Τι είναι ο ελεύθερος Κοινοτισμός;

Συντονιστικό του κόμματος των ελεύθερων Γυναικών του Κουρδιστάν (PAJK), η Koçerin Amed μίλησε με το ANF για τον ελεύθερο κοινοτισμό, τους λόγους γέννησής του, τις ιδεολογικές του ρίζες, τον τρόπο με τον οποίο διαμορφώθηκε το μοντέλο κοινωνικής οργάνωσης, και την αναπόφευκτη επίθεση του κράτους. Δηλώνει ότι ο ελεύθερος κοινοτισμός βασίζεται στη δημοκρατική αυτονομία, διότι το δημοκρατικό έθνος διαθέτει ένα σύστημα που βασίζεται σε αυτόνομες δημοκρατικές κυβερνήσεις.

Τι είναι ο ελεύθερος κοινοτισμός;
Με αυτή την έννοια, η Amed σημειώνει ότι η δημοκρατική αυτονομία τροφοδοτείται από την προοπτική της κοινωνικής οργάνωσης και προσθέτει: «Στην φάση της πρακτικής ή της εφαρμογής της, προσφέροντας εκπροσώπηση σε όλους εκείνους που ζουν στην τοπική περιοχή, προσφέρει τις υπηρεσίες της υιοθετώντας την πολυγλωσσία.
Ο ελεύθερος κοινοτισμός βασίζεται σε ένα σύστημα συν-προεδρίας. Η αυτόνομη οργάνωση των γυναικών οργανώνει και επεκτείνει τον αγώνα και αναπτύσσει τη σοσιαλιστική νοοτροπία της απελευθέρωσης των γυναικών.

Ο κλασικός δήμος, όπου το μονοπώλιο της εξουσίας είναι θεσμοθετημένο, ελιτίστικο, γραφειοκρατικό, με βάση τη θέση και την εξουσία, αναπόφευκτα απομακρύνεται από τον λαό.

Αντίθετα, ο ελεύθερος κοινοτισμός αναπτύσσεται οικοδομώντας μια ισότιμη, ελεύθερη και δίκαιη ζωή σε σχέση με τη φύση, με το άτομο και την κοινωνία, με το φύλο, την ηλικία, τις πολιτιστικές και θρησκευτικές διαφορές ».

Ισότιμη εκπροσώπηση
Η Koçerin Amed υπογράμμισε τη σημασία της δίκαιης-ισότιμης εκπροσώπησης και του συστήματος συν-προεδρίας για την κατανόηση της έννοιας του ελεύθερου δήμου-κοινότητας και υπενθύμισε ότι το επίπεδο που επιτεύχθηκε από τον αγώνα και την οργάνωση της δημοκρατικής κοινωνίας άνοιξε τον δρόμο για τους άνδρες και τις γυναίκες να αποκτήσουν μια ταυτότητα βασισμένη στην ελεύθερη ζωή ξεπερνώντας το προηγούμενο σύστημα υποτέλειας-σκλαβιάς.

“Η κατανόησή μας για αυτή την παράδοση βασίζεται στην συν-προεδρία και στην ισότιμη εκπροσώπηση «, είπε η Amed, προσθέτοντας ότι το σύστημα αυτό προωθεί την ισότιμη εκπροσώπηση σε κάθε φάση της οργάνωσης των χώρων κοινωνικής ζωής.

Η Amed πρόσθεσε: “Το σύστημα αυτό στοχεύει στη μεγιστοποίηση της συμμετοχής των γυναικών στην κοινωνική οργάνωση με βάση το συντονισμό, τη συμπληρωματικότητα, τον συντονισμό στην εργασία και τους ρόλους, σπέρνοντας δημοκρατικό πολιτισμό από τους συν-δημάρχους σε ολόκληρη την κοινωνία. Η ελεύθερη κοινότητα βασίζεται στην άμεση συμμετοχή, μέθοδοι και δρόμοι διαφανείς μαθαίνονται, καθώς ο λαός αποτελεί ενεργό μέρος της αυτο-οργάνωσης και της ζωής των υπαρχόντων κοινοτήτων.

Η ιδέα είναι να μειωθεί η κεντρική εξουσία του κράτους και ταυτόχρονα να ενισχυθούν οι τοπικές και περιφερειακές κυβερνήσεις. Αγκαλιάζει την κοινωνική ζωή, όπου ο καθένας πιστεύει στην ανάγκη να είναι ένα ηθικό και πολιτικό ανθρώπινο ον, στην οποία συμμετέχει ενεργά με τη δική του ταυτότητα, την κουλτούρα και τη μητρική του γλώσσα”.

Οικολογία και ελεύθερος κοινοτισμός
Η Koçerin Amed του PAJK δηλώνει ότι η συμπληρωματικότητα της συν-προεδρίας και της ισότιμης εκπροσώπησης είναι ένα από τα πιο σημαντικά χαρακτηριστικά του ελεύθερου οικολογικού κοινοτισμού. Προσθέτει: «Η οικολογική κοινωνική ζωή στοχεύει να δημιουργήσει μια εναλλακτική ζωή με μια εναλλαγή στην ισορροπία φύση-άνθρωπος, άνθρωπος-φύση.

Η έννοια του οικολογικού κοινοτισμού υιοθετήθηκε και έρχεται σε αντίθεση με όλες τις μορφές μονοπώλησης μέσα από το όραμα όλων των ζωτικών χώρων όπως τα οικολογικά χωριά και πόλεις”.

Γιατί το κράτος φοβάται τον ελεύθερο κοινοτισμό;
η Amed είπε ότι ο ελεύθερος κοινοτισμός, βασισμένος στο πρότυπο της δημοκρατίας, της οικολογίας και της απελευθέρωσης των γυναικών, ασκεί ισχυρή πίεση στην κυρίαρχη νοοτροπία της πατριαρχίας.

Η Amed, υπογραμμίζοντας ότι οι δήμοι που απομακρύνθηκαν από την κοινωνία μετασχηματίζονται στην πολιτική εξουσία της αντι-κοινωνίας, αξιοποιώντας την οικονομικά, πρόσθεσε ότι η ιδέα του ελεύθερου δήμου-κοινότητας ανατρέπει αυτή την ιδέα φέρνοντας τις κοινότητες-δήμους και την εξουσία λήψης αποφάσεων πίσω στον λαό.

https://agirebablisoke.wordpress.com/2019/03/23/cose-il-municipalita-libero/

Από την Διεθνιστική Κομούνα “εάν ο πόλεμος ενάντια στην επανάσταση είναι διεθνής, και η δική μας αντίσταση θα είναι”

Σε όλες τις δημοκρατικές δυνάμεις: υπερασπιστείτε τη δημοκρατική Ομοσπονδία της Βόρειας Συρίας!
Δήλωση και έκκληση για δράση από τη διεθνιστική κοινότητα της Rojava

Λιγότερο από ένα χρόνο μετά την έναρξη του εγκληματικού πολέμου ενάντια στο καντόνι της Αφρίν, ο λαός της Βόρειας Συρίας βρίσκεται αντιμέτωπος και πάλι μπροστά σε μια επίθεση από το τουρκικό φασιστικό κράτος και τους ισλαμιστές συμμάχους του. Οι απειλές του τούρκου δικτάτορα Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν δεν είναι κενές λέξεις, δεν είναι μόνο προπαγάνδα της εκλογικής εκστρατείας και δεν είναι απλές προκλήσεις-προβοκάτσιες. Με τις επιθέσεις στο στρατόπεδο προσφύγων της Maxmur και σε διάφορα χωριά της Schengal στις 13 δεκεμβρίου, ξεκαθάρισε και πάλι την κατάσταση. Στην πραγματικότητα είναι η τελευταία έκφραση των νεο-οθωμανικών επεκτατικών προσδοκιών του καθεστώτος του AKP-MHP και η ανακοίνωση ενός δολοφονικού πολέμου εξόντωσης ενάντια στην επανάσταση στη Βόρεια Συρία και σε ολόκληρη τη Μέση Ανατολή.

Από την έναρξη της επανάστασης το τουρκικό κράτος, το συριακό καθεστώς, οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις με τις Ηνωμένες Πολιτείες και τη Ρωσία που άνοιξαν το δρόμο, έλαβαν όλα τα μέτρα που μπορούσαν για να συντρίψουν αυτή την επανάσταση εν τη γενέσει. Αλλά ούτε οι ισλαμιστικές συμμορίες των δολοφόνων, υπό την σημαία της Al-Nusra, η λεγόμενη FSA ή η μαύρη σημαία του Ισλαμικού Κράτους, ούτε ο αποκλεισμός, η απομόνωση και ο ανοιχτός πόλεμος επιθετικότητας μπόρεσαν να σπάσουν το θάρρος και την αντίσταση του πληθυσμού.

Τα τελευταία 6 χρόνια αυτού του αγώνα οι λαοί της Βόρειας Συρίας, υπό τις μεγαλύτερες θυσίες και προσπάθειες, έχουν επιδείξει την αφοσίωσή τους σε μια ζωή ελευθερίας μπροστά στο παγκόσμιο κοινό. Η απελευθέρωση της Raqqa από τις δημοκρατικές δυνάμεις της Συρίας μαζί με την σχεδόν ήττα του ισλαμικού κράτους σηματοδοτεί την έναρξη μιας νέας στρατηγικής φάσης στη Συρία και σε ολόκληρη την περιοχή. Με την καταστροφή της βασιλείας του τρόμου του ισλαμικού Κράτους, η τακτική-στρατιωτική συμμαχία ευκολίας μεταξύ των αμυντικών Δυνάμεων της βορειοανατολικής Συρίας και των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων υπό την αιγίδα του διεθνούς Συνασπισμού χάνουν ολοένα και περισσότερο τη σημασία τους.

Με όλες τις αντιφάσεις που μπορούν να υπάρχουν μεταξύ των περιφερειακών και διεθνών ηγεμονικών δυνάμεων, όλες συμφωνούν σε ένα σημείο: η επανάσταση στη βορειοανατολική Συρία, η δημοκρατική διοικητική δομή του συμβουλίου, η δημιουργία ενός δημόσιου δημοτικού- οικολογικού τομέα και η κύρια ώθηση της επανάστασης δηλαδή η απελευθέρωση των γυναικών από τις χιλιετείς αλυσίδες ενός πατριαρχικού συστήματος κυριαρχίας, αποτελεί τη μεγαλύτερη απειλή για τα ηγεμονικά τους συμφέροντα και πρέπει να εξαλειφθεί.Τα τελευταία χρόνια η επανάσταση στη Ροζάβα και στη βόρεια Συρία έχει γίνει μια άνευ προηγουμένου πηγή ελπίδας για όσους αναζητούν, μια ζωή πέρα από το κράτος, το κεφάλαιο και την πατριαρχία. Είναι ένας φάρος που μπορεί να δείξει στους καταπιεσμένους και εκμεταλλευόμενους αυτής της Γης την έξοδο από το σκοτάδι του καπιταλιστικού νεωτερισμού και έδειξε μια φορά για πάντα ότι το «τέλος της ιστορίας» που διακηρύσσεται από εκείνους που βρίσκονται στην εξουσία δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα απλό ψέμα. Είναι το ζωντανό παράδειγμα ότι και σήμερα, στον 21ο αιώνα, είναι εφικτός ένας άλλος κόσμος.

Ο επιθετικός πόλεμος στην Αφρίν, η διεθνής υποστήριξη στις σφαγές εναντίον του άμαχου πληθυσμού, οι βόμβες του ΝΑΤΟ που πέφτουν βροχή επάνω στους φίλους μας, τα γερμανικά τεθωρακισμένα Leopard, κάτω από τα ίχνη των οποίων η ελπίδα μας υποτίθεται πως θα συντρίβονταν, ήταν η πρώτη καθαρή έκφραση του νέου ιμπεριαλιστικού μετώπου ενάντια στην επανάσταση στη Μέση Ανατολή, και είναι ένας οιωνός για αυτό που πρέπει να περιμένουμε. Οι άνθρωποι εδώ, όπως και εμείς οι ίδιοι, έχουν μάθει από την Afrin: να μην βασιζόμαστε σε τίποτα άλλο εκτός από τις δυνάμεις μας. Δεν δίνουμε την παραμικρή πίστη στις δηλώσεις των διεθνών δυνάμεων και δεν θα κάνουμε έκκληση σε κανέναν. Έχουμε ευρέως γνωρίσει φίλο και εχθρό και γνωρίζουμε ότι οι μόνοι μας σύμμαχοι σε αυτόν τον αγώνα μπορούν να είναι οι διεθνείς δημοκρατικές και επαναστατικές δυνάμεις, όλοι εκείνοι που ονειρεύονται έναν διαφορετικό κόσμο και μαζί με τους οποίους αγωνιζόμαστε για ένα ελεύθερο μέλλον.

Προσκαλούμε όλους να προετοιμαστούν για μια νέα φάση αντίστασης, δράσης και συνεργατικού αγώνα. Όλους όσους βρέθηκαν στους δρόμους για την υπεράσπιση της Afrin τον περασμένο χρόνο και οι οποίοι έχουν οργανώσει στις πολυάριθμες επιτροπές αλληλεγγύης, οι οποίες έχουν κάνει την Παγκόσμια Ημέρα της Αφρίν- il World-Afrin-Day μια έκφραση παγκόσμιας αλληλεγγύης και οι οποίες κράτησαν μαζί μας κάθε μέτρο, κάθε δρόμο στη Kobanê.
Όλους εκείνους στην Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο, που έχουν δηλώσει ρητά την οργή τους και το μίσος τους απέναντι στους εχθρούς της ανθρωπότητας, τους πολεμοκάπηλους και τους υποστηρικτές του τουρκικού φασισμού.
Το μήνυμά μας ήταν και είναι αδιαμφισβήτητο: αν ο πόλεμος ενάντια στην επανάσταση είναι διεθνής, τότε η αντίστασή μας θα είναι επίσης. Ας προσπαθήσουμε να δείξουμε μαζί ότι αυτή η επανάσταση είναι ο αγώνας όλων μας, ότι η Rojava είναι η ελπίδα και η προοπτική μας και ότι θα υπερασπιστούμε το μέλλον μαζί.

