Rojava: ένα πρακτικό παράδειγμα οικοσοσιαλισμού; – un esempio pratico di ecosocialismo?

Αυτό το άρθρο, που δημοσιεύτηκε στις 9 αυγούστου στο Climate & Capitalism για την εκστρατεία “Make Rojava Green Again”, ζητά την οικοδόμηση μια δημοκρατικής, φεμινιστικής και οικολογικής κοινωνίας.

Το 2011, στο πλαίσιο της αραβικής άνοιξης, ξεκίνησε ένας εμφύλιος πόλεμος στη Συρία, αντιμετωπίζοντας διάφορες ένοπλες ομάδες και κατά του καθεστώτος του Bashar Al Assad. Σύντομα, ένας συνασπισμός κουρδικής πλειοψηφίας, με επικεφαλής το Κόμμα Δημοκρατικής Ένωσης (PYD), καθώς και άλλα κουρδικά κόμματα και ομάδες, αραβικές, συριακές, ασσυρίων και τουρκμένων, δημιούργησε μια αυτόνομη περιοχή στη Ροζάβα (συριακό Κουρδιστάν, βόρεια Συρία). Μετά τη δημιουργία ενός νέου Συντάγματος, η Δημοκρατική Ομοσπονδία της βόρειας Συρίας ιδρύθηκε επιτέλους το 2016.

Η διεθνής προσοχή προς τη Rojava αυξήθηκε εκθετικά τα επόμενα χρόνια, κυρίως λόγω του ζωτικού ρόλου που διαδραματίζουν οι Μονάδες λαϊκής προστασίας (YPG) και οι Μονάδες προστασίας των γυναικών (YPJ) στην πάλη ενάντια στις φασιστικές πολιτοφυλακές του Daesh στην περιοχή, Όντως, ήταν ο ηρωικός αγώνας των YPG / YPJ (με την εναέρια υποστήριξη του Διεθνούς Συνασπισμού) που επέτρεψε, μέτρο προς μέτρο, πόλη με πόλη, να μπει τέλος στο τρομοκρατικό καθεστώς του Daesh στη Συρία και το Ιράκ στις αρχές του 2019 .

Ωστόσο, λίγα δυτικά μέσα ενημέρωσης ενδιαφέρθηκαν για το εξαιρετικό επαναστατικό έργο-σχέδιο που αναπτύσσεται αυτή τη στιγμή στη Rojava. Από το 2012 δημιουργήθηκε μια νέα μορφή αυτοδιαχειριζόμενης και ελεύθερης κοινωνίας η οποία είναι απαλλαγμένη από ένα κεντρικοποιημένο Κράτος, βασισμένη στις αξίες της απελευθέρωσης των γυναικών, της δημοκρατίας και της οικολογίας. Με βάση την ιδεολογία του κουρδικού απελευθερωτικού κινήματος και των συγγραμμάτων του αρχηγού της Abdullah Öcalan, αυτό το πρακτικό παράδειγμα μιας κοινωνίας με σοσιαλιστικές βάσεις αποτελεί πηγή έμπνευσης και ελπίδας για όλα τα αριστερά κινήματα. Επιπλέον, η Rojava δείχνει ότι μια άλλη κοινωνία είναι εφικτή!

 Η διεθνιστική κομμούνα της Rojava

Η Rojava Internationalist Commune ιδρύθηκε το 2017 από διεθνιστές όλου του κόσμου, με την υποστήριξη του νεανικού Κινήματος της Rojava (YCR / YJC). Σκοπός αυτής της δομής είναι να μοιραστεί και να ανταλλάξει γνώσεις, δεξιότητες και εμπειρίες μέσω μιας διεθνιστικής προοπτικής, καθώς και η υποστήριξη έργων και της επανάστασης στην Rojava. Η Κομμούνα χρησιμεύει επίσης για τη διευκόλυνση της ενσωμάτωσης των ξένων ακτιβιστών στην κοινωνία, και ένα από τα πρώτα βήματα ήταν το χτίσιμο της πρώτης διεθνιστικής ακαδημίας Şehid Helîn Qereçox (που ονομάστηκε έτσι για την βρετανίδα εθελοντή των Ypj που μαρτύρησε στην Αφρίν). Από τότε, πολλοί διεθνιστές παρακολούθησαν μαθήματα κατάρτισης για να συμμετάσχουν αργότερα σε διάφορες εργασίες και σχέδια με τον άμαχο πληθυσμό της Ροζάβα.

