Το ημερολόγιο της μάχης στη φυλακή του Trani, δεκέμβριος 1980

Il diario della battaglia del carcere di Trani, dicembre 1980
19 ιουνίου 2011 baruda

Από το πολιτικο-στρατιωτικό Ημερολόγιο της μάχης του Τράνι, που έγραψε και διένειμε η Επιτροπή Αγώνα
Εισαγωγή:
……Από τον ιούλιο ’77 μέχρι τη μάχη, το ειδικό κύκλωμα του στρατοπέδου Trani αντιπροσωπεύει »την άλλη πλευρά της Asinara”. Εδώ, διαφορετικά από την Asinara, ήταν πως διαμέσου της εφαρμογής μεταρρυθμιστικών προτύπων γίνεται προσπάθεια να κατευναστούν και να καταστραφούν πολιτικά οι προλετάριοι κρατούμενοι – proletari prigionieri (P.P.). Όταν μιλάμε για ρεφορμισμό σαν μορφή και λειτουργία εξολόθρευσης, εννοούμε τον τρόπο με τον οποίο οι χώροι και η ‘δημοκρατική’ διαχείριση του στρατοπέδου από πλευράς Διοίκησης εννοούσαν μόνο και αποκλειστικά τη πρόσβαση ενός και μοναδικού σκοπού: την διαφοροποίηση και τον διαχωρισμό των P. P. … Η φυλακή του Trani ήταν πάντα ένα στρατόπεδο στο οποίο διατηρήθηκε ένας αυστηρός διαχωρισμός ανάμεσα σε ‘πολιτικούς’ και ‘κοινούς’ κρατουμένους περιορισμένους σε διαφορετικούς ορόφους της ειδικής πτέρυγας. Το στρατόπεδο με την επιστημονική διαχείριση, όπου και ο παραμικρός χώρος εσωτερικής κοινωνικότητας χρησιμοποιούνταν για να μελετηθούν με τρόπο εξονυχιστικό οι διαφορετικές συμπεριφορές.

Διαμέσου συνελεύσεων, συναντήσεων, συνεχών συζητήσεων, κινητοποιήσεων και δράσεων προπαγάνδας στις οποίες συμμετείχαν όλοι οι κρατούμενοι και όπου ο κάθε κρατούμενος έδωσε τη συνεισφορά του, φτάσαμε στην επεξεργασία του Ανακοινωθέντος ν.1 γύρω απ’ το οποίο δημιουργήθηκε η ΕΑ [επιτροπή αγώνα]….Η ένωση που κατακτήθηκε και η δημιουργία που προέκυψε στην ΕΑ προήλθε, σε πρώτη φάση, απ’ το να έχουμε βάλει στην πρώτη θέση της πρωτοβουλίας μας τα πολιτικά περιεχόμενα που εκφράστηκαν στην εκστρατεία [ του Μετώπου Φυλακών των Ετ με την απαγωγή D’Urso): LIBERAZIONE E GUERRA ALLA DIFFERENZIAZIONE, ΑΠΕΛΕΥΘΈΡΩΣΗ ΚΑΙ ΠΌΛΕΜΟΣ ΣΤΗ ΔΙΑΦΟΡΟΠΟΊΗΣΗ. Όλη μας η πρωτοβουλία προέκυψε γύρω από ένα πολιτικό πρόβλημα συλλογικής απελευθέρωσης, πρόγραμμα που χτίστηκε συλλογικά, του οποίου η μάχη μας ήταν ένα σημαντικό παράδειγμα, αποδεικνύοντας συγχρόνως το πολιτικό-στρατιωτικό επίπεδο που σήμερα πρέπει ν’ αντιμετωπιστεί και να υποστηριχθεί για να ασκηθεί ένα σχέδιο απελευθέρωσης…..

Ημερολόγιο μάχης:

28 δεκεμβρίου 1980 ώρα 8 – Μετά το πρωϊνό μέτρημα, μακριά από κάθε συνήθεια και μετά τη γενική έρευνα της προηγούμενης μέρας μας υποβάλλουν σε μια νέα έρευνα που κατευθύνεται ειδικά στην ανίχνευση εκρηκτικών. Παρά το σχολαστικό και ενδελεχή έλεγχο των σωφρονιστικών υπαλλήλων, Agenti di Custodia (A.d.G.), τα εφόδια της επιτροπής αντέχουν ακόμη μια φορά, δίνοντας μας τη δυνατότητα να κρατήσουμε ανέπαφο τον εξοπλισμό μας που θα μας είναι στη συνέχεια απαραίτητος για τη πραγματοποίηση της μάχης.

– ώρα 15,20 – πυρήνες οπλισμένοι της ΕΑ του στρατοπέδου του Τράνι κατακτούν τον δεύτερο όροφο, συλλαμβάνοντας 13 μπάτσους, εκ των οποίων ο ένας, την ώρα της συμπλοκής, τραυματίζεται ελαφρά. Έτσι κατεβαίνουν στον πρώτο όροφο και, την ώρα που κάποιοι σύντροφοι ανοίγουν τα κελιά και ετοιμάζουν την οχύρωση καταλαμβάνεται και αυτός ο όροφος με τη σύλληψη ακόμη πέντε φυλάκων. Συνολικά οι αιχμαλωτισμένοι φύλακες είναι 18.

– ώρα 15,35 – Ενώ οι δύο όροφοι έχουν τελείως καταληφθεί και οχυρωθεί, εξελίσσεται η πρώτη επίθεση από μέρους των μπάτσων, στο ύψος της ροτόντας του ισογείου. Η επίθεση απωθείται με τη ρίψη μιας μολότοφ και μιας μικρής ποσότητας εκρηκτικού, πλαστικού, ώστε να αποφευχθούν σοβαροί τραυματισμοί, οι οχυρώσεις δυναμώνουν και οργανώνονται οι βάρδιες φύλαξης και τα διάφορα καθήκοντα.