Το ότι οι επιθέσεις πραγματοποιούνται σε αυτή τη φάση δεν είναι μια σύμπτωση. Το διεθνές καπιταλιστικό σύστημα λειτουργεί έξω από μια θέση αδυναμίας. Η δομική κρίση του κρατικιστικού πολιτισμού δεν μπορεί πλέον να καλυφθεί και κάθε μέρα όλο και περισσότεροι άνθρωποι αρχίζουν να ξυπνούν και αναλαμβάνουν την καταπολέμηση αυτού του καταπιεστικού συστήματος. Το βλέπουμε στους δρόμους της Γαλλίας, στη διαδήλωση κατά της συνόδου κορυφής της G20 στην Αργεντινή στο Μπουένος Άιρες, στην Women’s Strike, στο #NiUnaMenos και στις διαμαρτυρίες στο δάσος του Hambach. Οι δυνάμεις της παλαιάς τάξης προσπαθούν να κρατηθούν ζωντανές με την κυβέρνηση έκτακτης ανάγκης, την κρατική τρομοκρατία και τον ανοιχτό φασισμό, αλλά οι ημέρες τους είναι μετρημένες αν οργανώσουμε και λάβουμε θέση εναντίον των επιθέσεων στη ζωή μας. Να χρησιμοποιήσουμε τη δύναμη που έχουμε αντλήσει από την επανάσταση και να εντείνουμε τον αγώνα μας. Αν αναγνωρίσουμε την κοινή μας δύναμη, θα μπορέσουμε να ρίξουμε το σύστημα αυτό στην κοπριά της ιστορίας μία για πάντα. Ενάντια στην επίθεση του καπιταλιστικού νεωτερισμού είναι ζωτικής σημασίας να οργανώσουμε παντού την υπεράσπιση και την εξέγερση της δημοκρατικής νεωτερικότητας.

Για εμάς, ως διεθνιστική Κοινότητα στη Rojava, ξεκινάει μια νέα φάση και σήμερα. Ήρθαμε μαζί στη Rojava για να στηρίξουμε τις πολιτικές δομές αυτής της επανάστασης, για να μάθουμε, να κατανοήσουμε και να καθοδηγήσουμε την εξέλιξη της οικοδόμησης. Όπως και επί του πληθυσμού της Rojava, ο πόλεμος αυτός μας έχει επιβληθεί. Αλλά αν ο εχθρός δεν μας αφήσει άλλη επιλογή, τότε δεν θα μείνουμε στο περιθώριο, αλλά θα συνεισφέρουμε με όλες μας τις δυνάμεις και όλες τις ικανότητές μας στην προετοιμασία της αντίστασης και στην υπεράσπιση της κοινωνίας και της επανάστασης. Εμείς θα αναλάβουμε ότι είναι απαραίτητο για να συμβάλουμε σε αυτή την αντίσταση. Θα βρεθούμε στο πλευρό του πληθυσμού ενάντια στη φασιστική επίθεση. Έχουμε έρθει εδώ από τα πιο διαφορετικά μέρη αυτής της Γης με διαφορετικές ιδέες και έργα, αλλά αυτή η γη έχει γίνει και το σπίτι μας τα τελευταία χρόνια. Με αυτό το πνεύμα θα συμμετάσχουμε και εμείς στη γενική κινητοποίηση της κοινωνίας της αυτοκυβέρνησης στη βορειοανατολική Συρία, η οποία ξεκίνησε στις 12 δεκεμβρίου.

Στάσου δίπλα, πλευρό με πλευρό στην επανάσταση, ύψωσε τη φωνή σου, βγες στους δρόμους και τις πλατείες, ενώσου στις επιτροπές αλληλεγγύης και τις υπάρχουσες ομάδες αντίστασης.
Ξεκινήστε ενέργειες πολιτικής ανυπακοής για να αυξήσετε την ευαισθητοποίηση σχετικά με την κατάσταση στην Ροζάβα και να στείλετε ένα σαφές σημάδι αλληλεγγύης.

Ώμο με ώμο ενάντια στον φασισμό!
Μακρά ζωή στη διεθνή αλληλεγγύη!
Η επανάσταση θα επικρατήσει, ο φασισμός θα συντριβεί!

Πηγή: https://internationalistcommune.com/to-all-democratic-forces-defend-the-democratic-federation-of-north-eastern-syria-statement-and-call-to-action-by-the-internationalist-commune-of-rojava/?fbclid=IwAR286lh0PF4ahMwecRu1Nid1MSPc2rJFt65AmRFtuWhl5c3DYlhi-DAv_fI

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ SRI στον ΔΙΕΘΝΙΣΤΗ ΕΘΕΛΟΝΤΗ PAOLO “PACHINO”

Δημοσιεύουμε τη συνέντευξη (ιταλικά και αγγλικά) που παραχώρησε ο διεθνιστής σύντροφος Paolo «Pachino» στους συντρόφους του Τορίνο της Διεθνούς Ερυθράς Αρωγής. Ο σύντροφος Paolo είναι ένας από τους πέντε διεθνιστές του Τορίνο που έφυγαν για να υποστηρίξουν την επανάσταση της Ροζάβα και οι οποίοι, με την επιστροφή τους, αποτέλεσαν αντικείμενο ειδικής επιτήρησης της εισαγγελίας του Τορίνο χαρακτηρίζοντας τους κοινωνικά επικίνδυνους λόγω του κοινωνικού και πολιτικού τους ακτιβισμού και και της επαναστατικής τους εμπειρίας στη Συρία.

Υπενθυμίζουμε ότι ο σύντροφος Paolo είναι υπό κατ ‘οίκον περιορισμό διότι, φεύγοντας ξανά για την Ροζάβα, καταστρατήγησε τις υποχρεώσεις υπογραφής στις οποίες υποβλήθηκε για άλλα πολιτικά αδικήματα που του αποδόθηκαν στην Ιταλία. Στον σύντροφο Paolo απορρίφθηκε το αίτημα ανάκλησης της σύλληψης πριν από λίγες μόνο ημέρες.

H συνέντευξη είναι του περασμένου μήνα.

Η συνέντευξη με τον Paolo (Pachino), έναν ιταλό αναρχικό διεθνιστή που υποστήριξε την επανάσταση της Rojava στο έδαφος και με τα όπλα πλαισιωμένος στις διεθνείς YPG.

 

Ποια πολιτική ανάλυση σε έπεισε να φύγεις για την Συρία;

Ξεκίνησα ως αποτέλεσμα του αυξανόμενου ενδιαφέροντος μου σχετικά με τις φήμες για την επανάσταση που έρχονταν από τη Ροζάβα και σύντομα μετά την επιστροφή μου γεννήθηκε μια συνέλευση της πόλης το καραβάνι για την Ροζάβα στο οποίο στρατεύονταν αναρχικοί και κομμουνιστές που εργάζονταν για να στηρίξουν την επανάσταση με οικονομική βοήθεια και πολλά άλλα. Την πρώτη φορά που πήγα στο Κουρδιστάν ήταν το 2014, έφτασα στο Μπακούρ στο τουρκικό Κουρδιστάν κατά τη διάρκεια της αντίστασης του Κομπάνι. Ήμουν αποφασισμένος να επαληθεύσω προσωπικά ότι οι φωνές που έφταναν σε εμάς, δεν ήταν μόνο προπαγάνδα και έτσι ήθελα να φύγω πάλι για να καταλάβω καλύτερα τους μηχανισμούς της επανάστασης. Μπόρεσα να επαληθεύσω την πραγματικότητα μιας αντιιμπεριαλιστικής επανάστασης, για την απελευθέρωση της γυναίκας και οικολογική και για μια κοινωνία άξια αυτού του ονόματος με όλες τις δυσκολίες που οφείλονται στις εθνοτικές συγκρούσεις στον χώρο.

Στις αρχές του 2016 πήγα για πρώτη φορά στη Rojava και αρχικά απασχολήθηκα στην αστική εργασία και κοινωνικού χτισίματος και βλέποντας τους ανθρώπους που παρά τις δυσκολίες του πολέμου προσπαθούσαν να οικοδομήσουν αυτή την κοινωνία γέμιζε την καρδιά μου με ελπίδα. Όταν στη συνέχεια επέστρεψα στην Ροζάβα τον αύγουστο του 2016 αποφάσισα να ενωθώ με τις YPG για να πολεμήσω με τα όπλα στα χέρια για εκείνη την επανάσταση που είχα τη δυνατότητα να επαληθεύσω αξίες και ποιότητα της κατά τη διάρκεια του πρώτου ταξιδιού. Μια επανάσταση αντιιμπεριαλιστική λαϊκή και οικολογική που, στην καθημερινή της πρακτική, εκτός από τον ένοπλο αγώνα, προωθεί έναν αγώνα για την απελευθέρωση της γυναίκας, τη συλλογικοποίηση των πόρων και της εργασίας, παρά όλες τις αντιφάσεις που υπάρχουν στη Μέση Ανατολή. Ήμουν σε θέση να επαληθεύσω το υψηλό επίπεδο αμοιβαίας αλληλεγγύης μεταξύ των ανθρώπων. Στη Μέση Ανατολή η αξία της αλληλεγγύης είναι πολύ πιο ανεπτυγμένη από ότι σε εμάς, πέρα από ζώνες πολέμου ή όχι.

Τι έμαθες από αυτή την εμπειρία; Η επανάσταση στην οποία έχεις συνεισφέρει είναι για σένα ένα σημείο άφιξης ή μια επανεκκίνηση; Ποια ήταν η κύρια μέθοδος αντιμετώπισης των αντιφάσεων με τις οποίες έπρεπε να λογαριαστείς κατά την διάρκεια της εμπειρίας σου τόσο της πολιτικής αλληλεγγύης όσο και του πολέμου;

Αποτελεί αδιαμφισβήτητα ένα σημείο εκκίνησης επειδή ήμουν σε θέση να ανακαλύψω και να βιώσω μια διαφορετική καθημερινότητα κατά την οποία τα ζητήματα αντιμετωπίζονταν με πολιτικό τρόπο που δεν είχα ποτέ την ευκαιρία να δω εδώ σε εμάς στην Ιταλία. Για μένα είναι επίσης ένα σημείο άφιξης από τη διεθνή άποψη όσον αφορά τη δυσκολία ένταξης ενόψει μιας κουλτούρας εντελώς διαφορετικής από τη δική μας. Για παράδειγμα, η θρησκεία, που την αισθάνονται πολύ κάτω εκεί στη Μέση Ανατολή αλλά, τελικά, αυτές δεν είναι αντιφάσεις μα είναι διαφορές πολιτισμικού χαρακτήρα. Συνειδητοποιείς ότι η επανάσταση τους είναι στα σπάργανα και θα χρειαστεί λίγος χρόνος ακόμη για να υπονομεύσουν πολιτισμικές οπισθοδρομήσεις και υποβολές χιλιάδων ετών. Πρόκειται για ένα πρόβλημα που όλοι οι δυτικοί διεθνιστές που ήρθαν στην Ροζάβα είχαν να αντιμετωπίσουν.

Ως αναρχικός έπρεπε να λογαριαστώ επίσης με την πειθαρχία, ειδικότερα με την στρατιωτική αν και κατανόησα την αναγκαιότητα που εννοείται ως ευθύνη και έναντι των συντρόφων μου, ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια των πολεμικών επιχειρήσεων. Παρά τις απαραίτητες στρατιωτικές ιεραρχίες ο ρόλος των διοικητών είναι τέτοιος κατά τη διάρκεια των στρατιωτικών επιχειρήσεων αλλά, σε κοινωνικό και συνευρεσιακό επίπεδο, οι ιεραρχίες τινάζονται στον αέρα. Τρώμε μαζί μαγειρεύουμε μαζί και ζούμε μαζί την καθημερινότητα χωρίς κοινωνικές διαφορές, ρόλων ή διοίκησης, κυριαρχίας.

Αλλά η κύρια αντίφαση υπήρξε η απαραίτητη αεροπορική παρέμβαση των ΗΠΑ. Δυστυχώς οι πόλεμοι, ακόμα και οι επαναστατικοί, επιβάλλουν ιδιαίτερους τακτικισμούς που ευνοούν την προώθηση προς τον επαναστατικό στόχο. Εξάλλου και κατά την διάρκεια του απελευθερωτικού πολέμου στην Ιταλία οι παρτιζάνοι, κομμουνιστές ή αναρχικοί, επωφελήθηκαν από κάποια υλικοτεχνική ή στρατιωτική στήριξη από τα συμμαχικά στρατεύματα υπό την ηγεσία ιμπεριαλιστικών εθνών. Σε μια τέτοια τεράστια σύγκρουση δεν είναι δυνατόν να αποκλίνουμε και να κάνουμε τους σοφιστές. Η ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων διακυβεύεται και απαιτούνται τακτικές συμμαχίες. Η μεγαλύτερη αντίφαση ήταν αυτή.

Ποια ήταν τα κύρια διδάγματα που νομίζεις ότι θα μπορούσαν να είναι χρήσιμα τόσο από προσωπική άποψη όσο και από επαναστατική άποψη γενικότερα;

Στη Rojava, ανάμεσα στα κόμματα και τα κινήματα που συμμετέχουν στην επανάσταση, υπάρχουν διαφορές και ορισμένα κριτικά σημεία. Μπόρεσα να παρατηρήσω και να εφαρμόσω τη μέθοδο με την οποία αντιμετωπίζονται αυτές οι αντιφάσεις και οι εντάσεις που μπορεί να προκύψουν. Την εμπειρία να αντιμετωπίζονται και να κατανοούνται οι διαφορετικότητες των ανθρώπων. Έμαθα να βάζω τον εαυτό μου στη θέση των άλλων και να αντιλαμβάνομαι τον λόγο για τον οποίο υπάρχουν ορισμένες αντιφάσεις. Ενίσχυσα την ικανότητά μου για ανάλυση και κατανόηση που με βοήθησαν στο να προσπαθώ να επιλύω τα προβλήματα συζητώντας τα έτσι ώστε στη συνέχεια να συνάγω μια σύνθεση που να μοιράζομαι με τους άλλους ώστε να ξεπεραστούν εντάσεις και διαφορές.