Χτισμένη ως ένα έργο συλλογικής ζωής με μια οικολογική προσέγγιση, η Διεθνιστική Κομμούνα στοχεύει επίσης να είναι μια ακαδημία που εκπαιδεύει τους διεθνιστές και τους ανθρώπους της Ροζάβα στην περιβαλλοντική ευαισθητοποίηση και πρακτική. Χρησιμεύει ως ένα είδος εργαστηρίου για την οικοδόμηση μιας οικολογικής κοινωνίας.

Τέλος, η διεθνιστική Κοινότητα ξεκίνησε την εκστρατεία «Make Green Rojava again» (Κάνε ξανά την Ροζάβα πράσινη) σε συνεργασία με την οικολογική επιτροπή του καντονιού της Cizirê (μία από τις τρεις περιοχές της Rojava: Cizirê, Kobane και Afrin). Η εκστρατεία στοχεύει στην εξεύρεση λύσεων για τα οικολογικά προβλήματα της επανάστασης, όπως η λειψυδρία, η απερήμωση και η εξάρτηση από την παραγωγή πετρελαίου.

Να κάνουμε ξανά πράσινη την ύπαιθρο της Rojava

Αρχικά, η εκστρατεία «Κάνε ξανά Πράσινη την Ροζάβα» ήταν σχέδιο κάποιων ξένων ακτιβιστών. Σήμερα έχει εξαπλωθεί σε όλο τον κόσμο και έχει διάφορους τοπικούς εκπροσώπους σε διάφορες χώρες όπως η Αγγλία, η Γερμανία, η Ελβετία, η Ισπανία και η Ιταλία. Οι στόχοι του έχουν επίσης εξελιχθεί και επεκταθεί με την πάροδο του χρόνου, αλλά τρεις βασικοί στόχοι οδήγησαν την εκστρατεία από την αρχή.

Ο πρώτος στόχος ήταν να οικοδομηθεί η διεθνιστική Ακαδημία της Rojava, καθοδηγούμενη από ένα οικολογικό πνεύμα: χρησιμεύοντας ως παράδειγμα, εργαζόμενη για παρόμοια σχέδια και αναπτύσσοντας ιδέες για ολόκληρη την κοινωνία. Η οικοδόμηση ενός τέτοιου σχεδίου είναι, φυσικά, μια μακροπρόθεσμη διαδικασία και βρίσκεται σε εξέλιξη. Τα διάφορα κτήρια της Ακαδημίας έχουν ήδη ολοκληρωθεί και έχουν ήδη ολοκληρωθεί πολλά μαθήματα εκπαίδευσης για τους διεθνιστές. Με τον πληθυσμό της Rojava, το έργο επικεντρώνεται στην ενίσχυση της περιβαλλοντικής συνείδησης για να μετακινηθεί προς την προώθηση μιας οικολογικής κοινωνίας.

Ο δεύτερος στόχος της εκστρατείας είναι η στήριξη των οικολογικών σχεδίων του καντονίου της Cizirê, με επίκεντρο την αναδάσωση και την κατασκευή ενός συνεταιριστικού φυτώριου εντός της διεθνιστικής Ακαδημίας. Εκείνη την εποχή, φυτώρια υπήρχαν ελάχιστα στη Ροζάβα. Αρκετά νηπιαγωγεία δημιουργήθηκαν αργότερα στις πόλεις γύρω μας, και το δικό μας δεν ήταν πλέον απαραίτητο. Ωστόσο, συνεχίζουμε να υποστηρίζουμε οικονομικά και πρακτικά την αποκατάσταση του φυσικού καταφυγίου της Hayaka, το οποίο αποτελεί μία από τις τελευταίες φυσικές περιοχές που απομένουν στην περιοχή. Η αναδάσωση αυτής της περιοχής συνεχίζεται.

