Ετικέτα: Μέση Ανατολή

ένοπλη πάλη, lotta armata

ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ DOZIER – ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΝ N.5

kleovisΣχολιάστε

BRIGATE ROSSE – PCC

Σε όλο το επαναστατικό κίνημα.
Στο εγγύς μέλλον, σε μια Ευρώπη που κατάντησε πυρηνική ζώνη με την εγκατάσταση πυραύλων, κάτι που αποφασίστηκε στις Βρυξέλλες από τα αμερικάνικα αφεντικά, δεν θα διατρέξουμε τον κίνδυνο να ξυπνήσουμε από κατακλυσμούς όπως ο σεισμός, αλλά θα μπορούμε να κοιμηθούμε ευλογημένοι επάνω σε σκληρά μαξιλάρια πυρηνικών κεφαλών και ίσως να περάσουμε «ακούσια» από τον ύπνο στον αιώνιο ύπνο. Στους εκρηκτικούς μηχανισμούς ανεξέλεγκτης καταστροφικής δύναμης, προστίθεται η τελευταία ανακάλυψη της αμερικανικής τεχνολογίας: η βόμβα ‘Ν’ περιορισμένης ακτίνας δράσης, ικανή να εξοντώσει τους ανθρώπους αφήνοντας ανέπαφα τα πράγματα που είναι ακόμη πιο πολύτιμα!
Στην υπόθεση ενός περιορισμένου πυρηνικού πολέμου, υπόθεση που κερδίζει όλο και περισσότερο έδαφος ανάμεσα στους νέους αμερικανούς θεωρητικούς ο πολεμοχαρής Reagan ξεκίνησε την παραγωγή 1200 βομβών νετρονίου. Οι βάσεις του Νατο είναι ήδη εξοπλισμένες με μέσα μεταφοράς και εκτόξευσης (τύπου «δόρατος») αυτών των βομβών. Έτσι αναμένεται η πιθανότητα μιας περιορισμένης πυρηνικής σύγκρουσης Ευρώπης-Εσσδ, με τις προβλέψιμες συνέπειες της ολικής καταστροφής της εμπλεκόμενης γεωγραφικής περιοχής.
Η υπεράσπιση της Δύσης περιορίζεται έτσι στη διατήρηση της αμερικανικής επικράτειας, μέσα στο λαμπερό και εγκληματικό σχέδιο να διαφυλαχθεί η μέγιστη καπιταλιστική παγκόσμια δύναμη χάρη στην αναγκαστική θυσία των ευρωπαϊκών πληθυσμών. Αυτός είναι ο επίλογος της αμερικανικής «αδελφικής βοήθειας» που ξεκίνησε με την στρατιωτική κατοχή της Ευρώπης το ’45.

Σύντροφοι, προλετάριοι,
η ιμπεριαλιστική μπουρζουαζία, την στιγμή που εξαπολύει τον πόλεμο στο διεθνές προλεταριάτο, φλυαρεί για πιθανές διαπραγματεύσεις με το επαναστατικό κίνημα.
Να διαπραγματευτεί; Το προλεταριάτο δεν έχει τίποτε να διαπραγματευτεί με την αστική τάξη, το μοναδικό του καθήκον είναι να απαλλαγεί από αυτήν και όλα τα καλαμπαλίκια της!
Σε αυτές τις τελευταίες μέρες τα πλήγματα που δημιούργησε η επαναστατική επίθεση μέσα στο καθεστώς εκδηλώνονται ανοιχτά και, στην γελοία προσπάθεια να τα κρύψει, η ιμπεριαλιστική αστική τάξη δείχνει τη στρατηγική της αδυναμία. Η ζοφερή αναζήτηση μέσα από τα μέσα ενημέρωσης για μια διαπραγμάτευση ως πιθανή λύση στη δίκη του yankee δημίου, δεν είναι ένα πρόβλημα που μπορεί να μας αφορά. Οι κεκαλυμμένες και επίμονες παροτρύνσεις για το άνοιγμα μιας διαπραγμάτευσης, τοποθετούνται μέσα στην προσπάθεια απομόνωσης μιας μάχης και του κομμουνιστικού ανταρτοπόλεμου από ολόκληρο το επαναστατικό κίνημα ενάντια στον πόλεμο, λες και ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος να αφορά μόνο τις Ερυθρές Ταξιαρχίες! Το πρόβλημα του πολέμου στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο δεν αφήνει πλέον περιθώρια για διαμεσολάβηση επάνω στα οποία να καθιερώσουμε μια «ειρηνική» συζήτηση-αντιπαράθεση ούτε με τους αγωνιζόμενους λαούς ούτε με το ευρωπαϊκό μητροπολιτικό προλεταριάτο: αυτό που επιβεβαιώνεται είναι η τάση για επανάσταση σε παγκόσμια κλίμακα, αν και γίνεται προσπάθεια να συντριβεί με κάθε μέσο. Όντως Νατο σημαίνει και εσωτερικός πόλεμος. οι καραμπινιέροι- CC, αιχμή του δόρατος του αντεπαναστατικού μηχανισμού, είναι άμεσα ενσωματωμένοι ή υποταγμένοι σε αυτή τη δομή. Στη φάση της ένοπλης ειρήνης ο αμερικανικός έλεγχος πάνω σ ‘αυτό το μηχανισμό διατηρεί έναν περισσότερο ή λιγότερο κρυφό χαρακτήρα, ενώ μέσα στην επίταση του εμφυλίου πολέμου, αποκαλύπτεται ξεκάθαρα στην άμεση πρόσληψη από την αμερικανική πλευρά της πολιτικής, στρατιωτικής και ιδεολογικής κατεύθυνσης του εσωτερικού πολέμου. Αυτό είναι που συνέβη στην Τουρκία, αυτό είναι που συμβαίνει στην Ιταλία. Το δημοκρατικό πραξικόπημα στην Τουρκία κατευθύνθηκε από το Νato. είναι Νατο οι στρατηγοί που το διηύθυναν. Δεν είναι η στρατηγική της διείσδυσης στο επαναστατικό κίνημα αμερικανική; Η θεώρηση, η αντιμετώπιση του ανταρτοπόλεμου ως υπ’ αριθμόν ένα κινδύνου; Δεν είναι αμερικανικές οι μέθοδοι βασανισμού που εφαρμόζονται στην Τουρκία και αυτές που ξεκίνησαν στην Ιταλία; Για να εκτιμηθεί ο βαθμός πολιτικής και οικονομικής «αποσταθεροποίησης» μιας χώρας όπως η Ιταλία είναι απαραίτητο να ληφθεί υπόψη ο ρόλος μέσα στη συνολική ισορροπία μεταξύ των μπλοκ και η ένταξή της στο δυτικό οικονομικό πλαίσιο, που χαρακτηρίζεται από έναν ακριβή τρόπο λειτουργίας. Εάν, για παράδειγμα, μια χώρα της Λατινικής Αμερικής μπορεί να επιτύχει ένα ποσοστό πληθωρισμού 120%, η Ιταλία πρέπει να παραμείνει στην κλίμακα 16/20% που καθορίζει η ΕΟΚ. Αυτό σημαίνει ότι για να μπορεί να καθοριστεί μια κατάσταση εμφυλίου πολέμου σε μια χώρα όπως η Ιταλία, σίγουρα δεν είναι απαραίτητο να φθάσουμε στα επίπεδα αποσταθεροποίησης που αγγίζονται από χώρες όπως η Χιλή, το Σαν Σαλβαδόρ, η Αργεντινή κλπ.
Tο ξέσπασμα της κρίσης στις πόλεις του κεφαλαίου και η ενδυνάμωση των επαναστατικών τάσεων, προκαλεί μια τροποποίηση της ιμπεριαλιστικής στρατηγικής: η «αποσταθεροποιητική» παρέμβαση στις χώρες της αλυσίδας φτάνει σε επίπεδα έντασης που μέχρι χθες δεν μπορούσαμε να τα υποψιαστούμε, ακριβώς επειδή εδώ είναι το κινητικό κέντρο της ιμπεριαλιστικής κυριαρχίας, είναι εδώ που μπορεί να τεθεί υπό αμφισβήτηση οριστικά η ίδια η ύπαρξη του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής.

