Αλληλεγγύη στο Βοξ

Είχα την τύχη, πριν από  ενάμιση χρόνο, να προσκληθώ, μαζί με τον αγαπητό φίλο Αντώνη, στο Κ.ΒΟΞ, όπου ένα Σάββατο βράδυ μιλήσαμε για τις προσωπικές εμπειρίες των χρόνων Εβδομήντα στην Ιταλία, όπου, εκείνος στην Πάντοβα κι εγώ στην Φλωρεντία, πήραμε μέρος ενεργό, ψυχή τε και σώματι, στον αγώνα των οργανωμένων μορφών εκείνου του υπέροχου κινήματος που ονομάστηκε Εργατική Αυτονομία, ενάντια στο σύστημα της καταπίεσης όλων των έμβιων μορφών από τον άνθρωπο, ενάντια στο σύστημα των κομμάτων διαχειριστών της καπιταλιστικής λαίλαπας, ζώντας ταυτόχρονα, εμβρυακά βέβαια, μέσα σε ένα αξιακό σύστημα ριζοσπαστικά απελευθερωμένο από κάθε μορφή εκμετάλλευσης.

Να πω με την ευκαιρία πως η πρόσκληση αυτή δεν είχε πέσει πάνω μας σαν κεραυνός εν αιθρία. Ήδη κάποιοι σύντροφοι, με επαφές μες το ανταγωνιστικό ελληνικό κίνημα, γνωρίζοντας πως υπήρχε μεγάλο ενδιαφέρον από ένα κομμάτι του αντιεξουσιαστικού χώρου να ακουστεί δια ζώσης, με βιωματικό τρόπο, λόγος για εκείνη την πανέμορφη, την τρομερή ταυτόχρονα και πονεμένη ιστορία, προετοίμαζαν τη βουτιά μας στη λίμνη της ελληνικής αντίστασης στα σχέδια του καθεστώτος. Όταν λοιπόν, σε ανύποπτο χρόνο, ερωτηθήκαμε για το ποια μορφή μάχης ενάντια στο κατεστημένο σήμερα μας εξέφραζε περισσότερο, ποια ήταν αυτή με τα πλησιέστερα χαρακτηριστικά στην Αυτονομία του τότε, με μια φωνή και οι δυο απαντήσαμε: ο Ρουβικώνας!

Έτσι λοιπόν βρεθήκαμε να μιλούμε, να συζητούμε μάλλον, στο βΟΞ, εκείνη τη νύχτα που θα μας μείνει αξέχαστη. Λίγους μήνες αργότερα η εμπειρία επαναλήφθηκε, η κουβέντα συνεχίστηκε σε άλλες δυο υπέροχες βραδιές, στην κατάληψη του Ευαγγελισμού πρώτα, καλεσμένοι από την Οκτάνα, στην Κρήτη, μαζί με τον Λεωνίδα από την Προλεταριακή Πρωτοβουλία, [εδώ αξίζει να σταματήσω ένα λεπτό και να πω πως οι σύντροφοι εκεί μας σκλάβωσαν με την φιλοξενία και την αμεσότητα τους, σαν να μας γνώριζαν χρόνια, με έκαναν να αισθανθώ όπως τότε, στην μακρινή μάχη κατά της μπουρζουαζίας και του ρεφορμισμού, ενωμένων για την κατάπνιξη του πιο αυθεντικού μεταπολεμικού Κινήματος στη δύση, τότε που όλους εμάς ένωναν αισθήματα γαλβανισμένα σε έναν άνισο μεν, ομορφότατο δε αγώνα μέχρις εσχάτων ενάντια στην συντήρηση και την καθυστέρηση!]                                                                                                και στο  Βιολογικό, αν θυμάμαι καλά, καλεσμένοι από την Ελευθεριακή Πρωτοβουλία, στη Θεσσαλονίκη.

Σήμερα λοιπόν, αισθάνομαι, εκ μέρους και των δυο μας, την χαρά, την υποχρέωση και το καθήκον να εκφράσω δημόσια την πλήρη και αμέριστη συμπαράσταση μας στο κατειλημμένο κοινωνικό κέντρο ΒΟΞ, το οποίο συνεχίζει να δέχεται την επίθεση όλων των μηχανισμών, εμφανών και αοράτων, της ενωμένης ελληνικής αντίδρασης, είτε αυτή είναι παρακρατική, μαφιόζικη, πρεζεμπορική, κρατική.