Ο τελικός στόχος είναι η προσέλκυση υλικής στήριξης για υπάρχοντα και μελλοντικά οικολογικά σχέδια-έργα δημοκρατικής αυτοδιαχείρισης, μεταξύ των οποίων η ανταλλαγή γνώσεων μεταξύ ακτιβιστών, επιστημόνων και εμπειρογνωμόνων με επιτροπές και δομές στην Ροζάβα και η ανάπτυξη μιας μακροπρόθεσμης προοπτικής για μια οικολογική ομοσπονδία της βόρειας Συρίας. Όντως στη Ροζάβα υπάρχει έλλειψη μηχανικών κάθε είδους, οπότε στόχος μας είναι να επικοινωνήσουμε και να προσκαλέσουμε ειδικούς από όλο τον κόσμο να έρθουν και να βοηθήσουν στην οικοδόμηση αυτής της οικολογικής κοινωνίας.

Εργαζόμαστε τώρα σε συνεργασία με αρκετές πόλεις, όπως η Derik ή το Kobane, σε διάφορα θέματα, μεταξύ των οποίων να πρασινίσουμε τις πόλεις με δέντρα ή στρέφοντας την προσοχή σε έργα ανακύκλωσης. Επίσης φυτεύουμε εκατοντάδες δέντρα στην Ακαδημία και εργαζόμαστε επί του παρόντος σε ένα πιλοτικό σύστημα για τη διαχείριση των γκρίζων και μαύρων υδάτων.

Η φιλοσοφία μας

Όπως περιγράφηκε παραπάνω, μεγάλο μέρος της εκστρατείας μας είναι να στηρίξουμε σχέδια-έργα στην Rojava, οικονομικά ή πρακτικά στο πνεύμα της αλληλεγγύης και του διεθνισμού. Αλλά το έργο μας δεν τελειώνει εδώ: σκοπεύουμε επίσης να μεταδώσουμε την ιδεολογία της επανάστασης πέραν της Rojava.

Η οικολογία, μαζί με τον δημοκρατικό συνομοσπονδισμό και την απελευθέρωση των γυναικών, αποτελεί βασικό πυλώνα της επανάστασης της Ροζάβα. Παρουσιάζοντας το βιβλίο μας «Να κάνουμε και πάλι πράσινη την Rojava», το οποίο δημοσιεύθηκε αυτό το έτος σε πολλές γλώσσες, πιστεύουμε ότι οι άνθρωποι μακριά από τη φύση απέχουν πολύ από τον εαυτό τους και, επομένως, είναι αυτοκαταστροφικοί. Στόχος μας είναι εκείνος να δημιουργήσουμε μια «ανανεωμένη, συνειδητή και πεφωτισμένη ενοποίηση προς μια φυσική και οργανική κοινωνία», όπως δηλώνει ο Abdullah Öcalan. Αυτό που συμβαίνει στη Rojava είναι πολύ περισσότερο από προστασία της φύσης, περιορίζοντας τη ζημιά της. Πρόκειται για την αποκατάσταση της ισορροπίας μεταξύ ανθρώπων και φύση.

Για να επιτύχουμε αυτό τον στόχο, βασίζουμε το έργο μας στις αρχές της «κοινωνικής οικολογίας», μιας θεωρίας που αναπτύχθηκε από τον αμερικανό ελευθεριακό θεωρητικό Murray Bookchin και αντιμετωπίστηκε επίσης από τον Abdullah Öcalan. Το βασικό επιχείρημά του είναι ότι η καπιταλιστική νεωτερικότητα προκαλεί περιβαλλοντική καταστροφή και οικολογικές κρίσεις, και αυτό συμβαδίζει με την καταπίεση και την εκμετάλλευση των ανθρώπων. Επιπλέον, η ανεύθυνη νοοτροπία του μέγιστου οφέλους έφερε τον πλανήτη μας στην άκρη της αβύσσου και άφησε την ανθρωπότητα σε έναν ανεμοστρόβιλο πολέμων, πείνας και κοινωνικών κρίσεων.