Σύντροφοι,
το γεγονός ότι η ιμπεριαλιστική αστική τάξη προσπαθεί να επιλύσει τις ταξικές αντιφάσεις με μια γενική επίθεση στο μητροπολιτικό προλεταριάτο, με απολύσεις, επιδείνωση των συνθηκών διαβίωσης και με τη γενικευμένη πρακτική της εξόντωσης, του βασανισμού, σίγουρα δεν αποδεικνύει τη δύναμη αυτού του καθεστώτος αλλά την πραγματική του αδυναμία. Έχουμε ήδη δει όλες τις προσπάθειες του ενσωματωμένου αντεπαναστατικού μηχανισμού να επιτεθεί στον ανταρτοπόλεμο από το εσωτερικό του να ναυαγούν. Η ίδια η στρατηγική της «μετάνοιας» και της διάστασης είναι τώρα ένα όπλο αναποτελεσματικό, καθώς το εκκολαπτόμενο Σύστημα Ένοπλης Προλεταριακής Εξουσίας μπόρεσε να την αντιμετωπίσει και να επιτεθεί στα θεμέλιά της: δεν υπάρχουν πλέον οι διάφοροι Peci, οι Sandalo και όλος ο χορός των διεστραμμένων που γνωρίζουμε πολύ καλά μέσα στην επαναστατική διαδικασία. και πράγματι αυτή η αντίφαση σήμερα αφορά μόνο το καθεστώς που την παρήγαγε: μόλις τελειώσει ο ρόλος αυτών των παράσιτων, δεν ξέρουν πλέον τι να τους κάνουν ούτε πώς να τους προστατεύσουν. Αλλά η αντεπανάσταση δεν εγκαταλείπει τα σχέδιά της τόσο εύκολα: αφού το όπλο της «μετάνοιας» και της διάστασης απορρίπτεται, το μόνο που της απομένει είναι ο βασανισμός για τους προλετάριους και τους κομμουνιστές συλληφθέντες. Αυτός είναι ένας από τους «μυστικούς» νόμους που πέρασε το Ciis. Αυτό που υποφέρουμε σήμερα επάνω στο πετσί μας είναι οι ίδιες μέθοδοι που χρησιμοποιούνται από τους αμερικανούς δολοφόνους στο Βιετνάμ, τη Λατινική Αμερική, την Τουρκία … Όλα αυτά δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια ακόμη εκδήλωση της μοναδικής ιμπεριαλιστικής πολιτικής απέναντι στους αγώνες που επιτίθενται στο σχέδιο κυριαρχίας της: η βαρβαρότητα είναι το μαζικό στοιχείο. Όλο αυτό το περιμέναμε. Όλο αυτό δεν είναι κάτι καινούργιο μέσα στη συνείδηση του διεθνούς προλεταριάτου. Το νομιμοποιημένο πλέον καθεστώς της πάλης στο εργοστάσιο, στις γειτονιές, στις φυλακές, αντιδρά με τον τρόμο. Σήμερα να μιλάς για βασανιστήρια, συζητώντας γι αυτά, να αποκτάς μέσα στη συνείδηση αυτό το άλμα που προκάλεσε η αντεπανάσταση, δεν είναι μια έκκληση στη δημοκρατία αλλά η προετοιμασία των εργαλείων για την καταπολέμηση του με τον πιο αποτελεσματικό τρόπο. Τα βασανιστήρια είχαν μια μακρά επώαση: από τους επιστημονικούς και μαζικούς ξυλοδαρμούς μέσα στις ειδικές φυλακές, μέχρι την εξαφάνιση για μήνες των μαχητών και προλετάριων πρωτοποριών στις κάμαρες ασφαλείας στο εσωτερικό των στρατώνων της αστυνομίας-PS και των καραμπινιέρων-CC, στις σφαγές των νεαρών προλετάριων από vigilantes, τροχονόμους, πληρώματα περιπολικών, μέχρι να φτάσουμε στα βασανιστήρια που υπέστησαν οι τελευταίοι συλληφθέντες σύντροφοι. Αυτοί οι σύντροφοι για μέρες και μέρες μεταφέρονταν από ένα θάλαμο βασανιστηρίων σε άλλο στα περιβόητα καταφύγια των μπάτσων, που δεν είναι τίποτα περισσότερο από τους πιο γνωστούς στρατώνες CC και PS. Τους κρεμούν στο ταβάνι, τους χτυπούν επιστημονικά στα πιο ευαίσθητα σημεία, τους πνίγουν με λίτρα και λίτρα αλμυρού νερού, τους ξεσκίζουν και πασπαλίζουν με αλάτι, όλα συνοδευόμενα από την εξαναγκασμένη κατάποση άγνωστων ουσιών για να εξασθενίσουν τη φυσική τους αντίσταση, για να περάσουν στη συνέχεια στην καταστροφή της πολιτικής τους ταυτότητας, παρουσιάζοντας τους στις πρώτες σελίδες των εφημερίδων ως τους νέους μεταμεληθέντες.
Οι κομμουνιστές ξέρουν πώς να αναγνωρίζουν εκείνους που προδίδουν για να περάσουν στις γραμμές του εχθρού και εκείνους που ανήκουν στις γραμμές των επαναστατών με όλη την καρδιά τους.
Τον μηχανισμό και τις δομές των πρακτικών του βασανισμού, από τους Sica έως τους Simone, στους δημοσιογράφους με το εύκολο χαμόγελο, τους γνωρίζουμε καλά. Επαναλαμβάνουμε, τους γνωρίζουμε καλά! Και να είστε βέβαιοι ότι, στο τέλος τίποτα δεν θα μείνει ατιμώρητο!!
Η επίθεση σε αυτό τον μηχανισμό είναι ένα σημείο του προγράμματος για τις επαναστατικές δυνάμεις, είναι ένα σημείο του προγράμματος που δεν αφορά μόνο τους κομμουνιστές. Αυτός ο μηχανισμός από την μια είναι ένα άμεσο όργανο φυσικής και πολιτικής εξόντωσης των πρωτοποριών, από την άλλη χρησιμεύει να τρομοκρατεί και να λειαίνει το δρόμο για την εξόντωση ολόκληρου του ανταγωνιστικού κινήματος. Μόνο μία απάντηση είναι δυνατή: να οπλιστούμε με επαναστατική συνείδηση και να οργανωθούμε και να πολεμήσουμε ενάντια σε αυτές τις βαρβαρότητες, για την εξουσία και για τον Κομμουνισμό.
Πόλεμο στον μηχανισμό της σύλληψης με αργεντίνικα μέσα, να καταστρέψουμε με κάθε τρόπο τη δομή που μελετά, υλοποιεί, διαχειρίζεται τον βασανισμό!

Σύντροφοι,
αυτό που έχει μετατοπίσει ενεργά τις ισορροπίες δυνάμεων είναι ένα ισχυρό επαναστατικό κίνημα που έχει κάνει την «κυβερνητικότητα» ασταθή, απονομιμοποιώντας το σημερινό σύστημα εξουσίας. Ποια σημασία έχει το γεγονός ότι η συνδικαλιστική πλατφόρμα απορρίφθηκε από τη συντριπτική πλειονότητα των εργατών, αν όχι πως τα έσπασε με το κοινωνικό σύμφωνο; Η συνδικαλιστική πλατφόρμα, η οποία συνδέει το κόστος εργασίας με τον πληθωρισμό, είναι όλη μέσα στο κυβερνητικό σχέδιο: η εργατική τάξη συμπαγής είπε όχι! Το να καταφέρει να εγκριθεί η πλατφόρμα, για το συνδικάτο σημαίνει να υπογράψει την εκεχειρία, να καταβάλει το κοινωνικό Σύμφωνο. και οι τροπολογίες βρίσκονται στο έδαφος της συμφιλίωσης του ανταγωνισμού, δρόμος που, οι ισχυροί θα προσπαθήσουν να εκμεταλλευτούν στον δεύτερο γύρο ψηφοφορίας. Αλλά η εργατική τάξη έθεσε μια σαφή άρνηση καταστρέφοντας έτσι με ένα μόνο χτύπημα το κοινωνικό και νεο κορπορατιβίστικο σύμφωνο, πραγματικά δίχτυα αράχνης που το συνδικάτο έχει πλέξει για να δέσει, να φρενάρει τον ταξικό ανταγωνισμό. Η εργατική τάξη θα πρέπει να εγκρίνει χιλιάδες απολύσεις, η απόρριψη αυτής της διακήρυξης πολέμου πηγαίνει στην κατεύθυνση της απόρριψης της διαιώνισης της σχέσης εμπορευματοποίησης, δηλαδή, της κατεδάφισης του συστήματος της μισθωτής εργασίας μέσα στην επαναστατική προοπτική του να εργάζονται όλοι, να εργάζονται λιγότερο και για διαφορετικούς σκοπούς!
Αυτοί οι αγώνες τοποθετούνται μέσα στην ευρύτερη σφαίρα ενός εθνικού και διεθνούς κινήματος ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, που προκάλεσε η κρίση. Γύρω από αυτές τις θεματικές διαμορφώνεται ένα μαζικό κίνημα που είναι ικανό να συμπυκνώσει μίσος, περιφρόνηση, οργανωμένη συνείδηση ενάντια στο ιμπεριαλιστικό Κράτος των πολυεθνικών. Το επαναστατικό κίνημα και το υπό κατασκευή Κόμμα έχουν ως δυνατό στόχο συγκυρίας εκείνο να τινάξουν στον αέρα τα σχέδια πολέμου και αναδιάρθρωσης του ιμπεριαλισμού και να οικοδομήσουν υπομονετικά την μετάβαση στη νέα κοινωνία. Η επαναστατική επίθεση που εξαπολύθηκε στην καρδιά της αμερικανικής πολεμικής μηχανής, το Νατο, έσπασε το κλουβί που η ιμπεριαλιστική μπουρζουαζία έχτιζε γύρω από την επανάληψη των αγώνων ενάντια στον πόλεμο. Η σαφήνεια των περιεχομένων που ασκούν οι ιταλικές και οι ευρωπαϊκές επαναστατικές δυνάμεις, θέτει τα θεμέλια για το χτίσιμο του Αντιιμπεριαλιστικού Μαχόμενου Μετώπου και της μετάβασης στον κομμουνισμό. Η εξόντωση του αναπληρωτή στρατιωτικού υπεύθυνου στο Παρίσι, που χτυπήθηκε από τους λαούς της Μέσης Ανατολής οι οποίοι αγωνίζονται για απελευθέρωση από τον σιωνιστικό και αμερικανικό ιμπεριαλισμό, η σύλληψη στην Ισπανία ενός υπηρέτη των πολυεθνικών, ο πολλαπλασιασμός των επιθέσεων στις δυνάμεις και τις στρατιωτικές δομές του ιμπεριαλισμού σε όλη την Ευρώπη, στις οικονομικές και εμπορικές στην Ιταλία, αντιπροσωπεύουν την πλέον σημαντική στιγμή του κινήματος αγώνα ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο. δείχνουν ένα αξιοσημείωτο άλμα προς τα εμπρός και τίθενται ως αναφορά και κατεύθυνση για όλο το κίνημα του αγώνα ενάντια στον ιμπεριαλισμό υποδεικνύοντας σε μορφές αγώνα και σε περιεχόμενο δύναμης, τη μόνη δυνατότητα να νικήσουμε τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο: τον αντιιμπεριαλιστικό εμφύλιο πόλεμο. Σε αυτή τη στρατηγική πολέμου στον ιμπεριαλισμό, με την επίθεση στην κεντρική δομή του Νato, είναι δυνατή η αληθινή αποσύνδεση του αδύναμου κρίκου της Ιταλίας από την ιμπεριαλιστική αλυσίδα και το χτίσιμο ενός νέου Προλεταριακού Διεθνισμού. μόνο με αυτό τον τρόπο τα συνθήματα «έξω η Ιταλία από το Νατο», «δρόμο οι πύραυλοι από το Comiso» μπορούν να γίνουν αληθινό έδαφος αγώνα και οργάνωσης των επαναστατικών μαζών. Μόνο μέσα σε μια διαδικασία αντιιμπεριαλιστικού εμφυλίου πολέμου είναι δυνατόν να γίνουν συγκεκριμένα και αυτά τα συνθήματα που διαφορετικά θα παραμείνουν κενά slogan, στερημένα οποιασδήποτε επιθετικής και αγωνιστικής ικανότητας.
Να επιτεθούμε στους ανθρώπους και τις δομές της ιμπεριαλιστικής πολεμικής μηχανής: το Νατο. Να επιτεθούμε στο πολιτικό, οικονομικό και ιδεολογικό σχέδιο της ιμπεριαλιστικής αστικής τάξης! Να επιτεθούμε στον στρατό κατοχής με κάθε μέσο, όπου κι αν αυτός παρουσιαστεί: κανένας αμερικανός μισθοφόρος και της δομής του Νato δεν πρέπει να κυκλοφορεί ήσυχος! Να διώξουμε τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις κατοχής και να καταστρέψουμε τους στρατιωτικούς δούλους τους!

