“H επανάσταση είναι η τέχνη να βλέπεις άδειους χώρους και να γνωρίζεις τον τρόπο να τους γεμίσεις” (μαχητής Ypg στην Kobane)
Ήδη εδώ και κάποιες εβδομάδες βρισκόμαστε σε ταξίδι στην Rojava (Συνομοσπονδία της Συρίας του βορά) εξερευνώντας και εμβαθύνοντας μια επαναστατική πραγματικότητα η οποία μέρα με την ημέρα σκιαγραφείται μπροστά στα μάτια μας. Κινούμαστε συχνά μεταξύ της Kobane, της πόλης που απελευθερώθηκε δυο φορές, la città che si è liberata due volte, και της Qamislo, συχνά βρισκόμαστε να συζητούμε και να ανταλλάσσουμε απόψεις με αυτούς που βρέθηκαν στην θέση να υπερασπιστούν και να κάνουν ότι περνάει από το χέρι τους για να αναπτυχθεί αυτή η επανάσταση στην πρώτη γραμμή του μετώπου του πολέμου ο οποίος από το 2011 αιματοκυλίζει αυτές τις περιοχές: τους μαχητές και τις μαχήτριες των μονάδων προστασίας του λαού και της γυναίκας YPG και YPJ.
“Τα καπιταλιστικά κράτη ασκούν μεγάλη πίεση στην Μέση Ανατολή (..) δημιουργώντας μεγάλο χάος, που όμως είναι κίνηση που γεννά μεγάλες δυνατότητες αλλαγής”. Αυτό μας λέει ένας από τους διοικητές των YPG που συναντήσαμε στη Kobane, εκπλήσσοντας μας για τον ενθουσιασμό με τον οποίο αυτοί οι μαχητές αντιμετωπίζουν τον αγώνα που τους βλέπει εμπλεκόμενους στην αντιμετώπιση ενάντια σε όλες εκείνες τις δυνάμεις (κυρίως το Daesh αλλά επίσης και το καθεστώς της Δαμασκού και τις πολιτοφυλακές που είναι συνδεδεμένες με την Τουρκία) που έχουν βυθίσει αυτή την περιοχή στο δράμα του πολέμου.
Μιλώντας μας για το παρελθόν μας λέει πως “οι αραβικές ανοίξεις υπήρξαν η αρχή μιας αναζήτησης ελευθερίας και αξιοπρέπειας πολλών λαών, οι οποίοι όμως δεν ήταν έτοιμοι και οργανωμένοι και έπεσαν στην αδελφοκτόνο σύγκρουση για λογαριασμό των ισχυρών. Εμείς νιώθουμε πως είμαστε η συνέχεια εκείνων των κινημάτων, αλλά ήμασταν έτοιμοι και οργανωμένοι εδώ και χρόνια (..) και χρησιμοποιήσαμε την αδυναμία του καθεστώτος στον βορά της Συρίας για να γεμίσουμε αυτό τον χώρο”. Όντως ιδιαίτερα σε αυτές τις ζώνες το κουρδικό κίνημα είχε ξεκινήσει να οργανώνει πολιτικά την κοινωνία και την αυτοάμυνα της πριν από πολλά χρόνια, κάνοντας μια εκτεταμένη και ακριβή δουλειά στην περιοχή και εμβαθύνοντας τις σχέσεις και τις διασυνδέσεις που είχε ξεκινήσει να ενισχύει ο Οτσαλάν όταν, στις αρχές των χρόνων ’80 βρίσκονταν στη Συρία. Από το ξεκίνημα του συριακού εμφυλίου πολέμου διαμέσου της DBK κουρδικής ανώτατης επιτροπής σχηματισμένης από το PYD (κόμμα δημοκρατικής ενότητας, partito di unione democratica) και από το KNC (εθνικό κουρδικό συμβούλιο, consiglio nazionale curdo) με την παράνομη στρατιωτική πτέρυγα του YXG (που έγινε YPG το 2012), οι μαχητές έστησαν σε μεγάλη κλίμακα μια επιχείρηση αυτοάμυνας των κουρδικών κοινοτήτων κυρίως εδώ στην Rojava και στις συνοικίες με κουρδική πλειοψηφία των κυριοτέρων πόλεων. Ο στόχος ήταν να προστατέψουν τον πληθυσμό από την escalation της βίας που ήταν επακόλουθη της σύγκρουσης ανάμεσα στο καθεστώς και τις διάφορες φατρίες που είχαν ξεσηκωθεί.