Για να ξεπεραστεί αυτή η κρίση του καπιταλισμού, η κοινωνική οικολογία απαιτεί τη δημιουργία μιας πολιτικής και ηθικής κοινωνίας, στην οποία η ανθρωπότητα ανανεώνει τη σχέση της με τη φύση βλέποντας τον εαυτό της ως μέρος της φύσης αντί να διαχωρίζεται. Η συμφιλίωση μεταξύ ανθρώπου και φύσης ξεκινά με τον τερματισμό της καταπίεσης, της εκμετάλλευσης και της κυριαρχίας του ανθρώπου πάνω στη φύση: πρέπει να σταματήσουμε να βλέπουμε τη φύση ως άψυχο και άπειρο πόρο, ατελείωτο. Συνοψίζοντας την προσέγγισή μας με τα λόγια του Murray Bookchin: «Η κοινωνική οικολογία παρουσιάζει ένα μήνυμα που καλεί όχι μόνο μια κοινωνία απαλλαγμένη από ιεραρχίες και ιεραρχικές ευαισθησίες, αλλά μια ηθική που θέτει την ανθρωπότητα στον φυσικό κόσμο ως έναν παράγοντα για να δημιουργήσει αυτό εξέλιξη τόσο κοινωνική όσο και φυσική εντελώς συνειδητή ”.

Πιστεύουμε ότι μια αλλαγή λαμβάνει χώρα σε όλο τον κόσμο και ότι είναι δυνατή μια ελεύθερη οικολογική κοινωνία. Εδώ στη Rojava εργαζόμαστε για να ξεπεράσουμε τις αντιφάσεις και οικοδομούμε μια νέα δημοκρατική, φεμινιστική και περιβαλλοντολογική-οικολογική κοινωνία. Διαδίδουμε όλο και περισσότερο την ιδεολογία της ώστε να μπορεί να ωφελήσει ολόκληρη την ανθρωπότητα!

ΠΗΓΗ: KurdistanAmericaLatina

Μετάφραση από τα ισπανικά με επιμέλεια του AgireBablisoke

 

https://agirebablisoke.wordpress.com/2019/09/10/rojava-un-esempio-pratico-di-ecosocialismo/

»Δεν θα πεθάνω απόψε», “Non morirò stanotte”: παρουσίαση του βιβλίου του και με τον Karim Franceschi παρασκευή 12/10

Την Παρασκευή 12 οκτωβρίου στις 9.15 μ.μ. στον αυτο διαχειριζόμενο χώρο Arvultùra προγραμματίζεται η παρουσίαση του βιβλίου «Δεν θα πεθάνω απόψε» του Karim Franceschi, διοικητή κατά την απελευθέρωση της Raqqa.

Εκτός από τον συγγραφέα φιλοξενούμενος της βραδιάς θα είναι και ο Fabio Tonacci, δημοσιογράφος της Repubblica.

Πως απελευθερώσαμε την Raqqa

Ο Karim Franceschi, ο κοινωνικός ακτιβιστής του Arvultura προτείνει έναν δεύτερο τόμο όπου διηγείται την συμμετοχή του στη μάχη για την απελευθέρωση της συριακής πόλης. Το “Non morirò stanotte” θα
παρουσιαστεί στην Senigallia την παρασκευή που μας έρχεται στο κοινωνικό κέντρο της  via Abbagnano.

Την Παρασκευή 12 Οκτωβρίου στις 9.15 στον αυτοδιαχεριζόμενο χώρο Arvultura στη Senigallia, στη Via Abbagnano, θα πραγματοποιηθεί η πρώτη παρουσίαση σε εθνικό επίπεδο του βιβλίου του Karim Franceschi «Non morirò stanotte-Δεν θα πεθάνω απόψε», που εκδόθηκε από τον Rizzoli. Ο συγγραφέας θα μιλήσει γι αυτό με τον ανταποκριτή της εφημερίδας La Repubblica Fabio Tonacci.

Μετά από την περιπέτεια για την οποίαν μίλησε στο «The Fighter-ο μαχητής-Il combattente», σε απόσταση δύο χρόνων ο Karim Franceschi επιστρέφει στη Rojava, στη Συρία που καταστράφηκε από τον εμφύλιο πόλεμο. Ο «Heval» Marcello, πρέπει να φύγει και πάλι, και με ένα όνειρο στη καρδιά του μεγαλύτερο από αυτόν: θα του πάρει σχεδόν ένα χρόνο για να το πραγματοποιήσει, και το αντίτιμο θα είναι πολύ υψηλό.