Σύντροφοι,                                                                                                                                                το γεγονός ότι το καθεστώς διατηρεί μυστικούς τους νόμους που διέταξε το Ciis, δεν θέτει σίγουρα την ιμπεριαλιστική αστική τάξη στην επίθεση, αντιθέτως αποδεικνύει την απονομιμοποίηση της απέναντι σε ολόκληρο το προλεταριάτο. Αυτές οι μυστικές αποφάσεις ξεκινούν από τη συναίνεση όλων των κομμάτων στις πρακτικές των βασανιστηρίων, στην έναρξη της ποσοτικής και ποιοτικής διεύρυνσης της διαφοροποιημένης στρατηγικής σε όλες τις κοινωνικές σχέσεις που βρίσκουν γι άλλη μια φορά το κεντρικό της εργαστήριο στην ιμπεριαλιστική φυλακή.
Η διεύρυνση της διαφοροποιημένης στρατηγικής στην ιμπεριαλιστική φυλακή είναι μια περαιτέρω προσαρμογή στα επίπεδα της ταξικής σύγκρουσης στην Ευρώπη. η σημερινή τάση είναι να εξομοιωθεί η μεταχείριση των προλετάριων φυλακισμένων με εκείνη των χωρών που έχουν χτυπηθεί περισσότερο από τον Προλεταριακό και κομμουνιστικό ανταρτοπόλεμο · με την Τουρκία και την Ιρλανδία επικεφαλής. Όλα αυτά πρέπει να εξεταστούν στη σχέση Επανάστασης-Αντεπανάστασης, η οποία στη χώρα μας οδήγησε πάντα σε μια πιο ώριμη ανάπτυξη της επαναστατικής διαδικασίας, αποδιοργανώνοντας, συγκυρία μετά την συγκυρία, το έργο της ιμπεριαλιστικής αστικής τάξης. Το 1977, με την έναρξη των ειδικών φυλακών το καθεστώς σκέφτονταν πως διαιρεί, για να εξολοθρεύσει στη συνέχεια, το προλεταριάτο των κρατουμένων και τις πρωτοπορίες του. σήμερα, μπροστά στην επίθεση που οδήγησε το επαναστατικό κίνημα σε εκείνο το επίπεδο διαφοροποιημένης στρατηγικής μέσα στις φυλακές, η ιμπεριαλιστική μπουρζουαζία αναγκάζεται να επαναπροσδιορίσει το σχέδιό της, ξεκινώντας ένα νέο ’77. Οι μυστικοί νόμοι αντιπροσωπεύουν αυτό το πέρασμα φάσης στην ιμπεριαλιστική φυλακή: να χωρίσουν τις πρωτοπορίες του αγώνα από το προλεταριάτο των κρατουμένων, να διαφοροποιήσουν μεταξύ κομμουνιστών και κομμουνιστών, για να προετοιμάσουν μια νέα σφαγή.
Μέσα σε αυτό το σχέδιο η χρήση των μέσων μαζικής ενημέρωσης αποτελεί μέρος της διαδικασίας, που, στα όργανα πληροφόρησης τους, προετοιμάζει το έδαφος για να νομιμοποιήσει αυτό το έργο. Ένα έργο που δεν έχει τίποτα μυστικό και το οποίο έχει ήδη συγκεκριμένες βάσεις στις »ακτίνες μακρού ελέγχου», στη ρύθμιση της εξόντωσης μέσω της επέκτασης του άρθρου 90 σε ολόκληρο το κύκλωμα στην πρακτική της σφαγής των πιο μαχητικών προλετάριων κρατουμένων, μέσα από την χρήση δολοφόνων πληρωμένων από τους καραμπινιέρους και από τους λοχαγούς των φρουρών, στους όλο και συχνότερους ξυλοδαρμούς κυρίως στην Pianosa και στο Nuoro, στην επανεισαγωγή του γυάλινου διαχωριστικού στα επισκεπτήρια ως πλήρες κλείσιμο της εσωτερικής-εξωτερικής κοινωνικότητας. Οι CC-καραμπινιέροι προετοιμάζονται να αναλάβουν την διοίκηση, τόσο για την εξωτερική επιτήρηση, όσο και για εσωτερική, με καθήκοντα διαχείρισης στους φύλακες και το «πολιτικό» προσωπικό. Αυτές οι επιλογές του εκτελεστικού οργάνου είναι η πιο δειλή προσπάθεια να αποκατασταθεί η ισορροπία δυνάμεων προς όφελος του, και, αν παραμένουν ακόμη μυστικές είναι επειδή μέσα στην εξέλιξη της τρέχουσας εκστρατείας, προσπαθεί να οικοδομήσει, να προετοιμάσει την κατάλληλη στιγμή για να θέσει σε εφαρμογή μια νέα σφαγή. προς το παρόν χρησιμοποιεί το απόρρητο επί των διατάξεων ως εκβιασμό για όλο το επαναστατικό κίνημα.
Όλο αυτό πρέπει να τιναχτεί στον αέρα!
Πρέπει να τιναχτεί στον αέρα όχι μόνο ως επίθεση κατά της διαφοροποιημένης στρατηγικής στη φυλακή αλλά, ξεκινώντας από τον πόλεμο ενάντια στο Νατο, ως επίθεση σε όλα τα σημεία του Γενικού Προγράμματος της Συγκυρίας. Δεν είναι πλέον θέμα να αναλαμβάνουμε κάθε φορά ένα μέτωπο μάχης, αλλά να δώσουμε ζωή σε ολόκληρο το επαναστατικό Πρόγραμμα ενάντια στο συνολικό σχέδιο της ιμπεριαλιστικής μπουρζουαζίας, για να οικοδομήσουμε τα θεμέλια του αντιιμπεριαλιστικού εμφυλίου πολέμου.
Το να έχουμε θέσει τις βάσεις της πολιτικής ενότητας γύρω από το Γενικό Πρόγραμμα της συγκυρίας και έχοντας αποκαταστήσει μια αδιάσπαστη σχέση μεταξύ προλεταριάτου και του υπό κατασκευή κόμματος σχετικά με τα νέα καθήκοντα της ταξικής σύγκρουσης, καθιστά δυνατή και αναγκαία την εφαρμογή του σλόγκαν «Ενότητα των μαζικών επαναστατικών οργανισμών επί του γενικού προγράμματος της συγκυρίας και των κομμουνιστών στην οικοδόμηση του κόμματος”.
Είναι στόχος αυτής της εκστρατείας να εκφράσει και να δώσει φωνή στις Omr-μαζικές επαναστατικές Οργανώσεις, στις Επιτροπές αγώνων στις μητροπολιτικές φυλακές και στις ειδικές, στα έμβρυα των επαναστατικών μαζικών οργανώσεων ολόκληρου του μητροπολιτικού προλεταριάτου. Αυτές οι στιγμές επαναστατικής οργάνωσης που δίνει στον εαυτό του το προλεταριάτο, είναι η ενεργός υλοποίηση του Συστήματος Ένοπλης Προλεταριακής Εξουσίας, που συνθέτουν τις προϋποθέσεις για την υλοποίηση και την οικοδόμηση της προλεταριακής και επαναστατικής κοινωνικής επικοινωνίας.
Μόνο η απογοητευτική βλακεία αυτού του καθεστώτος δεν αντιλαμβάνεται ότι κάθε προσπάθεια να καταπνίξει οποιαδήποτε μορφή έκφρασης και επικοινωνίας προορίζεται να ναυαγήσει σε μεγάλο βαθμό.

Να κατεδαφίσουμε το κύκλωμα της διαφοροποίησης !!! Να απελευθερώσουμε το διεθνές φυλακισμένο προλεταριάτο!!! Πόλεμος στην ρύθμιση της εξόντωσης !!! Πόλεμος στο άρθρο 90 !!! Να κλείσουμε με κάθε μέσο τα τμήματα μακρού ελέγχου !!! Να δώσουμε φωνή στους μαζικούς επαναστατικούς οργανισμούς, οικοδομώντας την επαναστατική κοινωνική επικοινωνία μέσα στον αγώνα, για την κατασκευή του προγράμματος μετάβασης στην κυριαρχία!!!
Πόλεμος στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο !!! Πόλεμος στο Νατο!!! Πόλεμος στην προληπτική αντεπανάσταση!!! Πόλεμος στην εφαρμογή του σχεδίου εκδίωξης του εργατικού δυναμικού !!! Πόλεμος στη νέα οργάνωση της εργασίας !!! Πόλεμος στον επαναπροσδιορισμό-σιδηρά κυβέρνηση της αγοράς εργασίας !!! Πόλεμος στο σχέδιο διαφοροποιημένης συμπίεσης του κόστους κοινωνικής αναπαραγωγής !!!
Τιμή στον σύντροφο Lucio Di Giacomo.
Τιμή σε όλους τους πεσόντες μαχητές για τον κομουνισμό.

Για τον κομουνισμό-Per il comunismo.
ερυθρές Ταξιαρχίες για το χτίσιμο του κομουνιστικού μαχόμενου κόμματος-Brigate rosse per la costruzione del Pcc

25-1-82

 

http://www.sebbenchesiamodonne.it/campagna-dozier-comunicato-n-5/

μεγαλείο χαρακτήρα!, grandezza carattere !

Αντιμετωπίζοντας το θάνατο για να ζήσω – με τα λόγια ενός απεργού πείνας

kleovisΣχολιάστε

11 MAGGIO 2019 | IN APPROFONDIMENTI. ΣΤΙΣ ΕΜΒΑΘΥΝΣΕΙΣ

Για να σπάσουμε την απομόνωση του Abdullah Ocalan και του κουρδικού λαού

Affrontare la morte per vivere – nelle parole di uno scioperante della fame

 

Με αφορμή τις ημέρες εθνικής κινητοποίησης στις 11 και 12 μαΐου για να σπάσει η απομόνωση του Abdullah Ocalan και του κουρδικού λαού μεταφέρουμε από το Komun Akademy την παρέμβαση του Imam Sis, ενός από τους 7.000 απεργούς πείνας που εντάχθηκαν στη δράση που ξεκίνησε στις 8 νοεμβρίου 2018 από την βουλευτή του HDP Leyla Guven · η οποία – σε επιστολή που απευθύνεται σε ένα συνέδριο αλληλεγγύης που διοργανώθηκε στο community center της κουρδικής κοινότητας του Newport, στην Ουαλία – υπενθυμίζει τις θυσίες επαναστατών όπως ο Bobby Sands (κοντά στην επέτειο του θανάτου του) και του Kemal Pir, συνδέοντας τη σχέση που υπάρχει μεταξύ των εθνικών απελευθερωτικών αγώνων στην Ιρλανδία, την Τουρκία και τον κόσμο.

***

Αγαπητοί σύντροφοι, αγαπητοί φίλοι!

Πιστέψτε με [εάν λέω] ότι τα λόγια δεν αρκούν για να περιγράψουν τη σημασία των συνεισφορών σας στον αγώνα μας για την ανθρωπιά, τη δικαιοσύνη, την απελευθέρωση και την αξιοπρέπεια. Θέλω να επεκτείνω την ατέλειωτη ευγνωμοσύνη μου σε εκείνους που έχουν οργανώσει και συνέβαλαν σε αυτό το panel και σε όλους εκείνους που βρίσκονται εκεί σήμερα ώστε να κάνουν δυνατό να ακουστούν οι φωνές μας.

Σήμερα είναι η 27η μαρτίου. Την ημέρα αυτή, το 1981, ο ιρλανδός επαναστάτης Bobby Sands διέσχιζε την 27η ημέρα της διαμαρτυρίας του με την απεργία πείνας κατά της αγγλικής αποικιοκρατίας για να αποκτήσει το καθεστώς του πολιτικού κρατουμένου. Ο σύντροφος Μπόμπι Σάντς, του οποίου η κληρονομιά περιλαμβάνει ποιήματα και γράμματα σημαντικά, έχει αφήσει το σημάδι του στην ιστορία ως ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του αγώνα του ιρλανδικού λαού για την απελευθέρωση και την αξιοπρέπεια. Όταν ξεκίνησε την δράση απεργίας πείνας την 1η μαρτίου, ο σύντροφος Μπόμπι έγραψε τα ακόλουθα λόγια στο ημερολόγιό του:

«Η καρδιά μου είναι βαθιά πληγωμένη επειδή ξέρω ότι έχω σπάσει την καρδιά της φτωχής μου μητέρας, και το σπίτι μου χτυπήθηκε από μια αφόρητη ανησυχία. Αλλά εξέτασα όλες τις θέσεις και προσπάθησα με κάθε τρόπο να αποφύγω αυτό που κατέστη αναπόφευκτο: αυτό που επιβλήθηκε με τη βία σε εμένα και στους συντρόφους μου εδώ και τέσσερα χρόνια ωμής απάνθρωπης συμπεριφοράς.

