Παρασκευή 20 Mαίου 2016 07:09
20 μαίου 1929: γεννιέται ο Francesco Berardi
Στις 20 μαίου 1929 γεννιέται στο Terlizzi, στην Puglia, ο Francesco Berardi. Νεότατος μετακομίζει στην Genova όπου ξεκινά να εργάζεται στηνItalsider του Cornigliano, στο τμήμα γαλβανισμού το 1956.
Στα χρόνια εξήντα ξεκινά την στράτευση του, πρώτα με την εμπειρία στο PCI, στην συνέχεια στα χρόνια εβδομήντα μπαίνει στην Lotta Continua.
Απογοητευμένος από την εμπειρία στην Lotta Continua, ο Berardi, περιγράφεται έτσι από αυτούς που τον γνώριζαν εκείνα τα χρόνια: «Ήταν ένας που μιλούσε πολύ, πάρα πολύ, όπως συχνά συμβαίνει στους μεγαλύτερους σε ηλικία εργάτες, που πάντοτε επιστρέφουν στα ίδια θέματα: πως εδώ είμαστε όλοι αντιφασίστες, μα την αντίσταση δεν την κάνουμε ποτέ; πως εδώ μιλάμε και πάλι μιλάμε, μα συγκεκριμένα πράγματα δεν βλέπουμε να παράγονται. Και θα ήταν ώρα να κινηθούμε». Έτσι ξεκινά να συνεργάζεται με τις Brigate Rosse παρούσες στο εργοστάσιο του, διαχέοντας πολυγραφημένα φυλλάδια και προπαγανδιστικό υλικό, και συγκεντρώνοντας τους αριθμούς από τις πινακίδες των αυτοκινήτων που ανήκαν στους πιο αντεργατικά διοικητικά στελέχη των εγκαταστάσεων.
Ήταν ακριβώς την ώρα που προσπαθούσε να μοιράσει μέσα στο εργοστάσιο φυλλάδια που έγινε αντιληπτός από τον συνδικαλιστικό εκπρόσωπο της κομουνιστικής CGIL και στρατευμένος στο PCI Guido Rossa, ο οποίος και αμέσως τον καταδίδει στους καραμπινιέρους. Όντως από καιρό το Κομουνιστικό Κόμμα, προέτρεπε τους εγγεγραμμένους σε αυτό να καταδίδουν, όμως, μέχρι εκείνη την στιγμή κανείς δεν είχε αποδεχτεί αυτή την προτροπή, και ακόμη περισσότερο να το κάνει με αυτό τον πανηγυρικό τρόπο. Ο Francesco Berardi αμέσως συλλαμβάνεται. Ήταν τότε πενήντα χρονών, είχε γυναίκα, παιδιά και εγγονάκια.
Η χειρονομία του Guido Rossa ήταν βαρύτατη: η καταγγελία ενός συντρόφου στην δουλειά που μάχεται τα αφεντικά και το Κράτος αντιπροσωπεύει πράγματι την ρήξη κάθε δεσμού ταξικής αλληλεγγύης. Άλλο είναι η πολιτική μάχη στο εργοστάσιο μεταξύ επαναστατών, ρεφορμιστών, μαχητικών εργαζομένων, που μπορεί να είναι σκληρή; άλλο είναι η προδοσία που οδηγεί έναν σύντροφο στην εργασία να φυλακιστεί.
Ύστερα από ένα χρόνο περιφοράς στις ειδικές φυλακές υψίστης ασφαλείας, στις 24 oκτωβρίου 1979, ο Berardi πεθαίνει αυτοκτονώντας στο κελί του. Δεν ήταν προετοιμασμένος να αντέξει το βάρος εκείνης της κατάστασης, είχε μοναχά μοιράσει κάποια φυλλάδια στο εργοστάσιο.
Οι Brigate Rosse – φάλαγγα Walter Alasia, σε μια ανακοίνωση τον θυμούνται με αυτά τα λόγια:
Οι Brigate Rosse – φάλαγγα Walter Alasia, σε μια ανακοίνωση τον θυμούνται με αυτά τα λόγια:
«Τις προηγούμενες ημέρες πέθανε στην φυλακή ένας σύντροφος: ο Francesco Berardi, εργάτης της Italsider της Genova. Δολοφονήθηκε πρώτα από τους οπαδούς του Μπερλινγκουέρ, γραμματέα του ΚΚΙ, που τον παρέδωσαν στους μπάτσους αυτού του συστήματος, μετά από την «δικαιοσύνη» των αφεντικών, και τέλος από εκείνα τα lager μέσα στα οποία βρίσκονται έγκλειστοι οι μαχόμενοι κομουνιστές. Στην μνήμη μας παραμένει η ανάμνηση της ζωής του σαν προλετάριου που δεν παραδόθηκε ποτέ στα αφεντικά, εργάτη που ήξερε να μπαίνει στην κεφαλή αυτών που τους εκμεταλλεύονται και που έδωσε την ζωή του για τον κομουνισμό...»
Pubblicato in STORIA di CLASSE Δημοσιεύτηκε από την Ταξική Ιστορία
Etichettato sotto
Αέναη κίνηση-moto Perpetuo 
Μια σκέψη σχετικά μέ το “20 μαίου 1929: γεννιέται ο Francesco Berardi”