Προσυπογράφω λοιπόν, και είμαι σίγουρος πως συμφωνεί και ο φίλος μου Αντώνης, την ανακοίνωση της Αναρχικής Ομοσπονδίας που παραθέτω στη συνέχεια

δικός σας με τιμή Μιχάλης Μαυρόπουλος

ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΤΟ Κ*ΒΟΞ (ΑΝΑΡΧΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ-ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΑΘΗΝΑΣ)

Ξημερώματα Σαββάτου 29/8/2020 έγινε ένοπλη επίθεση στο Κ*ΒΟΞ. Βρέθηκαν συνολικά 8 κάλυκες από σφαίρες, ενώ την ώρα της επίθεσης βρίσκονταν μέσα στον χώρο σύντροφοι της περιφρούρησης, χωρίς ευτυχώς να υπάρξουν θύματα.

Δεν είναι η πρώτη φορά που το Κοινωνικό Κέντρο δέχεται τέτοιου είδους επίθεση. Ανάλογη επίθεση είχε συμβεί και πριν λίγα χρόνια και αφορούσε την συνεπή αγωνιστική στάση απέναντι στους πρεζέμπορες της πλατείας. Λόγω της ομοιότητας των δυο επιθέσεων εύλογα η επικρατέστερη θεωρία είναι ότι πρόκειται για τους ίδιους τραμπούκους που σουλατσάρουν στην πλατεία. .

Μαφίες, ναρκέμποροι, βιαστές και τραμπούκοι λυμαίνονται τα τελευταία χρόνια την περιοχή των Εξαρχείων, με το Βοξ να βρίσκεται στην πρώτη γραμμή του αγώνα, μαζί και με άλλες συλλογικότητες, για την εκδίωξη τους. Προφανώς η στάση και η δράση αυτή ενοχλεί τέτοιου είδους παρακρατικές συμμορίες και για αυτό και βρίσκεται στο στόχαστρο. Παρ’ όλη την μπατσοκρατία που επικρατεί γύρω και μέσα στα Εξάρχεια τραμπούκοι, μαφιόζοι, βιαστές συνεχίζουν να δρουν ανενόχλητοι στην πλατεία και στα γύρω στενά με ελάχιστες μόνο απώλειες για τα μάτια του κόσμου. Ο καθ’ ένας καταλαβαίνει λοιπόν, ότι για το Κράτος, ο εχθρός δεν είναι κανείς άλλος, παρά ο κόσμος του κινήματος.

Τόσο οι επιθέσεις του Κράτους με Ματ και ΔΕΛΤΑδες, όσο και οι επιθέσεις από πρεζέμπορες και άλλου είδους τραμπούκους, να ξέρουν ότι δεν μας φοβίζουν, αλλά μας πεισμώνουν ακόμα περισσότερο. Θα υπερασπιστούμε έμπρακτα το κατειλημμένο κοινωνικό κέντρο Βοξ απέναντι σε μαφίες και κράτος.

Πίσω ρουφιάνοι, εμπρός σύντροφοι
Έξω από τις πλατείες μπάτσοι και μαφίες

ΑΝΑΡΧΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ- Περιφέρεια Αθήνας

https://www.alerta.gr/archives/7754

Ρουβίκωνας: Για τους πυροβολισμούς κατά του Κ*ΒΟΞ. Συγκέντρωση Τρίτη 1/9, 19:00, Πλατεία Εξαρχείων.

Για άλλη μια φορά το κοινωνικό κέντρο Κ*ΒΟΞ βρίσκεται στο στόχαστρο αντικοινωνικών δυνάμεων. Λίγο πριν τις 3.00 το πρωί, το Σάββατο 29/8 άγνωστος έριξε 8 πυροβολισμούς εναντίον του. Τα βλήματα διαπέρασαν τα ρολά, τα τζάμια και καρφώθηκαν στο εσωτερικού του χώρου. Εκείνη την στιγμή αρκετός κόσμος ήταν μέσα και κατά τύχη δεν είχαμε τραυματισμό. Ο άγνωστος εξαφανίστηκε αμέσως μετά.

Η κατάσταση στα Εξάρχεια είναι από πάντα ρευστή με αντίθετες δυνάμεις να συνυπάρχουν και να συγκρούονται. Όλα αυτά έχουν περιγραφεί με λεπτομέρειες εδώ και δεκαετίες στα κείμενα όσων αγωνίζονται από την πλευρά της κοινωνικής βάσης για να παραμείνει αυτή η ιστορική περιοχή κέντρο των κινημάτων, της δημιουργίας, των αγώνων, να παραμείνει μια εδαφικοποιημένη κοινότητα που θα γεννάει το νέο και θα καταπολεμεί ότι παραπάνω μπορεί από την αθλιότητα του παλιού κόσμου.