Είμαι ένας πολιτικός κρατούμενος. Είμαι ένας πολιτικός κρατούμενος επειδή είμαι θύμα ενός πολυετούς πολέμου που διεξάγεται μεταξύ του καταπιεσμένου ιρλανδικού λαού και ενός αλλότριου, καταπιεστικού, ανεπιθύμητου καθεστώτος, που αρνείται να αποσυρθεί από τη γη μας.

Πιστεύω στο θεϊκό δικαίωμα του ιρλανδικού έθνους στην ανεξάρτητη κυριαρχία και το υποστηρίζω, όπως στο δικαίωμα κάθε ιρλανδού να διεκδικεί αυτό το δικαίωμα στην ένοπλη επανάσταση. Να γιατί είμαι φυλακισμένος, απογυμνωμένος και βασανισμένος. »

Πραγματικά, φίλοι! Όταν ο Bobby Sands, ένας από τους πιο όμορφους αγωνιστές του σοσιαλισμού και της ανθρώπινης ιστορίας – που είχε αρχίσει την αντίσταση της απεργίας πείνας με τέτοιες υπέροχες λέξεις γεμάτες συγκίνηση και νόημα – έκλεισε τα μάτια του στον κόσμο στις 5 μαΐου 1981, η αρχηγός της αγγλικής αποικιοκρατίας της εποχής, η Margaret Thatcher, έκλεινε τα μάτια της στα ανθρώπινα αιτήματά του. Μίλησε για το θάνατο του συντρόφου Μπόμπι με αμείλικτο και παγωμένο τρόπο όταν είπε: «Ο κ. Sands ήταν ένας ήδη καταδικασμένος εγκληματίας. Επέλεξε να αφαιρέσει τη ζωή του. Είναι μια επιλογή που η οργάνωση του δεν παραχώρησε σε πολλά από τα θύματά του».

Ωστόσο, ο Μπόμπι Σαντς, που απεικονίστηκε τότε ως ένας εκτός νόμου εγκληματίας από κράτη εκμεταλλευτικά που οδηγούνται από σκληρούς και αδίστακτους δολοφόνους, απάντησε στη βαρβαρότητα των αποικιοκρατών λέγοντας πως «η εκδίκησή μας θα είναι το γέλιο των παιδιών μας», σε αυτό αποκαλύπτοντας σε όλους ποιοι ήταν οι πραγματικοί δολοφόνοι και εγκληματίες.

Υπάρχει ένα διάσημο απόσπασμα του γερμανού φιλοσόφου Karl Marx. Λέει:

“Ο Χέγκελ επισημαίνει κάπου ότι όλα τα σπουδαία γεγονότα και τα ιστορικά πρόσωπα του κόσμου, εκδηλώνονται δύο φορές. Ξέχασε να προσθέσει: την πρώτη φορά ως τραγωδία, τη δεύτερη ως φάρσα.”

Χωρίς αμφιβολία, σύντροφοι. Η Μάργκαρετ Θάτσερ, που εξολόθρευσε τον Μπόμπι Σάντς, νόμιμα εκλεγμένο μέλος του κοινοβουλίου που εκπροσωπούσε τις νόμιμες απαιτήσεις απελευθέρωσης του ιρλανδικού λαού, αποκάλεσε και τον Νέλσον Μαντέλα ως «τρομοκράτη». Ο πνευματική της δίδυμη, η Theresa May, κινείται με αποφασιστικό βήμα στο να να επιβεβαιώνει αυτά τα λόγια του Καρλ Μαρξ σήμερα.

Με κωμιτραγικό τρόπο, κατά την 100ή επέτειο της συμφωνίας Sykes-Picot, η οποία εγκαινίασε τη διαίρεση και την καταστροφή στη Μέση Ανατολή, η Theresa May – η οποία αναφέρεται στον ιστορικό αρχηγό του κουρδικού λαού σαν ένα «τρομοκράτη» και αναπτύσσει όλο και περισσότερες σχέσεις με τον τούρκο πρόεδρο Ερντογάν, πνευματικό δίδυμο του Χίτλερ – έχει φέρει διχασμό και καταστροφή στην ίδια της τη χώρα επιμένοντας στη συμφωνία της για Brexit.

Ανεξαρτήτως του τόπου στον κόσμο -όπως υπογράμμισε ο Μαρξ- οι ηγέτες και οι εκμεταλλευτές καταλήγουν πάντα στην τραγωδία ή στην φάρσα: για τους καταπιεσμένους και τους εκμεταλλευόμενους το αποτέλεσμα θα είναι πάντα το ίδιο: ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα, μέσα από την αντίσταση θα ολοκληρώσουμε τον αγώνα μας σε νίκη.

Με την ηγεσία του Αμπντουλάχ Οτσαλάν, ο κουρδικός λαός διεξήγαγε για 45 χρόνια έναν αγώνα για την ανθρωπιά, τη δικαιοσύνη, την ισότητα και την ελευθερία κατά όλων των μορφών εκμετάλλευσης στη Μέση Ανατολή, κατά της αποικιοκρατίας, της καθυστέρησης, της γενοκτονίας, πατριαρχίας και καπιταλισμού. Η απαίτηση μας για απελευθέρωση είναι δίκαιη και νόμιμη. Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι εκείνοι που προσπαθούν να ποινικοποιήσουν αυτόν τον αγώνα ή να τον ονομάσουν τρομοκρατικό είναι στην πραγματικότητα εκείνοι που παρέχουν τη μέγιστη υποστήριξη στην τρομοκρατία.

Αγαπητοί σύντροφοι, αγαπητές αδελφές και αδελφοί!

Δεδομένου πως έχω ήδη επισημάνει πολλά πράγματα σε αρκετές περιπτώσεις, δεν επιθυμώ να επαναλάβω τον εαυτό μου. Ζητώ από όλους εσάς εδώ σήμερα να δεσμευθείτε το συντομότερο δυνατό σε οποιαδήποτε ενέργεια μέσα στα μέσα και τις δυνατότητές σας. Θυσιάζοντας τη ζωή τους, οι απεργοί πείνας όχι μόνο αμφισβητούν τις ανεύθυνες πολιτικές του τουρκικού κράτους και των διεθνών θεσμών, αλλά μας επικρίνουν και όλους, επειδή οι κύκλοι αλληλεγγύης δεν υποστηρίζουν τις ενέργειες απεργίας πείνας με τον τρόπο που απαιτείται σήμερα.Χρειάζεται αυτοκριτική εκ μέρους μας μπροστά σε αυτή την θυσιαστική κριτική και πρέπει να οργανώσουμε το συντομότερο δυνατό μεγάλες διαδηλώσεις, διαμαρτυρίες και συγκεντρώσεις για να προλάβουμε περαιτέρω απώλειες της ζωής. Για να σπάσουμε την απομόνωση που επιβάλλεται στον Abdullah Öcalan, πρέπει να ασκήσουμε πίεση στη αγγλική κυβέρνηση, στο Συμβούλιο της Ευρώπης και στην Επιτροπή του για την Πρόληψη των Βασανιστηρίων – σε όλους όσους έχουν την εξουσία να επηρεάζουν το τουρκικό κράτος.

Αγαπητοί σύντροφοι, αγαπητοί φίλοι!

Τελειώνοντας αυτά που λέγω, θέλω να σας μιλήσω για έναν άνθρωπο που έζησε στην ίδια ιστορική περίοδο με τον Bobby Sands, αν και σε διαφορετικό μέρος. Ένα πρόσωπο που υπεράσπισε ιδέες παρόμοιες με αυτές του ιρλανδού επαναστάτη, ενός μαχητή στον αγώνα για τον σοσιαλισμό και την ανθρωπότητα, και που θα μπορούσε να περιγραφεί ως το πνευματικό δίδυμο του στο Κουρδιστάν. Θα ήθελα να σας διηγηθώ για έναν επαναστάτη αιχμάλωτο, ο οποίος ξεκίνησε μια απεργία πείνας με τους συντρόφους του για να αντιπαλέψει τις πολιτικές του τουρκικού κράτους να βασανίζουν τους ανθρώπους μέχρι την παράδοση και την υποταγή τους στη φυλακή του Amed (Diyarbakir), και που πέθανε στις 7 σεπτεμβρίου 1982, την 55η ημέρα της δράσης απεργίας πείνας. Θα ήθελα να σας μιλήσω για έναν τούρκο επαναστάτη από το Κουρδιστάν – για τον Kemal Pir …

Ο γιατρός της φυλακής Orhan Özcanli έβαλε τα δυνατά του για να πείσει τον Kemal Pir να σταματήσει από την δράση απεργίας πείνας του. Αυτή είναι μια συζήτηση που τεκμηριώνεται από τους συντρόφους του που φυλακίστηκαν μαζί του:

“Κοίτα, Κεμάλ. Πεθαίνεις, ο θάνατος σε πλησιάζει βήμα προς βήμα. Απλά σκέψου αυτό, πλησιάζεις στο τέλος της ζωής σου. Πρόκειται να μεταναστεύσεις από αυτόν τον κόσμο. Σταμάτησε αυτό το πράγμα και φτάνει. Δεν υπάρχει διέξοδος σε αυτόν τον δρόμο…”

Kemal Pir: “Γιατρέ, κοιτάξτε με με προσοχή! Ανοίξτε τα αυτιά σας και ακούστε. Αποτυπώστε τα λόγια μου στο κεφάλι σας. Ξεκίνησα αυτή την υπόθεση οικειοθελώς. Γνωρίζω πολύ καλά ότι ο θάνατος με περιμένει στο τέλος του δρόμου. Συνειδητοποιώ επίσης ότι είμαι στο τέλος αυτού του δρόμου ακριβώς τώρα. Μπορώ να αισθανθώ την παρουσία του θανάτου και του δημίου του. Τους ακούω να αναπνέουν.»