“Το Daesh είναι ο καρπός των εξωτερικών επιθέσεων στο Ιράκ και το Αφγανιστάν, χρησιμοποιείται για να μεταφέρει τον τρόμο στην κοινωνία”. Από το 2014 οι YPG/YPJ έχουν αφιερωθεί στον αγώνα, στην πρώτη γραμμή και αναγνωρίζονται από όλους ως οι νικηφόρες πολιτοφυλακές στην περιοχή του πολέμου ενάντια στο Χαλιφάτο και, κυρίως μετά την ένδοξη αντίσταση της Kobane, κατέληξαν στο προσκήνιο των χρονικών όλου του κόσμου. “Αυτό που μας καθιστά τόσο αποτελεσματικούς ενάντια στο Daesh είναι το ότι έχουμε την ίδια αποφασιστικότητα στη ακραία θυσία για τη νίκη και πως εμείς, όμως, μαχόμαστε για να δημιουργήσουμε μια δίκαιη ζωή και σοσιαλιστική”.
Τους ρωτάμε πως σχετίζονται με το γεγονός πως στον πόλεμο εμπλέκονται διάφορες ξένες δυνάμεις, καθιστώντας το συριακό ένα πεδίο μάχης διεθνές που έχει σαν φόντο, στο παρασκήνιο, κυρίως τον αγώνα εξουσίας ανάμεσα στις ΗΠΑ και την Ρωσία για τον έλεγχο αυτής της στρατηγικής περιοχής και των πόρων της. Στην πραγματικότητα, δεν μπορούμε να παραλείψουμε να επισημάνουμε πόσο δύσκολο είναι να μιλάμε για επανάσταση και σοσιαλισμό όταν βρισκόμαστε βυθισμένοι σε μια σύγκρουση ιμπεριαλιστική .
Για μια ακόμη φορά μας προκαλεί έκπληξη η σαφήνεια και η επίγνωση με την οποίαν αντιμετωπίζουν αυτό το θέμα: “με εμάς δεν υπήρξε ποτέ καμία συμμαχία ούτε επίσημη αναγνώριση” και μιας και δεν είναι αφελείς γνωρίζουν πολύ καλά πως εδώ παίζονται συμφέροντα που δεν μπορούν να ελεγχθούν ή να μετατραπούν από την θέληση των λαών της Συρίας. Η στρατηγική του δημοκρατικού συνοσπονδισμού είναι ξεκάθαρη- αυτοοργάνωση και αυτοάμυνα του λαού- και η δύναμη του συνομοσπονδιακού πολιτικού σχεδίου είναι εκείνη που θα βοηθήσει να ξεπεραστεί η κρατικίστικη ιδεολογία και μαζί με αυτήν το μονοπώλιο στην επικράτεια και στους πόρους ώστε επί τέλους “θα κατανεμηθούν σε ίσα μέρη για τις ανάγκες του πληθυσμού”. Θα είναι σίγουρα μέρος των δυσκολιών μιας επαναστατικής διαδικασίας όπως αυτή το να βρεθεί μια ισορροπία μετά τη δύση που διακρίνεται στον ορίζοντα του Ισλαμικού Κράτους και η επακόλουθη αναδιάταξη των δυνάμεων στην περιοχή.