Έχουμε δει πολλά στάδια αυτής τη σύγκρουσης, αυτό στο οποίο είμαστε τώρα είναι από τα πιο γκροτέσκα. Μετά από μια επικοινωνιακή καμπάνια χρόνων το κράτος (λες και έλειψε μέρα…) «επανήλθε» στα Εξάρχεια. Στην ουσία ένας αστυνομικός στρατός κατοχής που κατά καιρούς προβαίνει στις βαρβαρότητες που αναλογούν σε κάθε στρατό κατοχής, έχει εγκατασταθεί. Διαρκείς περιπολίες των «Δέλτα» και των «ΔΙΑΣ», βανάκια και μπλόκα, σωματικές έρευνες, προσαγωγές, ασφαλίτες, μέχρι και αγροτικά(!) αυτοκίνητα της αστυνομίας είναι παντού. Πολλές καταλήψεις έχουν κατασταλεί σε έναν περιοδικό επικοινωνιακό ορυμαγδό που συντηρεί το θέμα της «κατάργησης του άβατου» στον αφρό και για πολιτικάντικες σκοπιμότητες της Νέας Δημοκρατίας.

Κι όμως, η «πηγή του κακού», το οργανωμένο έγκλημα, οι ναρκομαφίες και οι επιχειρηματικές τους δραστηριότητες όχι μόνο δεν έχουν πληγεί αλλά έχουν ενισχυθεί και ποιοτικά και ποσοτικά. Δεν μεταφέρουμε κάποια ιδιαίτερη πληροφορία, αρκεί να κάτσει κανείς μερικές ώρες να δει τι γίνεται και στην πλατεία και σε άλλα σημεία της γειτονιάς…

Για εμάς ως αναρχικοί αλλά και συμμετέχοντες για πολλά χρόνια στους αγώνες υπεράσπισης των Εξαρχείων, η ομαλή συμβίωση ανάμεσα στο κράτος και τις μπίζνες είναι αυτονόητη. Μικρή σημασία έχει αν οι μπίζνες είναι νόμιμες ή παράνομες. Πολύ μεγαλύτερη σημασία έχει ο ρόλος των ναρκομαφιων και ο ρόλος της αντικοινωνικής εγκληματικότητας κάθε κλίμακας στην αλλοίωση του χαρακτήρα της περιοχής που προετοιμάζει το gentrification αλλά και τον κοινωνικό «πνιγμό» των πολιτικών υποκειμένων που δραστηριοποιούνται εκεί. Με δυο λόγια, όποια κι αν είναι η μορφή της αλληλεπίδρασης κράτους και μαφιών, πρόκειται για ένα ταγκό που αφορά δύο, που και οι δύο έχουν τους ίδιους εχθρούς. Η επιλογή του κράτους να στείλει τον στρατό του στα Εξάρχεια δεν είχε και δεν θα μπορούσε να έχει σκοπό της να τσακίσει τις μαφίες. Αν και όταν έρθει η ώρα της «αξιοποίησης» ίσως τότε τις τσακίσει αλλά έχουμε πολύ καιρό ακόμα για αυτό.

Από την μεριά μας θα συνεχίσουμε, στο μέτρο των δυνάμεων που μπορούμε να διαθέσουμε, να παλεύουμε για την υπεράσπιση του ιστορικού χαρακτήρα όλης της περιοχής. Αλλά σε κάθε περίπτωση δίπλα μας δεν θα ανεχτούμε νταλαβέρια ουσιών και αντικοινωνικό έγκλημα, και ξέρουμε να είμαστε αρκετά πειστικοί/ες σε αυτό. Ξέρουμε όμως ότι αυτό έχει και τίμημα, όπως αυτό που πληρώσαμε προχθές. Και ξέρουμε επίσης πως, στα επίκαιρα γκροτέσκα Εξάρχεια, αν μια διμοιρία ΜΑΤ δεχτεί μια πέτρα θα ακολουθήσει η επέλαση των βαρβάρων της ΕΛΑΣ. Αν ένα κοινωνικό κέντρο δεχτεί οκτώ πυροβολισμούς… δεν θα ακολουθήσει τίποτα.

Όποιος/α περίμενε κάτι διαφορετικό ας αναθεωρήσει τις απόψεις του/της για το τι είναι κράτος και ποια είναι η πραγματική του δουλειά.

Την Τρίτη 1η Σεπτέμβρη, στις 19:00 καλούμε σε συγκέντρωση αλληλεγγύης στην πλατεία Εξαρχείων. Ο χαρακτήρας της δεν είναι η καταγγελία των ναρκομαφιών, ή της επίθεσης που δεχτήκαμε. Υψώνουμε μια φωνή αλληλεγγύης σε όσους ζουν, εργάζονται και αγωνίζονται στα Εξάρχεια και υψώνουμε και μια φωνή οργής προς το κράτος και την δυστοπία που προσπαθεί να επιβάλει και εκεί και παντού. Στις δύσκολες μέρες που έρχονται τα μέτωπα θα είναι πολλά και σκοπεύουμε να είμαστε σε όλα. Με μόνο σκοπό την κοινωνική απελευθέρωση.

Ρουβίκωνας

https://www.alerta.gr/archives/7758