Με τη στρατιωτική εμπειρία εκείνου που ήδη υπήρξε στην πρώτη γραμμή, επιστρέφει να πολεμά στο πλευρό των Ypg (Μονάδων προστασίας του λαού), με στόχο, αυτή τη φορά, να σχηματίσει το δικό του τάγμα, το tabur του, που αποτελείται από διεθνιστές συντρόφους, που ξεκίνησαν από τις πιο διαφορετικές δυτικές Χώρες, με τους οποίες θα μοιραστούν τις ίδιες αρχές της ελευθερίας και θα οδηγήσουν στην πτώση της Raqqa, της πρωτεύουσας του Ισλαμικού Κράτους, σε μια μάχη «εκατό φορές χειρότερη από της Kobane».

Ο Karim Franceschi μας μιλά για την εντυπωσιακή του περιπέτεια με πάθος και συνείδηση: είναι η ιστορία ενός πολέμου, αλλά όχι μόνο. Είναι η ιστορία ενός ταξιδιού, πρώτα απ ‘όλα ανθρώπινου, ενός νεοσύλλεκτου που γίνεται διοικητής, συντρόφων που γίνονται αδέλφια. Μιας ομάδας αγοριών φαινομενικά «τρελών», αλλά ενωμένων σαν γροθιά. Είναι η ιστορία επιχειρήσεων επίθεσης που διεξάγονται στις σκοτεινές νύχτες της ερήμου, συγκρούσεων, ενεδρών, αποχαιρετισμών που δεν θέλουν ποτέ να ειπωθούν και νικών πολύ πολύ συχνά κατά το ήμισυ. Ο Karim μας οδηγεί για δεύτερη φορά στο μέτωπο, ανάμεσα σε εκπαιδεύσεις, στρατηγικές επίθεσης, αυτοσχέδια νοσοκομεία και ραδιόφωνα που κράζουν πληροφορίες ικανές να μετακινήσουν τη λεπτή γραμμή που χωρίζει τη ζωή από το θάνατο. Μέχρι την τελική μάχη.

Δεν θα πεθάνω απόψε διηγείται μια μοναδική στρατιωτική περιπέτεια στον κόσμο, μια αποστολή στα όρια του δυνατού εναντίον ενός προετοιμασμένου και αιμοσταγούς εχθρού.

Η ιστορία ενός κοινωνικού ακτιβιστή που επιλέγει για άλλη μια φορά να βιώσει την τραγωδία μιας φοβερής σύγκρουσης επειδή είναι πεπεισμένος ότι ο πόλεμος στον φονταμενταλισμό τον αφορά, όπως αφορά το σύνολο της ανθρωπότητας. Αλλά πάνω απ όλα δεν έχει αμφιβολίες σχετικά με την ανάγκη να παραταχθεί στο πλευρό του κουρδικού λαού, μια εμπειρία αυτοδιαχειριζόμενης κοινότητας ουσιαστικό σημείο αναφοράς για όλους εκείνους που αγωνίζονται για την ισότητα, την κοινωνική δικαιοσύνη και την ελευθερία.

 

“Non morirò stanotte”: presentazione del libro di e con Karim Franceschi venerdì 12/10

Λίγα λόγια για το Non Morirò Stanotte, Δεν θα πεθάνω απόψε – Karim Franceschi

Non Morirò Stanotte, ένα απόσπασμα:

“Και μετά είναι μόνο μουσική, η οποία περιβάλλει τα πάντα. Τα σύννεφα που τρέχουν γρήγορα κάτω από εμένα, η Ρώμη που φαίνεται μεγαλοπρεπής και απρόσιτη ακριβώς κάτω από τον ουρανό, ένας έλεγχος στις εξόδους στις οποίες μουρμουρίζω κάτι που δεν καταλαβαίνω ούτε εγώ ο ίδιος. Και τότε αυτή, άργησε λιγάκι, κοιτάζει γύρω και ακόμα δεν με έχει δει. Αυτή, ο λόγος για τον οποίο έπρεπε να επιβιώσω με κάθε κόστος σε αυτό τον πόλεμο.”