Ειδικότερα μοιάζει αντιφατική και αμφιλεγόμενη η σχέση με τις Ηνωμένες Πολιτείες, που κατηγορούνται από μεγάλη μερίδα του πληθυσμού πως υπήρξαν μαζί με την Τουρκία, την Σαουδική Αραβία και το Κατάρ η κυριότερη αιτία έλευσης του Daesh, από αυτή την άποψη οι συνομιλητές μας περιγράφουν χωρίς δισταγμό πως ήταν προς το συμφέρον τους να δεχτούν τη βοήθεια που προσέφεραν οι αμερικάνοι στον αγώνα ενάντια στο Χαλιφάτο και την έλλειψη εμπιστοσύνης προς αυτούς όσον αφορά το μέλλον. Ένας άλλος σύντροφος του κινήματος στην Quamislo μας υπογραμμίζει πως στην μάχη της Kobane “οι Ηνωμένες Πολιτείες αποφάσισαν να παρέμβουν μονάχα όταν η κατάσταση στρέφονταν προς το μέρος μας, προς όφελος μας, με την κατάκτηση του λόφου της Mishtenur και την άφιξη 800 μαχητών από την Bakur (τουρκικό Κουρδιστάν), για να μη διακινδυνεύσουν το κίνημα να κατακτήσει από μόνο του τη νίκη ώστε να μπορούν να έχουν το ρόλο των απελευθερωτών στα μάτια του κόσμου”.
“H κοινωνία που δημιουργούμε είναι μια εναλλακτική για όλη τη Μέση Ανατολή, γι αυτό γνωρίζουμε πως όλες οι δυνάμεις που υπάρχουν γύρω μας θέλουν να μας εμποδίσουν, (..) θέλουμε να δημιουργήσουμε ενότητα και δημοκρατία και είμαστε έτοιμοι και για πόλεμο γι αυτό τον σκοπό”. Την επομένη της κατάκτησης της Raqqa ξεκινά ήδη να διαφαίνεται ο κίνδυνος για τη Συνομοσπονδία να παραγκωνιστεί σαν δύναμη η οποία, αν και χρησιμοποιήθηκε σε πρώτη φάση στον αγώνα ενάντια στο Daesh, κινδυνεύει να καταστεί άβολη και επικίνδυνη για τα στοιχεία που βρίσκονται στην εξουσία στα διάφορα Κράτη στην περιοχή. Το καντόνι που βρίσκεται πιο δυτικά, εκείνο της Afrin, είναι περιτριγυρισμένο και απειλείται από τις ισλαμιστικές πολιτοφυλακές τις κοντινές στη Τουρκία η οποία, καταπατώντας ήδη εδώ και καιρό συριακά εδάφη, αποκόπτει το καντόνι από εκείνο της Kobane, καταλαμβάνοντας τη ζώνη της Idlib. Στην Deir El Zor με την ήττα των τελευταίων θυλάκων αντίστασης του Daesh οι Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις έχουν βρεθεί όλο και κοντύτερα σε μια άμεση σύγκρουση με τον στρατό της Δαμασκού και, τέλος, με την πτώση της περιφερειακής κουρδικής κυβέρνησης του Barzani στον βορά του Ιράκ, η Συνομοσπονδία απειλείται στα ανατολικά από τις σιϊτικές πολιτοφυλακές που βρίσκονται κοντά στο Ιράν.
Η τύχη και το μέλλον αυτής της επανάστασης θα καθοριστούν βεβαίως ξεκινώντας από το τιτάνιο έργο που κάνει το κίνημα στην κοινωνία σε όλα τα επίπεδα, οικοδομώντας μια συμμετοχή και μια συνοχή μεταξύ των διαφορετικών γλωσσικών και θρησκευτικών κοινοτήτων άγνωστη μέχρι πρότινος σε αυτά τα εδάφη, παρουσιάζοντας μια αληθινή εναλλακτική λύση προς τους γύρω λαούς και προσπαθώντας να οικοδομήσει μια διπλωματία που απομακρύνεται από τον αδίστακτο ρεαλισμό των διεθνών σχέσεων, επιδιώκοντας έναν «τρίτο δρόμο» ισορροπίας με τις διεθνείς δυνάμεις. Και κυρίως χάρη στις προσπάθειες αυτών των μαχητών και το αίμα των χιλιάδων μαρτύρων που δίνουν τη ζωή τους καθημερινά για αυτή την επανάσταση και για την ελευθερία όλων μας.
https://www.infoaut.org/approfondimenti/la-guerra-rivoluzionaria-colloqui-con-le-ypg
Αέναη κίνηση-moto Perpetuo 