– ώρα 16,00 – Πρώτη τηλεφωνική επαφή με τη Διοίκηση, στην οποία μεταφέρονται οι πολιτικοί στόχοι της πράξης μας, προτρέποντάς την να απέχει από το να αναλάβει δράση. Γίνεται και ένα δεύτερο τηλεφώνημα ζητώντας από τη Διοίκηση να διατηρηθεί η παροχή ρεύματος και νερού, που εν τω μεταξύ έχει διακοπεί, και την ενημερώνουμε πως πολύ σύντομα θα της παραδώσουμε ανακοίνωση που έχει συνταχτεί από την επιτροπή γύρω από τη δράση που βρίσκεται σε εξέλιξη. Γίνεται έλεγχος για την κατάσταση των φυλάκων που έχουν συλληφθεί [όλοι υγιείς, εκτός του ενός ελαφρά τραυματισμένου] και αποφασίζεται να ελευθερωθεί ο τραυματίας για να αποτραπεί οτιδήποτε. Ανακοινώνονται στη Διοίκηση ο τρόπος με τον οποίο θα γίνει η απελευθέρωση του τραυματία, συνθήκες όλες ευνοϊκές για τη Διοίκηση. Όμως η απάντηση είναι αρνητική.

Η Διοίκηση ψάχνει δικαιολογίες, αποδίδοντας στην Εα την πρόθεση πως θέλει να καταλάβει και το ισόγειο: άδικα οι σύντροφοι ξεκαθαρίζουν πως δεν είναι στις προθέσεις τους να καταλάβουν και αυτό τον όροφο και πως στην περίπτωση που θα ήθελαν να το κάνουν, θα μπορούσαν να ανατινάξουν την καγκελωτή πόρτα με εκρηκτικό. Στην πραγματικότητα η Διοίκηση δεν θέλει να έχει τον τραυματία, τόσο ώστε δημόσια αρνείται την ύπαρξή του. Το γιατί αυτής της συμπεριφοράς θα γίνει κατανοητό στη συνέχεια: Η Κυβέρνηση, διαμέσου του Υπουργού Δικαιοσύνης είχε ήδη αποφασίσει την επέμβαση βάζοντας στο λογαριασμό ακόμη και τη σφαγή, κι έτσι δεν μπορούσε να επιτρέψει την απελευθέρωση κάποιου ομήρου.
– ώρα 17,00 – Παραδίδεται η Ανακοίνωση νο.1 – Φτάνει ο Δικ. Todisco στον οποίο κάνουμε γνωστή τη κατάσταση και ειδικότερα του γνωστοποιούμε την άρνηση της Διοίκησης να πάρει πίσω τον τραυματία. Καταφέρνουμε την επανασύνδεση ρεύματος και νερού.

– ώρα 17,30 – Κάποιοι συλληφθέντες φύλακες ζητούν να τους επιτρέψουμε να τηλεφωνήσουν στους συγγενείς τους. Η επιτροπή δίνει την άδεια όμως ο Διευθυντής, που ελέγχει το κέντρο, εμποδίζει την έξοδο των κλήσεων. Η άρνηση του Υπουργείου και της Διοίκησης να ενδώσει στην επιθυμία των φυλάκων, μαζί με την άρνηση να παραλάβουν τον τραυματία συνάδελφό τους, γεννά μια αγιάτρευτη αντίθεση ανάμεσα στους συλληφθέντες φύλακες και το Υπουργείο, που θα οξυνθεί μέχρι τη ρήξη.

– ώρα 18,00 – Σε ένα κελί-ντουλάπα ανακτήθηκαν ένας τροχός λείανσης και ένας οξυγονοκολλητής, με τα οποία θα μπορέσουμε να φτιάξουμε καινούργια όπλα και θα δυναμώσουμε τις οχυρώσεις με τη συγκόλληση των πυλών από κάγκελα. Στη διάρκεια της κατάληψης του kampo ξεκινά εκ νέου η κουβέντα που αναπτύσσονταν τις προηγούμενες μέρες γύρω απ’ τα περιεχόμενα του αγώνα που συντέθηκαν στην ανακοίνωση νο 1 της Εα. Όλοι έχουν συναίσθηση της ανάγκης να τεθεί επί τάπητος, και με το ξεκίνημα του αγώνα, το σύνθημα: GUERRA ALLA STRATEGIA DIFFERENZIATA – ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΤΗ ΔΙΑΦΟΡΟΠΟΙΗΜΕΝΗ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΉ – και να δουν αυτή τη μάχη σαν μια στιγμή αυτού του πολέμου.

29 δεκεμβρίου 1980 Το πρωϊνό διοχετεύεται η Ανακοίνωση νο.2, με το οποίο ζητούμε τη παρουσία δημοσιογράφων, δικηγόρων, δικαστικών και βουλευτών, για μια συνέντευξη τύπου. Η Διεύθυνση δηλώνει πρόθυμη, και δέχεται τις διατάξεις που διατυπώνονται στην ανακοίνωση.

– ώρα 10 – Ο δεκανέας της φρουράς που τραυματίστηκε μεταφέρεται πέρα από τις οχυρώσεις μέχρι τη ροτόντα, όπου ένα μοναδικό κάγκελο τον χωρίζει από τους συναδέλφους του. Όμως η διοίκηση δεν τους επιτρέπει να τον αποσύρουν. Ο ελεύθερος πλέον δεκανέας παραμένει ανάμεσα στα φράγματα και τα κάγκελα της πόρτας της ροτόντας, χωρίς κανένας να τον θέλει.