Γιατρός: “Η ζωή είναι ωραία, Kemal. Θα πρέπει να αγαπάς τη ζωή. Ακόμα κι αν οι άνθρωποι είναι θνητοί, θέλουν να ζουν σε αυτόν τον κόσμο, και γι αυτό φοβούνται τον θάνατο πάρα πολύ. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο είναι ψέμα να ισχυριζόμαστε ότι δεν φοβόμαστε τον θάνατο. Βλέπουμε όσους θεωρούν τους εαυτούς τους πιο γενναίους και πιο θαρραλέους να τρέμουν με φόβο μπροστά στο θάνατο. Και επειδή είσαι κι εσύ άνθρωπος, σίγουρα φοβάσαι κι εσύ. Αλλά μπορώ ακόμα να σε σώσω, ακόμα και σε αυτή την κατάσταση όπου βρίσκεσαι…»

Kemal Pir: “Ποιος νομίζεται ότι είμαι, γιατρέ; Ακόμα δεν καταφέρατε να με μάθετε; Είμαι ο Kemal Pir. Όχι για να καυχηθώ, αλλά άνοιξα τα μάτια μου στη ζωή στις ακτές της Μαύρης Θάλασσας. Και με τα δώρα αυτής της περιοχής ανακάλυψα τη ζωή στην πληρέστερη και καθαρότερη μορφή της ανάμεσα στους γνήσιους ανθρώπους, που ξέρουν πως να είναι φίλοι προς τους φίλους και εχθροί προς τους εχθρούς. Είμαι ο Κεμάλ Πίρ, ο οποίος έφτασε σε αυτή την ημέρα συναντώντας ανθρώπους από εβδομήντα δύο έθνη στα εδάφη της Ανατολίας, για να αφιερωθεί στη συνέχεια στην ελευθερία του κουρδικού λαού. Δεν είμαι σίγουρος αν ήμουν αρκετά σαφής;»

Γιατρός: “Είσαι, αλλά…”

Kemal Pir: “Δεν υπάρχει ένα ‘αλλά’ σχετικά με αυτό, γιατρέ. Παρουσιάστηκα σε εσάς όπως είμαι, χωρίς υπερβολή ή ψέματα, ειλικρινά και τίμια, σε απλή γλώσσα. Ωστόσο, εάν συνεχίσετε να λέτε ‘αλλά’ μετά από αυτό, είναι πρόβλημα σας.»

Γιατρός: “Αλλά η ζωή πηγαίνει διαφορετικά, Kemal. Ανεξάρτητα από το πώς περιγράφεις τον εαυτό σου, κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει από το να σκέφτεται το ίδιο πράγμα μπροστά στον θάνατο. Ο φόβος του θανάτου είναι ένα τρομακτικό συναίσθημα. Δημιουργεί ένα σεισμό συναισθημάτων που μπορεί να σε βάλει σε οποιαδήποτε κατάσταση ή μορφή. Είναι ένας σεισμός που μπορεί να σου αφαιρέσει την ανθρωπιά σου.»

Kemal Pir: “ Επιτέλους βγήκε από το στόμα σας κάτι σωστό τελικά.”

Γιατρός: “Τι θες να πεις;”

Kemal Pir: “Δεν είναι κατανοητό;”

Γιατρός: “Μιλώ για ζωή και φόβο. Υποστηρίζω ότι κάθε άνθρωπος είναι ίδιος μπροστά στο θάνατο. Όλοι φοβούνται τον θάνατο. Οποιοσδήποτε βρίσκεται σε αυτή την κατάσταση θα έτρεμε σαν να είχε πυρετό. Ακόμα κι αν το πρόσωπο αυτό είναι ο Kemal Pir.”

Kemal Pir: “Κοιτάξτε, γιατρέ. Γνωρίζω πολύ καλά την έννοια της ζωής και του θανάτου. Ξέρω ακριβώς ποιος φοβάται το θάνατο και ποιος τρέμει πριν από αυτόν. Γνωρίζω επίσης ότι οδηγούμε θνητές ζωές και γνωρίζω τις έννοιες του παραδείσου και της κόλασης πέρα από το μνήμα. Είστε εσείς και αυτοί όπως εσείς που δεν γνωρίζετε τέτοια πράγματα. Που δεν καταλαβαίνετε και, που ακόμα κι αν το κάνετε, συμπεριφέρεστε σαν να μην καταλαβαίνετε. Και θέλετε να σας πω κάτι ακόμη, γιατρέ;»

Dottore: “Σίγουρα.”

Kemal Pir: “ΑΓΑΠΩ ΤΌΣΟ ΠΟΛΥ ΤΗΝ ΖΩΗ ΩΣΤΕ ΝΑ ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΕΘΑΝΩ ΓΙ ΑΥΤΗΝ!!

Στο πρόσωπο αυτών των επαναστατών, που φωτίζουν την πορεία μας στην επαναστατική ιστορία του κόσμου διαμέσου των αγώνων τους και των δράσεων απεργίας πείνας τους – Bobby Sands στην Ιρλανδία και ανθρώπους όπως ο Mehmet Hayri Durmus και ο Kemal Pir στο Κουρδιστάν, αντίστοιχα το 1981 και 1982 – για άλλη μια φορά φόρο τιμής, με αγάπη και λαχτάρα, εκείνων των επαναστατών που έχασαν τη ζωή τους κατά τη διάρκεια αυτών των ενεργειών. Ανανεώνω τη συλλογική μας υπόσχεση να οδηγήσουμε στη νίκη τους απελευθερωτικούς αγώνες που έχουν ξεκινήσει και να τερματίσουμε το σύστημα καπιταλιστικής εκμετάλλευσης στον κόσμο.

Σας χαιρετώ όλους από τα βάθη της καρδιάς μου. Με την πίστη ότι όλοι θα αναλάβουν την ευθύνη που απαιτείται λόγω του επείγοντος χαρακτήρα της κατάστασης, εύχομαι σε όλους εσάς την καλύτερη επιτυχία.

Μακρά ζωή στον αγώνα για την ελευθερία των καταπιεσμένων λαών! Ζήτω η αλληλεγγύη μεταξύ όλων των λαών του κόσμου!

Ζήτω στον Δημοκρατικό Συνομοσπονδισμό και το σοσιαλισμό!

Ζήτω ο ηγέτης των καταπιεσμένων λαών, Abdullah Öcalan!

 

https://www.infoaut.org/approfondimenti/affrontare-la-morte-per-vivere-nelle-parole-di-uno-scioperante-della-fame

διεθνισμός, internazionalismo

Φλωρεντία. Κάτω τα χέρια από τους/τις διεθνιστές/ες!

kleovisΣχολιάστε

της Σύνταξης του Redazione Contropiano

Κάτω τα χέρια από αυτούς/αυτές που αγωνίζονται για την ελευθερία!

Αυτές τις ώρες πραγματοποιείται η ακρόαση για την επικύρωση της αίτησης για περιοριστικά μέτρα της προσωπικής ελευθερίας σε πέντε διεθνιστές του Τορίνο, οι οποίοι κατηγορούνται για «κοινωνική επικινδυνότητα» από τους Δημόσιους Εισαγγελείς του Τορίνο υπό την ένδειξη της Digos και της τοπικής αστυνομικής αρχής.

Για αυτούς τους συντρόφους απαιτήθηκε η ειδική Επιτήρηση με την υποχρέωση διαμονής, ένα μέτρο το οποίο, αν και επινοήθηκε στα διάφορα διατάγματα ασφαλείας των τελευταίων ετών, τοποθετείται μέσα στην παράδοση παρόμοιων μέτρων παρόντων στον φασιστικό ποινικό κώδικα. Το διαβατήριο και η άδεια οδήγησης αποσύρονται από τον ειδικά επιτηρούμενο, κάθε άδεια ή εγγραφή στο επαγγελματικό μητρώο ανακαλείται, και ο τρόπος ζωής τους επηρεάζεται από μια σειρά υποχρεώσεων (να παρουσιάζονται στις εποπτικές αρχές κατά τις καθορισμένες ημέρες) και απαγορεύσεις [ να συναντούν περισσότερα από τρία άτομα κάθε φορά, να κάνουν παρέα με άτομα που έχουν καταδικαστεί, να μένουν έξω από το σπίτι μετά από κάποια ώρα κλπ.) με στόχο την απομόνωση των ατόμων που έχουν πληγεί από αυτά τα μέτρα.

Ο λόγος αυτής της κατηγορίας προς τους συντρόφους που επέστρεψαν από τη Ροζάβα (Συριακό Κουρδιστάν), όπου στρατεύτηκαν με τις τάξεις των Λαϊκών Μονάδων της Λαϊκής Άμυνας και των Γυναικών (YPG-YPJ) ή είχαν εργαστεί στις λαϊκές δομές της κοινωνίας των πολιτών, τελώντας ένα πολύτιμο έργο πληροφόρησης σχετικής με αυτό που συνέβαινε στις περιοχές που βρίσκονταν υπό επίθεση από τον τουρκικό στρατό και τις πολιτοφυλακές των τζιχαντιστών, σύμφωνα με τους εισαγγελείς θα πρέπει να εντοπίζονταν στο γεγονός πως εκπαιδεύτηκαν στη χρήση των όπλων.

Η βαρύτητα της υπόθεσης είναι ίση με την υποκρισία εκείνων που ισχυρίζονται ότι μάχονται ενάντια στους πολέμους και το ISIS και στη συνέχεια υποστηρίζουν συμφωνίες και επιχειρήσεις με χώρες όπως η Τουρκία και οι πετρομοναρχίες του Κόλπου, εκείνων που «κλαίνε» και μνημονεύουν έναν νεκρό εθελοντή που πέθανε στη Συρία, αλλά στη συνέχεια ελέγχουν και δικάζουν εκείνους που επιστρέφουν από τη Ροζάβα, εκείνων που προετοιμάζονται να αποποινικοποιήσουν και ενθαρρύνουν τη χρήση όπλων με το νόμο για τη νόμιμη άμυνα, και δεν ανέχονται να μαθαίνουν να τα χρησιμοποιούν να είναι οι πολιτικοί αγωνιστές των περιβόητων κοινωνικών κέντρων ή ακτιβιστές των κινημάτων No Tav

Κοινωνικά επικίνδυνη δεν είναι τόσο η εμπειρία τους στη Rojava, αλλά το φαινόμενο της επίγνωσης και συνειδητοποίησης, πως είναι όλο και περισσότερο αναγκαίο να αγωνιζόμαστε και να οργανωνόμαστε για να εφαρμόσουμε ένα πολιτικό σύστημα και σχέσεις που τερματίζουν τον καπιταλισμό και την πατριαρχία.

Αυτό που φοβίζει τους δικαστές, την κυβέρνηση και την αστυνομία είναι ότι βίωσαν από πρώτο χέρι πως οι ιδέες και η δύναμη των αξιών της ισότητας και της αλληλεγγύης και της κοινωνικής δικαιοσύνης της επανάστασης που προωθεί το κουρδικό κίνημα, το οποίο είναι σήμερα ένα χειραφετητικό εργαλείο για τις γυναίκες, για τους εργαζόμενους και για τους λαούς όλης της Μέσης Ανατολής, μπορούν και πρέπει να τεθούν σε εφαρμογή και από όλους και όλες μας!

Ως εκ τούτου, θέλουμε να επαναλάβουμε την αλληλεγγύη μας προς τους τορινέζους συντρόφους και μαζί τους σε όλους τους άλλους διεθνείς που στην Ιταλία και την Ευρώπη πλήττονται από την καταστολή κατά την επιστροφή τους από τη βόρεια Συρία. Θέλουμε να επιβεβαιώσουμε ότι, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα των ακροάσεων και των δικαστικών υποθέσεων, κανείς από αυτούς δεν πρέπει να μείνει μόνος διότι η αλληλεγγύη είναι και παραμένει το πιο ισχυρό μας όπλο. Και θα το κάνουμε με δύναμη και κατά τη διάρκεια της πορείας που θα διασχίσει τους δρόμους της Φλωρεντίας την Κυριακή 31 μαρτίου για να αποτίσουμε φόρο τιμής στον σύντροφο Orso Tekoser και σε όλους εκείνους που αφιερώνουν τη ζωή τους στον αγώνα.

