Είναι εδώ θυελλώδεις και διαδηλώνοντας ταρακουνούν τα αποτυχημένα και πολύ υποταγμένα καθεστώτα στις επιχειρήσεις και την οικονομία.
Να, εκ νέου, εκρήγνυται ο ταξικός αγώνας.
Ο μισός κόσμος εκρήγνυται, σχεδόν να μας θυμίσει το τραγούδι που τραγουδήσαμε περισσότερο πριν 40 χρόνια:
«...Όλος ο κόσμος εκρήγνυται, από την Αγκόλα στην Παλαιστίνη, η Λατινική Αμερική μάχεται, ο ένοπλος αγώνας κερδίζει στην Ινδοκίνα, σε όλο τον κόσμο οι λαοί αποκτούν συνείδηση και στις πλατείες κατεβαίνουν με τη σωστή βία … έτσι τι περισσότερο θέλεις σύντροφε για να κατανοήσεις…»;
Οι περιοχές είναι εν μέρει διαφορετικές, σήμερα οι μάζες ξεσηκώνονται στη Χιλή, στον Λίβανο, τον Ισημερινό, το Ιράκ, στην Καταλονία και σε όλο τον κόσμο ενάντια στη στρατιωτική κατοχή του τουρκικού στρατού των κουρδικών εδαφών.
Αλλά κι εδώ σε εμάς, η ισχνή συγκρουσιμότητα έσπασε χθες από τις δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενους και εργαζόμενες στην εφοδιαστική που κατέβηκαν στην πλατεία, στους οποίους ενώθηκαν άλλοι εργατικοί τομείς και καταληψίες σπιτιών. Έτσι ο ενθουσιασμός για τη μετατροπή του υφιστάμενου ξαναρχίζει το ταξίδι του.
-Μετά από τόσες φωνασκίες και γραπτά για την εξαφάνιση των τάξεων και της σύγκρουσης μεταξύ τους για την επικράτηση ενός άθλιου, αστικού, υποτακτικού και παθητικού ατομικισμού,
-μετά από τόσο θόρυβο και φασαρία των μεγάλων και των μικρών μέσων ενημέρωσης,
-μετά από τόσους ύμνους στον κυνικό και άχρηστο εγωισμό,
-μετά την ευκαιριακή άμετρη κατανάλωση σημαιών, εθνικών ύμνων, θρησκειών, πατρίδων, εθνοτήτων και ανόητων γελοιοτήτων,
-να εκατομμύρια και εκατομμύρια ενδεείς ή φτωχοί ή προλετάριοι ή όπως αλλιώς θέλετε να τους ονομάσετε, μαζικά κατεβαίνουν στις πλατείες πολλών χωρών για να πουν: ΦΤΑΝΕΙ! BASTA! Τώρα θέλουμε να πούμε αυτό που θέλουμε και θέλουμε να το πούμε εμείς και το λέμε με τρόπο δυνατό, ώστε να μην μπορείτε να πείτε ότι δεν το ακούσατε.
Daje che la musica riprende! η μουσική ξαναρχίζει!
A cover of the old irish rebel song «Go on home british soldiers» sung by «The Wolfe Tones», (from the album «The Troubles»), adapted in the present in solidarity to the Rojava Resistance by the autonomous kurdish people in northern Syria, that have recently been invaded and brutally attacked by Erdogan’s turkish army along with a militia of jihadist mercenaries. Source: Riseup4Rojava | @RISEUP4R0JAVA Go on home Turkish Soldiers, Go on home, Have you got no fucking homes of your own? For over 40 years we’ve fought you without fear And we will fight you a few hundred more
Η Τζάνις Λυν Τζόπλιν (Janis Lyn Joplin, 19 Ιανουαρίου 1943 – 4 Οκτωβρίου 1970), αποκαλούμενη «Μαργαριτάρι», ήταν Αμερικανίδα τραγουδίστρια και τραγουδοποιός της ροκ μουσικής και της μπλουζ και μία από τις πιο επιτυχημένες και ευρέως γνωστές γυναίκες ροκ σταρ της εποχής της.