– ώρα 14,00 – Ο Διευθυντής Brunetti, ο Αναπληρωτής Εισαγγελέας De Marinis και οι βουλευτές Cioce και Scamarcio της Επιτροπής Δικαιοσύνης του Senato, έρχονται για να διαπραγματευτούν μαζί μας. Τους ενημερώνουμε για την κατάσταση του τραυματία δεκανέα Telesca, τους επαναλαμβάνουμε και τους επιβεβαιώνουμε τους πολιτικούς σκοπούς της επιχείρησης σε εξέλιξη και τους όρους για την απελευθέρωση των φυλάκων. Βεβαιώνουν απόλυτα το γεγονός πως δεν θα υπάρξει δυναμική λύση της κατάστασης, και πως θα φτάσουμε σε έναν επίλογο βασισμένο στις διαπραγματεύσεις. Ενώ στην πραγματικότητα, όπως ο ίδιος ο Scamarcio θα δηλώσει στη Lotta Continua της 3.1.1981, είχε ήδη παρθεί διαφορετική απόφαση. Στόχος του υπουργείου ήταν εκείνος να κερδίσει χρόνο ώστε να κάνει τις απαραίτητες πολιτικές μανούβρες και να έχει τα τεχνικά μέσα απαραίτητα για την υλοποίηση της παρέμβασης από την Ομάδα Ειδικών Αποστολών των Καραμπινιέρων. Η στρατιωτική κατάληψη του στρατοπέδου από την Επιτροπή Αγώνα, αντιπροσώπευε μια μεγάλη επιτυχία για το κίνημα των προλετάριων φυλακισμένων, και οπισθοδρόμηση για τον εχθρό ο οποίος, αρχικά αποπροσανατολίστηκε και εκτοπίστηκε πολιτικά και στρατιωτικά. Αυτό τον ανάγκαζε να δοκιμάσει την ανάκτηση μέρους της χαμένης αξιοπιστίας του διαμέσου της στρατιωτικής περιπέτειας της οποίας η κατάληξη ήταν εξ ολοκλήρου αβέβαιη και απρόβλεπτη. Το ότι αυτή η περιπέτεια δεν μετατράπηκε σε σφαγή άνευ προηγούμενου σίγουρα δεν οφείλονταν στην αποτελεσματικότητα και στην στρατιωτική προετοιμασία των καραμπινιέρων και αυτών που είχαν κάνει την πολιτική επιλογή της χρησιμοποίησής τους, αλλά αποκλειστικά στην πολιτική εξυπνάδα και στη συμπεριφορά της επιτροπής αγώνα και των προλετάριων φυλακισμένων, που παρά το ότι υπέστησαν την επίθεση του εχθρού, κατάφεραν να κρατήσουν σταθερό τον έλεγχο της κατάστασης.
– ώρα 15,00 – Παραδίδεται η ανακοίνωση νο.3 της Εα που συνοδεύεται από ένα αυτόγραφο γράμμα με το οποίο ανακοινώνεται η μεταμέλεια και η παραίτηση των 18 σωφρονιστικών υπαλλήλων. Περιέχονταν στην επιστολή φράσεις αποδοκιμασίας και περιφρόνησης προς το Υπουργείο, την Κυβέρνηση, τους καραμπινιέρους και τη Διοίκηση, και παρακλήσεις που απευθύνονται στους συναδέλφους και τους ανωτέρους τους ώστε να μπλοκάρουν πιθανές δυναμικές παρεμβάσεις, που θα έθεταν σε κίνδυνο τη ζωή τους. Εκτός απ’ τη σύνταξη αυτής της επιστολής, οι σωφρονιστικοί υπάλληλοι είχαν συνεργαστεί πλήρως, παρέχοντας χρήσιμες πληροφορίες στο κίνημα των προλετάριων φυλακισμένων.

– ώρα 16,00 – Ο Διευθυντής Brunetti ανακοινώνει πως θα έρθουν να παραλάβουν τον τραυματία, ο οποίος στη διάρκεια της ημέρας έχει παραμείνει στη σκάλα, πίσω από τα κάγκελα της ροτόντας. Ψεύτικη ανακοίνωση και μεροληπτική.

– ώρα 16, 20 – Φύλακες , καραμπινιέροι και ειδικές δυνάμεις επιτίθενται ταυτόχρονα από ψηλά [ελικόπτερα] και χαμηλά, μη δίνοντας σημασία στη ζωή των ομήρων. Η πρώτη επίθεση στη ροτόντα του ισογείου αποκρούεται με ρίψη μολότοφ και μιας βόμβας πλαστικού. Οι επιτιθέμενοι μισθοφόροι τινάζονται στον αέρα. Αργότερα θα μάθουμε πως πάνω από είκοσι τραυματίστηκαν. Σε αυτό το σημείο, μπροστά στη ράμπα που μπάζει στη ροτόντα, μεταφέρονται δύο όμηροι, με σκοπό να θυμίσουν στους εχθρούς πως δεν θα επιτρέπαμε σφαγή δίχως τα ανάλογα αντίποινα. Εν τω μεταξύ οι ειδικές δυνάμεις προσγειώνονται στην οροφή της φυλακής με τα ελικόπτερα, την ώρα που ένα από αυτά καλύπτει την επίθεση πυροβολώντας στα παράθυρα της ροτόντας του πρώτου και δευτέρου ορόφου, με σκοπό να εμποδίσουν την υπεράσπιση από μέρους των προλετάριων κρατουμένων που είναι οπλισμένοι με βόμβες. Στις ράμπες της σκάλας, εξάλλου, εκρήγνυνται σαπούνια εκρηκτικού μπροστά στα παράθυρα, ένα εκ των οποίων μπροστά στο παράθυρο του δωματίου του τηλεφώνου όπου η Διοίκηση νόμιζε πως βρίσκονταν σε συνάντηση οι υπεύθυνοι της Εα.