Το κύριο πράγμα που έμαθα είναι η αυτοκριτική μέθοδος. Κριτικοί και αυτοκριτικοί για να γίνουμε καλύτεροι και να μάθουμε από τα λάθη μας ώστε πλέον να μην τα διαπράττουμε. Προσπαθήσαμε να αναλάβουμε τους θετικούς προσανατολισμούς πέρα από την πολιτική διαμόρφωση στην οποίαν ανήκουμε και να τους κοινωνικοποιήσουμε συνδυάζοντας τα καλύτερα μέρη του μαοϊσμού, του μαρξισμού λενινισμού ή του αναρχικού προσανατολισμού, κ.λπ., για να προσπαθήσουμε να ενισχύσουμε τους εαυτούς μας ιδεολογικά. Για παράδειγμα με τις συνιστώσες της IFB που σχηματίστηκαν από μαοϊκούς συντρόφους και ΜΛ που έχουν μια δομή ξεχωριστή από τις JPG, στις οποίες εγώ στρατεύτηκα, είχαμε τόσο ανθρώπινη όσο και πολιτική σχέση και συχνά συνέβη να ήμαστε μαζί ακόμη και κατά τη διάρκεια των επιχειρήσεων.

Έφυγες λοιπόν ξανά για τη Rojava τη δεύτερη φορά οδηγούμενος από την εικόνα των διεθνών ταξιαρχιών του ισπανικού πολέμου. Πώς θα χαρακτήριζες την αντίληψη σου για τον διεθνισμό, μια αντίληψη συγκεκριμένου προλεταριακού χαρακτήρα ή αμιγώς αμοιβαίας βοήθειας μεταξύ των λαών.

Θεωρώ ότι ο διεθνισμός σημαίνει υποστήριξη των επαναστάσεων. Η ανθρώπινη στήριξη βοήθειας μεταξύ λαών και εκείνη της επαναστατικής πολιτικής ταξιδεύουν μαζί. Πρόκειται επίσης για ένα γυμναστήριο, ένα σχολείο και μια προπόνηση για να μάθουμε πρακτικές που θα μπορούσαμε να εξάγουμε, σε άλλες καταστάσεις και συνθήκες, μέσα σε άλλες χώρες. Ως εκ τούτου θεωρώ σωστό να υποστηρίζουμε τις επαναστάσεις σε άλλες Χώρες. Στη Ροζάβα η ζήτηση για διεθνιστές δεν είναι αυτοσκοπός. Οι διεθνιστές που συμμετέχουν στην επανάσταση της Ροζάβα έχουν ως καθήκον να κάνουν να γίνει κατανοητή καλύτερα η κατάσταση στις Χώρες καταγωγής τους αφού απέκτησαν κοινωνική, πολιτική ή στρατιωτική εμπειρία.

Οι σύντροφοι στη Ροζάβα μας ζητούν να επιστρέψουμε στις Χώρες καταγωγής για να επικοινωνήσουμε και να καταστήσουμε κατανοητή την επανάσταση και αυτά που βρίσκονται πίσω της.

Πώς νομίζεις ότι μπορείς συνεπώς να χρησιμοποιήσεις την εμπειρία σου και εκείνο που έμαθες κατά τη διάρκεια της διεθνιστικής δράσης σου στη Ροζάβα, στη Χώρα καταγωγής σου;

Δεν είναι δυνατόν να ασκηθεί ομοιόμορφα η επανάσταση της Rojava εδώ στην Ιταλία. Εδώ δεν υπάρχει ένας πόλεμος που αυξάνει σημαντικά την αλληλεγγύη μεταξύ των ανθρώπων και μεταξύ ολόκληρου του προλεταριάτου. Οι μέθοδοι και οι συνθήκες είναι πολύ διαφορετικές και από την κοινωνική σκοπιά. Είναι απαραίτητο να κάνουμε μια σωστή ανάλυση της κοινωνίας της Χώρας μας, μια ανάλυση που μας αναγκάζει να εξελιχθούμε όπως επίσης ο καπιταλισμός εξελίσσεται και αλλάζει στις μορφές του. Δεν μπορούμε να παραμείνουμε σταματημένοι στη δεκαετία του ’70 ή στις εικόνες των μεγάλων επαναστάσεων του παρελθόντος. Πρέπει να εκμεταλλευτούμε το καλύτερο από αυτά εφαρμόζοντας το μέσα στη σύγχρονη δυτική κοινωνία υπό την ηγεσία του καπιταλισμού. Ο ανοιχτός πόλεμος, χωρίς αμφιβολία και παραδόξως, παρέχει καλύτερες συνθήκες από πλευράς επαναστατικής οπτικής και της αλληλεγγύης. Το πραγματικό έργο κατά τη γνώμη μου πρέπει να γίνει μέσα στα επαναστατικά κινήματα. Ένα έργο κριτικής και αυτοκριτικής που να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για να κινήσουμε σε ένα ενιαίο μέτωπο.

Μην νομίζεται ότι στην Ροζάβα όλα ξεκίνησαν με αυτόν τον τρόπο, από το σήμερα το αύριο. Υπήρξε (και εξακολουθεί να υπάρχει) μια τεράστια εργασία από ιδεολογική και πολιτιστική άποψη, ένα έργο που, μέσα στον πόλεμο, φέρνει τους καρπούς του δημιουργώντας αυτονομία και αυτοοργάνωση. Αν δεν υπήρχε ένα έργο μακρύ τριάντα χρόνια από τους συντρόφους του κουρδικού κινήματος και του PKK δεν θα υπήρχε καμία επανάσταση που να βρίσκεται σε εξέλιξη τώρα. Και εδώ στην Ευρώπη είναι απαραίτητο να κάνουμε αυτό το έργο.

Στη χώρα μας δεν υπάρχει ένας ανοικτός σε εξέλιξη πόλεμος αλλά πρέπει να πούμε ότι υπάρχει πραγματικός αδήλωτος πόλεμος ενάντια στο προλεταριάτο. Ένας πόλεμος καταχρήσεων, καταπίεσης, θανάτων στην εργασία και απολύσεων …

… Η κατάσταση στην Ευρώπη είναι μια αδήλωτη πολεμική κατάσταση, συγκαλυμμένη, είναι αλήθεια, αλλά υπάρχει ένα πολιτιστικό και ιδεολογικό πρόβλημα για να συνθλίψουμε. Κατά τη γνώμη μου αυτή η κατάσταση αναπτύσσεται και μπορεί να διαδραματίσει ικανοποιητικό ρόλο, εξαιτίας και της γενικότερης «κοινής λογικής» που ερμηνεύει αυτά τα κατασταλτικά μέτρα, ως μια μορφή μεγαλύτερης κοινωνικής ασφάλειας. Είναι απαραίτητο να υπονομεύσουμε αυτές τις αντιφάσεις που είναι εγγενείς στο προλεταριάτο. Γνωρίζω καλά ότι οι επαναστάσεις είναι βίαιες πράξεις, δεν μπορεί να υπάρξει επανάσταση χωρίς τον πόλεμο με όπλα στο χέρι αλλά είναι απαραίτητο να υπάρχουν συγκεκριμένοι όροι, συνθήκες. Για παράδειγμα, στον Μπακούρ, ο πόλεμος με τον τουρκικό στρατό προήλθε από τη δημιουργία της αυτονομίας και του ελέγχου άλλων πόλεων από το κουρδικό κίνημα.

Πολλά μαζικά κινήματα στην Ευρώπη, όπως τα κίτρινα γιλέκα, έχουν διαφορετικές ιδεολογίες μέσα τους είναι αλήθεια αλλά είναι λάθος να μην είμαστε παρόντες μέσα σε αυτά τα κινήματα. Κάποιος πρέπει να είναι παρών για να καταπολεμήσει τις φασιστικές και ρατσιστικές τάσεις μέσα σε αυτά τα λαϊκά κινήματα αντιμετωπίζοντας τις χίλιες αντιφάσεις και επίσης να ξέρει πώς να τις εκμεταλλευτεί για να φτάσει στον επαναστατικό στόχο.

Υπάρχουν σημαντικές διαφορές τόσο στρατιωτικού όσο και πολιτικού χαρακτήρα μεταξύ της εκστρατείας για την απελευθέρωση της Raqqa και της υπεράσπισης της Afrin;

Φυσικά υπάρχουν είναι σαφές. Η εκστρατεία της Racca ξεκίνησε το 2016 και διήρκεσε 8 μήνες ενώ ο πόλεμος στην πόλη μας πήρε άλλους 4 μήνες. Από στρατιωτικής σκοπιάς, εκτός από τις επιτόπιες κουρδικές δυνάμεις, κατά τη διάρκεια της επιχείρησης για τη Racca, είχαμε την αεροπορική υποστήριξη του αποκαλούμενου «διεθνούς συνασπισμού» που χρησιμοποιήθηκε μετά τον εντοπισμό στόχων ISIS που θα ήταν δύσκολο να καταστραφούν από την ξηρά. Χιλιάδες σύντροφοι έπεσαν, για την απελευθέρωση, παρά την αεροπορική υποστήριξη του συνασπισμού. Αλλά εκτός από την αεροπορική υποστήριξη δεν είχαμε βοήθεια και δεν παραδόθηκαν βαριά όπλα από τους Αμερικανούς, αλλά χρησιμοποιήθηκαν μόνο από αυτούς.

Στη Raqqa, ωστόσο, σε αντίθεση με άλλες επιχειρήσεις στις οποίες στρατεύτηκαν μόνο οι κούρδοι και οι διεθνιστές σύντροφοι, υπήρξε μια τεράστια παρουσία αράβων μαχητών που είχαν προσχωρήσει στο SDF. Από την έναρξη της επιχείρησης Raqqa, πολλοί άραβες εντάχθηκαν στο SDF αφήνοντας εκατοντάδες σκοτωμένους στο έδαφος. Η παρουσία και η θυσία των αράβων υπήρξε ουσιαστικής σημασίας για να ξεπεραστούν οι πολιτιστικές εθνοτικές αντιστάσεις που υποδαύλιζαν οι ιμπεριαλιστές ΗΠΑ και άλλοι εχθροί.

Αντίθετα στην Αφρίν ο πόλεμος αφορούσε τον ισχυρότερο στρατό του ΝΑΤΟ έχοντα άνδρες, μέσα και τεχνολογίες πολύ προχωρημένες. Στην Αφρίν είναι ένας πόλεμος αντίστασης που εξακολουθεί να συνεχίζεται χάρη στην ύπαρξη λόφων και βουνών όπου ο κουρδικός πληθυσμός αγωνίζονταν από πάντα. Αλλά ενάντια στην αεροπορία και την προηγμένη τεχνολογία των εισβολέων τούρκων, λίγα μπορούν να γίνουν εκτός από την υιοθέτηση τακτικών ανταρτοπόλεμου.

Όταν ζητήθηκε η στήριξη από τις κυβερνητικές δυνάμεις της Συρίας, η απάντηση του καθεστώτος Assad ήταν αρνητική και αφού δεν μπορούσαμε να έχουμε καμιά αεροπορική υποστήριξη για να αντιμετωπίσουμε τους εισβολείς του τουρκικού στρατού όλα έγιναν πιο δύσκολα

Η Raqqa απελευθερώθηκε από τις αραβικές δυνάμεις που υποστηρίζονταν από το διεθνή συνασπισμό, από τους κούρδους, από την IFB και από το YGP, κλπ., όλοι στρατιωτικοί σχηματισμοί, ενώ η Αφρίν υπερασπίστηκε από ολόκληρο τον πληθυσμό, άντρες από όλο το συριακό Κουρδιστάν ήρθαν έτοιμοι να πεθάνουν για να υπερασπιστούν την Αφρίν ακόμη και αν γνώριζαν το τεράστιο στρατιωτικό χάσμα μεταξύ ημών και του τούρκου εισβολέα.Οι άλλες μάχες στη βόρεια Συρία ήταν όλες μάχες που διεξήχθησαν στην ύπαιθρο, ένας πόλεμος θέσεων με υποστήριξη από αέρα. Οι τακτικές έπρεπε να αλλάξουν στην Αφρίν για να αποφευχθεί μια σφαγή, λαμβάνοντας υπόψιν το μεγάλο στρατιωτικό χάσμα μεταξύ του κουρδικού κινήματος και του ισχυρότερου στρατού του ΝΑΤΟ. Στην Afrin επανέκαμψαν οι ανταρτικές τακτικές που γνωρίζει πολύ καλά το κουρδικό κίνημα επειδή είναι αυτό που από πάντα έχει κάνει.

Επιπλέον, στην Αφρίν, αφέθηκαν κύτταρα του κουρδικού απελευθερωτικού κινήματος χάρη στα οποία αναπτύχθηκε η σχέση με τον πληθυσμό χωρίς την οποία δεν θα ήταν δυνατή καμία αντίσταση. Καρποί της εμπειρίας στο Bakur και Bashur. Η αντίσταση της Afrin είναι μια λαϊκή αντίσταση.

Σήμερα, αντιμετωπίζουμε την επιθετικότητα του τουρκικού στρατού και αναμένονται άλλες επιθέσεις που υποδηλώνουν μια πιθανή εισβολή στην Ροζάβα. Πώς νομίζεις ότι η κατάσταση μπορεί να αναπτυχθεί και από την άποψη της αντίστασης του κουρδικού κινήματος;

Δυστυχώς, από στρατιωτική άποψη, ενάντια στον πιο ισχυρό στρατό του ΝΑΤΟ, πολύ λίγα μπορούν να γίνουν. Από τον μάρτιο και μετά η δημοκρατική συνομοσπονδία επιδίωξε έναν διάλογο (δυστυχώς χωρίς κανένα θετικό αποτέλεσμα) και με το καθεστώς Assad και η εγκατάλειψη από πλευράς των ΗΠΑ επίσης ήταν αναμενόμενη καθώς οι Ηνωμένες Πολιτείες έχασαν την αντιπαράθεση με τον Assad και τη Ρωσία μέσα στο πανόραμα του πολέμου κατά του ISIS και της επιρροής στο βόρειο τμήμα της Συρίας. Για τις ΗΠΑ, η παραμονή στο χώρο, δεν θα ήταν πλέον εύκολη, ούτε από υλικοτεχνική, ούτε από οικονομική άποψη.