Ήταν επίσης ζωγράφος, χορεύτρια και ενορχηστρώτρια μουσικής. Ήλθε στο προσκήνιο στα τέλη της δεκαετίας του 1960, αρχικά ως τραγουδίστρια των Big Brother and the Holding Company (Ο Μεγάλος Αδελφός και η Εταιρία Κεφαλαίων) και αργότερα με σόλο καριέρα, με συγκροτήματα όπως οι Kozmic Blues Band (Κόζμικ Μπλουζ Μπαντ) και οι Full Tilt Boogie Band (Φουλ Τιλτ Μπούγκι Μπαντ). Κυκλοφόρησε μόλις τέσσερα στούντιο άλμπουμ (εκ των οποίων ένα μετά θάνατον). Θεωρείται η καλύτερη, ίσως ερμηνεύτρια του μπλουζ και μία από τις μεγαλύτερες τραγουδίστριες της ροκ μουσικής
To 1995 τιμήθηκε με την είσοδό της στο Rock and Roll Hall of Fame, ενώ το 2005 κέρδισε το βραβείο Γκράμμυ Lifetime Achievement Award. Το περιοδικό Rolling Stone την κατέταξε στην 46η θέση στη λίστα του με τους σπουδαιότερους καλλιτέχνες όλων των εποχών το 2004 και στην 28η με τους καλύτερους τραγουδιστές όλων των εποχών το 2008. Κατάφερε να «σπάσει» την ανδροκρατούμενη ροκ μουσική σκηνή, μαζί με την πρώτη γυναίκα αρχηγό συγκροτήματος, Γκρέις Σλικ (Jefferson Airplane) και άλλες ερμηνεύτριες, όπως η Πάτι Σμιθ, η Τζόαν Μπαέζ και η Μαριάν Φέιθφουλ με αποτέλεσμα να ανοίξει το δρόμο και σε άλλες τραγουδίστριες.
Ο θάνατος στα 27 χρόνια
Tην Κυριακή της 4ης Οκτωβρίου του 1970, η Τζόπλιν καθυστερούσε να εμφανισθεί στα στούντιο της Sunset Sound Recorders, κάτι που έκανε τον παραγωγό Πωλ Ροθτσάιλντ να ανησυχήσει, ώστε ξεκίνησε την αναζήτησή της, μαζί με τον Τζων Κουκ, πηγαίνοντας στο ξενοδοχείο της. Είδε στο πάρκινγκ τo αυτοκίνητο της Τζόπλιν. Μπαίνοντας στο δωμάτιό της, τη βρήκε νεκρή, δίπλα στο κρεββάτι της. Η επίσημη αιτία θανάτου της, ήταν η υπερβολική δόση ηρωίνης, ενδεχομένως σε συνδυασμό με τις παρενέργειες του αλκοόλ. O Τζων Κουκ, ο οποίος μετέφερε τον Ροθτσάιλντ στο ξενοδοχείο, πιστεύει ότι, εντελώς συμπτωματικά η Τζόπλιν παρέλαβε μεγαλύτερη δόση ηρωίνης από το κανονικό, καθώς υπήρξαν και άλλα παρόμοια κρούσματα, τη συγκεκριμένη εβδομάδα. Η Κασέρτα και ο Μόργκαν βρίσκονταν μαζί της μέχρι την Παρασκευή 2 Οκτωβρίου, όμως σύμφωνα με το βιβλίο Going Down With Janis, κανείς τους δεν την επισκέφθηκε στο ξενοδοχείο Λάντκμαρκ, όπως είχαν αμφότεροι υποσχεθεί.
Το σώμα της Τζόπλιν αποτεφρώθηκε στο Νεκροτομείο Πιρς Μπράδερς Ουέστγουντ Βίλλιτζ (Pierce Brothers Westwood Village Mortuary), στο Λος Άντζελες. Οι στάχτες της σκορπίστηκαν από ένα αεροπλάνο στον Ειρηνικό Ωκεανό και στο Στίνσον Μπιτς (Stinson Beach). Η μόνη τελετή που πραγματοποιήθηκε έγινε στο Πιρς Μπράδερς και παρακολουθήθηκε από τους γονείς της και τη θεία της μητέρας της.
