La nostalgia e la memoria – Sante Notarnicola – η νοσταλγία και η μνήμη

La nostalgia e la memoria – Sante Notarnicola
Pubblicato: 06/29/2014 in Poesia – Letteratura
Tag:Julius Fucik, Memoria, poesia, Resistenza, Sante Notarnicola
η νοσταλγία και η μνήμη

κατά καιρούς θα ήθελα να αναπολώ εκείνους τους δρόμους της γειτονιάς μου και να ξαναβρώ θα ήθελα εκείνη την γενιά που σχηματίστηκε πάνω στη διαθήκη του Julius Fucik εκείνου που κάτω από την αγχόνη έγραψε σε εμάς για μας τη γενιά που έτρεχε συμπαγής προς τον papà Cervi να τον προτρέπει να παρηγορήσει εκείνη την γενιά που άοπλη σήκωσε την σημαία της Αντίστασης πριν οι αστοί την κουνήσουν αισχρά θα ήθελα να βρεθώ ξανά με τους εργάτες που διώνονταν από τον Scelba και τον Valletta εκείνους της Officina Stella Rossa τους απολυμένους ήξεραν πως να κρατήσουν και να θυμηθώ εδώ θα ήθελα τα χρόνια του Πενήντα όλα ένα προς ένα μέρα μετά την μέρα να θυμηθώ τις περιπέτειες τους μπελάδες να θυμηθώ την πείνα να θυμηθώ το κρύο το κάρβουνο αγορασμένο πέντε κιλά τη φορά και την μικρή παράγκα με τα ψημένα ζυμαρικά και τίποτα άλλο μετά τις συγκρούσεις τον ιούλιο του ’60 και τα συγκινητικά αγόρια εκείνα της πλατείας Statuto με το οδόστρωμα μέσα στα χέρια να αναπολώ ξανά θα ήθελα όλη την οδό Cuneo να διασχίσω την Stura, την Dora και όλη την συνοικία μου να δω θα ήθελα για μια φορά ακόμη το παλιό σπίτι με τον γύψο στο μπαλκίνι να βρω ξανά για μια μοναχά στιγμή τα είκοσι μου χρόνια εκείνον που πρώτος με αποκάλεσε νότιο και μου έμαθε μετά πως το να κάνω τον ρουφιάνο είναι το μεγαλύτερο έγκλημα και τελευταίο θα ήθελα να σκύψω εμπρός απορροφημένος στην αγωνιώδη λίστα αυτών που δεν είναι άλλο εδώ και να κρυφτώ θα ήθελα στην οδό Chiusella την πιο άσχημη από τις οδούς της γειτονιάς μου να θυμηθώ επίσης το βίαιο addio, άγριο, την οργή όμως επίσης να βρω ξανά τις ρίζες σε αυτή την επίπεδη γειτονιά όπως η ψυχή ευρεία όπως η περηφάνια αγαπημένη και κατοικημένη από εκείνη την γενιά την πιο δυστυχή την πιο σκληρή την πιο αγαπημένη.
Μετωπικές Επιθέσεις
η Γη κανενός

LA STORIA PERDUTA

Talvolta vorrei ripercorrere le strade del mio quartiere e ritrovare vorrei quella generazione che si formò sul testamento di Julius Fucik colui che sotto la forca scrisse a noi per noi la generazione che correva compatta da papà Cervi a consolarlo a consolarsi quella generazione che disarmata raccolse la bandiera della Resistenza prima che la borghesia l’agitasse oscena vorrei ritrovarmi con gli operai perseguitati da Scelba e da Valletta quelli dell’Officina Stella Rossa i licenziati che seppero tenere e ricordare qui vorrei gli anni Cinquanta tutti uno per uno giorno dopo giorno ricordare gli affanni ricordare la fame ricordare il freddo il carbone comprato a cinque chili per volta e il baracchino con la pasta scotta e null’altro poi gli scontri luglio ’60 e gli struggenti ragazzotti di piazza Statuto col selciato tra le mani ripercorrere vorrei tutta via Cuneo attraversare la Stura, la Dora e tutto il quartiere mio…

Δείτε την αρχική δημοσίευση 106 επιπλέον λέξεις