθεί ο αγώνας εναντίον της κυβέρνησης για την άμεση απόσυρση όλων των ιταλικών στρατευμάτων από τη Μέση Ανατολή για την απόρριψη των πυρηνικών πυραύλων στο Comiso, για να βγει η χώρα μας από το ΝΑΤΟ. Είναι απαραίτητο να επεκταθεί η μαζική και πρωτοποριακή κινητοποίηση επάνω σε αυτό το πολιτικό πρόγραμμα, σε ενότητα με την εργατική τάξη και τους αγώνες της και υπό την διεύθυνση του επαναστατικού προλεταριάτου. Το σενάριο μπροστά στο οποίο βρίσκεται το διεθνές προλεταριάτο είναι πολύ ακριβές: το κεφάλαιο ετοιμάζεται να το κάνει να πληρώσει τον αλμυρότερο λογαριασμό που αυτό το κοινωνικό σύστημα αναγκάζεται να παρουσιάζει περιοδικά στις μάζες που εκμεταλλεύεται ή καταπιέζει: τον πόλεμο. Αλλά ένα μεγάλο σύνθημα συνενώνει όλους τους εκμεταλλευόμενους: ΝΑ ΜΕΤΑΤΡΕΨΟΥΜΕ ΤΟΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ ΣΕ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΜΟΥΝΙΣΜΟ! Μέσα στην επιταχυνόμενη ωρίμανση της καπιταλιστικής κρίσης προς τον πόλεμο προσφέρεται στο διεθνές προλεταριάτο μια εξαιρετική ευκαιρία: να σηματοδοτήσει ένα ισχυρό βήμα προς τα εμπρός στη συνολική διαδικασία της παγκόσμιας προλεταριακής επανάστασης, κατακτώντας την πολιτική εξουσία σε μία ή περισσότερες καπιταλιστικές χώρες. Ειδικότερα, έχει πλέον ωριμάσει πλήρως η δυνατότητα να νικήσουμε την αστική τάξη στις προηγμένες καπιταλιστικές χώρες και να επιτύχουμε έτσι ένα αποφασιστικό πλήγμα για όλο τον ιμπεριαλισμό. Αλλά για να γίνει αυτό, για να μην πιαστούμε απροετοίμαστοι από την ταχεία κλιμάκωση των γεγονότων, είναι αναγκαίο να αναπτυχθεί η αντικειμενική ενότητα των αγώνων του προλεταριάτου όλου του κόσμου μέσα στην συνειδητοποιημένη ενότητα της κομμουνιστικής εμπροσθοφυλακής του. Οι κομμουνιστές όλων των χωρών πρέπει να τοποθετηθούν με αποφασιστικότητα στο δρόμο για το χτίσιμο της νέας ΚΟΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗΣ ΔΙΕΘΝΟΥΣ, ΒΑΣΙΣΜΕΝΗΣ ΑΥΣΤΗΡΑ ΕΠΑΝΩ ΣΤΙΣ ΑΡΧΕΣ ΤΟΥ ΜΑΡΞΙΣΜΟΥ-ΛΕΝΙΝΙΣΜΟΥ. Η οργάνωση μας είναι βαθιά πεπεισμένη για αυτό και θεωρεί ότι αυτός είναι ένας θεμελιώδης και αμετάκλητος ιστορικός στόχος που πρέπει να επιτευχθεί για το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα.
Οι Ερυθρές Ταξιαρχίες υποστηρίζουν και ενθαρρύνουν με όλα τα μέσα που έχουν στη διάθεσή τους τη στρατευμένη αντιπαράθεση μεταξύ των κομμουνιστών κάθε χώρας και τοποθετούνται, με την απαιτούμενη σεμνότητα αλλά και με σταθερή βούληση, ως σημείο αναφοράς για αυτή τη «ουσιαστική πολιτική διαδικασία».
ΕΝΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΤΟΥ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΟΥΣ ΛΑΟΥΣ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟ!
ΝΑ ΕΝΙΣΧΥΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΠΟΛΕΜΟΚΑΠΗΛΗ ΚΑΙ ΑΝΤΙΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ CRAXI!
ΝΑ ΕΞΑΠΛΩΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΜΑΖΙΚΗ ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΑΚΗ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΕΠΑΝΩ ΣΕ ΑΥΤΑ ΤΑ ΣΥΝΘΗΜΑΤΑ:
ΑΜΕΣΗ ΑΠΟΣΥΡΣΗ ΤΩΝ ΙΤΑΛΙΚΩΝ ΣΤΡΑΤΕΥΜΑΤΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ!
ΟΧΙ ΣΤΟΥΣ ΠΥΡΑΥΛΟΥΣ ΣΤΟ COMISO ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΕΠΑΝΕΞΟΠΛΙΣΜΟΥΣ! ΕΞΩ Η ΙΤΑΛΙΑ ΑΠΟ ΤΟ NATO!
Φεβρουάριος 1984
Ερυθρές Ταξιαρχίες για το χτίσιμο του Μαχόμενου Κομουνιστικού Κόμματος – Brigate Rosse per la costruzione del Partito Comunista Combattente
http://www.sebbenchesiamodonne.it/rivendicazione-azione-contro-ray-leamon-hunt/