Στη διαθήκη της, η Τζόπλιν άφηνε 1,500 δολάρια για τη διοργάνωση μιας αποχαιρετιστήριας γιορτής, στην περίπτωση που πέθαινε. Η γιορτή αυτή έλαβε χώρα στις 26 Οκτωβρίου του 1970, στο Lion’s Share του Σαν Ανσέλμο της Καλιφόρνια, όπου παρευρέθηκαν η Κασέρτα, ο Μόργκαν και στενοί της φίλοι, όπως ο Λάιλ Τατλ, ο Μπομπ Γκόρντον και ο Τζων Κουκ.
Η Janis στο Woodstock
Το 1969, η Τζόπλιν και οι Kozmic Blues Band έκαναν περιοδεία σε Ευρώπη και Βόρεια Αμερική. Κατά τη διάρκεια της περιοδείας τους εμφανίσθηκαν στο Φεστιβάλ Γούντστοκ το βράδυ του Σαββάτου της 16ης Αυγούστου. Παρέμειναν εκεί έως τις πρώτες πρωινές ώρες της Κυριακής 17 Αυγούστου. Όταν το συγκρότημα πέταγε με ελικόπτερο προς το χώρο της συναυλίας και η Τζόπλιν είδε το τεράστιο πλήθος έγινε απίστευτα νευρική. Οι εμπειρίες της Τζόπλιν στο Γούντστοκ δεν ήταν ευχάριστες, καθώς περίμενε δέκα ώρες μέχρι να ανέβει στη σκηνή και στο διάστημα αυτό, έκανε χρήση ηρωίνης, υπό της οποίας την επήρεια βρισκόταν, καθ’όλη τη διάρκεια της παρουσίας της, στη σκηνή, και φάνηκε, κυρίως, κατά την ερμηνεία του κομματιού Work Me, Lord. Η χρήση ηρωίνης είχε ως αποτέλεσμα το βράχνιασμα της φωνής της και τη δυσκολία της να χορέψει. Παρά τα προβλήματα, κατάφερε να αποδώσει τόσο καλά, που το κοινό εκστασιασμένο την επευφημούσε και την ανάγκασε να εκτελέσει δύο φορές το Ball and Chain. Η Τζόπλιν, όμως, ήταν δυσαρεστημένη με την εμφάνισή της και κατηγόρησε την Κασέρτα.
To Cheap Thrills έφθασε στην πρώτη θέση του Billboard 200, οκτώ εβδομάδες μετά την κυκλοφορία του και παρέμεινε εκεί για άλλες οκτώ συνεχόμενες εβδομάδες. Το άλμπουμ έγινε χρυσό και πούλησε πάνω από ένα εκατομμύριο αντίγραφα, τον πρώτο μήνα κυκλοφορίας του. Το σημαντικότερο κομμάτι του, Piece of My Heart έφθασε στη δωδέκατη θέση του Billboard Hot 100, το φθινόπωρο του 1968.
I Got Dem Ol ‘Kozmic Blues Again Mama!
Το άλμπουμ κυκλοφόρησε το Σεπτέμβριο του 1968 και έγινε χρυσό λίγους μήνες αργότερα. Παρόλ’ αυτά, δεν έγινε τόσο επιτυχημένο, όσο το Cheap Thrills. Τα σχόλια για το νέο συγκρότημα συγκρούονταν. Ορισμένοι κριτικοί μουσικής, όπως ο Ραλφ Τζ. Γκλίσον της San Fransisco Chronicle είχαν αρνητική άποψη για τους Kozmic Blues. Ο Γκλίσον έγραψε: «Η Τζόπλιν πρέπει να διαλύσει τη νέα μπάντα και να επιστρέψει αμέσως στους Big Brother… (εάν τη θέλουν και οι ίδιοι πίσω)».
Tο Pearl, αν και κυκλοφόρησε το 1971 (λίγο μετά το θάνατό της) έγινε το πιο επιτυχημένο άλμπουμ της καριέρας της, και στιγματίσθηκε από τη διασκευή του κομματιού Me and Bobby McGee, του πρώην εραστή της, Κρις Κριστόφερσον.
