PDF
Έχουμε δεκάδες φορές – σχετικά με τη Συρία και την γεμάτη ψέμματα κολοσσιαία ενημερωτική εκστρατεία, τα fake news, που χτίστηκε εναντίον αυτού του λαού – εκφραστεί. Αυτή τη φορά απλά περιοριζόμαστε να αναδημοσιεύσουμε το άρθρο που δημοσιεύθηκε χθες στο Μανιφέστο του Tommaso Di Francesco, του οποίου μοιραζόμαστε κάθε σημείο και, ιδίως, τη βασική θέση: ο πόλεμος στη Συρία δεν πρέπει να σταματήσει, δεν πρέπει να τελειώσει, γιατί θα πιστοποιεί την ήττα του δυτικού πολέμου μεσολάβησης, proxy war, και, αντίθετα, τον γεωπολιτικό θρίαμβο της Ρωσίας στο να διατηρήσει τη Συρία ενιαίο και κυρίαρχο Κράτος. Η πολυσυζητημένη φάρσα, η νέα προσπάθεια εξαπάτησης σχετικά με τη χρήση χημικών όπλων που οδήγησε στους βομβαρδισμούς χρειάζεται ακριβώς γι αυτό: να αναγκάσει την κοινή γνώμη να εγκρίνει την άμεση επέμβαση των Δυτικών, στην περίπτωση αυτή, την νεο-αποικιοκρατική γαλλο-αμερικανική συμμαχία. Παρακάτω, στη συνέχεια, το κομμάτι του Di Francesco, ένα άρθρο που τελικά έχει το θάρρος να επανασχηματίσει μερικές έννοιες, που μας έχουν ξεφύγει τελείως. Για παράδειγμα, τα εξής: «τον ρόλο των τζιχαντιστών του Isis, της αλ-Κάιντα και των συνδεδεμένων γαλαξιών με αυτούς, που όταν κάνουν επιθέσεις στην Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες είναι »τρομοκράτες» ενώ στη Συρία είναι »αντιπολίτευση»».
του Tommaso Di Francesco (qui) εδώ
Ο πόλεμος στη Συρία δεν πρέπει να τελειώσει. Αυτή φαίνεται να είναι η υπόθεση, η δέσμευση των βεβιασμένων γεγονότων που τρέχουν και διεξάγονται υπό την επήρεια των εκθέσεων και των αφηγήσεων των μέσων μαζικής ενημέρωσης που πυροβολούν την βεβαιότητα, η οποία είναι τελείως διαφορετική και δεν έχει ποτέ επιβεβαιωθεί από ανεξάρτητες πηγές, ενός βομβαρδισμού «νιτρικού αερίου» ή «χλωρίου», με εκατό θύματα και τα μάτια των παιδιών – που ζουν ευτυχώς – ριγμένα στην πρώτη σελίδα. Εδώ είμαστε και πάλι. Φοβόμαστε ότι για άλλη μια φορά η αλήθεια επιστρέφει να είναι το πρώτο θύμα του πολέμου. Ειδικά εκείνου της Συρίας, ενός πολέμου με πληρεξούσιο, ο οποίος είδε μαζί με τα 400 χιλιάδες θύματα και μια χώρα μειωμένη σε ερείπια, τις χιλιάδες εμπλοκές της Δύσης, των περιφερειακών δυνάμεων αρχίζοντας με το νότιο προπύργιο του ΝΑΤΟ, την Τουρκία, τον ρόλο των τζιχαντιστών του Isis , της Αλ Κάιντα και των συναφών γαλαξιών, οι οποίοι όταν κάνουν επιθέσεις στην Ευρώπη και στις States είναι «τρομοκράτες», ενώ στη Συρία είναι «αντιπολίτευση». Ο πόλεμος γίνεται επίσης και στα λόγια.