Ο Karim Franceschi το 2014 υπήρξε ο μόνος ιταλός που ταξίδεψε στη Συρία για να πολεμήσει εναντίον του Isis, συμβάλλοντας στην πρώτη μεγάλη ήττα του Ισλαμικού Κράτους στη Kobane.

Από εκείνη την εμπειρία, γεννήθηκε το “Il combattente”, »Ο μαχητής» το πρώτο του βιβλίο, μια δημοσίευση επιτυχία με πάνω από 40.000 αντίτυπα που πουλήθηκαν.

Δύο χρόνια αργότερα, έχοντας την αίσθηση ότι η αποστολή του δεν είχε ακόμη ολοκληρωθεί, ο Karim επιστρέφει στη Ροζάβα, στη Συρία που καταστράφηκε από τον εμφύλιο πόλεμο. Και στη Kobane ακριβώς, μια πόλη σε ερείπια αλλά τώρα ελεύθερη.

Η παραμονή στην Ιταλία δεν του ήταν δυνατή: τα πρόσωπα των νεκρών μαρτύρων συντρόφων του είναι φαντάσματα που δεν τον εγκαταλείπουν, όπως δεν τον εγκατέλειψε ποτέ το ιδεώδες της ελευθερίας και της δημοκρατίας του κουρδικού λαού, γεγονός που τον έσπρωξε να ξεκινήσει για το μέτωπο μια πρώτη και μια δεύτερη φορά μέσα σε λίγους μήνες.

Η παραμονή του σε εκείνα τα μακρινά μέρη δεν έχει τελειώσει ακόμα, ο σκοπός δεν έχει ακόμα επιτευχθεί. Πρέπει να επιστρέψει να είναι heval Marcello, πρέπει να ξεκινήσει πάλι και με ένα όνειρο στην καρδιά του μεγαλύτερο από αυτόν: θα του πάρει σχεδόν ένα χρόνο για να το πραγματοποιήσει, και το αντίτιμο θα είναι πολύ αλμυρό.

Non Morirò Stanotte  ΕΔΩ QUI Δεν θα πεθάνω απόψε

Με τη στρατιωτική εμπειρία εκείνου που ήδη υπήρξε στην πρώτη γραμμή, επιστρέφει να πολεμά στο πλευρό των Ypg (Μονάδων προστασίας του λαού), με στόχο, αυτή τη φορά, να σχηματίσει το δικό του τάγμα, το tabur του, που αποτελείται από διεθνιστές συντρόφους, που ξεκίνησαν από τις πιο διαφορετικές δυτικές Χώρες, με τους οποίες θα μοιραστούν τις ίδιες αρχές της ελευθερίας και θα οδηγήσουν στην πτώση της Raqqa, της πρωτεύουσας του Ισλαμικού Κράτους, σε μια μάχη «εκατό φορές χειρότερη από της Kobane».

Non Morirò Stanotte Δεν θα πεθάνω απόψε είναι η ιστορία ενός πολέμου, αλλά όχι μόνο. Είναι επίσης η ιστορία ενός ταξιδιού, πρώτα απ ‘όλα ανθρώπινου, ενός νεοσύλλεκτου που γίνεται διοικητής, συντρόφων που γίνονται αδελφοί. Μιας ομάδας φαινομενικά τρελών αγοριών αλλά ενωμένων σαν γροθιά.

Είναι η ιστορία ενός περήφανου λαού, ισχυρού και σκληρού ως πέτρα, ενός ιδεώδους και του αντιτίμου που πρέπει αναπόφευκτα να του παραχωρηθεί.

Επιχειρήσεις επίθεσης που πραγματοποιούνται στις μαύρες νύχτες της ερήμου, συγκρούσεις και ενέδρες, αποχαιρετισμοί που δεν θέλουν ποτέ να ειπωθούν και νίκες πολύ συχνά μισές. Μια διήγηση όπου είναι αδύνατο να κρατήσουμε τον λογαριασμό απ’ τα τσιγάρα καπνισμένα στο σκοτάδι, τα δάκρυα και τις σφαίρες, στο φόντο του σεληνιακού τοπίου γονατισμένων πόλεων, μέσα σε μια σταθερή δυσωδία καπνού και αίματος. Μια ωμή και δραματική έκθεση των συγκρούσεων για την αποκατάσταση της δημοκρατίας στη Συρία.