To πρώτο κομμάτι, «Move Over», τo έγραψε η ίδια η Τζόπλιν, ανακλώντας μέσα από τους στίχους τα συναισθήματά της για την μεταχείριση των γυναικών από τους άνδρες. To κομμάτι Mercedes Benz, συντέθηκε από την Τζόπλιν, τον Νόιβιρτ και τον Μπιτ ποιητή Μάικλ Μακ Κλερ. Το κομμάτι Βuried Alive In The Blues, του οποίου η ηχογράφηση είχε προγραμματισθεί για την ημέρα που η Τζόπλιν βρέθηκε νεκρή, συμπεριλήφθηκε στο άλμπουμ, χωρίς, όμως, φωνητικά. Το 2003, το Pearl κατετάγη στην 122η θέση των καλύτερων μουσικών άλμπουμ όλων των εποχών, σύμφωνα με τον κατάλογο του περιοδικού Rolling Stone.
Ο θάνατος της Τζόπλιν, σε ηλικία 27 ετών εξέπληξε τους θαυμαστές της και συγκλόνισε τον κόσμο της μουσικής, ο οποίος είχε μόλις πληγεί μετά την απώλεια του Τζίμι Χέντριξ δύο εβδομάδες νωρίτερα (18 Σεπτεμβρίου του 1970). Ο μουσικός ιστορικός Τομ Μουν έγραψε ότι, «η Τζόπλιν είχε μια αναπάντεχα αυθεντική φωνή». Ο μουσικός αρθρογράφος Τζων Παρέλες των New York Times έγραψε πως, ήταν -ως καλλιτέχνης- «ακατανίκητη και βαθιά ευάλωτη». Η συγγραφέας Μέγκαν Τέρρυ υποστήριξε ότι, η Τζόπλιν ήταν η θηλυκή εκδοχή του Έλβις Πρίσλεϋ, όσον αφορά την ικανότητα της να «αιχμαλωτίζει» το κοινό.
Ο Λέοναρντ Κοέν έγραψε το κομμάτι Chelsea Hotel #2 για την Τζάνις Τζόπλιν. Στο τραγούδι αυτό, αναφέρεται στη μικρής διάρκειας σχέση του με εκείνη. Υποστηρίζεται επίσης ότι, το κομμάτι Birdsong του Τζέρρυ Γκαρσία, έχει γραφτεί για την Τζόπλιν. Ακόμα το τραγούδι In the Quiet Morning της Μίμι Φαρίνα έχει γραφτεί για εκείνη, όπως και η διασκευή του από την Τζόαν Μπαέζ, ως Come from the Shadows
H ταινία The Rose, του 1979, -αρχικά ως Pearl (από το παρατσούκλι που είχαν δώσει οι φίλοι της στην Τζόπλιν)- βασίστηκε -εν μέρει- στη ζωή της Τζόπλιν, καθώς η οικογένειά της αρνήθηκε να παραχωρήσει στους παραγωγούς τα δικαιώματα της προσωπικής της ζωής.
To 1988, στήθηκε ένα χάλκινο γλυπτό της Τζόπλιν, στη γενέτειρα της, στο Πορτ Άρθουρ του Τέξας.
To 1992, εκδόθηκε μια βιογραφία της, γραμμένη από την αδελφή της, Λάουρα, με τίτλο Love, Janis. Σε μια συνέντευξή της, η Λάουρα δήλωσε ότι, η αδελφή της απολάμβανε την παρουσία της στην εκπομπή του Ντικ Κάβετ, ενώ παραδέχθηκε πως, η Τζάνις πέρασε -πράγματι- δύσκολα χρόνια στο σχολείο, αλλά δεν είχε την ίδια αντιμετώπιση από όλους τους συμμαθητές της.
Έχουν γίνει πολλές απόπειρες, για να γυριστεί μια ταινία με θέμα τη ζωή της Τζόπλιν. Οι γνωστότερες είναι: Janis Joplin: Get It While You Can, Piece Of My Heart και The Gospel According To Janis.