Μεταξύ των αμφιβολιών που προκύπτουν, υπάρχει ένα συγκεκριμένο γεγονός, ένα déjà vu: η επιδρομή ισραηλινών αεριωθούμενων που στάλθηκαν από τον «ανθρωπιστή» Νετανιάχου για να χτυπήσει μια αεροπορική βάση της Συρίας, με άλλα θύματα, πολίτες και όχι. Το συμβάν ρίχνει άπλετο φως σε μια τραγωδία που τροφοδοτήθηκε από το ξεκίνημα της για να αποσταθεροποιήσει τη Συρία έτσι όπως με «επιτυχία» είχε συμβεί στη Λιβύη. Και η οποία, όπως και αν την ονομάσουμε, βλέπει τις ζωές των αμάχων, γυναικών, ηλικιωμένων, παιδιών στο έλεος των αντιτιθέμενων μετώπων. Γιατί; Επειδή μας επιτρέπει να καταλάβουμε τι συμβαίνει στην πραγματικότητα. Ο πόλεμος, που στην πραγματικότητα εκ των πραγμάτων έχει κερδηθεί από τον Άσαντ και από το μέτωπο που τον στηρίζει, τη Ρωσία και το Ιράν, και στο οποίο μετά τη σύνοδο κορυφής στην Άγκυρα προστέθηκε και η ατλαντική Τουρκία, δεν πρέπει και δεν μπορεί να τελειώσει με το αποσταθεροποιητικό αποτέλεσμα της ήττας του άξονα των σουνιτών υπό την ηγεσία της σαουδικής Αραβίας, τον άξονα που ξεκίνησε από το συνασπισμό των Φίλων της Συρίας το 2012-2013, που σφραγίστηκε λίγους μήνες πριν από τον Trump με την προμήθεια 100 δις σε όπλα στο καθεστώς των Saud, που τώρα πηγαίνουν σε επαγγελματικό ταξίδι, από την Αίγυπτο του αλ-Σίσι στη Βρετανία (όπου η αφήγηση του «αερίου Σαρίν στη Συρία συνδέεται με την υπόθεση Skripal» επαναλαμβάνεται από την Karen Pierce, πρέσβειρα στα Ηνωμένων Εθνών του Λονδίνου). Έτσι, ακριβώς τη στιγμή που η κυβέρνηση της Δαμασκού ανέκτησε εκ των πραγμάτων περισσότερα από τα δύο τρίτα της Χώρας, εργάζεται στην ανοικοδόμηση πολλών πόλεων ξεκινώντας από το θαύμα σε στάχτες του Χαλεπίου, και ενώ διαπραγματεύεται με τους τελευταίους τζιχαντιστές της Ghouta ώστε να αποσυρθούν προς το φονταμενταλιστικό οχυρό που τους έχει απομείνει της Idlib, να που ξεσπά η επιχείρηση «gas Sarin».
Έτσι αμέσως φτάνουν τα «λευκά κράνη» – που αποθεώνονται στη Δύση, μιας και βρίσκονται υπό την αιγίδα της σαουδικής Αραβίας και παρόντες μόνο στις περιοχές που ελέγχονται από την Αλ Κάιντα (έχετε δει ποτέ «λευκά κράνη» να περιθάλπουν τους αμάχους των σφαγών στη Δαμασκό που προκαλούνται από τα χτυπήματα που ξεκινούν από τις περιοχές που ελέγχονται από την αλ Κάιντα;). Πρόκειται για μια «επιχείρηση» που αναμένονταν, μετά τις προηγούμενες του 2013 και του 2017. Και για να είναι αληθοφανής πρέπει όμως να αποδεικνύει μια θέση: ότι ο Assad παίζει στην πολιτική αυτοκτονία ενώ κερδίζει και παρουσία του ρωσικού στρατιωτικού ελέγχου υπό την παρακολούθηση του ΟΗΕ και ολόκληρου του κόσμου. Ωστόσο, ο Άσαντ, ο οποίος δεν είναι αφελής και που για να παραμείνει στη σέλα, σίγουρα έχει πλήξει ένα μέρος του λαού του, θέλει οτιδήποτε άλλο εκτός από το να αυτοκτονήσει πολιτικά. Τώρα η Δαμασκός και η Ρωσία απορρίπτουν κάθε κατηγορία. Έτσι ποιος θα μπορούσε να είναι υπεύθυνος για την υποτιθέμενη επίθεση με νευρικό αέριο ή χλώριο;
Για να απαντήσουμε, πρέπει να υπογραμμιστούν τρία στοιχεία: οι δύο υποτιθέμενες προηγούμενες επιθέσεις, η τρέχουσα κρίση της νομιμότητας του Τράμπ που έχει τραβήξει τη σκανδάλη των δασμών και εξακολουθεί να υφίσταται τα πυρά για το Russiagate, ο ρόλος του Ισραήλ που παίζει με εγκληματική υπεροψία και άλλη τόση ατιμωρησία το παιχνίδι της σκοποβολής με τη ζωή των παλαιστινίων πολιτών στη Γάζα.