Αλλά, πάνω απ ‘όλα, είναι η ιστορία ενός άνδρα ούτε καν τριάντα χρόνων που επιλέγει να ζήσει την τραγωδία μιας σύγκρουσης σε μια Χώρα που δεν είναι δική του, επειδή είναι πεπεισμένος ότι ο πόλεμος στον φονταμενταλισμό τον αφορά, όπως αφορά το σύνολο της ανθρωπότητας.

Λοιπόν, ξαναβρήκα σε αυτές τις σελίδες, αν και σε άλλη μορφή, το πάθος και τον ιδεαλισμό του «Terra e Libertà»- »Γη και Ελευθερία» του Ken Loach.

Και αυτό ειλικρινά με συγκίνησε.

Ευχαριστώ Karim.

NON MORIRO’ STANOTTE – BUR RIZZOLI – 2018

 

Recensione di Non Morirò Stanotte – Karim Franceschi

Ενθυμούμενοι τον Orso, του Marco Ghelat ιταλού μαχόμενου των YPG

Ο Tekoser σου έσφιγγε το χέρι με βρώμικα, μαύρα και λασπωμένα νύχια, που βλαστάνουν ζωή.
Βύθιζε το φτυάρι στην άμμο, στραγγισμένο από ένα χιλιετή κλάμα, με ρουμπινί και χλωμές χρυσές αποχρώσεις.
Ποτέ δεν τον είδα να σταματάει, ακόμα κι όταν κάπνιζε ένα Arden. Το φάντασμα του Stachanov τώρα τον κυνηγά

με κομμένη την ανάσα, αγκαλιάζονται. Γελά και παίζει μπρίσκολα στην κόλαση με τους Ciompi. Μας θυμίζουν,

αυτούς της γης τους κολασμένους, καθώς η μνήμη φυλάει συνεχώς εμάς τους θνητούς, σαν ένας φρουρός

με χίλια κρυστάλλινα μάτια, δεν μπορούμε να επιτρέψουμε στους εαυτούς μας να κλείσουμε τα βλέφαρα, ούτε μια στιγμή.

Ήμαστε δυνητικά, δίχως αποκλεισμούς, εκείνες οι σταγόνες που όλα κατακλύζουν, όπως πολύ σωστά μας προειδοποιεί.                                                                                                    Σταγόνες θυελλώδεις, γιατί ο άνεμος πάντα χορεύει και φυσάει. Μα ήμαστε και δροσιά εμείς

οι θνητοί, ξαπλωμένοι μουρμουρίζοντας επάνω στα φύλλα, πολύ συχνά ξεχνώντας τον ρόλο μας                                                                                                                                      περαστικών φιλοξενούμενων. Επάνω στο κόλλημα ο άνθρωπος αντίθετα έχτισε έναν θρόνο από αίμα. Ο Teko αντιθέτως,

τον έγραφε στα παλιά του τα παπούτσια τον θρόνο, κάθονταν με σκυμμένο το κεφάλι κοροϊδεύοντας αυλικούς και βασιλιά,

ξεγυμνώνοντας τους. Αυτός

που πέθανε ευχαριστημένος κι ερωτευμένος, όπως τραγουδούσε De André, μας προσκαλεί να μην κλαίμε, αλλά να φυλάξουμε

τα δάκρυα για την καταιγίδα.

Μας προσκαλεί να αγαπάμε βαθύτατα τον άλλον, να δωρίζουμε δίχως αναβολή, χωρίς να ζητούμε ανταπόδοση,

να ήμαστε εμείς οι ίδιοι εκείνο το δώρο που εμποτίζει τον κόσμο.

Τον βωμό

του ανώνυμου συσσωρευτή ατομικισμού                                                                                      που βλέπει στη ζωή μοναχά ανταγωνισμό και κυριαρχία, αυτός τον

περιφρονούσε.

Ο Tekoser δεν είναι ήρωας αλλά ο διαλεκτικός αντιήρωας της σύγχρονης εποχής. Αγαπημένε αδελφέ μου,

ο ανθός σου μόλις ξεπρόβαλε. Los que mueren por la vida, no pueden llamarse muertos.