Αν η Τουρκία επιτεθεί θα είναι ένας καταστρεπτικός πόλεμος και η άποψή μου είναι ότι η Τουρκία θα μπορούσε να βρει μια συμφωνία αναγνωρίζοντας τον Άσαντ και τη Συρία μόνο μετά από ελεύθερες εκλογές που θα κυρώσουν την προφανή νίκη του Αssad. Η νέα επίθεση εναντίον των κούρδων πραγματοποιείται ακριβώς δίπλα στις επερχόμενες εκλογές στην Τουρκία και οι στρατιωτικές επιχειρήσεις θα μπορούσαν να μεταφέρουν την προσοχή της κοινής γνώμης από τα κοινωνικά και πολιτικά προβλήματα στο τουρκικό κράτος στον πόλεμο κατά των λεγόμενων «τρομοκρατών».

Οι σύντροφοι και οι συντρόφισσες σίγουρα δεν θα κάνουν πίσω παρά την στρατιωτική ανομοιογένεια και σίγουρα δεν θα αφήσουν τους εισβολείς να ζουν ήσυχοι όπως δεν τους αφήνουν να ζουν ήσυχα στην Αφρίν. Η συνειδητοποίηση του πληθυσμού είναι ισχυρή και ως εκ τούτου θα είναι ένας πληθυσμός που δεν θα κυβερνάται εύκολα, πολύ δυσκολότερα απ’ ότι πριν, από τους ιμπεριαλιστές απ’ όπου κι αν προέρχονται.

Αλλά, με τον επικείμενο πόλεμο, νομίζω ότι και εδώ, στην Ευρώπη, είναι απαραίτητο να κινηθούμε και να κινηθούμε αμέσως.

Είναι απαραίτητο να εγείρουμε τις εσωτερικές αντιφάσεις των ιμπεριαλιστικών Κρατών που είναι πρωταγωνιστές και κερδίζουν από τον πόλεμο και να τις καταστήσουμε εμφανείς στις λαϊκές μάζες για να μπορέσουν να κατανοήσουν ότι οι λόγοι για τον πόλεμο των ιμπεριαλιστικών Κρατών είναι οικονομικοί και για την κυριαρχία επί των πόρων και πως τα ιμπεριαλιστικά Κράτη αλλάζουν συμμαχίες ευκαιριακά ανάλογα με το οικονομικό συμφέρον: πώληση όπλων, έλεγχος των πόρων κ.λπ. Ενώ ο αγώνας της δημοκρατικής συνομοσπονδίας της βόρειας Συρίας είναι επαναστατικός, αντιιμπεριαλιστικός, περιβαλλοντικός και γυναικείος απελευθερωτικός αγώνας και δεν έχει ανάγκη να συμβιβαστεί πολιτικά και κοινωνικά. Αυτό που μπορούμε να κάνουμε εδώ στην Ευρώπη είναι να προσπαθήσουμε να κρατήσουμε την αναπνοή μας επάνω στους λαιμούς των εμπλεκομένων κυβερνήσεων, αγωνιζόμενοι ενάντια στα εργοστάσια όπλων όπως το Leonardo στην Ιταλία, διεξάγοντας μια πάλη ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και τον πολεμικό καπιταλισμό. Όπως επίσης να επιβληθούν κυρώσεις σε άλλες αστικές εταιρείες που κάνουν μπίζνες με το τουρκικό Κράτος. Στην Ιταλία πολλές αστικές εταιρείες έχουν περάσει σε τουρκικά χέρια ή συνεργάζονται με την Τουρκία. Όταν η Αφρίν δέχτηκε επίθεση στη Γερμανία υπήρξαν πολλές δράσεις που προκάλεσαν πολλές οικονομικές ζημίες, ενάντια επιχειρήσεων που συνεργάζονταν με την Τουρκία, και εδώ στην Ιταλία έγιναν πολλές κυρώσεις αυτού του τύπου. Είναι απαραίτητο να συνεχίσουμε να προσπαθούμε να επιτεθούμε και οικονομικά σε εκείνους που υποστηρίζουν τη δικτατορία του Ερντογάν. Ο πόλεμος είναι στη Συρία αλλά τον έχουμε και στο σπίτι μας με πολλές εταιρείες και τράπεζες που υποστηρίζουν τους τούρκους φασίστες επιδρομείς. Οι ενέργειες μπορεί να είναι διαφορετικού χαρακτήρα από εκείνες τις διπλωματικές (τις οποίες δεν υποστηρίζω προσωπικά) στην άμεση δράση και είναι όλες καλές για να σταματήσουν την εισβολή.

Σίγουρο είναι ότι θα είναι δύσκολο να συμβεί αυτό επειδή με την εγκατάλειψη του συριακού εδάφους από τις ΗΠΑ είναι εκείνο που αναμένεται. Στις ΗΠΑ συμφέρει να πουλήσουν όπλα στην Τουρκία για να πολεμήσουν τη δημοκρατική συνομοσπονδία της βόρειας Συρίας αντί να στηρίξουν ένα επαναστατικό κίνημα που θα μπορούσε να δημιουργήσει πολλά προβλήματα στη μεγαλύτερη δυτική δύναμη όπως οι ΗΠΑ.

Η αμερικανική στρατιωτική στήριξη στους κούρδους και τους άραβες στη Συρία ήταν μια αεροπορική υποστήριξη, χωρίς να τους αφήσουν βαρύ οπλισμό που θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν εναντίον των ίδιων των ΗΠΑ στη περίπτωση που θα προσπαθούσαν να σταματήσουν τον επαναστατικό αγώνα. Χρησιμοποιούσαμε Καλάσνικοφ από τη δεκαετία του ’70 σκεφτείτε λίγο …

Όταν ο τουρκικός στρατός τοποθέτησε 20.000 άνδρες των FSA (ισλαμικές φονταμενταλιστικές ομάδες), εκατοντάδες οχήματα στα σύνορα με τη Συρία οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν αντέδρασαν ούτε διπλωματικά ούτε στρατιωτικά. Οι δηλώσεις πολέμου του Ερντογάν απευθύνονταν επίσης στις ΗΠΑ. Αλλά για να αντιταχθούν οι ΗΠΑ σε ένα μέλος του ΝΑΤΟ θα ήταν καταστροφικό. Καλύτερα να έχουν έναν πλούσιο φίλο παρά έναν πλούσιο εχθρό.

https://agirebablisoke.wordpress.com/2019/02/18/intervista-di-sri-al-volontario-internazionalista-paolo-pachino/

ΨΨ. χόρεψες πάνω στο φτερό του καρχαρία – 18

Δύο μόνο λόγια, και πολύ τους πάει, για τη διαφορά ημών και υμών. Εκτός των πολλών άλλων είναι η οργάνωση των αντιδομών για τις οποίες έχουμε εκτενώς μιλήσει. Και πράξει φυσικά. Τα κύτταρα της ‘άλλης’ κοινωνίας που οργανώνεται ζει και υπάρχει ήδη, εδώ και τώρα. Στις 28 του περασμένου Οκτώβρη ‘κάποιοι’ αναλώθηκαν στα γιούχα στους επίσημους της παρέλασης. Και όταν συνάντησαν συντρόφους τους λοιδόρησαν πως ενώ αυτοί ’επαναστατούσαν’ οι άλλοι απουσίαζαν. Δεν γνώριζαν βλέπετε πως οι σύντροφοι για το ίδιο απόγευμα ετοίμαζαν συζήτηση και παρουσίαση προτάσεων για την αλληλέγγυα οικονομία, με εκπρόσωπους εγχειρημάτων. Οι μεν ‘εξαργύρωσαν’ στις εκλογές τη συμμετοχή στα γιούχα και στις πλατείες,της παρουσίας τους σε ένα σύστημα που στηρίζουν με τα μπούνια! Οι δε συνεχίζουν με την παρουσία τους σε όλα τα αυτο οργανωμένα εγχειρήματα άμεσου κοινοτισμού. Αυτοί με την ψήφο, οι άλλοι με την πράξη, με την οργάνωση στην πράξη, με άμεση δράση για την άλλη πρόταση και λύση! Ένα δύσκολο κομμάτι.

Τι κρατώ από την ιστορία αυτών που πέρασαν κάποτε,παλιότερα, από αυτό τον τόπο και με εντυπωσίασαν, στην πράξη. Είναι αυτό που νιώθω σαν δικό μου παρελθόν, αυτό που αγαπώ σαν πατρίδα. Αθήνα, Σόλων,σεισάχθεια, Περικλής,Δημοκρατία, Θεμιστοκλής, Μιλτιάδης, τραγικοί, τέχνες, Επίκουρος, φιλοσοφία, Πλάτων, Σωκράτης και προσωκρατικοί, και ένας ατέλειωτος κατάλογος ανδρών και έργων που θεμελίωσαν τον παγκόσμιο πολιτισμό και μίλησαν και έγραψαν στην ελληνική γλώσσα εκείνων των καιρών. Και δεν ήταν με τίποτα όλοι αυτοί Αθηναίοι φυσικά. Έχουμε τη Σπάρτη που για κάποιον ανεξήγητο λόγο με γοήτευσε περισσότερο. Δεν αγαπούσαν το χρήμα.

Τιμούσαν τη γυναίκα περισσότερο από όλους τους άλλους Έλληνες, και από τα 6 ζούσαν όλη μέρα στο στρατόπεδο όπου γυμνάζονταν και συζητούσαν. Πολύ κοντά στον κοινοτισμό,στα σπάργανα του. Μη ξεχνάτε όσοι δεν προσέχετε την λεπτομέρεια ότι ζούσαν σε φάλαγγα! Αυτή τελειοποίησαν όσο κανείς άλλος, από σχεδόν μωρά ως τα 65 ζούσαν και ανέπνεαν σε φάλαγγα και ακουμπούσαν τη ζωή τους την ίδια στον διπλανό.Αυτόν στα αριστερά τους προστάτευαν μια ζωή.Ήταν σίγουρα στρατοκράτες. Είπαμε όμως πως θα διαλέξουμε αυτά που προτιμούμε, για να συνθέσουμε και όχι να αντιγράψουμε. Ίσως αυτό που με εντυπωσίασε περισσότερο, όχι ίσως, σίγουρα ναι, η καθημερινή τους άσκηση από παιδιά να μη φοβούνται τον θάνατο! μεγαλειώδες. Σιωπώ. Στη Θήβα ανέπτυξαν όσο κανείς άλλος τη φιλία, την αγάπη στο φίλο, στη λοξή φάλαγγα. Η αμφισεξουαλικότητα στα καλύτερα της. Εκπαίδευσαν το Φίλιππο που ήξερε να παρατηρεί και τελειοποίησε ακόμη περισσότερο τη φάλαγγα σαν πολεμικό όπλο. Αυτός δεν πρόλαβε να το δείξει, ο γιος του εκτοξεύτηκε, ήταν κοσμοπολίτες και οραματιστές. Σε συνομοσπονδία θέλησαν να ενώσουν,τους Έλληνες πρώτα, και όλους τους υπόλοιπους στη συνέχεια. Το όραμα το είχε ο ΠΑΤΈΡΑΣ, ΤΟ ΈΚΑΝΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΌΤΗΤΑ Ο ΓΙΌΣ ΠΟΥ ΕΊΧΕ ΤΗΝ ΟΡΜΉ. Και τον χρόνο, όσο πρόλαβε.

Η πιο παρεξηγημένη για μένα μορφή στον αντί εξουσιαστικό χώρο. Λες και άνθρωποι που έζησαν πάνω από 2000 χρόνια πριν θα έπρεπε να σκέφτονται όπως εμείς. Άκρως αντί ιστορική και αντί διαλεκτική σκέψη. Όταν πράγματα και θάματα,για εμάς αδιανόητα,για εκείνους ήταν φυσιολογικά.. Δεν θα επεκταθώ περισσότερο, αυτός που μελετά χωρίς κολλήματα και παρωπίδες,που λέει αυτό που τον εντυπωσιάζει χωρίς να φοβάται μήπως και δεν γίνει αρεστός, καταλαβαίνει, αντιλαμβάνεται. Κι έρχεται το Βυζάντιο. Εκεί έλληνες και ρωμαίοι, άντε να ξεχωρίσεις. Η κουλτούρα πάντως είναι λατινική, γλώσσα η ελληνική αναγκαστικά, αιώνες τώρα αυτή ακούγεται και μιλιέται στα πέρατα της γης. Τα αγγλικά του τότε. Ελληνικά ονόματα αλλά Ρωμαϊκή νοοτροπία πλέον, θεοκρατία αλλά και κοσμοπολιτισμός, αληθινό σταυροδρόμι το μικρούλι Βυζάντιο,που γίνεται η τεράστια Κωνσταντίνου Πόλις. Που θα αναπτυχθεί, για να ενώσει αργότερα στα εδάφη της έναν άλλο μεγάλο πολιτισμό ο οποίος θα συνεχίσει την πορεία της μεγαλούπολης προς τα μπρος από εκεί που σταμάτησαν Έλληνες και Ρωμαίοι. Στα θετικά ο κοινοτισμός ξανά,που αναπτύχθηκε αυτή τη φορά στα μοναστήρια,η αγάπη για τον συνάνθρωπο και η προσπάθεια για το ‘αδύνατο’. Με την αρνητικότατη συμπεριφορά που επέδειξαν όμως τις μέρες εκείνες τις φοβερές της τελευταίας πολιορκίας ,όπου άστραψε με το παράδειγμά του ο τελευταίος Παλαιολόγος με τους λιγοστούς άνδρες του,και τους χιλιάδες μοναχούς κλεισμένους στα μοναστήρια να παρακαλούν για το ‘θαύμα’.