 

 – © Αναπαραγωγή δυνατή κατόπιν ρητής συναίνεσης της σύνταξης του CONTROPIANO

Τελευταία μετατροπή: STAMPA

Θέματα, Argomenti:
http://contropiano.org/regionali/toscana/2019/03/26/firenze-giu-le-mani-dagli-dalle-internazionalisti-e-0113796
διεθνισμός, internazionalismo

Από την Διεθνιστική Κομούνα “εάν ο πόλεμος ενάντια στην επανάσταση είναι διεθνής, και η δική μας αντίσταση θα είναι”

kleovisΣχολιάστε

Σε όλες τις δημοκρατικές δυνάμεις: υπερασπιστείτε τη δημοκρατική Ομοσπονδία της Βόρειας Συρίας!
Δήλωση και έκκληση για δράση από τη διεθνιστική κοινότητα της Rojava

Λιγότερο από ένα χρόνο μετά την έναρξη του εγκληματικού πολέμου ενάντια στο καντόνι της Αφρίν, ο λαός της Βόρειας Συρίας βρίσκεται αντιμέτωπος και πάλι μπροστά σε μια επίθεση από το τουρκικό φασιστικό κράτος και τους ισλαμιστές συμμάχους του. Οι απειλές του τούρκου δικτάτορα Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν δεν είναι κενές λέξεις, δεν είναι μόνο προπαγάνδα της εκλογικής εκστρατείας και δεν είναι απλές προκλήσεις-προβοκάτσιες. Με τις επιθέσεις στο στρατόπεδο προσφύγων της Maxmur και σε διάφορα χωριά της Schengal στις 13 δεκεμβρίου, ξεκαθάρισε και πάλι την κατάσταση. Στην πραγματικότητα είναι η τελευταία έκφραση των νεο-οθωμανικών επεκτατικών προσδοκιών του καθεστώτος του AKP-MHP και η ανακοίνωση ενός δολοφονικού πολέμου εξόντωσης ενάντια στην επανάσταση στη Βόρεια Συρία και σε ολόκληρη τη Μέση Ανατολή.

Από την έναρξη της επανάστασης το τουρκικό κράτος, το συριακό καθεστώς, οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις με τις Ηνωμένες Πολιτείες και τη Ρωσία που άνοιξαν το δρόμο, έλαβαν όλα τα μέτρα που μπορούσαν για να συντρίψουν αυτή την επανάσταση εν τη γενέσει. Αλλά ούτε οι ισλαμιστικές συμμορίες των δολοφόνων, υπό την σημαία της Al-Nusra, η λεγόμενη FSA ή η μαύρη σημαία του Ισλαμικού Κράτους, ούτε ο αποκλεισμός, η απομόνωση και ο ανοιχτός πόλεμος επιθετικότητας μπόρεσαν να σπάσουν το θάρρος και την αντίσταση του πληθυσμού.

Τα τελευταία 6 χρόνια αυτού του αγώνα οι λαοί της Βόρειας Συρίας, υπό τις μεγαλύτερες θυσίες και προσπάθειες, έχουν επιδείξει την αφοσίωσή τους σε μια ζωή ελευθερίας μπροστά στο παγκόσμιο κοινό. Η απελευθέρωση της Raqqa από τις δημοκρατικές δυνάμεις της Συρίας μαζί με την σχεδόν ήττα του ισλαμικού κράτους σηματοδοτεί την έναρξη μιας νέας στρατηγικής φάσης στη Συρία και σε ολόκληρη την περιοχή. Με την καταστροφή της βασιλείας του τρόμου του ισλαμικού Κράτους, η τακτική-στρατιωτική συμμαχία ευκολίας μεταξύ των αμυντικών Δυνάμεων της βορειοανατολικής Συρίας και των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων υπό την αιγίδα του διεθνούς Συνασπισμού χάνουν ολοένα και περισσότερο τη σημασία τους.

Με όλες τις αντιφάσεις που μπορούν να υπάρχουν μεταξύ των περιφερειακών και διεθνών ηγεμονικών δυνάμεων, όλες συμφωνούν σε ένα σημείο: η επανάσταση στη βορειοανατολική Συρία, η δημοκρατική διοικητική δομή του συμβουλίου, η δημιουργία ενός δημόσιου δημοτικού- οικολογικού τομέα και η κύρια ώθηση της επανάστασης δηλαδή η απελευθέρωση των γυναικών από τις χιλιετείς αλυσίδες ενός πατριαρχικού συστήματος κυριαρχίας, αποτελεί τη μεγαλύτερη απειλή για τα ηγεμονικά τους συμφέροντα και πρέπει να εξαλειφθεί.Τα τελευταία χρόνια η επανάσταση στη Ροζάβα και στη βόρεια Συρία έχει γίνει μια άνευ προηγουμένου πηγή ελπίδας για όσους αναζητούν, μια ζωή πέρα από το κράτος, το κεφάλαιο και την πατριαρχία. Είναι ένας φάρος που μπορεί να δείξει στους καταπιεσμένους και εκμεταλλευόμενους αυτής της Γης την έξοδο από το σκοτάδι του καπιταλιστικού νεωτερισμού και έδειξε μια φορά για πάντα ότι το «τέλος της ιστορίας» που διακηρύσσεται από εκείνους που βρίσκονται στην εξουσία δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα απλό ψέμα. Είναι το ζωντανό παράδειγμα ότι και σήμερα, στον 21ο αιώνα, είναι εφικτός ένας άλλος κόσμος.

Ο επιθετικός πόλεμος στην Αφρίν, η διεθνής υποστήριξη στις σφαγές εναντίον του άμαχου πληθυσμού, οι βόμβες του ΝΑΤΟ που πέφτουν βροχή επάνω στους φίλους μας, τα γερμανικά τεθωρακισμένα Leopard, κάτω από τα ίχνη των οποίων η ελπίδα μας υποτίθεται πως θα συντρίβονταν, ήταν η πρώτη καθαρή έκφραση του νέου ιμπεριαλιστικού μετώπου ενάντια στην επανάσταση στη Μέση Ανατολή, και είναι ένας οιωνός για αυτό που πρέπει να περιμένουμε. Οι άνθρωποι εδώ, όπως και εμείς οι ίδιοι, έχουν μάθει από την Afrin: να μην βασιζόμαστε σε τίποτα άλλο εκτός από τις δυνάμεις μας. Δεν δίνουμε την παραμικρή πίστη στις δηλώσεις των διεθνών δυνάμεων και δεν θα κάνουμε έκκληση σε κανέναν. Έχουμε ευρέως γνωρίσει φίλο και εχθρό και γνωρίζουμε ότι οι μόνοι μας σύμμαχοι σε αυτόν τον αγώνα μπορούν να είναι οι διεθνείς δημοκρατικές και επαναστατικές δυνάμεις, όλοι εκείνοι που ονειρεύονται έναν διαφορετικό κόσμο και μαζί με τους οποίους αγωνιζόμαστε για ένα ελεύθερο μέλλον.

Προσκαλούμε όλους να προετοιμαστούν για μια νέα φάση αντίστασης, δράσης και συνεργατικού αγώνα. Όλους όσους βρέθηκαν στους δρόμους για την υπεράσπιση της Afrin τον περασμένο χρόνο και οι οποίοι έχουν οργανώσει στις πολυάριθμες επιτροπές αλληλεγγύης, οι οποίες έχουν κάνει την Παγκόσμια Ημέρα της Αφρίν- il World-Afrin-Day μια έκφραση παγκόσμιας αλληλεγγύης και οι οποίες κράτησαν μαζί μας κάθε μέτρο, κάθε δρόμο στη Kobanê.
Όλους εκείνους στην Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο, που έχουν δηλώσει ρητά την οργή τους και το μίσος τους απέναντι στους εχθρούς της ανθρωπότητας, τους πολεμοκάπηλους και τους υποστηρικτές του τουρκικού φασισμού.
Το μήνυμά μας ήταν και είναι αδιαμφισβήτητο: αν ο πόλεμος ενάντια στην επανάσταση είναι διεθνής, τότε η αντίστασή μας θα είναι επίσης. Ας προσπαθήσουμε να δείξουμε μαζί ότι αυτή η επανάσταση είναι ο αγώνας όλων μας, ότι η Rojava είναι η ελπίδα και η προοπτική μας και ότι θα υπερασπιστούμε το μέλλον μαζί.

Το ότι οι επιθέσεις πραγματοποιούνται σε αυτή τη φάση δεν είναι μια σύμπτωση. Το διεθνές καπιταλιστικό σύστημα λειτουργεί έξω από μια θέση αδυναμίας. Η δομική κρίση του κρατικιστικού πολιτισμού δεν μπορεί πλέον να καλυφθεί και κάθε μέρα όλο και περισσότεροι άνθρωποι αρχίζουν να ξυπνούν και αναλαμβάνουν την καταπολέμηση αυτού του καταπιεστικού συστήματος. Το βλέπουμε στους δρόμους της Γαλλίας, στη διαδήλωση κατά της συνόδου κορυφής της G20 στην Αργεντινή στο Μπουένος Άιρες, στην Women’s Strike, στο #NiUnaMenos και στις διαμαρτυρίες στο δάσος του Hambach. Οι δυνάμεις της παλαιάς τάξης προσπαθούν να κρατηθούν ζωντανές με την κυβέρνηση έκτακτης ανάγκης, την κρατική τρομοκρατία και τον ανοιχτό φασισμό, αλλά οι ημέρες τους είναι μετρημένες αν οργανώσουμε και λάβουμε θέση εναντίον των επιθέσεων στη ζωή μας. Να χρησιμοποιήσουμε τη δύναμη που έχουμε αντλήσει από την επανάσταση και να εντείνουμε τον αγώνα μας. Αν αναγνωρίσουμε την κοινή μας δύναμη, θα μπορέσουμε να ρίξουμε το σύστημα αυτό στην κοπριά της ιστορίας μία για πάντα. Ενάντια στην επίθεση του καπιταλιστικού νεωτερισμού είναι ζωτικής σημασίας να οργανώσουμε παντού την υπεράσπιση και την εξέγερση της δημοκρατικής νεωτερικότητας.