Ημουσική του έχει επηρεάσει από τον punk rocker John Lydon των Sex Pistols, μέχρι τις indie μούσες του riot grrrrl κινήματος, Sleater Kinney. Το Rock ‘n’ Roll Hall of Fame τον έχει χαρακτηρίσει ως έναν εκ των καλύτερων μουσικών όλων των εποχών’. Ποιος ήταν όμως ο κιθαρίστας των Jimi Hendrix Experience και συνθέτης του ατμοσφαιρικού »Purple Haze»;
Ο James Marshall «Jimi» Hendrix γεννήθηκε στις 27 Νοεμβρίου του 1942 στο Seattle των ΗΠΑ, από Αφροαμερικανούς γονείς με ινδιάνικες ρίζες. Στα 15 του χρόνια έμαθε να παίζει κιθάρα και, μετά από μια σύντομη θητεία στον Αμερικανικό στρατό ως αλεξιπτωτιστής, μετακόμισε στο Clarksville του Tennessee, όπου και ξεκίνησε να παίζει μουσική για τους Isley Brothers, τον Little Richards και τους Curtis Knight and the Squires.
Αντιμετωπίζοντας δυσκολία στο να επιβιώσει με το μισθό ενός R ‘n’ B μουσικού στην Αμερική, το 1966 μετακομίζει στην Αγγλία, όπου και τον ανακαλύπτει η Linda Keith, τότε σύντροφος του Keith Richards των Rolling Stones. Η Keith τον συστήνει στον πρώτο του μάνατζερ, το μπασίστα των Animals, Chas Chandler.
Ο Chandler τότε προσπαθούσε να αποχωρήσει από τη μπάντα του λόγω διαφωνιών μεταξύ των μελών και στόχος του ήταν να ακολουθήσει καριέρα μάνατζερ συγκροτημάτων. Έτσι, αντιλαμβανόμενος το ταλέντο του Hendrix, αφιερώνει όλο του το χρόνο στο να βρει μουσικούς για να τον πλαισιώσουν. Μετά από λίγο καιρό γεννιούνται οι Jimi Hendrix Experience.
Η πρώτη συναυλία των Experience γίνεται στις 13 Οκτωβρίου του 1966, στο Novelty της γαλλικής πόλης Evreux, σαν supporting act του Johnny Hallyday. Μέσα σε μερικούς μόλις μήνες, οι Jimi Hendrix Experience αποκτούν τα τρία πρώτα τους UK top ten hits με τα κομμάτια «Hey Joe», «Purple Haze» και «The Wind Cries Mary».
Η επιτυχία δεν αργεί να έρθει και σε αμερικανικό έδαφος, μετά από την εμφάνισή τους στο Monterey Pop Festival το 1967 και την κυκλοφορία του τρίτου και τελευταίου στούντιο άλμπουμ τους »Electric Ladyland». Το 1969, ο Jimi Hendrix είναι πλέον ο πιο ακριβοπληρωμένος performer στον κόσμο. Γίνεται headliner στο ιστορικό Woodstock Festival, αλλά και στο Isle of Wight Festival το 1970.
Η μουσική του ήταν βαθιά επηρρεασμένη από το Αμερικανικό rock ‘n’ roll και τα blues, ενώ χρησιμοποιούσε «πειραγμένους» ενισχυτές και αγαπούσε την υψηλή ένταση κατά το παίξιμό του. Υπήρξε πρωτοπόρος στη χρήση στερεοφωνικών phasing effects στις ηχογραφήσεις του και είναι υπεύθυνος για τη μετέπειτα δημοφιλή χρήση του λεγόμενου wah-wah pedal στη mainstream rock μουσική.
Έλαβε πληθώρα από μουσικά βραβεία κατά τη διάρκεια της ζωής του και μετά το θάνατό του, όπως το Pop Musician of the Year από τους αναγνώστες του ιστορικού περιοδικού Melody Maker το 1967, ενώ το 1968 το Rolling Stone τον ανακύρηξε καλύτερο performer της χρονιάς.