Που μόνο ο αγώνας, η μάχη στα τείχη, και η διπλωματία ίσως θα μπορούσαν να επιτύχουν! Χίλιες φορές το αίμα που χύθηκε να ήταν θυσία στη μάχη και όχι ‘προσφορά’στην σφαγή που ακολούθησε την κατάληψη της Πόλης. Που υπερασπίστηκαν με αυτοθυσία και ο Ιουστινιάνης με το Γενουίτικο τάγμα του, ιταλός ευγενής που δεν το έσκασε όπως χιλιάδες έλληνες ‘πατριώτες’ έπραξαν.[Νομίζω πως από την Γένοβα κατάγονταν οι υπερασπιστές της Πόλης και όχι την Βενετία, πάλι σας αφήνω να το ψάξετε εσείς, η μνήμη απατά πολλές φορές]. Λέτε από τα χρόνια εκείνα να κατάγεται η προσφυγή των ελλήνων σε αφεντικά; ! Καλύτερα ή χειρότερα, κάθε φορά που πρέπει να σκεφτούν σοβαρά τα της τύχης τους; Αναζητούμε το καλύτερο αφεντικό μόλις βρούμε τα ζόρια αντί να γίνουμε εμείς οι κύριοι του εαυτού και της μοίρας μας! Το σαρίκι είναι καλύτερο,ή η τιάρα; Ή μήπως τίποτα από τα δύο ;

Ανακεφαλαιώνω : Ήξεραν κάποια στιγμή οι φίλοι μου να ζουν και να πεθαίνουν για τα κοινά, όχι για το μερικό. Συζήτησαν,συν διαμόρφωσαν, δίκασαν οι ίδιοι, με κλήρο και ανακλητοί. Έδειξαν εμπιστοσύνη, αγάπησαν τον διπλανό τους, τον έκαναν φίλο, στη φάλαγγα, μαζί. Προστάτευσε ο ένας τον άλλο, με τους ικανότερους στο δεξί, ισάξιους και χωρίς προνόμια. Δεν υπήρχε ασπίδα στο δεξί να προστατεύει. Εκπαιδεύονταν όλοι μαζί, ήταν όμοιοι, σε όλα, δεν είχαν χρήμα, έτρωγαν μαζί, το ίδιο, μαζί με τον βασιλιά τους. Αξίες τους η αυτοθυσία, η δόξα της πόλης, και ο ηρωισμός, για το κοινό καλό.

Ξέχασα όμως το καλύτερο: δεν χτυπούσαν ποτέ πισώπλατα, μόλις ο αντίπαλος πετούσε το όπλο και την κοπανούσε σταματούσαν την προέλαση, πατριώτες του κώλου που χτυπάτε ανυπεράσπιστους πάντα. Και δεν χρησιμοποιούσαν τόξα, δεν καταδέχονταν να πολεμήσουν από μακριά, μόνο σώμα προς σώμα. Δεν ντρέπονταν το γυμνό,σεμνότυφοι ανέραστοι νεοέλληνες. Αγαπούσαν το σώμα,δεν το φοβούνταν. Αγάπησα τον Αλέξανδρο γιατί αγαπούσε τον Αχιλλέα και αυτόν γιατί αγάπησε τον Πάτροκλο. Δεν φοβήθηκαν να αναμετρηθούν με την ιστορία, να αναμετρηθούν με τον εαυτό τους και να ξεπεράσουν τα ανθρώπινα όρια.Γιατί προτίμησαν τη δόξα από το μαλακό κρεβάτι και την καλή ζωή. γιατί κυνήγησαν το όνειρο με πάθος, μέχρι το τέλος. Τον Λεωνίδα, τον Γκεβάρα.Και τον Ντουρούτι επειδή ήταν ο εαυτός του. Aγάπησα και τον Γεώργιο Καραϊσκάκη γιατί εκτός από οπλαρχηγός ήταν και πουτάνας γιος και αυτοσαρκαζόταν και έδωσε το όνομά του στο φοβερό μας γήπεδο! Μου αρέσει η επική μουσική, δεν θα κουραζόμουν να ακούω όλη μέρα τους Πίνκ Φλόϊντ, μου αρέσει και η καθαρότητα και η γλύκα των Τζέϊμς. ‘Εσύ εκεί, κι ο έρωτάς σου διαταγή και τελεσίγραφο’.

‘Είναι κάτι παιδιά που δεν γίνονται άντρες’, και brothers in arms, και child in time και smoke on the water και Metallica και τον συνταγματάρχη Otello de Carvallo στην επανάσταση της Πορτογαλίας που έριξε τη χούντα του Σαλαζάρ. ‘Για μένα τραγουδώ’, και ‘σφεντόνα’,και Zombi από τους Γκράμπερις … Και φυσικά Θανάσης Παπακωνσταντίνου. Και Έμινεμ.

Οι νέοι εδώ και χρόνια,μόνοι ολομόναχοι,κυνηγάνε και σκοτώνουν τέρατα στην εικονική πραγματικότητα των video games, έχουν για ινδάλματα ψεύτικους σούπερ ήρωες, ζουν στα σκοτάδια και στην απομόνωση του δωματίου, ή τη νύχτα σε κωλόμπαρα με μαφιόζους, καταπιεσμένους και κορίτσια που εκδίδονται για να την βγάλουν, κοπέλες που συνήθως εκμεταλλεύονται μαφιόζοι φασίστες. Έχουμε πιάσει πάτο, δεν ξέρω αν υπάρχει πιο κάτω στην ανθρώπινη συμπεριφορά,στην χυδαιότητα. ‘Μπήκαν στην πόλη οι οχθροί’. ‘People have the power’, easy rider, ‘born to be wild’. Μίνι φούστα,μακριά μαλλιά και ανατροπή του καθωσπρεπισμού που επικρατεί, μαριχουάνα και lsd. ‘Satisfaction’. ‘Lusy in the sky with diamonds’. ‘Για και χαρά σου Βενετιά’, ‘γιατί θαρρείς με κέφι τραγουδάμε’, ‘έβαλε ο Θεός σημάδι’, ‘υπομονή’ και πάει λέγοντας, Κι αν πάμε πιο πέρα θα γίνει της ‘πουτάνας’, όπως στον τελικό που χτίζουμε χρόνια τώρα σε χίλια μετερίζια, τούβλο τούβλο.

Butch Cassidy and ….

Δεν φοβόμαστε τον πόλεμο γιατί είμαστε παιδιά του Βελουχιώτη και πολεμάμε ξεκούραστα στον ίσκιο που δημιουργούν τα βέλη που μας ρίχνετε σωρηδόν στον πρωϊνό ήλιο. Κι όπως έλεγε ο Μπουεναβεντούρα Ντουρούτι ,’χτίστες και μαστόρια είμαστε, ξέρουμε να χτίζουμε πολύ καλά από την αρχή αυτό που έχουμε σκοπό να καταστρέψουμε και ζέχνει, πτώμα σκοτωμένο, βρωμερό’! Ο καναπές σου η συνενοχή σου, γιατί ‘δεν σε Sony’ φίλε. Όταν βλέπω λοιπόν το πώς πλάστηκε η ψυχή μου, πώς δημιουργήθηκαν τα εσώψυχα μου σκέφτομαι τη μουσική, αυτή που άκουσα από μικρός και από πάντα, και δημιούργησε τον ψυχισμό μου. Πρώτα πρόσεχα τη μελωδία, μετά και τα λόγια, ειδικά στην ξένη μουσική που άργησα να καταλάβω τον στοίχο, και αυτό όχι πάντα. Το μίγμα άρχισε να γίνεται εκρηκτικό όσο μεγάλωνα και αποκτούσα συνείδηση αυτών που συνέβαιναν. Αυτή λοιπόν είναι η ελληνικότητά μου, η Γη που με γέννησε και με μεγάλωσε και με δημιούργησε, για την οποία ανέκαθεν καυχήθηκα, όπου κι αν βρέθηκα. Η Ιθαγένειά μου λοιπόν. ‘γεννήθηκα, χίλια μύρια κύματα, είδα τον παππούλη μου, ακούς να λένε στα χωριά, ο καλόγερος, ερωτικό, τη μέρα της πεντηκοστής, αντρικός χορός, μάνα.’ Θήτευσα στην αυτονομία, ντόπια και οικουμενική. ‘Τα λόγια και τα χρόνια, το καριοφίλι μάνα μου, πήραν τ’ ανάπλι, μαλαματένια λόγια, στη βρύση και στον ποταμό, τη δόξα των ανθρώπων, πρόλογος για τον Αθανάσιο Διάκο.’ Και ‘πεθαμένες καλησπέρες’, ‘βαριά ποτά βαριά τσιγάρα’ Το άδικο το ζούμε μέσα από την κούνια μας. Και αν το μισό άδικο είναι η διαχρονική συμπεριφορά της εξουσίας έναντι των καταπιεσμένων, το άλλο μισό βρίσκεται στην ιστορική αδικία της ύπαρξης καταπιεστών και καταπιεζόμενων. ‘Ο τηλεθεατής δεν είναι εγκληματίας. Είναι ο πρεζάκιας της χιλιετίας.’ ‘Λευτεριά στους καταπιεσμένους τηλεθεατές.’

Η καλλιέργεια κρατάει τα μάτια του ανθρώπου ανοιχτά. Η ομορφιά είναι που γεμίζει αρετή Η πιο επαναστατική πράξη είναι να ξεχωρίζει κανείς από τη χειραγωγημένη μάζα, να ακολουθεί τον εαυτό του και να πραγματώνεται σαν άνθρωπος. Αυτό εξυψώνει το ανθρώπινο γένος.

Οι άνθρωποι της εξουσίας δεν πρόκειται να εξαφανιστούν οικειοθελώς, το να προσφέρεις λουλούδια στους μπάτσους απλώς δεν θα έχει κανένα αποτέλεσμα…. ο μόνος τρόπος που θα άντεχα να δω μπάτσους να τους προσφέρουν λουλούδια θα ήταν σε γλάστρα από ψηλό μπαλκόνι. Ουίλιαμ Μπάροουζ.

Να ακούσουμε τον S.Tankian. We don’t need your democracy, execute them kindly for me Take them by their filthy nostrils. We don’ t need your hypocrisy, execute real democracy, powt-industrial society The unthinking majority. Anti-depressants controlling tools of your system making life more tolerable. I believe that you are wrong, insinuating they hold the bomb Clearing the way for the oil brigade.

Υπάρχει ένας αστερισμός κοινοτήτων και συλλογικοτήτων, δομών, κινημάτων κοινωνικών αντι θεσμών που στηρίζονται στην καθημερινή άμεση πράξη χιλιάδων ανθρώπων στην Ελλάδα και εκατομμυρίων στον κόσμο οι οποίοι δεν περιμένουν την ‘κατάλληλη ώρα’ ή τον ‘καλύτερο συσχετισμό’, όπως και τότε. Το κυρίαρχο μοντέλο είναι αυτό του εμπορεύματος που έχει ανταλλακτική αξία, και της ανταγωνιστικής ιδιοκτησίας. Έτσι λοιπόν όσοι αντιτίθενται σε αυτό το μοντέλο προτείνουν και ζουν ήδη την χρηστική αξία και το μοίρασμα. Ελεύθερη πρόσβαση στα αγαθά χωρίς χρήμα και αγορά, ελεύθερη συνεργασία. μοντέλο συνένωσης ικανοτήτων και δραστηριοτήτων με βάση την αμοιβαιότητα και συμπληρωματικότητα. Νοηματοδοτούμε λοιπόν τη ζωή μας διαφορετικά, συστήνουμε έναν κοινωνικό δεσμό διαφορετικού τύπου, ικανό να αναπτύξει και να προστατεύσει μια ζωή άξια να βιωθεί, πέρα από τη γύμνια της επιβίωσης, την καταστροφή της ζωής που επιφυλάσσουν ως μέλλον μας. Αν το κύτταρο της καπιταλιστικής οικονομίας είναι το εμπόρευμα γύρω από το οποίο οργανώνεται η εκμετάλλευση της εργασίας για την παραγωγή του και ο ατομικός ανταγωνισμός για την κατοχή του, το κύτταρο της απελευθερωμένης κοινωνίας είναι τα κοινά, η συνεργατική οργάνωση για την παραγωγή και η ελεύθερη,ισότιμη πρόσβαση στα αγαθά.

το τελευταίο τηλεφώνημα στην οικογένεια Μόρο

• Κοιμήθηκα με υπνόσακο στην εθνική, στα παρτέρια ανάμεσα στους αυτοκινητόδρομους. Σε παραλίες και χωράφια, στο βουνό στα χιόνια και σε πάρκα. Κοιμήθηκα και σε πολυτελή ξενοδοχεία, σε καμπίνες και στο κατάστρωμα πλοίων, όπως και σε χαμόσπιτα, σε υγρά υπόγεια και σε φανταστικές σοφίτες. Οι ιταλοί είναι μάστορες στις ανακαινίσεις. Θυμάμαι ζούσα κάποιο διάστημα σε ένα στούντιο στο ενδιάμεσο δύο ορόφων, σε ένα παλιό κτίριο, ψηλοτάβανο, στο κέντρο της Φλωρεντίας,με απίστευτη διαρρύθμιση. Δίχως παράθυρα, έμπαινες σκύβοντας από μια εξαιρετικά μικρή πορτούλα στο ύψος ενός μικρού παιδιού. Έξω από τη Νάπολη ταξιδεύοντας προς νότο για να πάρω το πλοίο για Ελλάδα κάνοντας ωτοστόπ, με μάζεψαν δύο νεαροί με ένα χιλιο τρυπημένο από σφαίρες αυτοκίνητο. Απ’ ότι μου είπαν μόλις ξεψάρωσα το είχαν σκάσει από ένα μπλόκο λίγη ώρα πριν, όταν τους κυνήγησε η αστυνομία. Κουβαλούσαν παράνομες κούτες με τσιγάρα όταν αποπειράθηκαν να τους σταματήσουν.

Prospero Gallinari μια ιστορία του εννιακόσια 2

αλλάζω σελίδα : ας ακούσουμε τον Πιερ Ροζανβαλόν της »κοινωνίας των ίσων» [εκδόσεις Πόλις] σε απόσπασμα συνέντευξης στο Le Nouvel Observateur, από την Εφημερίδα των Συντακτών :

»η ιδέα να οικοδομήσουν μια »κοινωνία των ίσων»ήταν κεντρική το 1789. η προοπτική ήταν να εγκαθιδρυθεί ένας κόσμος χωρίς προνομιούχους, στον οποίον καθένας θα είχε τα ίδια δικαιώματα, θα αναγνωρίζονταν και θα γινόταν σεβαστός ως εξίσου σημαντικός με τους άλλους. η έννοια της ισότητας όριζε έτσι πάνω απ’ όλα μια μορφή κοινωνικής σχέσης. αυτή η ισότητα σχέση αρθρωνόταν γύρω από τρεις μορφές : την ομοιότητα, την ανεξαρτησία και την ιδιότητα του πολίτη. η ομοιότητα έχει το νόημα μιας ισότητας-ισοτιμίας : να είσαι όμοιος σημαίνει να ανήκεις στην ίδια ανθρωπότητα κόντρα στο γεγονός του προνομίου.