Για εμάς, ως διεθνιστική Κοινότητα στη Rojava, ξεκινάει μια νέα φάση και σήμερα. Ήρθαμε μαζί στη Rojava για να στηρίξουμε τις πολιτικές δομές αυτής της επανάστασης, για να μάθουμε, να κατανοήσουμε και να καθοδηγήσουμε την εξέλιξη της οικοδόμησης. Όπως και επί του πληθυσμού της Rojava, ο πόλεμος αυτός μας έχει επιβληθεί. Αλλά αν ο εχθρός δεν μας αφήσει άλλη επιλογή, τότε δεν θα μείνουμε στο περιθώριο, αλλά θα συνεισφέρουμε με όλες μας τις δυνάμεις και όλες τις ικανότητές μας στην προετοιμασία της αντίστασης και στην υπεράσπιση της κοινωνίας και της επανάστασης. Εμείς θα αναλάβουμε ότι είναι απαραίτητο για να συμβάλουμε σε αυτή την αντίσταση. Θα βρεθούμε στο πλευρό του πληθυσμού ενάντια στη φασιστική επίθεση. Έχουμε έρθει εδώ από τα πιο διαφορετικά μέρη αυτής της Γης με διαφορετικές ιδέες και έργα, αλλά αυτή η γη έχει γίνει και το σπίτι μας τα τελευταία χρόνια. Με αυτό το πνεύμα θα συμμετάσχουμε και εμείς στη γενική κινητοποίηση της κοινωνίας της αυτοκυβέρνησης στη βορειοανατολική Συρία, η οποία ξεκίνησε στις 12 δεκεμβρίου.

Στάσου δίπλα, πλευρό με πλευρό στην επανάσταση, ύψωσε τη φωνή σου, βγες στους δρόμους και τις πλατείες, ενώσου στις επιτροπές αλληλεγγύης και τις υπάρχουσες ομάδες αντίστασης.
Ξεκινήστε ενέργειες πολιτικής ανυπακοής για να αυξήσετε την ευαισθητοποίηση σχετικά με την κατάσταση στην Ροζάβα και να στείλετε ένα σαφές σημάδι αλληλεγγύης.

Ώμο με ώμο ενάντια στον φασισμό!
Μακρά ζωή στη διεθνή αλληλεγγύη!
Η επανάσταση θα επικρατήσει, ο φασισμός θα συντριβεί!

Πηγή: https://internationalistcommune.com/to-all-democratic-forces-defend-the-democratic-federation-of-north-eastern-syria-statement-and-call-to-action-by-the-internationalist-commune-of-rojava/?fbclid=IwAR286lh0PF4ahMwecRu1Nid1MSPc2rJFt65AmRFtuWhl5c3DYlhi-DAv_fI

logo

διεθνισμός, internazionalismo

24 μαρτίου 2019, Νεβρόζ προς τιμήν του Orso και Zulkuf Gezer

kleovisΣχολιάστε

EVENTI, MEDIO ORIENTE ΓΕΓΟΝΟΤΑ, ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ

24 marzo 2019, Newroz in onore di Orso e Zulkuf Gezer

21 Μαρτίου , 2019

24 marzo 2019, Newroz in onore di Orso e Zulkuf Gezer

Και αυτό τον χρόνο, καθώς πλησιάζει η άνοιξη, ετοιμαζόμαστε να προϋπαντήσουμε μια νέα αρχή. Για τον κουρδικό λαό, η Newroz είναι συνώνυμη με την εξέγερση ενάντια στην αποικιοκρατική καταπίεση, αντιπροσωπεύει την αναγέννηση, τη ζωή. Γι ‘αυτόν τον λόγο αυτή τη γιορτή την αισθάνεται τόσο πολύ ο πληθυσμός. Ένας αδιάσπαστος δεσμός και ταυτόχρονα μια ευκαιρία για ελευθερία.
Με το έτος που μόλις τελείωσε, είδαμε ότι στη Ροζάβα (Συρία), στο Μπακούρ (Τουρκία), στο Μπασούρ (Ιράκ) και στη Rojhilat (Ιράν), πολλοί σύντροφοι θυσιάστηκαν ώστε να υπάρξει ζωή.

Αυτές τις μέρες, έχουμε χάσει έναν ιταλό διεθνιστή σύντροφο, τον Lorenzo Orsetti, ο οποίος πολέμησε μια μεγάλη μάχη ενάντια στον φασισμό του Daesh (Isis). Τις ίδιες ημέρες, ο σύντροφος Zulkuf Gezer έσβηνε στο Μπακούρ, στις τουρκικές φυλακές. Μετά από 12 χρόνια φυλάκισης και απεργία πείνας από την 1η μαρτίου για να διαμαρτυρηθεί ενάντια στην ολοκληρωτική κυβέρνηση του Ερντογάν, έπεσε ο heval Zulkuf διαμαρτυρόμενος. Καλούμε όλους τους λαούς να γιορτάσουν την αρχή αυτού του έτους με το ίδιο πνεύμα και την ίδια εξέγερση που χαρακτήρισε αυτούς τους δύο συντρόφους.
Newroz piroz be, Ευχές για μια καλή Newroz
Πόλεις στις οποίες θα εορταστεί η Newroz στην Italia:
– 20 Μαρτίου στη Bologna
– 21 Μαρτίου στη Parma
– 23 Μαρτίου στη Roma
– 23 Μαρτίου στο Oristano
– 24 Μαρτίου στο Milano
– 30 Μαρτίου στη Cosenza
Γραφείο Πληροφόρησης του Kurdistan στην Italia

ΚΥΡΙΑΚΗ 24 ΜΑΡΤΙΟΥ ΑΠΟ ΤΙΣ 13.30 MACAO, VIALE MOLISE 68

https://milanoinmovimento.com/internazionale/mediooriente/24-marzo-2019-newroz-in-onore-di-orso-e-zulkuf-gezer
διεθνισμός, internazionalismo

Σας ευχαριστούμε soldat*, στρατιώτες της επανάστασης

kleovisΣχολιάστε

του Peter Schaber  22/3/2019

Το IS δεν ελέγχει πλέον εδάφη στη Συρία. Αυτός είναι λόγος χαράς. Αλλά ο πόλεμος δεν τέλειωσε ακόμη.

Στα τέλη του φθινοπώρου του 2014, στρατιώτες της τρομοκρατικής πολιτοφυλακής του Ισλαμικού Κράτους (IS) βρισκόταν στη μητροπολιτική περιοχή του Κομπάνι στη βόρεια Συρία. Τα πράγματα ήταν άσχημα. Οι τζιχαντιστές ήδη έστελναν μηνύματα μέσω tweeter λέγοντας πως η πόλη θα καθαρίζονταν από τους άπιστους κομμουνιστές. Το ισλαμικό κράτος την εποχή εκείνη ήλεγχε μια τεράστια περιοχή, τόσο στα εδάφη του Ιράκ όσο και της Συρίας.

Αλλά η αγαλλίαση των ισλαμιστών δολοφόνων ήταν πρόωρη. Υπολόγιζαν χωρίς εκείνο το κίνημα που για περισσότερα από 40 χρόνια επέζησε στη Μέση Ανατολή στον αγώνα κατά του ΝΑΤΟ, ιδιαίτερα κατά του τουρκικού Κράτους. Μόλις πέντε χρόνια αργότερα, ο χάρτης της Συρίας και του Ιράκ φαίνεται τελείως διαφορετικός. Το IS έχει χάσει τα τελευταία εδάφη που συνέχισε να κατέχει πεισματικά. Πολλοί από τους τοπικούς και ξένους ηγέτες του έχουν πεθάνει ή είναι αιχμάλωτοι των Δημοκρατικών Δυνάμεων της Συρίας (FDS), της συμμαχίας μεταξύ κουρδικών, ασσυρίων και αραβικών πολιτοφυλακών, για την άμυνα και την οικοδόμηση ενός συστήματος συμβουλίων στη βόρεια Συρία.

Όχι μόνο η Συρία αναπνέει με ανακούφιση. Ο αιματηρός πόλεμος, αυτό το τόνισαν επανειλημμένα οι κούρδοι εκπρόσωποι των Μονάδων Λαϊκής Άμυνας και των Γυναικών (YPG και YPJ), ήταν για ολόκληρη την ανθρωπότητα. Το αποτέλεσμά του είναι η απόρριψη, η απόκρουση μιας πολιτικής δύναμης, της οποίας η κυριαρχία σε εκατομμύρια ανθρώπους, ιδιαίτερα στις γυναίκες, στη Μέση Ανατολή δεν σημαίνει τίποτα άλλο από καταπίεση, θάνατο και ταπείνωση. Πρέπει να ειπωθεί με σαφήνεια: το Κουρδικό Εργατικό Κόμμα (PKK), το οποίο εξακολουθεί να απαγορεύεται στις ΗΠΑ όπως στην Ευρώπη, μαζί με τους σύριους συμμάχους των YPG και YPJ εμπόδισαν περαιτέρω την γενοκτονία στο έδαφος των γιαζίντι στο Ιράκ, τόσο όπως και τρομοκρατικές επιθέσεις στην Ευρώπη ή στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Πώς πραγματοποιήθηκε αυτή η νίκη; Φυσικά, μια έξυπνη πολιτική των συμμαχιών έχει παίξει ένα ρόλο, και βεβαίως, ασκήθηκε πολλή διπλωματία με όσους δεν περιμένουν άλλο από το να ακυρώσουν το δημοκρατικό σχέδιο στη βόρεια Συρία.

Αλλά όλα αυτά θα ήταν μάταια χωρίς τις εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπων που έδιναν κάθε μέρα το καλύτερο των δυνατοτήτων τους στην αστική πολιτική οικοδόμηση και στις στρατιωτικές μονάδες αυτοάμυνας. Και πολλές και πολλοί από αυτούς έδωσαν το τελευταίο πράγμα που τους είχε απομείνει: τη ζωή τους. Το αντίτιμο γι αυτή τη νίκη ήταν υψηλό. Όλες και όσοι συνέβαλαν σε αυτόν τον πόλεμο ή στην πολιτική οικοδόμηση στη βόρεια Συρία, έχασαν ανθρώπους που ήταν πολύ κοντά τους. Δεν υπάρχει μια μητέρα στη βόρεια Συρία που δεν θρηνεί γιο ή κόρη, μια αδελφή στην οποία δεν λείπει ο αδελφός της που έπεσε και κανένα παιδί που είδε τον θείο ή τη θεία του να πηγαίνει στον πόλεμο και δεν τους είδε να επιστρέφουν. Και μεταξύ των διεθνιστριών και των διεθνιστών δεν υπάρχει κανείς που δεν αισθάνεται το πένθος και το θυμό για την απώλεια της Anna Campbell, του Kevin Jochim ή του Lorenzo Orsetti.

Οι Trump και ο Macron αυτού του κόσμου μπορούν να γράψουν τη νίκη στις σημαίες τους, δεν την κατέκτησαν αυτοί αλλά οι χιλιάδες σύντροφοι συντρόφισσες compagn* οι οποίοι στις θέσεις και τις οχυρώσεις τους, στις οροφές των σπιτιών και τους δρόμους θηλιές έπεσαν cadut* στις μάχες σπίτι με σπίτι. Αυτή είναι μια νίκη των Şehîd, των πεσόντων, γυναικών και ανδρών. Πρέπει αυτούς να σκεφτόμαστε όταν γιορτάζουμε και πανηγυρίζουμε αυτές τις μέρες.