Play Video
Οι Jimi Hendrix Experience μπήκαν στο Rock and Roll Hall of Fame το 1992 και στο UK Music Hall of Fame το 2005. Οι δίσκοι τους »Are You Experienced», »Axis: Bold as Love», και »Electric Ladyland», είναι ανάμεσα στους 100 καλύτερους όλων των εποχών σύμφωνα με το Rolling Stone και ο Hendrix είναι ο καλύτερος κιθαρίστας και ο 6ος καλύτερος καλλιτέχνης όλων των εποχών.
Το συγκρότημα διαλύθηκε το 1969 και λίγους μήνες μετά, στις 18 Σεπτεμβρίου του 1970, ο Hendrix βρέθηκε νεκρός μετά από κατανάλωση μεγάλης ποσότητας αλκοόλ και βαρβιτουρικών. Ήταν μόλις 27 ετών.
Στις 13 Σεπτεμβρίου του 1996 ο Tupac Amaru Shakur αφήνει την τελευταία του πνοή σε ένα από τα νοσοκομεία του Los Angeles. Αν και 23 χρόνια μετά το θάνατο του, ο Lesane Parish Crooks, κατά κόσμον Tupac, αναγνωρίζεται ως ένας από τους μεγαλύτερους -αν όχι ο μεγαλύτερος- ράπερ όλων των εποχών. Ακόμη και αν δεν γουστάρεις τη ραπ μουσική σκηνή, σίγουρα κάτι θα έχεις ακούσει για τον Tupac, γιατί ο Tupac, δικαίως, δεν ξεχάστηκε ποτέ!
Ο μικρός Shakur
Πάμε ένα ταξιδάκι, λοιπόν, στη δεκαετία του΄70 στην Αμερική. Στις 16 Ιουνίου του 1971, η Afeni Shakur γεννάει μέσα στις φυλακές τον άνθρωπο που θα αλλάξει ολόκληρη την χιπ χοπ σκηνή και ας μη το ξέρει… Ο 2Pac μεγάλωσε μακριά από τους γονείς του, καθώς ο πατέρας του τους εγκατέλειψε πριν καν γεννηθεί και η μητέρα του βρισκόταν στη φυλακή λόγω της εμπλοκής της σε επαναστατικές οργανώσεις, όπως οι Black Panthers. Μεγαλώνει με φίλους και συγγενείς της μητέρας του, πολλοί εκ των οποίων ήταν μέλη της οργάνωσης Black Panthers. Έτσι, είναι λογικό ο Tupac να έχει δεχθεί επαναστατικά και αντισυμβατικά ερεθίσματα από μικρός, γεγονός που φαίνεται από την αρχή της καριέρας του.
Ποιος ήταν ο Tupac
Όταν ξεκίνησε να γράφει μουσική, κάπου στις αρχές του΄90, όλοι όσοι εμπλέκονταν στη μουσική σκηνή εκείνη την περίοδο και όχι μόνο, καταλάβαιναν ότι αυτός ο μικρός θα αλλάξει τον χώρο της ραπ. Ο 2Pac εξαρχής τραβούσε τα βλέμματα και βρισκόταν στο προσκήνιο. Ο κόσμος τον αγάπησε πολύ γρήγορα εξαιτίας του ταλέντου του και του περίπλοκου χαρακτήρα του. Δεν ήταν ένα απλό παιδί και αυτό ήταν φανερό. Ζούσε κάθε συναίσθημα του στα άκρα, το άφηνε να τον κατακλίσει και στη συνέχεια το αποτύπωνε σε χαρτί. Ήταν από τους ράπερ που γράφανε γι’ αυτά που βίωναν και πότε δεν έγραφε για μαλακίες που δεν έζησε (Σας θυμίζει κάτι;).