η ανεξαρτησία είναι μια ισότητα -αυτονομία : ορίζεται αρνητικά ως απουσία υποταγής στις σχέσεις μεταξύ των ατόμων και θετικά ως ισορροπία της συναλλαγής. η ιδιότητα του πολίτη είναι μια ισότητα-συμμετοχή : τη συγκροτούν η πολιτική δραστηριότητα και η κοινότητα στην οποία ανήκει ο πολίτης.. το σχέδιο της ισότητας ως κοινωνικής σχέσης εκφράστηκε συνεπώς στην Γαλλία και στις Ηνωμένες Πολιτείες με τις μορφές ενός κόσμου ομοίων,μιας κοινωνίας ατόμων και μιας κοινότητας πολιτών.

η ισότητα γινόταν κατ’ αυτόν τον τρόπο αντιληπτή ως σχετική θέση των ατόμων, κανόνας των αμοιβαίων σχέσεών τους και αρχή συγκρότησης του κοινού τους βίου. μου φάνηκε θεμελιώδες να επιστρέψω σε αυτήν την ιδρυτική διάσταση σε μια περίοδο κατά την οποία η έκρηξη των οικονομικών και κοινωνικών ανισοτήτων ακυρώνει την έννοια της κοινωνίας των ομοίων και τον στόχο των πολιτών να ανήκουν σε έναν κοινό κόσμο….

έχουμε πράγματι ανάγκη να αναβαπτιστούμε σε αυτό το επαναστατικό πνεύμα σήμερα προκειμένου να βγούμε από το αδιέξοδο….

ενώ η ισότητα υπήρξε »η ιδέα-μητέρα»της Επανάστασης [για να επαναλάβουμε την περίφημη διατύπωση του Νεκέρ], η ανάπτυξη των ανισοτήτων είναι σήμερα η δύναμη που κινεί τον κόσμο….

όλες οι έρευνες καταδεικνύουν πως το συναίσθημα ότι ζούμε σε μια άδικη κοινωνία είναι πλειοψηφικό. αλλά οι παράγοντες που παράγουν αυτές τις ανισότητες – μα ορισμένη στρεβλή φιλοσοφία της ισότητας των ευκαιριών, η εξύμνηση της αξιοκρατίας ή οι μηχανισμοί του ανταγωνισμού  – γίνονται ταυτόχρονα ευρέως αποδεκτοί. το διαδεδομένο συναίσθημα ότι οι ανισότητες είναι ‘υπερβολικά μεγάλες» και »σκανδαλώδεις» γειτνιάζει με μια σιωπηλή αποδοχή των πολλαπλών ειδικών τους εκφράσεων,καθώς και με μια κρυφή αντίσταση στην πρακτική τους διόρθωση.

από δω πηγάζει το γεγονός ότι μια πλειοψηφική κοινωνική δυσαρέσκεια μπορεί να συνδέεται με μια αδρανή παθητικότητα απέναντι στο γενικό σύστημα των ανισοτήτων. στιγματίζουν έτσι δημοσίως τις ανισότητες γενικά, ενώ αναγνωρίζουν έμμεσα ως θεμιτά τα ειδικά κίνητρα που τις καθορίζουν. αποκάλεσα αυτό το φαινόμενο »παράδοξο του Μποσιέ», αναφερόμενος στην περίφημη παρατήρηση του Μποσιέ : ‘ο Θεός γελά με τους ανθρώπους που παραπονιούνται για τις συνέπειες, ενώ αγαπούν τις αιτίες’.

τα κινήματα ‘των αγανακτισμένων’ επισημαίνουν ότι η συνέπεια αυτού που αποκαλούμε ‘η απόσχιση των πλουσίων’ είναι η διάλυση της ένταξης σε έναν κοινό κόσμο. εξεγείρονται δικαιολογημένα ενάντια στην κατάστασή τους των λησμονημένων, των ατόμων που δεν έχουν το συναίσθημα ότι έχουν εγκαταλειφθεί από την δημοκρατία και από την οικονομία, ότι δεν τους λογαριάζουν καθόλου. αλλά δεν έχουν πάντοτε την επιστήμη της δυστυχίας τους. έγραψα την »Κοινωνία των ίσων» και για να εξοπλίσω αυτά τα κινήματα, για να σκιαγραφήσω ταυτόχρονα ένα πλαίσιο ερμηνείας και μια προοπτική στη δράση τους και στην θεμιτή ανυπομονησίας τους.»

συνεχίζεται

Να χαιρετίσω τον Μανώλη που και αυτός έφυγε για το μεγάλο ταξίδι

ΧΧ. χόρεψες πάνω στο φτερό του καρχαρία – 17

λεντ ζέπελιν

Έγινα αυτό που είδαμε επειδή αναρωτήθηκα :
Ποιοι ήταν οι κοτσαμπάσηδες στην ιστορία και τι ρόλο έπαιξαν;
Ποιοι οι αρματωλοί και οι κλέφτες και γιατί πολεμούσαν με τους πρώτους;
Εμφύλιοι μεταξύ των Ελλήνων. Κανάρης εναντίον Μιαούλη, πάει ο στόλος, ο με δανεικά φτιαγμένος, μπουμ, μπαμ και κάτω, και τα λιανοτράγουδα της πικρής πατρίδας.
Τι σας θυμίζει ο Λιόντας ο Ληστής; Γιατί τον τραγούδησε ο Νταλάρας, νέος και ενθουσιώδης τότε, τι λόγο -αν- αρθρώνει σήμερα, με γυναίκα υπουργό στη κυβέρνηση των σύγχρονων κοτσαμπάσηδων [ πριν στεγνώσει η μελάνη άρχισαν τα κραξίματα στην ανά την Αθήνα περιοδεία του που κόπηκε απότομα].

Άλλαξε ο Μανωλιός και φόρεσε τα ρούχα του αλλιώς, που λέει ο λαός όταν σκέφτεται!
Και ο Αντώνης του Μίκη από το Μαουτχάουζεν, σας λέει τίποτα;
Μικρούλης όταν ήμουν τηλεόραση δεν υπήρχε. Ακούγαμε ραδιόφωνο στο σπίτι. Κάθε μέρα δελτία για ανθρώπους χαμένους! Θυμάμαι ακόμη πόσο εντύπωση μου έκανε! Όλοι εκείνοι οι άνθρωποι που έψαχναν χρόνια δικούς τους! Τι συνέβη ;
Το έψαξα όταν μεγάλωσα, δεν μπορούσα να ξεχάσω, και έμαθα, κατάλαβα!
Αναρωτιόμουν επίσης παιδάκι μικρό γιατί οι μεγάλοι χαμήλωναν τον τόνο στην κουβέντα, και σοβάρευαν τόσο όταν μιλούσαν για ‘κάποια’ πράγματα;

Κάποια ονόματα ήταν ιερά, χαμήλωνε περισσότερο ο τόνος, μιλούσαν για ντόπιους ‘καπεταναίους’.
Βελουχιώτης, Βαφειάδης, Ζαχαριάδης, Μπελογιάννης, Σάντας και μετά Λαμπράκης, Πέτρουλας.
Έψαξα, έμαθα. Για τα Γιούρα, και τ’ άλλα νησιά. Τα συγχωροχάρτια, Άνθρωποι που έκλαιγαν μια ζωή για κάποια υπογραφή που έβαλαν,για να ξαναδούν τους δικούς τους,σε ένα παλιόχαρτο. Ανθρώπους τους οποίους η συνείδηση στοίχειωνε στον ύπνο και τούς κυνηγούσε και στον ξύπνιο. Γεμάτοι εφιάλτες. Γιατί; Και γι αυτά έμαθα, αφού ρώτησα.
Γιατί ψεκάζουν χημικά ένα, και άλλο, σύμβολα;
Γιατί ψεκάζουν τον Μανώλη Γλέζο;
Διαφώνησα πολλές φορές με τον Μίκη. Τεράστιος δημιουργός και καλλιτέχνης, στην πολιτική όμως! Μαντάρα!

Και το περσινό καλοκαίρι μόνο που δεν σκοτώθηκα,στα λόγια, με τον Γλέζο,στην πλατεία Καπνεργάτη που ήρθε να μιλήσει για την άμεση δημοκρατία και την ίδια στιγμή καλούσε τον κόσμο να αναθέσει για μία ακόμη φορά σε ‘άλλους’,ποιους άραγε, την επίλυση,για να μη πω τη διόρθωση της κατάστασης! οποία υποκρισία!
Αυτό δεν σημαίνει πως δεν θαύμασα την πράξη του, Κάποτε.

Σήμερα όλοι αυτοί έχουν καταντήσει γραφικοί,σέρνουν την παρουσία τους στο πανελλήνιο, δεν έχουν πλέον τη δυνατότητα να αντικρίσουν κατάματα την πραγματικότητα που τους φωνάζει πως απέτυχαν πολιτικά, να την προσεγγίσουν με ξεκάθαρο μάτι,και τότε λόγω των αδιέξοδων χειρισμών και σήμερα το ίδιο, ίσως πια και λόγω κούρασης, ηλικίας, απογοήτευσης κλπ . Γιατί φοβούνται ένα αύριο που τους τρόμαξε και τότε! ΤΟΥΣ ΦΟΒΊΖΕΙ ΚΑΙ ΣΉΜΕΡΑ.

Τα παραδείγματα καθόρισαν την ύπαρξή μου, οι πράξεις δίνουν νόημα στη ζωή, η συνέχεια τον αποκαθήλωσε τον Μανώλη όπως και τον ΜΊΚΗ..

ΑΥΤΟΊ ΚΑΤΆΝΤΗΣΑΝ ΤΟΝ ΣΎΓΧΡΟΝΟ ΈΛΛΗΝΑ ΡΑΓΊΆ ΠΟΥ ΠΡΟΤΙΜΆ ΝΑ ΤΗΝ ΚΆΝΕΙ ΓΙΑ ΆΛΛΕΣ ΠΟΛΙΤΈΙΕΣ,  ΛΈΕΙ Ο ΓΕΊΤΟΝΑΣ ΜΟΥ ‘ΔΕΝ ΈΧΕΙ ΆΛΛΟ, ΔΕΝ ΤΗ ΒΓΆΖΟΥΜΕ’.

ΚΑΙ ΡΩΤΆΩ ΕΓΩ, ΓΙΑΤΊ ΕΜΕΊΣ ΚΑΙ ΌΧΙ ΑΥΤΟΊ ; ΓΙΑΤΊ ΝΑ ΜΗ ΤΟΥΣ ΔΙΏΞΟΥΜΕ, ΝΑ ΟΓΑΝΩΘΟΎΜΕ ΝΑ ΤΟ ΚΆΝΟΥΜΕ ΑΝΤΊ ΝΑ ΠΕΡΙΜΈΝΟΥΜΕ ΜΑΤΑΊΩΣ ΜΉΠΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΆΝΕΙ ΚΆΠΟΙΟΣ ΆΛΛΟΣ, Ο ΣΥΡΙΖΑ Ας ΠΟΥΜΕ, ΓΙΑ ΕΜΑΣ;

Αυτό,το παράδειγμα ψεκάζουν, το σύμβολο, την ανυπακοή και όχι τα λόγια, τα λόγια τα ζητάνε κιόλας, γιατί τους δίνουν χρόνο, και περνούν τα μέτρα, και μαζεύουν τα λεφτά μέχρι να μην έχει άλλα,και να κηρύξουν την επίσημη πτώχευση ή όπως αλλιώς την ονομάσουν. Τα λεφτά τους ενδιαφέρουν και οι Έλληνες τρέχουν στις ουρές να τους τα δώσουν, για να μη φάνε πρόστιμο, πανάθεμά τους. Φαύλος κύκλος.

Πραίτωρες κρατούσαν φυλακή τον Κολοκοτρώνη γιατί έπραττε τα αυτονόητα. Έμαθα λοιπόν πως οι απόγονοι των κοτζαμπάσηδων τον έκλεισαν μέσα! Οι σημερινοί τους απόγονοι πάλι σιδερόφρακτους στέλνουν,εκεί στο ίδιο μέρος, να δέρνουν τον κόσμο, και να ανοίγουνε κεφάλια, τον κόσμο που φωνάζει έξω από το ‘παλάτι’, και τον δηλητηριάζουν. Βλέπετε πως πάλι κύκλους κάνει η ιστορία. Τον Θοδωρή τότε τον έκλεισαν στην Ακροναυπλιά. Σήμερα έχουν σύγχρονα κολαστήρια για να τυραννάν τους αντάρτες και τους αγωνιστές. Εφηύραν μάλιστα και το ‘μαρτύριο του κώλου’. Κι όποιος το αρνείται , απομόνωση!
Κι αν κατά λάθος χώσουν κανέναν δικό τους μέσα σε λίγες μέρες τον ξαναφωνάζουν στα παρτάκια τους. Πολιτικοί, μεγαλοεργολάβοι, μεγαλοδικηγόροι, έμποροι μαφιόζοι και μεγαλο παπαγάλοι όλοι μία φάρα, ουνα φάτσα ούνα ράτσα που λέγανε παλιότερα για τους ιταλιάνους.