Οι προηγούμενες λοιπόν.
Στις 21 αυγούστου 2013 και πάλι στη Ghouta σύμφωνα με τον σημαντικότερο ερευνητή δημοσιογράφο στον κόσμο, τον Seymour Hersh Βραβείο Pulitzer για το ρεπορτάζ σχετικά με τη σφαγή του My Lai στο Βιετνάμ, όταν τον μάρτιο του 1968 οι αμερικανικές στρατιωτικές δυνάμεις σφαγίασαν εν ψυχρώ 109 αμάχους και υπεύθυνος για τις αποκαλύψεις σχετικά με τις βαρβαρότητες στο Ιράκ στη φυλακή του Abu Ghraib. Η επίθεση, από άμεσες πηγές που συνέλεξε ο Χερς τόσο στη Συρία όσο και ανάμεσα στις κορυφαίες σφαίρες της αμερικανικής intelligence, δεν ήταν τέργο του καθεστώτος Assad, αλλά των τζιχαντιστών με την υποστήριξη του Ερντογάν. Για μια επιχείρηση που αποσκοπούσε να κάνει τις Ηνωμένες Πολιτείες να εισέλθουν αμέσως στον πόλεμο οι οποίες με τον Ομπάμα είχαν προειδοποιήσει ότι η χρήση χημικών όπλων θα είχε υπερβεί «την κόκκινη γραμμή». Η επέμβαση αποφεύχθηκε την τελευταία στιγμή λόγω της διαμεσολάβησης της Ρωσίας, του πάπα Bergoglio που κάλεσε τον κόσμο να προσευχηθεί κατά της διεύρυνσης της σύγκρουσης, και των Ηνωμένων Εθνών, που στο τέλος του 2014 μετά από μια αποστολή απομάκρυνσης των χημικών όπλων, αποφάσισε με τη συμφωνία όλων ότι δεν υπήρχαν πλέον στη Συρία. Το δεύτερο προηγούμενο, της 4ης απριλίου 2017 μόλις πριν από ένα χρόνο στο Khan Sheikhoun, με 72 απώλειες αμάχων ως αποτέλεσμα μιας βόμβας που έπεσε από την συριακή πολεμική αεροπορία η οποία, για τις δυτικές χώρες ήταν «φυσικού αερίου Sarin», και στο οποίο ακολούθησε, ωστόσο, με διακομματικούς επαίνους από ρεπουμπλικανούς και δημοκρατικούς ΗΠΑ, και του μισού κόσμου, η εκτόξευση 59 πυραύλων Tomahawak σε μια συριακή αεροπορική βάση που χρησιμοποιούνταν επίσης από τους Ρώσους. Η νέα έρευνα του Seymour Hersh (εμφανίστηκε στην Welt am Sonntag) έχει δείξει, έχοντας ακούσει πηγές του establishment των μυστικών υπηρεσιών ΗΠΑ, ότι η βόμβα δεν μπορούσε να έχει φορτωθεί με αέριο νεύρων, επειδή υπήρχε μια συμφωνία «deconfliction« μεταξύ των αμερικανικών και των ρωσικών μυστικών υπηρεσιών, ακριβώς για να αποφευχθούν ανεπιθύμητες άμεσες συγκρούσεις, σύμφωνα με την οποίαν οι ρώσοι είχαν προηγουμένως παράσχει τις λεπτομέρειες του βομβαρδισμού. «Δεν ήταν μια επίθεση με χημικά όπλα – αποκάλυψε στον Hersh ένας έμπειρος σύμβουλος της αμερικανικής intelligence – Είναι ένα παραμύθι. Αν συνέβαινε πραγματικά έτσι, όλοι όσοι ασχολούνταν με τη μεταφορά, τη φόρτωση και τον οπλισμό του όπλου … θα φορούσαν προστατευτικό ρουχισμό Hazmat για την περίπτωση διαρροών. Θα υπήρχαν ελάχιστες πιθανότητες επιβίωσης χωρίς αυτά τα ρούχα «. Ποια ήταν η αλήθεια: ότι η θανατηφόρα βόμβα είχε χτυπήσει μια αποθήκη όπλων και χημικών προϊόντων τινάζοντας την στον αέρα, πολλά από τα οποία κατέληξαν στους τζιχαντιστές χάρη στις προμήθειες που δόθηκαν στη λεγόμενη «συριακή αντιπολίτευση», της οποίας η αμερικανική υποστήριξη ήταν μια αποτυχία, το παραδέχτηκε επίσημα η CIA . Και, κατηγορεί ο Χερς: προμήθειες που έφθασαν λόγω της ρητής βούλησης της τότε υπουργού Εξωτερικών Χίλαρι Κλίντον.
Ερχόμαστε στο ρόλο του Trump, που βρίσκεται να κατηγορείται από σχεδόν όλο τον αμερικανικό Τύπο – εκτός από την εφημερίδα της Βοστώνης Globe – και του γερουσιαστή McCain («ήρωα» του πολέμου του Βιετνάμ επειδή έριχνε ναπάλμ και πράκτορα Orange στα αγροτικά χωριά) – για την αμερικανική απόσυρση από την Συρία. Τώρα ο λαϊκιστής Trump ετοιμάζεται να βομβαρδίζει, δεδομένου ότι λαμβάνει μεγαλύτερη συναίνεση μιας και από απομονωτιστής παντρεύεται τον μιλιταρισμό του «ανθρωπιστικού πολέμου» που κουβαλάει πολύ από «αριστερά». Με συνέπειες αυτή την περίοδο, να λέμε το λιγότερο, αντιπαραγωγικές: ο τρίτος παγκόσμιος πόλεμος δεν είναι πλέον «σε κομματάκια».
Τελευταία εκτίμηση: τι θέλει το Ισραήλ; Ατιμώρητο για τις σφαγές αμάχων στη Γάζα, έχει ως στόχο την πρόκληση, την προβοκάτσια, με νέες επιδρομές στη Συρία. Ο πρώτος στόχος είναι να ανοίξει το μέτωπο του Ιράν, μετά να συμμετάσχει στη διαίρεση, στον διαμελισμό της χώρας της οποίας το Γκολάν έχει από καιρό καταλάβει, και τώρα να διασώσει βοηθώντας τον, τον Τράμπ μετατρεπόμενο σε αεροπορία του, και για να τον ανταμείψει για την εγκληματική του απόφαση να μετακινήσει την αμερικανική πρεσβεία στην Ιερουσαλήμ τον μάιο. Εν ολίγοις, αξίζει να πιστεύουμε στην πραγματική δημοσιογραφία, της έρευνας, της διερεύνησης. Και να μην αποδεχόμαστε τις mainstream εκδοχές ευκολίας του ποιος είναι ο πρώτος υπεύθυνος βάρδιας για τον πόλεμο .