Παρόλο που πολλά πράγματα παραμένουν κρυφά για τη ζωή (και το θάνατο) του Pac, για το μόνο που είμαστε σίγουροι είναι ότι ήταν αληθινός και ότι πολεμούσε για αυτά που πίστευε. Επαναστάτης, αντισυμβατικός, ακτιβιστής, έντονος και ξεροκέφαλος αυτά είναι τα χαρακτηριστικά που ακούγονται μέχρι και σήμερα για τον Shakur. Είχε ένα κόμπο στο στομάχι κάθε φορά που βίωνε η έβλεπε την αδικία γι’ αυτό και δε κράτησε ποτέ το στόμα του κλειστό, πάντα μιλούσε και πάντα υπερασπιζόταν τον αδύναμο, είτε αυτός ήταν μαύρος είτε λευκός. Είναι λοιπόν προφανές ότι ένας νεαρός ‘’μαύρος’’ που μιλάει χωρίς να κρύβεται και να φοβάται θα είχε συνεχώς μπλεξίματα με αστυνομικούς και όργανα του κράτους και όμως δεν σταμάτησε λεπτό να φτύνει την εξουσία κατάμουτρα.
Η μουσική κληρονομιά που μας άφησε και η κόντρα ανάμεσα σε West-East
Όσον αφορά τις δισκογραφικές δουλειές, τους δίσκους και τα άλμπουμ του ο Tupac είχε ξεκινήσει να βγάζει τραγούδια με τους Digital Underground, όμως δεν έβρισκε σε αυτούς αυτό που ζητούσε. Έτσι το ‘91 κυκλοφόρησε μόνος του το πρώτο του άλμπουμ με τίτλο ‘’2Pacalypse now’’. Ήταν καλό, όμως αυτό που ακολούθησε ήταν ακόμη καλύτερο και κανείς δε το περίμενε. Το ΄93 ηχογράφησε το δίσκο του «Strictly 4 my N.I.G.G.A.Z.» ο οποίος πούλησε πάνω από 1,5 εκατομμύριο αντίτυπα στις Η.Π.Α. και εμπεριείχε το θρυλικό «Keep Ya Head Up».
“FORGIVE, BUT DON’T FORGET,
GIRL, KEEP YA HEAD UP
AND WHEN HE TELLS YOU YOU AIN’T NOTHIN’,
DON’T BELIEVE HIM
AND IF HE CAN’T LEARN TO LOVE YOU,
YOU SHOULD LEAVE HIM
‘CAUSE, SISTER, YOU DON’T NEED HIM”
Η επόμενη χρονιά, η χρονιά του ΄94 ήταν πολύ δύσκολη για τον Pac και σίγουρα τον άλλαξε. Στις 30 Νοεμβρίου βγαίνοντας από το στούντιο, του μέχρι τότε φίλου του Biggie a.k.a. Notorious Big, τον λήστεψαν, τον χτύπησαν και τον πυροβόλησαν. Μέσα σε λίγο καιρό συνήλθε από τα τραύματα όμως ήταν πληγωμένος και νευριασμένος καθώς πίστευε ότι το σκηνικό ήταν στημένο από τη μεριά του Biggie. Μέχρι τότε ήταν ήδη γνωστή η διαμάχη ανάμεσα σε West Side και East Side, όμως ο Pac δεν είχε πάρει καμία πλευρά. Μετά από τον πυροβολισμό του γεμάτος θυμό στράφηκε ενάντια στον Biggie και συνεπώς σε ολόκληρη την ανατολική ακτή και η διαμάχη κορυφώθηκε. Ήταν πληγωμένος και σίγουρος πως οι δικοί του άνθρωποι, οι φίλοι του, του την είχαν στημένη.
Σαν να μην ήταν αρκετό το πρώτο χτύπημα, στις 14 Φεβρουαρίου του 1995 οδηγήθηκε στη φυλακή για έναν βιασμό που δεν συμμετείχε ποτέ. Η φυλακή τον άλλαξε και πυροδότησε τον θυμό του. Βγήκε τον Οκτώβριο του ίδιου χρόνου με εγγύηση που πλήρωσε ο Suge Knight, ο νέος παραγωγός του. Έτσι λοιπόν ο Pac βρέθηκε στην απέναντι όχθη από τον παλιό κολλητό του Biggie και ήταν πλέον φανερά με το West Side. Το επόμενο άλμπουμ κυκλοφόρησε το ’95 με τίτλο «Μe against the world» αφού πλέον ο καλλιτέχνης είχε υπογράψει συμβόλαιο στη Death Records.