Και από μεταχείριση άλλο πράμα. Βασανιστήρια και εξευτελισμός για τους μεν, προνόμια και ειδική μεταχείριση για τους δε.
Πάντα δύο μέτρα δύο σταθμά. Ρώτησα, έμαθα, ζύγιασα, διάλεξα, αποφάσισα. Δεν μετάνιωσα για τις επιλογές μου. Άλλαξα σίγουρα με τα χρόνια. Δεν με ακούν τα πόδια. Και η καρδιά συχνά. Τρόμαξα, κοντοστάθηκα, δείλιασα. Ιδιώτευσα. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως έχασα και την όραση, την αντίληψη. Η κατάσταση είναι αυτή, και ανατρέπεται.
Και θα επαναλαμβανόμαστε όσο αυτό χρειάζεται, πως πατέρας της ιστορίας ο πόλεμος σύμφωνα με τον Ηράκλειτο.
Αυτό γίνεται σήμερα. Πόλεμος του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου, ΑΓΟΡΕΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ. Να τους τον γυρίσουμε λοιπόν πίσω. Μιλώντας και πράττοντας ξεκάθαρα.
Αυτοί μιλάνε για κέρδη και ζημιές, εμείς γι ανθρώπινες ζωές.
Nous avons la rage ! έχουμε την οργή!
Να οργανωθούν οι εκμεταλλευόμενοι ενάντια στους εκμεταλλευτές και όχι να αναθέτουν σε κάποιον ‘πατριώτη’ ή ‘σωτήρα’.
Αυτονομία ενάντια στον ετεροκαθορισμό, αυτοδιαχείρηση απέναντι στην ανάθεση.
Όλα κυλούν, ξανά ο μεγάλος φιλόσοφος, η ιστορία δεν πέθανε, δεν μπορείς να ακολουθήσεις τον Νίτσε κύριε Φουκουγιάμα, τους βασιλιάδες ακολούθησε η αστική επανάσταση και έρχεται η ώρα του πλήθους! Δεν είναι ουτοπία. Που είναι οι δούλοι, οι μακρινοί είλωτες; Θα μου πείτε με όλο σας το δίκιο, Νάτοι , εδώ είναι, εμείς είμαστε, ναι! ώρα για γενικό ξεσηκωμό λοιπόν!
Να ξεπεταχθούμε ! Να νικήσουμε !
Η διαφορά του Αλέξανδρου από τον Μακρυγιάννη;
Ο ένας μοίραζε!
Ο άλλος αγόραζε περί πάρτης, η συνοικία Μακρυγιάννη στην Αθήνα, του ανήκαν τα πάντα εκεί, ήταν ήδη πλούσιος πριν την Επανάσταση. Πώς; Αγόραζε αβέρτα.
‘Των Ελλήνων οι κοινότητες φτιάχνουν άλλο γαλαξία’. Όχι στα κόμματα λοιπόν, φτάνει πια με τους σύγχρονους νταβατζήδες!
Ανατρεπτική εκπομπή, ανατρέποντας τον κατεστημένο λόγο, μιλώντας αλλιώς, λέγοντας καινούρια πράγματα, αυτό είναι επανάσταση.
[ Επανάσταση έκανε και το ’21 ο λαός για να ελευθερωθεί από Τούρκους και κοτσαμπάσηδες, άσχετα εάν δεν πρόλαβε να αποτινάξει τον ζυγό των τελευταίων. Ενάντια στη θέληση Φαναριωτών, υψηλού κλήρου και λογίων. Πατριαρχείου επίσης. Όλοι αυτοί φοβόνταν τα προνόμια που απολάμβαναν από τους Τούρκους ότι θα έχαναν. Αυτό τους ενδιέφερε μονάχα και γύρισαν την πλάτη στους μόνους αδούλωτους, τους κλέφτες. Η πλέμπα έκανε την επανάσταση, έλληνες, τούρκοι της Ελλαδικής γης και αρβανίτες ενωμένοι ενάντια στην αριστοκρατία την ελληνική που χρησιμοποιούσε σε όλες της θέσεις κλειδιά στην Οθωμανική αυτοκρατορία το παλάτι. Διαβάστε Σκαρίμπα, διαβάστε Ραφαηλίδη, ακούστε και τη θαμμένη πλευρά της ιστορίας. Κλήρος και αριστοκρατία μαζί με τους διανοούμενους μονίμως ενάντια στον λαό. Τον φοβούνται. Τον σιχαίνονται]
Η επανάσταση των σύγχρονων ειλώτων. Σκλάβοι είμαστε, τον εαυτό μας πουλάμε 24 ώρες την μέρα ! Οι πολλοί, το πλήθος.

Νιώθω τον πατριωτισμό σαν μελέτη. Να μελετάς τα ήθη και τα έθιμα,τις παραδόσεις, να βελτιώνεις τη ζωή σου. Να μελετάμε την ιστορία του τόπου μελετώντας την παγκόσμια ιστορία,να αντλούμε διδάγματα, διδάγματα αξιόλογα.
Δεν είναι μιμητισμός, δεν είναι πατριδολαγνεία. ‘Να ζεις, ν’ αγαπάς και να μαθαίνεις’.
Να αντλούμε διδάγματα που να μπορούν να ταιριάξουν στη σύγχρονη πραγματικότητα και να την ταρακουνήσουν.
Μου έκανε εντύπωση ο τρόπος που μίλησε ο Τούρκος μηχανικός στην εκπομπή της ΕΡΤ, για την ανακάλυψη, κατά τη διάρκεια κατασκευής του Μετρό στην Κωνσταντινούπολη του λιμανιού του Ιουστινιανού. Είπε λοιπόν για το πόσο περήφανος ένιωθε που πήρε μέρος σε ένα τόσο ιστορικό γεγονός στην πόλη του,που αφορούσε την ιστορία των προγόνων του. Ο άνθρωπος δεν φοβήθηκε να ακουμπήσει στο προφανές! Κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί πως εκεί πέρα έζησαν και μεγαλούργησαν άνθρωποι που δεν ήταν μωαμεθανοί ή μουσουλμάνοι.

Και πως οι σύγχρονοι έχουν κληρονομήσει τόσα και τόσα από όλους εκείνους. Το τι παίζει με την γεωπολιτική στρατηγική είναι άλλου παπά ευαγγέλιο,και δεν μας δίνει κανένα δικαίωμα να βρίζουμε και να επιτιθέμεθα σε ανθρώπους που ξάπλωσαν να ξεκουραστούν σε παρτέρι της Καβάλας. Συνέβη μόλις χθες, εγώ πληκτρολογώ το κείμενό μου έχοντας μόλις διαβάσει τα σημερινά νέα,σε ένα διάλειμμα.
Δεν μας λέει τίποτα εμάς τους καβαλιώτες το όνομα του Μωχάμετ Άλι; ο πρόγονός μας είναι βρε παιδιά! Τι σημαίνει για τους θεσσαλονικείς η κληρονομιά να είναι γενέθλια πόλις του Ατατούρκ; Τι έχουμε διδαχθεί,αναρωτηθήκατε ποτέ, και τι έχουμε να ‘κερδίσουμε’; Αφήνω τον Μπουτάρη να μιλά για τουρισμό και καλώ τους ‘ειδικούς’ περί Γεωπολιτικής και Στρατηγικών μελετών να απαντήσουν, όχι σε μένα φυσικά.
Και ξέρω πως ήμασταν,τίνγκα που λένε, γεμάτοι εβραϊκές κοινότητες σε όλη τη χώρα, και πως στη διάρκεια του μεγάλου διωγμού τους βοηθήσαμε τόσο όσο δεν έπαιρνε! πώς είναι λοιπόν τόσο δύσκολο να μη δυνάμεθα να αξιοποιήσουμε τίποτα από όλα αυτά, χρόνια πολλά τώρα,και να γκρινιάζουμε μονίμως πως όλοι μας μισούν και εποφθαλμιούν τα εδάφη μας Είναι πολύ εύκολο να λέμε ότι είμαστε τριγυρισμένοι από εχθρούς εάν το έχουμε επιτρέψει εμείς οι ίδιοι.

Του αδύναμου τα εδάφη θα τα γλυκοκοιτάξει και η κωλοπετινίτσα, νομοτελειακά, το διδάσκει η ιστορία ρε γαμώτο. Λοιπόν, εάν την ιστορία επιτρέπουμε να μας την διδάσκουν όπως θέλουν οι προσκυνημένοι, οι δεν ξέρω εγώ τι άλλο μπορεί να είναι, δεν τους συναναστρέφομαι για να γνωρίζω για ποιο λόγο φέρονται και φαίνονται τόσο αδύναμοι και ανόητοι και ανίκανοι και τα κάνουν διαρκώς ιστορικά μαντάρα, ΘΑ ΤΑ ΜΆΘΟΥΜΕ ΌΛΑ ΑΝΆΠΟΔΑ!
Και μιας και μιλήσαμε για εβραίους. Μου άρεσε από παιδί η ιδέα των κιμπούτς. Αντί λοιπόν να φτιάχνουμε στρατόπεδα συγκέντρωσης για να μπουζουριάζουμε καημένους που οι σύγχρονοι πόλεμοι και η ανέχεια, που κι εμάς σπρώχνει ξανά προς τα ξένα, τους ωθούν προς τα μέρη μας, να φτιάχναμε σύγχρονα αυτόνομα, αυτάρκη και αυτοδιαχειριζόμενα κιμπούτς να βλέπαμε χαίρι,αντί να ψάχνουμε αλλού την μοίρα μας, αφήνοντας τις ελίτ να αλωνίζουν. Συνεργατικά.
Κοινοτισμός, συνομοσπονδία, αυτονομία. Κάτι μου θυμίζει από Φίλιππο, κάτι από το όραμα που τον κινούσε στα τελευταία του, κάτι που σχεδίαζε στους Δελφούς,αν θυμάμαι καλά, να ενώσει σε ομοσπονδία τους Έλληνες.

‘Η Ελλάδα που αντιστέκεται, η Ελλάδα που επιμένει, κι όποιος δεν καταλαβαίνει δεν ξέρει που πατά και που πηγαίνει!
Αυτή είναι η μία της πλευρά. Η άλλη ,‘ο μασκαράς’ του Μηλιώκα. Και πάλι πίσω, Άγιος Φεβρουάριος και Μούτσης-Φράγμα, και το Αξιον Εστί ενός περήφανου ανθρώπου, αυτή είναι η πατρίδα μου. ‘Πως να δεθεί η Μεσόγειος με σκοινιά’ ρε καραγκιόζηδες! στρατοκράτες εσείς και οι απόγονοί σας,
‘Κι έχω κρυμμένο το σουγιά, για το καλό μου’. ‘Χαιρετίσματα λοιπόν’, ‘δεν ακούς τις φωνές μας τις ηλεκτρικές, μέσα απ’ τις υπόγειες τις στοές;’ ‘χώρα ατέλειωτη παράγκα’, ο παλιάτσος κι ο ληστής. Είπα ληστής και θυμήθηκα τον Βενάρδο, με τις γλαδιόλες, Νίκο πρέπει να τον έλεγαν, ψάξτε λίγο κι εσείς να με βοηθήσετε. Όλοι τον είχαμε αγαπήσει, μες την καρδιά της χούντας.
Και ο ‘κόκκινος ήλιος’ που στάθηκε στην κάμαρά μας.

Ήρθαν μετά οι πρασινοφρουροί, τα πράσινα και τα μπλε καφενεία πανάθεμα τους. Το ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση και ο λαός στην εξουσία, η μεγάλη παραμύθα! Εθνική Ανεξαρτησία, λαϊκή κυριαρχία, έξω από παντού! Τώρα θα μας σουτάρουν αυτοί! Μόνοι μας ούτε αυτό δεν μπορούμε να κάνουμε!
Βάλτε ευρωλιγούρηδες, αυτός ο απαράδεκτος  Ζουράρις πολύ εύστοχα τους έχει αποκαλέσει εκείνους που λιγουρεύονται μα δεν μπορούν, γιατί αν μπορούσαν δεν θα λιγουρεύονταν! Βάλτε λοιπόν στο πικάπ και ακούστε :
Το σαββατόβραδο στην Καισαριανή,του Λευτέρη του Παπαδόπουλου που κι αυτός κάποτε ήταν ευαίσθητος. Από τον Ξαρχάκο , Νυν και Αεί , πάντα Ξαρχάκος, τώρα με Γκάτσο, Μάνα μου Ελλάς ,αφιερωμένο εξαιρετικά σε όλους τους Ελληναράδες που ‘πεινάνε’ εξαιτίας του ότι δεν καταδέχονται να κάνουν τις βρωμοδουλιές που αφήνουμε στους πιο καταδεκτικούς ξένους οι οποίοι πεινάνε πραγματικά. Και φτωχολογιά, και άπονη ζωή, Τα τρένα που φύγαν. Και ‘να με θυμάσαι να μ’ αγαπάς. ‘

Άνθρωπος που μεγάλωσε ακούγοντας αυτούς τους θησαυρούς δεν μπορεί να συμπαραταχθεί με το κεφάλαιο και τον ρατσισμό όποιο κουστούμι κι αν φορέσουν! Θα είναι πάντα αντιφασίστας και κοινωνικός επαναστάτης. Αυτόνομος.
Θέλετε κι άλλα, βάλε dj μουσική στο πλατό :Καίγομαι καίγομαι, Άσπρη μέρα για πάντα, Γκάτσος for ever! και ύμνος εθνικός : ‘Βάλε κι άλλο πιάτο στο τραπέζι, κάποιος πονεμένος θα φανεί, άνοιξε στο φώς το παραθύρι, δέσε μια κορδέλα στα μαλλιά, βάλε το λουλούδι στο τραπέζι, να γεμίσει η κάμαρη ευωδιά. Βγάλε από την πόρτα το κλειδί. Το παιδί ξανάρχισε να παίζει, το κανάρι πάλι κελαηδεί’. Αυτά ήταν τ’ ακούσματα στο σπίτι καθώς μεγάλωνα, έτσι δημιουργήσαμε προσωπικότητα, δεν βγαίνεις Ματατζής έτσι, με αυτά φτιάχνεται άνθρωπος και όχι ανθρωποειδές, ανθρωπάριο. Αυτός είναι ο ψυχισμός μας.
‘Με τι καρδιά’, μα τι καρδιά μας χάρισες Νίκο Γκάτσο και Σταύρο Ξαρχάκο! Ευχαριστούμε.

Αν εσείς εννοείται πολιτισμό αυτό που έγινε στην περίπτωση του Μπίν Λάντεν στο Πακιστάν, απ’ όλες τις απόψεις και με όλες τις λεπτομέρειες που έγιναν γνωστές, σας τον επιστρέφουμε αυτόν τον πολιτισμό. Χίλιες φορές Δημήτρης Μητροπάνος, ‘για να σ’ εκδικηθώ’, με τη ‘Ρόζα’ του και ‘τα κόκκινα μπλούζ’ και ‘τα λαδάδικα’ που έχουν διαμορφώσει χαρακτήρες ακέραιους σαν κι αυτόν, ευαίσθητους στην ομορφιά και την ανδρεία.