Υπάρχει μια τρίτη προσπάθεια εισβολής από τη ‘ράμπα ένα’ του ισογείου, απόπειρα που εμποδίζεται με την απειλή βόμβας. Ενώ οι καραμπινιέροι αποσύρονται από την ‘ράμπα ένα’, μια ομάδα αυτών ανατινάζει τη καγκελόπορτα της ‘ράμπας δύο’ με φορτίο εκρηκτικών.
Συγχρόνως με αυτές τις επιθέσεις, η ομάδα των καραμπινιέρων που πήδηξαν στην οροφή ανατινάζουν την καταπακτή της σπειροειδούς σκάλας που βλέπει στα κάγκελα της ροτόντας του δεύτερου ορόφου. Καλυμμένοι από ρίψεις με τα αυτόματα, με εκρηκτικά ανατινάζουν την καγκελόπορτα που επιτρέπει την είσοδο στη ροτόντα του δευτέρου ορόφου. Εν τω μεταξύ, στο ισόγειο, γίνεται απόπειρα εισβολής από τη ‘ράμπα ένα’, εμποδίζεται όμως από τη ρίψη μιας βόμβας. Σε αυτό το σημείο όμως, η ομάδα καραμπινιέρων που είχε επιτεθεί στη ‘ράμπα δύο’, καταφέρνει να ανέβει με τη βοήθεια ρίψης χειροβομβίδων και σαπουνιών εκρηκτικού μέχρι το πρώτο όροφο. Οι προλετάριοι κρατούμενοι που τους έχει ανατεθεί η άμυνα του στρατοπέδου προσπαθούν να εμποδίσουν την εισβολή των καραμπινιέρων πετώντας τις τελευταίες βόμβες πλαστικού στους διαδρόμους με κατεύθυνση τον εχθρό.

Εν τω μεταξύ αποφασίζεται να συγκεντρωθούν οι φύλακες όμηροι σε ένα βραχίονα του πρώτου ορόφου: η εισβολή των καραμπινιέρων στη ροτόντα του πρώτου ορόφου διακόπτει αυτή την επιχείρηση και χωρίζει τις δυνάμεις των καταληψιών του στρατοπέδου. Ο εχθρός, από τα κάγκελα και στις τρεις σκάλες, σαρώνει με πυροβολισμούς αυτομάτων, τουφεκιών, ρίψη χειροβομβίδων SRCM, σαπουνιών πλαστικού τις ροτόντες του πρώτου και του δεύτερου ορόφου και το καθρέπτη των διαδρόμων. Με αυτό το τρόπο οι εξεγερμένοι χρειάζεται να οπισθοχωρήσουν, χωρισμένοι σε τέσσερα κομμάτια, στα κελιά των τεσσάρων τμημάτων, μεταφέροντας μαζί τους και τους φύλακες ομήρους. Στη διάρκεια αυτής της επιχείρησης κάποιοι κρατούμενοι χτυπιούνται ξώφαλτσα και κάποιοι γεμάτα στο κεφάλι και σε διάφορα σημεία του σώματος. Ακόμη και ένας φύλακας που κρατείται, με στολή, χτυπιέται στη κοιλιά από ριπή αυτομάτου. Καθώς συνεχίζεται η προώθηση των κρατικών μισθοφόρων, μπροστά στις απειλές γι’ αντίποινα στους κρατούμενους φύλακες που εκστομίζονται από κάποιους συντρόφους, η απάντηση των καραμπινιέρων είναι ξεκάθαρη: ‘Έχουμε λευκό χαρτί, μπορούμε να σας σκοτώσουμε όλους, των φυλάκων συμπεριλαμβανομένων’. Πράγματι, αυτή η δήλωση υποστηρίζεται από μπόλικες ριπές σε ύψος ανθρώπου και αρκετές ρίψεις χειροβομβίδων. Αφού καταλαμβάνουν και τους διαδρόμους των διαφόρων τμημάτων οι καραμπινιέροι αρχίζουν ν’ ανοίγουν τα κελιά και να αρπάζουν με τη δύναμη των όπλων συντρόφους και φύλακες ομήρους, ρίχνοντας τους στα κελιά, και όχι για εκφοβισμό.