‘’I KNOW IT SEEM HARD SOMETIMES BUT UH
REMEMBER ONE THING
THROUGH EVERY DARK NIGHT,
THERE’S A BRIGHT DAY AFTER THAT
SO NO MATTER HOW HARD IT GET,
STICK YOUR CHEST OUT
KEEP YOUR HEAD UP,
AND HANDLE IT ‘’
Το άλμπουμ ήταν έντονο και φανέρωνε την πληγωμένη μεριά του Tupac. ήταν στην πρώτη θέση του Billboard από την 1η Απριλίου έως τις 28 Απριλίου του ίδιου έτους. Τα δύο τελευταία του άλμπουμ ήταν το το «All Eyez on Me», που κυκλοφόρησε στις 13 Φεβρουαρίου 1996 και το The Don Killuminati: The 7 Day Theory που βγήκε τον Νοέμβριο του ίδιου έτους, μετά τον θάνατο του…
Η δολοφονία του
Στις 7 Σεπτεμβρίου του 1996, o 2Pac είχε πάει με τους φίλους του στο γήπεδο MGM του Las Vegas να παρακολουθήσουν έναν αγώνα μποξ. Πριν αποχωρήσει από το γήπεδο ο Pac μπλέχτηκε σε έναν καυγά με ένα μέλος της συμμορίας των Crips για να προστατέψει τους φίλους του. Ένα χάος ξέσπασε στο ξενοδοχείο με τα μέλη των δύο συμμοριών αλλά και τον ίδιο να συμπλέκονται. Μετά από κάποια λεπτά ο ράπερ και ο Suge Knight έφυγαν μαζί με μία BMW να πάνε στο κλαμπ όπου θα έδινε συναυλία ο 2Pac. Στη συναυλία αυτή δεν έφτασε πότε, παρόλο που χιλιάδες θαυμαστές των περίμεναν. Σε ένα φανάρι λίγο μακριά από το γήπεδο, το αυτοκίνητο όπου βρισκόταν ο Tupac σταμάτησε και μέσα σε λίγα λεπτά πέρασε δίπλα τους ένα αμάξι πυροβολώντας με στόχο τον Shakur. Η αλήθεια είναι ότι κανείς από τους ‘’δικούς’’ του δεν πίστευε ότι θα πεθάνει. Τον είχαν πυροβολήσει επανειλημμένα στο παρελθόν και όμως ο Tupac πάντα επιβίωνε και ξαναγυρνούσε δυνατότερος.
Κι όμως στις 13 του Σεπτέμβρη, σαν σήμερα ο ‘’βασιλιάς της ραπ’’ ξεψύχησε… Μέχρι σήμερα υπάρχουν πολλές θεωρίες συνωμοσίας . Μία αρκετά δημοφιλής θεωρία για την δολοφονία του που πλησίαζε σε υπαρκτά γεγονότα ήταν αυτή των αντιποίνων από τους Crips προς τον Tupac, μιας και αυτός είχε μία ανεπίσημη σχέση με τους Bloods. H αστυνομία δεν κατάφερε ποτέ να επιβεβαιώσει κάτι τέτοιο ή δεν το έψαξε αρκετά. Πολλοί επίσης υποστηρίζουν ότι ο Shakur ζει κάπου στην Κούβα πίνοντας κοκτέιλ και συνεχίζοντας να υποστηρίζει το Thug Life μακριά από όλους και από όλα. Ίσως και να διαβάζει όλα αυτά που γράφονται καθημερινά για το πρόσωπο του και να γελάει, ίσως να τα ‘χει βρει με τον Biggie που φήμες λένε ότι κι αυτός είναι ζωντανός. Στ’ αλήθεια δεν έχω ιδέα, πάντως για εμένα ένα είναι σίγουρο, ο Tupac, Lesane, Pac ή όπως αλλιώς το θέλετε, δεν θα πεθάνει ποτέ, γιατί ζει κάθε μέρα μέσα από τα τραγούδια του.