Άκης Πάνου, ‘αδιόρθω αναρχί, επτά νομά σ’ ένα δωμά’, και οι αδερφοί Κατσιμίχα με τον Φάνη τους και ένα σωρό άλλα υπέροχα τραγούδια που συνόδεψαν τη ζωή μας.
Με διάλειμμα στη χούντα που μας έκανε να μισήσουμε την παραδοσιακή μας μουσική με εκείνα τα καραγκιοζιλίκια, όπου ‘μούμιες’ καραβανάδες σέρνανε τον χορό προσβάλλοντας αισθητική, ήθη και έθιμα του λαού που έχει γράψει ιστορία στον πολιτισμό.
Μωρά στη φωτιά, Τρύπες και Σπαθιά, Διάφανα Κρίνα και Υπόγεια Ρεύματα με Ενδελέχεια.
‘Μ’ αρέσει να μη λέω πολλά, μ’ αρέσει να κοιτάω ψηλά’ και Μιχάλης Δέλτα και Κωνσταντίνος Βήτα και νωρίτερα ο Άσιμος και η Γώγου σημάδεψαν μία γενιά.
‘Ακούω την αγάπη και δεν ακούω τις σκέψεις μου’ και οι ‘φωτιές στο λιμάνι’.

Και για χρόνια στην Αλμύρα με τα ηλεκτρονικά progressive πάρτι’ς με Έλληνες και ξένους Djs.
Και το φεστιβάλ στην Waterland στη Θεσσαλονίκη με Paul Oakenfold και Αντονυ Πάππας και πολλά άλλα ονόματα που αυτή τη στιγμή μου διαφεύγουν.
Και ποιος ξεχνάει τους Κλάςς και την Πάτι Σμίθ, και τον Φράνκ Ζάππα, και τον Νήλ Γιάνγκ με τα Τρελά του Άλογα, και τον Ίαν Άντερσον τον τεράστιο φλαουτίστα με τους Τζέθρο Τάλλ,και τον Έρικ Κλάπτον τον τεράστιο κιθαρίστα, και Έμερσον Λέικ Πάλμερ.
Και τις αντιχουντικές εκδηλώσεις- διαμαρτυρίες ενάντια στη χούντα σε όλον τον κόσμο εκεί που προβλήθηκε ο Σέρπικο με τον Πατσίνο στον παρθενικό του ρόλο και μουσική επένδυση από τον Θεοδωράκη. Το ίδιο συνέβη και στην προβολή της θαυμάσιας ‘Κατάστασης πολιορκίας’ , ταινίας που αναφέρεται σε απαγωγή αμερικάνου αξιωματούχου από τους Τουπαμάρος,με μουσική από τον Μίκη. Τις είδα και τις δύο στη Φλωρεντία.

http://vimeo.com/90865784

Εξαιρετικές μουσικές ταινίες εκείνων των περασμένων χρόνων που παραμένουν αθάνατες είδα τέσσερις, αξέχαστες. Πίνκ Φλόϊντ γυρισμένη μέσα στην αρχαία Πομπηία, Τommy αυτοβιογραφική των Χού. Τον ανεπανάληπτο ‘Τοίχο’ φυσικά, και τέλος μια επίσης αυτοβιογραφική των Ζέππελιν.

http://watch32.com/movies-online/tommy-3575

Ταινία σταθμός επίσης, αντισυμβατική με τα όλα της : ‘Ζαμπρίνσκι Πόϊντ’ του Αντονιόνι, ξανά με μουσική των Φλόϊντ, αθάνατη. Όπως επίσης και η ιστορία των αναρχικών αγωνιστών Νικόλα Σάκκο και Μπαρτολομέο Βαντζέτι. Να μη μιλήσω για το υπέροχο Easy Rider!

Και γυρίζουμε πάλι στη Μεσόγειο για να τραγουδήσουμε με την Δημητριάδη και τον ‘Μικρούλη’, όπως τον αποκαλεί ο Πρόδρομος χαϊδευτικά ,‘αν η μισή μου καρδιά γιατρέ βρίσκεται εδώ πέρα,η άλλη μισή στην Κίνα βρίσκεται,’ τότε που όλοι αγαπήσαμε την εξωτική χώρα αναπολώντας την τεράστια πορεία προς το Πεκίνο της στρατιάς του Μάο.
Ανακαλώ στο νου γεγονότα, τοποθεσίες, ονόματα σημαδιακά. Ποταμός Μεκόνγκ. Μπιέν Ντιέν Φού, 13 μαρτίου 1954, σαν σήμερα δηλαδή,

και ακόμη πλατεία Τιέν Άν Μέν, Αλγέρι με την κάσμπα και την περίφημη μάχη, αντάρτικο στα στενά της παλιάς πόλης,που αριστοτεχνικά σκηνοθέτησε ο Τζίλο Ποντεκόρβο. Φενταγίν, Χαμάς, Φατάχ,Φρουροί της Επανάστασης, Μοντονέρος.
Ανδρέας Μπάαντερ, Ουλρίκε Μάϊνχοφ, Χόλγκερ Μάϊνς, Μπόμπυ Σάντς, και τόσοι άλλοι ήρωες που γέμισαν τα δωμάτιά μας με τις μορφές τους και σμίλεψαν τον χαρακτήρα μας ανεξίτηλα. Και η Αξιόν Ντιρέκτ και η απαράμιλλη ΕΤΑ και ο ναύαρχος Καρέρο Μπλάνκο, φυσικός διάδοχος του Φράνκο, να ταξιδεύει στον αέρα της Μαδρίτης. Και Χρήστος Τσουτσουβής, και Χριστόφορος Μαρίνος, και Μιχάλης Πρέκας, και Κλέαρχος Σμυρναίος,και Θεόφιλος Μαυρόπουλος και οι αγωνιστές των Πυρήνων που με τη στάση τους χαστουκίζουν το σύστημα απ’ όπου και αν το κοιτάξεις. Κώστας Γουρνάς για πάντα.

http://www.exashare.com/0132kkzqvhti

η μάχη του Αλγερίου

1992 εξέγερση αδερφοί κατσιμίχα
‘με τα μαντήλια και τους λοστούς μελανιασμένες βραχνές φωνές ,στις κρύες ταράτσες ανάβουν οι φωτιές. Καίνε τα στρώματα, καίνε τις φυλακές. μάνα……
μέσα στον άδειο τον πανικό η πόλη κλειδωμένη ακούει κρυφά τον εαυτό της,
τον άλλο της εαυτό
τον ματωμένο, τον σκοτεινό,
τον άλλο της εαυτό’.

‘Χρόνια και χρόνια στον τροχό’, Νίκος Ξυλούρης αθάνατος, Γιάννης Μαρκόπουλος Ιθαγένεια, Θητεία, Ελεύθεροι πολιορκημένοι, και τόσα άλλα υπέροχα έργα αθάνατα, δούλεμα ψυχής με καλέμι και σφυρί και σφήνες. Και Μετανάστες,και Χαράλαμπος Γαργανουράκης, και Βασιλική Λαβίνα.

Η συναυλία,στη κατάμεστη Στέγη, του Θάνου με όλο το επιτελείο.
Και το ‘Κεντρικόν’ στη πλατεία με τα Αιγυπτιακά μνημεία και τον ‘Αστέρα’ της να την ομορφαίνει. Και τα ‘Ολύμπια’, και τη Ροδόπη’, και το ‘Αττικόν’, και τα ‘Τιτάνια’. Και τον ‘Βράχο’ στη Ραψάνη. Και τους αμμόλοφους στην παραλία, εκεί που σήμερα ασχημαίνει τα πάντα το διοικητήριο. Μέχρι το Φάληρο υπήρχαν αμμόλοφοι. Την Καλαμίτσα γεμάτη παραδοσιακές ταβερνούλες. Κάθε έννοια περί αισθητικής έχει πάει στο βρόντο με το σημερινό χάλι. ‘Από το πάρκο στη Μυροβόλο το μηχανάκι αστράφτει στον ήλιο’ μας τραγουδά ο Μπακιρτζής με τους Κολυμβητές του. Για να μη ξεχνιόμαστε !

και με την ευκαιρία, να χαιρετήσω τις αγαπημένες φιλενάδες Καρακάντζα, την Σοφία ιδιαίτερα, με αυτήν είχα τα περισσότερα πάρε δώσε, μιας και μοιραστήκαμε για μεγαλύτερο διάστημα μέρη κοινά.

Να χαιρετήσω επίσης τον αγαπημένο Αποστόλη, που με πήρε μια μέρα απ’ το χέρι και με πήγε στο αρχονταρίκι του παπά Φιλόθεου Φάρου στην Πλάκα, εκεί όπου ο κομουνισμός των ονείρων μας ήταν μια καθημερινή πραγματικότητα!

Στις εξεγέρσεις οι νεαροί τα σπάνε. Σπάζουν τις βιτρίνες, είναι η βιτρίνα του καπιταλισμού, είναι αυτά που δεν αρέσουν, το σπάσιμο της εμπορευματοποίησης, του 24ωρου της ζωής του μέσου ‘καταναλωτή’ ψηφοφόρου. Σπάνε συνήθως αλυσίδες και τράπεζες,και τώρα τελευταία ενεχυροδανειστήρια. Και μεγάλα αυτοκίνητα. Σπάσιμο της βιτρίνας, του άκρατου καταναλωτισμού. Άσε που για κάποιους είναι και το σπάσιμο του μικροαστισμού στις ‘καρδιές’ των πολιτών, της ‘σιωπηλής πλειοψηφίας’ των νοικοκυραίων, στυλ Αυτιά. Αυτοί που έχουν αγιοποιήσει την περιουσία, εξαρτημένοι μέχρι αηδίας από χρήμα-κέρδος.

Ο Κοσμάς ο Αιτωλός έλεγε, και αυτό επιμελώς το αποκρύπτουν οι καπηλευτές, πως έχουμε υποχρέωση να γκρεμίζουμε τις εκκλησίες και να φτιάχνουμε σχολεία. Και το τότε κατεστημένο τον κυνήγησε.
Ο Καζαντζάκης μέσα από τα βιβλία του ύμνησε την ταπεινότητα με τον ‘φτωχούλη του Θεού’ και ‘ζωγράφισε’ την ιστορία μας με τον ξεχωριστό του λόγο,που παρεπιπτόντως έσπαζε κόκαλα. Ας μην ήταν ο λαός που τον αγαπούσε και η Ευρώπη που τον τίμησε,θα σας έλεγα εγώ για το επίσημο κράτος.

Ζορμπάς, Αδερφοφάδες, Τελευταίος πειρασμός κα.
Ο Σολωμός τραγούδησε τον αγώνα για τη λευτεριά και ο Καβάφης μας έδειξε τον δρόμο. Ο Ρίτσος, ο Ελευθερίου και ο Καμπανέλλης τους αγώνες και τα πάθη του λαού, ο Ιωάννου τη διαφορετικότητα.

Κάποτε, συζητώντας με ένα σύντροφο παρατήρησα πως στην Ελλάδα δεν έχουμε σοβαρή παράδοση ανάπτυξης κινημάτων από τα κάτω. Απάντησε πως έχουμε όμως παράδοση στο ‘κλέφτικο’. Τους πρόδρομους των ανταρτών και του ΕΛΑΣ. Συμφώνησα. Να μιλάμε χωρίς προκαταλήψεις.

‘Βγήκε λοιπόν σεργιάνι το χαφιεδότσουρμο, αυτοί που αποτελούνε τον εθνικό κορμό’!
Δεν υπάρχουν πλέον ‘αριστερά’ και ‘δεξιά’ κόμματα, παρά μόνο κόμματα. Μία ξεχωριστή τάξη μέσα στις τάξεις, που ενδιαφέρεται για την συντήρησή της και μόνο,μέσα σ’ αυτό το σύστημα, που θέλει να υπάρχει για να υπάρχει, για τα προνόμια και μόνο που απολαμβάνει χάρη στην ανοχή μας. Είναι ο μοναδική αιτία ύπαρξής της. Διαχειρίζεται και ισορροπεί μέσα στις αντιθέσεις του. Λένε πως μας εκπροσωπούν για να διαχειρίζονται τα προβλήματά μας. Και ποιος ο λόγος εκπροσώπησης;
Και από κοντά τα συνδικάτα. Διαχειρίζονται στο όνομα άλλων συντεχνιακά προβλήματα, με ανθρώπους που σταματούν να εργάζονται για να εκπροσωπούν. Και βγάζουν χρήματα για να κάνουν τους ισορροπιστές. Όλοι αυτοί είναι άχρηστοι! ακροβατούν πάνω στους πιο απίθανους συμβιβασμούς.

Έχουμε χρόνια τώρα ένα στημένο παιχνίδι, στο γήπεδο ενός αδίστακτου αντίπαλου που με εμάς δεν έχει καμία σχέση,παίζουμε εκτός έδρας.
‘Άντε θύμα άντε ψώνιο, άντε σύμβολο αιώνιο, σαν ξυπνήσεις μονομιάς θάρθει ανάποδα ο ντουνιάς’.
‘ΚΑΙ ΆΝ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΚΑΜΕΙΣ ΤΗ ΖΩΗ ΣΟΥ ΌΠΩΣ ΤΗΝ ΘΕΛΕΙΣ,ΤΟΥΤΟ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ, ΟΣΟ ΜΠΟΡΕΙΣ, ΜΗ ΤΗΝ ΕΞΕΥΤΕΛΙΖΕΙΣ !’ Κ.Κ.
ΔΕΝ ΦΈΡΝΟΥΝ ΤΑ ΛΕΦΤΆ ΤΗΝ ΧΑΡΆ ΑΛΛΆ Η ΠΡΟΣΦΟΡΆ.
Τους αρχαίους ήρωες τα κοινωφελή έργα τους έκαναν τέτοιους, η προσφορά !

Κατάργηση των κομμάτων λοιπόν! αυτού του αυτόνομου κομματιού πολιτών μέσα στην κοινωνία που ζει και απολαμβάνει τελείως ξεκομμένο από αυτήν. Να βάλουμε τέλος στην εθελοδουλία!
Με δεκάδες προνόμια, προσποιείται πως αφουγκράζεται, τάζει αλλά πάντα ανακαλεί και φυσικά διαπλέκεται με οικονομικά συμφέροντα που την βοηθούν να επανεκλεγεί. Πρέπει να δοθεί τέλος σε αυτό το σύστημα αντιπροσωπευτικής ολιγαρχίας.
Ίσως το τέλος των συγκρούσεων έρθει με το τέλος των τάξεων.
Δευτέρα, 2 Μαΐου 2011

 

συνεχίζεται