Ξεκινούν τ’ αντίποινα του εχθρού: σε κάθε κελί, ένας τη φορά, οι κρατούμενοι σπρώχνονται να κατέβουν από τις ακτίνες στις αυλές διαμέσου μιας τεράστιας παράταξης δυνάμεων καραμπινιέρων και σωφρονιστικών υπαλλήλων οι οποίοι με κλωτσιές, τους υποκόπανους των τουφεκιών τους και των αυτομάτων, ρόπαλα, μεταλλικές βέργες και γκλομπ, ξεκινούν να κτυπούν με μανία τους φυλακισμένους, ένας ξυλοδαρμός ανελέητος. Η σφαγή είναι βιαιότατη και στους διαδρόμους της βόλτας των κρατουμένων είναι ελάχιστοι που καταφέρνουν να σταθούν στα πόδια τους. Οι περισσότεροι φέρουν τραύματα συντριπτικά στο κεφάλι και στο κορμί, σπασμένα δόντια και σκισμένα χείλια, χέρια και πλευρά θρυματισμένα ή με κατάγματα και ένα τεράστιο αριθμό αιματώματα σε όλο το σώμα. Ο ξυλοδαρμός εκτός που είναι έξαλλος και έχει να κάνει με όλους τους κρατούμενους, είναι επίσης και επιλεκτικός, διότι στην έξοδο από τα τμήματα προς τη περιοχή προαυλισμού ταυτοποιούνται οι φυλακισμένοι σύμφωνα με λίστα ονομαστική που συμπληρώνεται μάλιστα και με φωτογραφία που κρατούν καραμπινιέροι και αξιωματικοί σωφρονιστικοί υπάλληλοι για να ‘περιποιούνται εξαιρετικά’ εκείνους που είναι σημειωμένοι. Έτσι οι κρατούμενοι και οι σύντροφοι οι πιο μαχητικοί που έχουν ταυτοποιηθεί στη διάρκεια του αγώνα σαν ηγετικές φιγούρες, απειλούνται με θάνατο και τσακίζονται με ιδιαίτερη σκληρότητα, μανία και βαρβαρότητα.

– ώρα 20,00 – Μετά τον ξυλοδαρμό όλοι οι αιχμάλωτοι αφήνονται χωρισμένοι στους διαδρόμους, αντιμετωπίζοντας το κρύο της νύχτας. Τέσσερις από αυτούς, στη χειρότερη κατάσταση, μεταφέρονται στο νοσοκομείο, τους υπόλοιπους θα περιποιηθούν αργότερα στο ιατρείο της φυλακής και θα χρησιμεύσουν σαν πειραματόζωα στον ιατρικό διευθυντή, τον ‘χασάπη’ Vincenzo Falco, και τους βρώμικους βοηθούς του.

Φτάνει είδηση πως οι Ετ αναπαράγουν σε ανακοίνωσή τους νο.6 κατά την διάρκεια της μάχης την ανακοίνωση νο.1 που την κάνουν δική τους.

30 δεκεμβρίου 1980

Έμειναν μια μέρα και μια νύχτα σε εκείνη τη τραχιά κατάσταση οι αιχμάλωτοι, στη συνέχεια τοποθετούνται σε δύο τμήματα στο ισόγειο [που περιείχαν προηγούμενα εργαζόμενους στη φυλακή] σε κατάσταση ιατρική και υγιεινής στα όρια της ανεκτικότητας. Μόλις στοιβάχτηκαν στα δωμάτια του ισογείου, στριμωγμένοι σαν ζώα, οι αιχμάλωτοι αυθόρμητα και δίχως κανένα συντονισμό, προσδιορίζουν στο τμήμα τους φύλακες που είχαν οδηγήσει τον ξυλοδαρμό και τους πετούν έξω με κλωτσιές και μπουνιές. Κάποιοι από αυτούς τους μπάσταρδους χαστουκίζονται και τους χτυπούν με ξύλα και άλλα αντικείμενα. Αυτή η αυθόρμητη άσκηση προλεταριακής αντιβίας αποδεικνύει πως ο θανατηφόρος ξυλοδαρμός δεν μείωσε ούτε στο ελάχιστο τη θέληση και το μαχητικό ηθικό των προλετάριων αιχμαλώτων.

31 δεκεμβρίου 1980

Η απάντηση στην ένοπλη επέμβαση των ειδικών ομάδων των καραμπινιέρων είναι άμεση και έγκαιρη: Ο Σούπερ-στρατηγός των CC-καραμπινιέρων Galvaligi, δεξί χέρι και διάδοχος στη θέση, σαν υπεύθυνος στις μονάδες ασφαλείας των φυλακών, του στρατηγού Dalla Chiesa ταυτοποιείται και εκτελείται από τις Ετ σαν άμεσος υπεύθυνος της ένοπλης επέμβασης εναντίον των αιχμαλώτων στο Τράνι. Αυτή η πράξη, άμεσα συνδεδεμένη με τη μάχη του Τράνι, σβήνει στη γέννησή της κάθε ψευδαίσθηση νίκης στις γραμμές του εχθρού.

4 ιανουαρίου 1981

Οι Ετ εκδίδουν την ανακοίνωση νο.8 με την οποία ανακοινώνουν την καταδίκη σε θάνατο του boia D’Urso και τους όρους για να την αναστείλουν. Μεταξύ άλλων διαβάζουμε σε αυτή την ανακοίνωση :