Και όταν τους σκεφτόμαστε, συνειδητοποιούμε επίσης ότι: έχουμε κερδίσει μια μάχη, αλλά ο πόλεμος συνεχίζεται. Επειδή αυτό για το οποίο πέθαναν και για το οποίο συνεχίζουμε εμείς να ζούμε, δεν είναι μόνο η καταστροφή μιας ιδιαίτερα σκληρής πολιτοφυλακής. Έχουν πέσει για έναν καλύτερο κόσμο, πολύ πέρα από τον καπιταλιστική νεωτερικότητα και πέρα από την κρατική, ιμπεριαλιστική και αποικιακή καταπίεση.

Αυτός ο πόλεμος συνεχίζεται. Στη Μέση Ανατολή αυτοί που θέλουν να σβήσουν τη μικρή απελευθερωμένη περιοχή στο βόρειο και ανατολικό τμήμα της Συρίας παραμονεύουν: το καθεστώς του Ερντογάν που θέλει να την συντρίψει στρατιωτικά, η διοίκηση Trump που θέλει να την γονατίσει και να την αποπολιτικοποιήσει, η Μόσχα και η Δαμασκός που θέλουν να την υποβάλουν στο καθεστώς Assad. Η φάση που αρχίζει τώρα θα είναι μια φάση της νέας τάξης και του συστήματος των συμμαχιών. Οι ΗΠΑ θέλουν τον πόλεμό τους εναντίον του Ιράν, η Τουρκία φιλοδοξεί να διευρύνει το έδαφος που έχει καταλάβει. Για άλλη μια φορά, οι κάρτες, ανακατεύονται.

Αλλά ο πόλεμος συνεχίζεται όχι μόνο σε κάποιο μέρος μακριά, πέρα από το κύμα αγανάκτησης του πληθυσμού των πλουσίων δυτικών εθνών. Συνεχίζεται επίσης εδώ. Και στη Γερμανία [ Ευρώπη] το Κράτος θα πάρει ξανά ώθηση για να επιτεθεί, να καταδιώξει και να περιορίσει τους κούρδους, γυναίκες και άνδρες, την τουρκική αντιπολίτευση στην εξορία και όλες και όλους εκείνους που συνεργάζονται μαζί τους.

Όταν έρθει η ώρα, θα πρέπει να σκεφτούμε: όλοι έχουμε μια ενοχή να πληρώσουμε. Εμείς ως επαναστατική αριστερά σε κάθε περίπτωση, επειδή ήταν το κουρδικό κίνημα που μας έφερε πίσω σε ένα διατρέξιμο μονοπάτι στο οποίο μπορούμε σήμερα να κάνουμε τα πρώτα βρεφικά μας βήματα. Αλλά και όλοι οι άλλοι είναι επίσης χρεωμένοι με τις/τους πεσόντες των Συριακών Δημοκρατικών Δυνάμεων. Θα υπάρχουν ευκαιρίες, τουλάχιστον για να ξεκινήσουμε, να τις ξεπληρώνουμε.

#Immagine: Rodi Said/Reuters Εικόνα

* Tradotto e pubblicato da Rete Kurdistan Μεταφράστηκε και δημοσιεύτηκε από Δίκτυο Κουρδιστάν

https://lowerclassmag.com/

 – © Αναπαραγωγή δυνατή κατόπιν ρητής συναίνεσης της σύνταξης του CONTROPIANO

Τελευταία μετατροπή: STAMPA

Argomenti Θέματα:

http://contropiano.org/news/internazionale-news/2019/03/22/vi-ringraziamo-soldat-della-rivoluzione-0113679

‹ 
διεθνισμός, internazionalismo

Ciao Orso, γεια σου – Ανακοίνωση Ιταλών Μαχητών* YPG-YPJ

kleovisΣχολιάστε

MEDIO ORIENTE ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ, PRIMO PIANO ΠΡΩΤΟ ΠΛΑΝΟ

Ciao Orso – Comunicato Combattenti Italian* YPG-YPJ

19 Μαρτ , 2019

Ciao Orso – Comunicato Combattenti Italian* YPG-YPJ

Ο Lorenzo, Heval Tekosher έπεσε στη μάχη. Το Ισλαμικό Κράτος, πλέον ηττημένο, σε μια από τις τελευταίες εφόδους του επιτέθηκε και σκότωσε μια ομάδα μαχητών, μεταξύ των μαρτύρων αυτής της ενέδρας υπάρχει και Αυτός.

Η συμμετοχή του στις Ypg και στις συριακές δημοκρατικές Δυνάμεις υπαγορεύθηκε από την επιθυμία να υπερασπιστεί την κουρδική και αραβική επανάσταση η οποία σήμερα βρίσκει έκφραση στη δημοκρατική Ομοσπονδία της βόρειας Συρίας και στις κοινωνικές, πολιτικές, οικονομικές αλλαγές και ράτσας που θέλησε να υπερασπιστεί, πεπεισμένος ότι η ανθρωπότητα αξίζει κάτι καλύτερο από την καπιταλιστική κοινωνία στην οποία μεγάλωσε και της οποίας δεν υπέμεινε ποτέ τις δυναμικές του αποκλεισμού και της εκμετάλλευσης.

Ο Lorenzo είχε φύγει για τη Συρία το φθινόπωρο του 2017 αποφασισμένος να δώσει τη συμβολή του στον πόλεμο κατά του Ισλαμικού Κράτους. Η δική του ήταν μια δύσκολη επιλογή, παρμένη μέσα στην πλήρη επίγνωση των κινδύνων που συνεπάγονταν. Μια επιλογή υπαγορευμένη από τη βαθιά πεποίθηση και συνέπεια προς τις αξίες που καθοδήγησαν τη ζωή του: ελευθερία, ισότητα και δικαιοσύνη.

Ο Heval Tekosher απέδειξε την αξία του ως μαχητής συμμετέχοντας σε πολυάριθμες μάχες: από τον ιανουάριο του 2018 όταν ο Τουρκικός στρατός μαζί με τζιχαντιστικές συμμορίες άρχισε την εισβολή της Afrin, πήρε μέρος στην υπεράσπισή της, μέτωπο στο οποίο παρέμεινε μέχρι την ημέρα της απόσυρσης των στρατευμάτων. Όταν επέστρεψε ζήτησε να σταλεί εκ νέου πίσω στο μέτωπο ενάντια στο Ισλαμικό Κράτος, τους τελευταίους μήνες συμμετείχε στην προώθηση των συριακών δημοκρατικών δυνάμεων μέχρι την Baghoz, μαχόμενος μέχρι την ημέρα που έπεσε.

Είναι καθήκον μας σήμερα να τιμήσουμε τη ζωή του Lorenzo, που δαπανήθηκε στο πλευρό των καταπιεσμένων, αφιερωμένος στον αλτρουισμό, ένα παράδειγμα θάρρους και ειλικρίνειας. Είναι ευθύνη μας να ακολουθήσουμε το μονοπάτι που πήρε και να τοποθετούμαστε καθημερινά στην Ιταλία, στη Συρία και σε όλο τον κόσμο, από την πλευρά των αξιών για τις οποίες ο Lorenzo αγωνίστηκε και να διατηρήσουμε τη μνήμη του ζώντας τα ιδανικά του.

ŞEHÎD NAMIRIN – I MARTIRI NON MUOIONO ΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΔΕΝ ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ

Combattenti Italian* YPG-YPJ Ιταλοί μαχητές

Ακολουθεί η επιστολή που άφησε ο  Heval Tekoşer

Γεια σας, αν διαβάζετε αυτό το μήνυμα είναι ένα σημάδι ότι δεν είμαι πια σε αυτόν τον κόσμο. Λοιπόν, μην θλίβεστε περισσότερο απ’ ότι πρέπει, αυτό θα ήθελα, δεν μετανιώνω για τίποτα, πέθανα κάνοντας αυτό που νόμιζα ότι ήταν σωστό, υπερασπιζόμενος τους πιο αδύναμους, και παραμένοντας πιστός στα ιδανικά της δικαιοσύνης, της ισότητας και της ελευθερίας.
Έτσι, παρά την πρόωρη αυτή αναχώρηση, η ζωή μου εξακολουθεί να είναι μια επιτυχία, και είμαι σχεδόν βέβαιος ότι έφυγα με ένα χαμόγελο στα χείλη μου. Δεν θα μπορούσα να ζητήσω κάτι καλύτερο.
Σας εύχομαι το καλύτερο δυνατό, και ελπίζω ότι κι εσείς μια μέρα (εάν δεν το έχετε κάνει ήδη) να αποφασίσετε να δώσετε τη ζωή σας για τον διπλανό,, επειδή αυτός είναι ο μόνος τρόπος να αλλάξουμε τον κόσμο.
Μόνο νικώντας τον ατομικισμό και τον εγωισμό σε κάθε έναν από εμάς μπορούμε να κάνουμε τη διαφορά.
Αυτοί είναι δύσκολοι καιροί, το ξέρω, αλλά μην παραδίδεστε στην παραίτηση, μην εγκαταλείπετε την ελπίδα, ποτέ!
Ούτε για μια στιγμή.
Ακόμη και όταν όλα φαίνονται χαμένα, και τα κακά που πλήττουν τον άνθρωπο και τη γη φαίνονται ανυπέρβλητα, προσπαθήστε να βρείτε τη δύναμη, και να την εμφυσήσετε στους συντρόφους σας.
Είναι ακριβώς στις σκοτεινότερες στιγμές που το φως σας χρησιμεύει.
Και να θυμάστε πάντα πως “κάθε καταιγίδα ξεκινά με μιαν μοναδική σταγόνα”. Ψάξτε να είστε εσείς εκείνη η σταγόνα.
Σας αγαπώ όλους, ελπίζω να μάθετε από αυτά τα λόγια, να τα φυλάξετε σαν θησαυρό.
Serkeftin!

Orso,
Tekoser,
Lorenzo.

“Ciao, se state leggendo questo messaggio è segno che non sono più a questo mondo.

Beh non rattristatevi più di tanto, mi sta bene così; non ho rimpianti, sono morto facendo quello che ritenevo più giusto, difendendo i più deboli e rimanendo fedele ai miei ideali di giustizia, uguaglianza e libertà. Quindi nonostante questa prematura dipartita, la mia vita resta comunque un successo e sono quasi certo che me ne sono andato con il sorriso sulle labbra. Non avrei potuto chiedere di meglio.

Vi auguro tutto il bene possibile e spero che anche voi un giorno (se non l’avete già fatto) decidiate di dare la vita per il prossimo, perché solo così si cambia il mondo. Solo sconfiggendo l’individualismo e l’egoismo in ciascuno di noi si può fare la differenza. Sono tempi difficili, lo so, ma non cedete alla rassegnazione, non abbandonate la speranza; mai! Neppure un attimo.

Anche quando tutto sembra perduto, e i mali che affliggono l’uomo e la terra sembrano insormontabili, cercate di trovare la forza, di infonderla nei vostri compagni.

È proprio nei momenti più bui che la vostra luce serve.

E ricordate sempre che ‘ogni tempesta comincia con una singola goccia’. Cercate di essere voi quella goccia.

Vi amo tutti spero farete tesoro di queste parole. Serkeftin!

Orso,

Tekoser,

Lorenzo“

MastodonFacebook89Twitter

Tag: 
      

https://milanoinmovimento.com/primo-piano/ciao-orso-comunicato-combattenti-italian-ypg-ypj