‘Υποστηρίζουμε δίχως όρους το πρόγραμμα και τους στόχους που δίνουν οι μαζικοί οργανισμοί μέσα στις φυλακές. Σε αυτούς δεν παρέχουμε μια γενική και άχρηστη αλληλεγγύη στα λόγια, αλλά θα συνεχίσουμε σε αυτό το επίπεδο την επίθεση στο Ιμπεριαλιστικό Κράτος, για να ενισχυθεί και σταθεροποιηθεί η προλεταριακή ένοπλη εξουσία στις φυλακές ώστε να επιτευχθούν οι στόχοι του προγράμματός τους. Ο αγώνας των προλετάριων φυλακισμένων, το πρόγραμμα των Επιτροπών Αγώνα όπως ήδη έχουμε σημειώσει, μας αφορούν άμεσα όπως αφορούν και τον δήμιο D’Urso. Είμαστε απολύτως σύμφωνοι με τους προλετάριους του Τράνι όταν λεν πως ο D’Urso είναι και δικός τους αιχμάλωτος. Όσον αφορά εμάς τον έχουμε ήδη κρίνει, σύμφωνα με τα κριτήρια της προλεταριακής δικαιοσύνης και αυτή η κρίση σίγουρα ανταποκρίνεται σε αυτό που κάθε προλετάριος έχει εκδώσει.
Η ποινή σε θάνατο του D’Urso σίγουρα είναι δίκαιη, όμως η απόφαση να την εκτελέσουμε ή να την αναστείλουμε θα αξιολογηθεί πολιτικά. Αυτό θα το κάνουν, εκτός από τις Ετ, αποκλειστικά οι O.M.R. (Organismi di Massa Rivoluzionari) dentro le carceri, [Μαζικοί Επαναστατικοί Οργανισμοί ] μέσα στις φυλακές. Μόνο σε αυτούς αρμόζει να αξιολογήσουν τους στόχους που επιτεύχθηκαν ήδη στη μάχη που διεξήχθη μέχρι στιγμής, σε αυτούς η ακριβής αξιολόγηση της ισορροπίας δυνάμεων που επέτρεψαν μια αξιόλογη προώθηση στη πραγματοποίηση του άμεσου προγράμματος των προλετάριων κρατουμένων. Αυτή τη φωνή μας ενδιαφέρει ν’ ακούσουμε για να αποφασίσουμε εάν θα προχωρήσουμε ή θα αναστείλουμε την εκτέλεση του D’Urso.
Θέλουμε να είμαστε ακόμη πιο σαφείς: δεν πρέπει ν’ απαγορευτεί στην Επιτροπή Αγώνα στο Τράνι και στην Ενωμένη Επιτροπή του Στρατοπέδου στο Πάλμι να εκφράζουν πλήρως και ρητά, δίχως να λογοκρίνεται ούτε ένα κόμμα, τις πολιτικές τους εκτιμήσεις και τις απόψεις τους.
Θέλουμε να τις ακούσουμε από τα ραδιοτηλεπτικά σας όργανα, να τις διαβάσουμε στις κυριότερες ιταλικές εφημερίδες, όπως είχαν ζητήσει οι προλετάριοι αγωνιζόμενοι στο Τράνι. Η καταστολή και το κλείσιμο που αντιμετώπισαν οι μαζικοί οργανισμοί στα στρατόπεδα, θα βρει απ’ τη πλευρά μας τη πιο σκληρή και αποφασισμένη αντίθεση και θα ξέρουμε να αναλάβουμε όλες μας τις ευθύνες’.

Στη συνέχεια αυτής της ανακοίνωσης, στο kampo di Trani παρουσιάζεται μια επιτροπή του Ριζοσπαστικού Κόμματος που, με τη δικαιολογία επίσκεψης προς τους φυλακισμένους για να εξακριβώσουν την κατάστασή της υγείας τους, προσπαθούν να ανιχνεύσουν το έδαφος για το άνοιγμα διαπραγματεύσεων με την ΕΑ με σκοπό να παζαρέψουν έτσι τη ζωή του D’Urso.
Εδώ εκδηλώνεται η πλήρης υποκρισία της αστική τάξης, γριάς πόρνης που, πρώτα επιτίθεται στους προλετάριους κρατούμενους με το στρατιωτικό της χέρι και με τη λογική εξολόθρευσης, μετά με το μεταρρυθμιστικό-ειρηνιστικό της χέρι προσπαθεί και επαιτεί από τη ΕΑ την απελευθέρωση του D’Urso. Όμως και αυτό το ρεφορμιστικό-ειρηνιστικό χέρι των radicali, όπως και αυτό το οπλισμένο των GIS, δεν καταφέρνει να εξασφαλίσει την αποσύνθεση της θέλησης και της πολιτικής ενότητας των prolet. prig. del kampo, των προλετάριων κρατούμενων του στρατοπέδου.
Οι πολιτικές τους μανούβρες δεν βρήκαν κανένα χώρο. Η επίσκεψη της Ριζοσπαστικής αντιπροσωπείας ήταν μια μανούβρα του Κράτους, σαν τέτοια έγινε δεκτή και αντιμετωπίστηκε από την ΕΑ.

Έκδηλο ήταν, όπως κατά τα άλλα συνηθίζουν αυτοί οι πολιτικάντηδες αστοί να κάνουν σε κάθε πολιτικό συμβάν, πως και αυτή ήταν μια ευκαιρία για να ασκήσουν διάφορες δολοπλοκίες και χτυπήματα στα χαμηλά, κάθε είδους, σύμφωνα με τα έθιμα που χαρακτηρίζουν τον πολιτικό αγώνα ανάμεσα στις διάφορες κλίκες της εξουσίας. Δεν ήταν τυχαίο που αυτή η αντιπροσωπεία επωφελήθηκε στο Τράνι απεριόριστους χώρους και ελευθερία κινήσεων, όπως τη δυνατότητα να αποσπάσει από τα χέρια μας, με την έγκριση της διεύθυνσης του στρατοπέδου, το έγγραφο : ‘Σκέψεις πάνω στην εβδομάδα αγώνα στο στρατόπεδο του Τράνι’. Μεταξύ άλλων, σε δική μας έκκληση, η διοίκηση
μας είχε παραδώσει – σε συνεννόηση με το Υπουργείο – μιας γραφομηχανής για να συντάξουμε αυτό το ντοκουμέντο. Την ώρα που ριζοσπάστες και σοσιαλιστές έψαχναν να χρησιμοποιήσουν την αντιπροσωπεία των βουλευτών για τα δικά τους βρώμικα παιχνίδια, η δύναμη της ΕΑ και η ομοιογένεια των προλετάριων καταφέρνουν να ανατρέψουν αυτές τις μανούβρες και, εισερχόμενοι στις αντιθέσεις του εχθρού, καταφέρνουν να ακουστεί η δική τους φωνή και να γίνουν γνωστές οι εκτιμήσεις τους επάνω στον αγώνα σε όλο το επαναστατικό κίνημα, με μια ανακοίνωση της οποίας σας μεταφέρουμε το πλήρες κείμενο:

‘Σε συνέχεια της ανακοίνωσης νο.8 των Ερυθρών Ταξιαρχιών, με την οποία καλούνταν ρητά η Επιτροπή Αγώνα των φυλακισμένων του στρατοπέδου του Τράνι και η ΕΕΣ του Πάλμι να εκφραστούν σε σχέση με την πολιτική πιθανότητα ανάκλησης της καταδίκης σε θάνατο του δημίου D’Urso, η ΕΑ του στρατοπέδου του Τράνι, διαμέσου αυτού του εγγράφου με τίτλο <Bilancio di una settimana di lotta nel kampo di Trani-Aπολογισμός μιας εβδομάδας αγώνα > αξιολογεί θετικά την εκστρατεία που βρίσκεται σε εξέλιξη στο μέτωπο των φυλακών και για τον αγώνα στο Τράνι. Χαρακτηρίζει δυνατή την ανάκληση της ποινής θανάτου του D’Urso, μετά και τη δημοσίευση ολόκληρης της ανακοίνωσης αυτού του εγγράφου στα μεγαλύτερα μέσα ενημέρωσης εθνικής εμβέλειας και της ανακοίνωσης νο.1 που έχει ήδη παραδοθεί’.

8 ιανουαρίου 1981

Η Εισαγγελία της Φλωρεντίας ελευθeρώνει με περιοριστικούς όρους το σύντροφο Gianfranco Faina [βαριά άρρωστο]’

‘Ενα από τα αποτελέσματα που επιτεύχθηκαν με την εκστρατεία D’Urso, εκτός από το κλείσιμο της φυλακής Asinara, είναι επίσης η απελευθέρωση του συντρόφου Φαίνα. Πρέπει να υπογραμμίσουμε με αυτή την ευκαιρία πως η απελευθέρωσή του επιτεύχθηκε με τον δικό μας αγώνα και όχι, όπως σε άλλες περιπτώσεις, από εκστρατείες ηθικού χαρακτήρα που απευθύνονταν απευθείας στην επιείκεια της εξουσίας. Δηλώνουμε πως η απελευθέρωση των συντρόφων μας που ασθενούν είναι εσωτερική στην αγωνιστική διαδρομή που οδηγεί στη καταστροφή όλων των φυλακών και στην απελευθέρωση όλων των προλετάριων κρατουμένων.

9 ιανουαρίου 1981

Δημοσιεύεται από την εφημερίδα Lotta Continua η ‘ανάλυση μιας εβδομάδας αγώνα στο στρατόπεδο του Τράνι’. Είναι η πρώτη εφημερίδα και όχι μοναδική που τη δημοσιεύει: θα ακολουθήσουν και άλλες πολλές.

10 ιανουαρίου 1981

Οι Ετ βγάζουν την ανακοίνωση νο.9 που δημοσιεύεται ολόκληρη από την καθημερινή Lotta Continua της επομένης.

11 ιανουαρίου 1981

Δημοσιεύεται από τη Lotta Continua η ανακοίνωση των συντρόφων του Πάλμι, CUC di Palmi, (άλλες εφημερίδες θα το κάνουν τις επόμενες μέρες).

12 ιανουαρίου 1981

ώρα 9 το πρωί – Σηκώνουν τους κρατούμενους στο στρατόπεδο, μέσα στη καρδιά της νύχτας για να αποσυρθούν τα εντάλματα σύλληψης στην ‘απαγωγή D’Urso”. Με αυτό τον τρόπο, όπως αποδεικνύει η ίδια η διαχείριση που θα γίνει από τον τύπο, διαμέσου των ενταλμάτων, γίνεται προσπάθεια ‘διάσπασης του τρομοκρατικού μετώπου’. Όμως ο ελιγμός που προσπαθεί ο κοκαϊνομανής Sica, δεν αποδίδει, είναι αλήθεια πως πολλοί κρατούμενοι που δεν μασάνε από τα βουνά ισόβιας καταδίκης προτιμούν να παραμείνουν για ύπνο, αντί να πάνε να κοιταχτούν στα μάτια με τους δικαστές στο μέσο της νυκτός.

Τις επόμενες μέρες συμβαίνει η προοδευτική ρήξη του αστικού μετώπου, σε σχέση με τη δημοσίευση των ανακοινώσεων των επιτροπών των φυλακισμένων του Τράνι και Πάλμι. Διασπασμένο από τις ατέλειωτες αντιθέσεις, ανίκανο να προχωρήσει σε λύσεις αποτελεσματικές εξ αιτίας των αντάρτικων επιθέσεων, πιεσμένο από την αγωνιστικότητα και τη σύμπνοια των φυλακισμένων, και αυτό το μπλοκ των ‘Όχι’ των εφημερίδων διαλύεται και πολλές εφημερίδες ξεκινούν να δημοσιεύουν τις ανακοινώσεις από τα δύο στρατόπεδα. Εκτός από τη Lotta Continua, il Manifesto, L’Avanti, Il Lavoro, la Gazzetta di Sicilia, Vita Sera, Il Giornale D’Italia, Il Messaggero, Il Secolo XIX, Il Giorno και πολλές ακόμη μικρότερες και τοπικές εφημερίδες.

14 ιανουαρίου 1981.

Βγαίνει η ανακοίνωση νο.10 των Ετ. που αναγγέλλει προκαταβολικά την απελευθέρωση του D’Urso, ο οποίος στη διάρκεια της κράτησής του, είχε βρει την ευκαιρία να συνεργαστεί πλατιά με την προλεταριακή δικαιοσύνη και να μετανιώσει για τα εγκλήματά του.
Η ανάκληση της θανατικής ποινής του δημίου, πέρα από πράξη μεγαλοψυχίας πιστοποιεί τη πολιτική νίκη που πέτυχαν οι επαναστατικές δυνάμεις και οι φυλακισμένοι.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ

Το σχέδιο εξολόθρευσης που η ιμπεριαλιστική αστική τάξη έχει αναπτύξει όσον αφορά τη φυλάκιση, μετά τη μάχη της Asinara στις 2 oκτώβρη του 1979, ήταν εκείνο του διαχωρισμού των κομουνιστικών πρωτοποριών από τον ταξικό τους αναφερόμενο, να διαχωρίσουν τις διάφορες συνιστώσες του επαναστατικού κινήματος, να διαχωρίσουν τα πιο προχωρημένα και συνειδητοποιημένα κομμάτια των προλετάριων φυλακισμένων απ’ τους υπόλοιπους. Αυτή η πρακτική διαχωρισμού θα έπρεπε να επιτρέψει, στις προθέσεις των εγκεφάλων των αντι-αντάρτικων υπηρεσιών, ανάλυση και μελέτη κάθε μαχητή ή φυλακισμένου ξεχωριστά, σαν μέλος Μαχητικής Κομουνιστικής Οργάνωσης ή και σε ένα κοινωνικό στρώμα ανταγωνιστικό, με σκοπό να αποκτήσει τον μεγαλύτερο δυνατό αριθμό δεδομένων και πληροφοριών για την εξολόθρευση της ομάδας ή της οργάνωσης στην οποία ο συγκεκριμένος παίρνει μέρος και κατ’ επέκταση φυσικά και του ίδιου του συντρόφου ή φυλακισμένου.

Το τρέχον επίπεδο εφαρμογής αυτού του σχεδίου, στην Ιταλία, αντιπροσωπεύει ένα αποφασιστικό βήμα μπροστά στην ομογενοποίηση των αντεπαναστατικών πρακτικών σε Ευρωπαϊκό επίπεδο. Η προοπτική της λύσης των αντιθέσεων ανάμεσα στα διάφορα μπλόκα, διαμέσου του ιμπεριαλιστικού πολέμου, αναγκάζει κάθε συγκεκριμένο Κράτος να επιταχύνει τα στάδια ειρηνοποίησης του ‘εσωτερικού μετώπου’, που σημαίνει πως το αναγκάζει να επιδιώξει με κάθε μέσο, το στόχο της εξολόθρευσης κάθε μορφής ανταγωνισμού που το μητροπολιτικό προλεταριάτο εκφράζει.

Να εμποδίσουμε και καταστήσουμε ασυνεχές αυτό το σχέδιο καθίσταται ζωτικής σημασίας για το προλεταριάτο και τις Κομουνιστικές Μαχητικές Οργανώσεις που το εκφράζουν.

Να διαλύσουμε και εμποδίσουμε αυτό το σχέδιο είναι ζωτικής σημασίας για το φυλακισμένο προλεταριάτο και τις οργανωμένες πρωτοπορίες του, που αυτό το κοινωνικό ταξικό στρώμα εξέφρασε μέσα από τις κινητοποιήσεις και τους αγώνες του στη διάρκεια πολλών χρόνων.

….πέρα από το να έχει απευθείας και αποτελεσματικά αντιπαρέλθει το σχέδιο της αστικής ιμπεριαλιστικής τάξης στα θέματα κράτησης και να έχει συμβάλλει στην επανέναρξη, σε υψηλότερο επίπεδο, του επαναστατικού κινήματος, αυτή η εκστρατεία πλήρωσε:

1]. την κατάκτηση μιας σειράς στόχων που είχαμε θέσει:
– άμεσο κλείσιμο του ειδικού τμήματος της φυλακής Asinara,
– απελευθέρωση του συντρόφου Gianfranco Faina,
– δημοσίευση σε κάποιες εφημερίδες και διάχυση σε ραδιοφωνικούς ιδιωτικού σταθμούς των ανακοινώσεων των επιτροπών αγώνα των φυλακών Τράνι και Πάλμι, προπαγανδίζοντας έτσι το πρόγραμμα των προλετάριων φυλακισμένων.

2]. απλώνοντας τις αντιθέσεις ανάμεσα στις αστικές δυνάμεις, τόσο σε επίπεδο κυβέρνησης [ανάμεσα στο Σοσιαλιστικό κόμμα και τα άλλα κόμματα της πλειοψηφίας], όσο και σε επίπεδο κρατικών δομών. ανάμεσα σε εισαγγελία, σώμα των καραμπινιέρων, και κομματικό σύστημα στο σύνολό του και διακόπτοντας και μπλοκάροντας τον μηχανισμό δημιουργίας υποταγής και συναίνεσης των μέσων ενημέρωσης στο Εκτελεστικό.

febbraio-φεβρουάριος 1981
Comitato di Lotta dei prigionieri del kampo di Trani , Επιτροπή Αγώνα των φυλακισμένων στο στρατόπεδο του Τράνι.

το κλέψαμε από το blog  CONTROMAELSTROM,

https://baruda.net/, https://contromaelstrom.com/2011/06/19/diario-politico-della-battaglia-del-carcere-speciale-di-trani/